📡🛖ضرورت احداث #آب‌انبار و کندن #بوکن در #بیابان‌های‌مالواجرد #نوشته‌حجت‌اله‌صادقی #برگرفته‌ازفرمایشات #استادمحمدجعفری #قسمت‌اول 📜در گذشته‌های نه چندان دور سبک و روش زندگی ما 🛖امکاناتی را پیرامون ما گذاشته بود که امروزه شاید در خاطره‌ها بشود دورنمائی از آن را حس کرد. 🛕تیرینه آسیاب آبی و نگاه به چرخش سنگ سنگین دوّار همان آسیاب و آردشدن گندم‌ها 🌅یا کمی آن طرف‌تر منظره‌ی عصر و دختران نوجوانی که پس از کار روزانه #کاربافی و قالی و رفت‌ورو 🏺کوزه بر دوش در گروه‌های دو سه‌نفره با شیطنت‌های کودکانشان زیباتر می‌شدند 🌄یا سحرگاهی که خورشید نخستین خط سفیدش سمت افق پهن می‌کرد ✍گروهی را می‌دیدی که با طناف و سازو و تیشه و تنگی سِفِری برای جمع‌آوری هیزم راهی بیابان می‌شدند 👈از بیابان اسم بردیم بیابان آن روزگار جائی با دارائی‌های خودش بود که نسل امروز از دیدن آن محروم هست. 🌆ساخت و سازها 🌃گسترش و پیوستگی تقریبی شهرها به هم 🌉این سازه‌ها و دکل‌ها که همه‌جا تقریباً حضور دارند 🏎و این ماشین‌های تندرو ⭐️فهمیدن و درک و حس آن شگفتی و عظمت بیابان را سخت کرده‌است 🪦آن روزگار آبادی‌ها مثل یک دانه ی ارزن یا لپه بر صفحه گسترده و بی‌انتهای بیابان بود. 🔮امروزه دیگر واژه‌ی ‌بیابان مرگ شدن به تاریخ پیوسته است و قصه‌های 😈 غول بیابان و 👻دوال پا خودش قصه‌ای شده که کمتر کسی به‌یاد می‌آورد ✍امروزه محل کار و کسب معمولاً چهار دیوار و سقفی و دری و صندلی و 💡نور مصنوعی لامپ یا نهایتا پنجره‌ای رو به دیوار دارد آن هم دیواری از آجر یا سنگ. 🪦اما ما از روزهائی می‌گوئیم که بستر کار و تلاش دامنه صحرا و گستره و وسعت بیابان بود. از روزهائی حرف میزنیم که 💎 #هفت‌هشت‌تامرد 👇با 🐴 #ده‌یازده‌حیوان 👈راهی بیابان می‌شدند بیابانی وسیع که چشم‌اندازش سراب بود. سراب نشان کاذب آب برای تشنه در دوردست‌های بیابان است که هرچه به طرفش می‌رود دورتر می‌شود. ✍این اتفاق زمانی می‌افتد که کوزه‌ی سِفِری دیگر قطره‌ای آب نداشته باشد 💎مرد تشنه می‌شود اما هنوز ماموریتش را به پایان نبرده است 👇ادامه مطلب فرداشب... ✅ #باماهمراه‌باشید 📡 #مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج @paborjemalvajerd