📡🔴 #زادگاهاجدادونياکانمان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينیناشناخته بر کرانکوير"
اثریاز؛
#استادعلیشفیعیینگآبادی
💫 #ريشهيابی نام گركويه در تاريخ ايرانباستان
بررسی درباره نام شهرکها، روستاها و جاهائی مانند :
🔹 #آذرخواران
(جايگاه ستايش فَر وَ فروغ)
كوی بغ باغچه در پيكان
(باغچهخدا)
يسنا يکی از كشتزارهای پيكان
(جايگاه ستايش، نيايش و پرستش)
دشت آسمان
(هم چم با واژه گروتمان و گرزمان)
يَنگووا
(هم ريشه با واژه يَنگهِه هاتِم يکی از نيايشهای زرتشت)
ديه خواران
(جايگاه فَر وَ فروغ)
رامشن
(جايگاه سرود و آواز)
دستگرد
(پرستشگاه و خانههای شادمانی)
كه همگی ريشههای اوستائی ـ پهلوی دارند،
نشان میدهد كه واژه گركويه ريشه در تاريخ كهنسال ايران زمين دارد و چم اين واژه در نام جاهای نامبرده و آتشگاه گركويه نهفته است.
«واژه «گَر» در اوستا به چم ستايش، نيايش و سرود است.
اين واژه در پيوند با واژههای «دمان» و «نمان»
واژههای بزرگتری مانند «گرودمان» و «گرونمان» را پديد میآورد كه در گزارش پهلوی «گروتمان»
و در پارسی «گرزمان» شده است
پس «گرونمان» يا «گرزمان» يعنی خان و مان ستايش و سرود و سرای نيايش.
از اين دو واژه بارگاه پر فروغ اهورا يا بهشتبرين اراده میشود.»
پس :
واژه «گركويه» از پيوند دو واژه «گَر» به چم ستايش، نيايش و سرود و
«كوی»
به چم برزن و جايگاه پديد آمده
و چم نام آن، سرزمين ستايش، نيايش و سرود و جايگاه پاكنهادان است
از سوی ديگر از آنجا كه در سرزمين سيستان هم «بخشی بهنام كركويه و آتشگاهی به همين نام هست كه نيايشگاه گرشاسب پيشدادی بوده است»
و با نگاه به اينكه برخی از مردم شهر حسنآباد، بنياد آتشگاه دستگرد را نيز بر پايه گفتههای پيشينيان خود و يک كتاب دستنويس كه امروزه در دسترس نيست، وابسته به گرشاسب پيشدادی میدانند، و از آنجا كه «واژه گرشاسب، بگونه گرشاسپای اوستائی از كرساوای سانسكريت ريشه گرفته است»
اين گمان پيش میآید كه شايد نام سرزمینهای گركويه اصفهان و كركويه سيستان،
از يکجا ريشه گرفته باشد
بدین سان كه در آغاز نام اين دو سرزمين «گرشاسب كويه»
بوده و سرانجام با گذشت روزگار به گونه گركويه و كركويه درآمده است
👇ادامهی مطلب فرداشب تقدیم حضورتان میشود.
✅باماهمراهباشید
💯همراهیشماافتخارماست
📡مجموعهفرهنگیهنریپابرج
@paborjemalvajerd