eitaa logo
پرسمان اعتقادی
41.8هزار دنبال‌کننده
9.7هزار عکس
4.7هزار ویدیو
72 فایل
🔹تبلیغ ⬅️ کانون تبلیغاتی قاصدک @ghaasedak
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔علت اختلاف مراجع در در چیست❗️چرا برخی رویت با را معتبر نمی دانند و رویت ماه با را معتبر می دانند❗️ 💠💠 👌مشهور در میان این است که رویت ، باید با چشم غیر باشد ولی بعضی از فقهای معاصر قائل به کفایت با شده اند . 🔶با تمام که برای این فقها قائل هستیم باید بگوییم که این رای موافق با روایات و فهم عرفی روایات نیست زیرا؛ ❕در روایات آمده است که معیار می باشد . 🔷 علیه السلام فرمود: « زمانی که ماه را دیدی بگیر و زمانی که هلال ماه را دیدی کن» 📚 ج4 ص76 📚 ج4 ص156 📚 ج2 ص123 🔶 علیه السلام فرمود: « با رویت ، روزه بگیرید و با رویت ، افطار کنید» 📚 ج4 ص166 📚 الشیعه ج10 ص253 👌 علیه السلام فرمود: « با رویت هلال ، بگیر و با رویت ، کن و از شک و ظن تبعیت نکن ، اگر هلال بر شما بود ، ماه اول را سی روز محسوب کنید» 📚 ج4 ص158 📚 ج2 ص64 ❗️این در متعدد دیگری نیز آمده است. 📚 ج10 ص252 باب 3 ❕متعارف از ، دیدن با چشم عادی است که موضوع روایات است و در تمام ابواب فقه را منصرف به افراد می دانند ، مثلا؛ 1⃣در باب مقدار که آن را به تعیین می کنند ، مدار وجب های است و آنچه خارج از متعارف است از نظر فقها معیار نیست . 2⃣در باب مقدار هایی که در فقه با تعیین می شود ، مدار بر قدم متعارف است . 3⃣در نماز و روزه در مناطق ، مدار را بر مناطق متعارف می گذارند . 4⃣در مساله حد ، تصریح می کنند که معیار ، چشم های متوسط و گوش های است ، برای دیدن دیوارهای شهر و اذان شهر 5⃣در مورد حدودی که با اجرا می شود ، می گویند شلاق باید به نحو باشد نه شلاق های سنگین و پر فشار و غیر متعارف 6⃣در ابواب می گویند اگر جرم نجاست مانند خون ظاهرا زائل شود ، ولی رنگ یا بوی آن بماند پاک است حال معمولا با ذرات کوچک خون مشاهده می شود .چون این مشاهده خارج از متعارف است مدار نیست . 7⃣هر گاه ماده نجاست مانند خون در آب کر شود ، همه می گویند پاک است با این که با می توان ذرات خون را در آب مشاهده کرد . ❕علاوه بر این موارد ، موارد فراوان دیگری نیز در سراسر ابواب فقهی وجود دارد که کلام شارع و لسان آیه و روایت است و فقها آن را منصرف به « » می دانند . 👌به یقین در مورد هلال که در روایات متواتر وارد شده نیز معیار رویت متعارف است یعنی چشم غیر مسلح و های از متعارف خارج است و مقبول نیست . 👌ما نمی توانیم همه جا در فقه ، در ادله به سراغ افراد متعارف برویم ، ولی در رویت هلال ، فرد کاملا غیر متعارفی را حکم قرار دهیم . ❗️توجه به این نکته نیز لازم است که تولد ماه در واقع که با تلسکوپ مشاهده میشود معیار آثار نیست بلکه معیار رویت ماه با غیر مسلح است . 👌 یعنی ممکن است شما با تلسکوپ ماه رمضان را مشاهده کنید ، این دیدن معیار نیست و آثار ماه رمضان بر این دیدن مترتب نمی شود ، بلکه زمانی آن آثار مترتب می شود که با چشم مسلح ماه رویت شود . ❕اگر بودن ماه در آسمان معیار ترتب آثار باشد ، باید بگوییم هیچگاه پیامبر و ائمه و سایر مسلمین از آغاز اسلام ، برکات ماه رمضان و شب قدر را درک نکردند و به دلیل نداشتن تلسکوپ ، هیچگاه اول ماه و شب های قدر را درک نکردند و روز عید را روزه می گرفتند . 🔷بنابراین ، قابلیت رویت ماه با چشم عادی دارد و ملاک ترتب آثار است و از ظاهر روایات نیز همین موضوع استفاده می شود و به عکس آنچه گفته شد ، ما می گوییم ، استفاده از برای رویت ماه سبب می شود که مردم از آغاز و پایان ماه و شب های قدر محروم باشند زیرا معیار واقعی چشم غیر مسلح است. 📚 نکته مهم درباره رویت هلال، مکارم شیرازی، ص10 📝 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🤔 ❔علت اختلاف مراجع در در چیست❗️چرا برخی رویت با را معتبر نمی دانند و رویت ماه با را معتبر می دانند❗️ 💠💠 👌مشهور در میان این است که رویت ، باید با چشم غیر باشد ولی بعضی از فقهای معاصر قائل به کفایت با شده اند . 🔶با تمام که برای این فقها قائل هستیم باید بگوییم که این رای موافق با روایات و فهم عرفی روایات نیست زیرا؛ ❕در روایات آمده است که معیار می باشد . 🔷 علیه السلام فرمود: « زمانی که ماه را دیدی بگیر و زمانی که هلال ماه را دیدی کن» 📚 ج4 ص76 📚 ج4 ص156 📚 ج2 ص123 🔶 علیه السلام فرمود: « با رویت ، روزه بگیرید و با رویت ، افطار کنید» 📚 ج4 ص166 📚 الشیعه ج10 ص253 👌 علیه السلام فرمود: « با رویت هلال ، بگیر و با رویت ، کن و از شک و ظن تبعیت نکن ، اگر هلال بر شما بود ، ماه اول را سی روز محسوب کنید» 📚 ج4 ص158 📚 ج2 ص64 ❗️این در متعدد دیگری نیز آمده است. 📚 ج10 ص252 باب 3 ❕متعارف از ، دیدن با چشم عادی است که موضوع روایات است و در تمام ابواب فقه را منصرف به افراد می دانند ، مثلا؛ 1⃣در باب مقدار که آن را به تعیین می کنند ، مدار وجب های است و آنچه خارج از متعارف است از نظر فقها معیار نیست . 2⃣در باب مقدار هایی که در فقه با تعیین می شود ، مدار بر قدم متعارف است . 3⃣در نماز و روزه در مناطق ، مدار را بر مناطق متعارف می گذارند . 4⃣در مساله حد ، تصریح می کنند که معیار ، چشم های متوسط و گوش های است ، برای دیدن دیوارهای شهر و اذان شهر 5⃣در مورد حدودی که با اجرا می شود ، می گویند شلاق باید به نحو باشد نه شلاق های سنگین و پر فشار و غیر متعارف 6⃣در ابواب می گویند اگر جرم نجاست مانند خون ظاهرا زائل شود ، ولی رنگ یا بوی آن بماند پاک است حال معمولا با ذرات کوچک خون مشاهده می شود .چون این مشاهده خارج از متعارف است مدار نیست . 7⃣هر گاه ماده نجاست مانند خون در آب کر شود ، همه می گویند پاک است با این که با می توان ذرات خون را در آب مشاهده کرد . ❕علاوه بر این موارد ، موارد فراوان دیگری نیز در سراسر ابواب فقهی وجود دارد که کلام شارع و لسان آیه و روایت است و فقها آن را منصرف به « » می دانند . 👌به یقین در مورد هلال که در روایات متواتر وارد شده نیز معیار رویت متعارف است یعنی چشم غیر مسلح و های از متعارف خارج است و مقبول نیست . 👌ما نمی توانیم همه جا در فقه ، در ادله به سراغ افراد متعارف برویم ، ولی در رویت هلال ، فرد کاملا غیر متعارفی را حکم قرار دهیم . ❗️توجه به این نکته نیز لازم است که تولد ماه در واقع که با تلسکوپ مشاهده میشود معیار آثار نیست بلکه معیار رویت ماه با غیر مسلح است . 👌 یعنی ممکن است شما با تلسکوپ ماه رمضان را مشاهده کنید ، این دیدن معیار نیست و آثار ماه رمضان بر این دیدن مترتب نمی شود ، بلکه زمانی آن آثار مترتب می شود که با چشم مسلح ماه رویت شود . ❕اگر بودن ماه در آسمان معیار ترتب آثار باشد ، باید بگوییم هیچگاه پیامبر و ائمه و سایر مسلمین از آغاز اسلام ، برکات ماه رمضان و شب قدر را درک نکردند و به دلیل نداشتن تلسکوپ ، هیچگاه اول ماه و شب های قدر را درک نکردند و روز عید را روزه می گرفتند . 🔷بنابراین ، قابلیت رویت ماه با چشم عادی دارد و ملاک ترتب آثار است و از ظاهر روایات نیز همین موضوع استفاده می شود و به عکس آنچه گفته شد ، ما می گوییم ، استفاده از برای رویت ماه سبب می شود که مردم از آغاز و پایان ماه و شب های قدر محروم باشند زیرا معیار واقعی چشم غیر مسلح است. 📚 نکته مهم درباره رویت هلال، مکارم شیرازی، ص10 📝 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🏴 سبب راستین ▫️ ما وقتی در جهان، زندگی و خواهیم داشت كه 1️⃣ نظام هستی را بشناسیم 2️⃣ جایگاه انسان را در نظام هستی بشناسیم 3️⃣ پیوند انسان و جهان را هم خوب ارزیابی كنیم و با سامان یافتن این مثلث، خود را بشناسیم. ▫️ عدّه زیادی بر این باورند كه این نظام هستی به وسیله سلسله علل و معلول می ‌گردد و هر كاری علّتی دارد و خدای سبحان این علل است، سلسله جنبان این علل است، اوّلین علّت اوست بقیه علل و اسباب بعدی‌ اند و همان تفكر جهان ‌بینی، در مسائل اخلاقی و سیاسی و اجتماعی اینها اثرگذار بوده و می باشد؛ یعنی گاهی كار را به دیگری واگذار می ‌كنند، او را به عنوان علّت قریب می ‌شناسند؛ گاهی نیازی دارند به كسی مراجعه می‌ كنند و از او به عنوان واسطه در فیض یا سبب قریب كمك می ‌طلبند یعنی او را سبب می ‌دانند گرچه خداست. این تقریباً یك است که از نظر موحّدان جهان‌ بین، یك نگاه میانی است؛ ولی وجود مبارك مانند سایر ائمه (علیهم السلام) را مظاهر و آیات الهی می ‌دانند و اگر از غیر خدا به عنوان سبب یاد می‌ شود بازگشتش به این است كه به نظر ما اینها سبب ‌اند؛ ولی همان خدای سبحان است كه ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾. ▫️ ما لازم نیست راه های طولانی را طی بكنیم و بگوییم این شیء مسبَّب از آن سبب قریب است، آن مسبَّب از سبب دیگر است و چون تسلسل باطل است به رأس سلسله برسیم؛ آیا ما باید تسلسل را باطل كنیم و به نقطه آغازین برسیم یا در همین قدم اوّل می ‌توانیم خدا را ثابت كنیم؟ یعنی این مجاری واقعاً اسباب ‌اند واقعاً علل‌ اند منتها خدای سبحان رأس علل است كه تا این سلسله را طی نكنیم به خدا نمی ‌رسیم یا همه اینها مجاری فیض ‌اند و در عین حال كه خدای سبحان اینها را وسیله قرار داد، خدای سبحان به هر كدام از اینها، از كسی یا چیزی كه سبب قریب اینهاست نزدیك تر است؟ اهل‌بیت (علیهم السلام) این راه دوم را كه است نه راه فلسفه و كلام به ما آموختند و در دعاهای نورانی امام سجاد این مطلب شكوفاتر است. لازم نیست ما سلسله را طی كنیم و بگوییم چون تسلسل باطل است در رأس سلسله خداست، بلكه خدا را در همین قدم اول باید بكنیم و بیابیم. آپارات: https://aparat.com/v/Yy0Sa 📚 دیدار اعضای برگزار کننده همایش حضرت امام سجاد علیه السلام با آیت الله العظمی جوادی آملی تاریخ: 1390/09/02 🔰 @p_eteghadi 🔰
💠 ثمر صالحات 🔸 ، زمینه را برای اعمال صالح دیگر فراهم می ‌كند که انسان به آسانی اعمال خیر را انجام می ‌دهد و از اعمال شرّ و فتنه و بد منزجر می ‌شود؛ این روح، لطیف می ‌شود، به طرف حسنات مایل است و به آسانی كار خیر را انجام می ‌دهد. فرمود: ﴿فَأَمَّا مَنْ أَعْطَی وَاتَّقَی ٭ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَی ٭ فَسَنُیسِّرُهُ لِلْیسْرَی﴾؛ این بخواهد نمازش را اول وقت بخواند یا نماز شب بخواند یا قرآن قرائت كند یا خیرات دیگر انجام بدهد یا فضایلی را تحصیل بكند، به آسانی این كارها را انجام می ‌دهد؛ این است! 🔸 عمل صالح، گذشته از اینكه انجام اعمال صالح دیگر را فراهم می ‌كند، راه را هم فراهم می‌ كند كه در سوره «انفال» فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾؛ این فرق بین حق و باطل, شهود است، این دیگر تصور و تصدیق و امثال ذلك نیست، این كاری به اندیشه ندارد، كار به انگیزه دارد یعنی انسان مشاهده می ‌كند چه چیزی است و چه چیزی است؛ فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾. بنابراین عمل صالح دو كار مثبت دارد: یكی اینکه انسان را نسبت به سایر اعمال خیر، آماده‌ تر می‌ كند و یكی اینکه برای ، چشمِ دل را بازتر می ‌كند گوشِ دل را شنواتر می ‌كند و مانند اینها. 📚 سوره مبارکه احزاب جلسه 13 تاریخ: 1392/02/07 🔰 @p_eteghadi 🔰
💠 مراتب مراقبه 🔸 به ما گفتند مراقب باشید؛ این «مراقبت» در اخلاق یك معنا دارد، در عرفان معنای دیگر دارد. این است كه انسان مواظب باشد چه می ‌كند؛ فرمود شما مراقب باشید كه چه كار می‌كنید و چه كار نمی ‌كنید، بعد وقتی كه در دفترتان یادداشت كردید، محاسبه كنید؛ مثل یک یك تاجر که اول مراقب است چه چیزی می ‌فروشد، چه چیزی می ‌خرد، چقدر می ‌فروشد و اینها را در دفتر یادداشت می ‌كند که اینها است، بعد می ‌نشیند می‌ كند كه آیا سود کرد یا ضرر كرد. محاسبه، فرع بر مراقبت است و این كار، است که انسان مراقب باشد واجب و مستحب را انجام دهد، مراقب باشد حرام و مكروه را انجام ندهد، دعاها و فرصت‌ های مناسبی كه پیش آمده غفلت نكند. 🔸 اما در كه مسئله مراقبت مطرح است، یعنی انسان ببیند كه خدا دارد او را می ‌بیند! خدا مراقب آدم است و انسان به مقامی رسیده است كه مشاهده می ‌كند كه در تحت مراقبت «الله» است. اینكه از وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده است كه معنای این است که «أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ‏ لَمْ‏ تَكُنْ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنَّهُ‏ یرَاكَ» همین است. یا «مشاهده» یا «مراقبه»؛ یا خدا را ببین یا ببین كه او تو را می ‌بیند؛ اگر خودش را دیدی می ‌شود و اگر فعل او را دیدی می‌ شود . 🔸 این «مراقبه»‌ای كه در عرفان مطرح است، بعد از فراغ از مراقبت اخلاقی است؛ در مراقبت اخلاقی انسان به جایی رسیده است كه كار خلاف انجام نمی ‌دهد و از فیض واجب و مستحب هم محروم نمی ‌شود. ، كار اخلاق است، ، كار عرفان است. سكّوی پرواز عرفان، مسئله اخلاقی است؛ اگر كسی در اخلاق مشكل داشت هرگز به مقام مشاهده كردن كه «یا خَیرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ» نمی رسد هرگز به مقام «أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَراهُ» نمی رسد. 📚 سوره مبارکه ص جلسه 16 تاریخ: 1393/03/10 ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌🔰 @p_eteghadi 🔰