📡🔹 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
1⃣بخش‌اول مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
💫 #ريشه‌يابی نام گركويه در تاريخ ايران‌باستان
بررسی درباره نام شهرک‌ها، روستاها و جاهائی مانند :
🔹 #آذرخواران
(جايگاه ستايش فَر وَ فروغ)
كوی بغ باغچه در پيكان
(باغچه‌خدا)
يسنا يکی از كشتزارهای پيكان
(جايگاه ستايش، نيايش و پرستش)
دشت آسمان
(هم چم با واژه گروتمان و گرزمان)
يَنگووا
(هم ريشه با واژه يَنگهِه هاتِم يکی از نيايش‌های زرتشت)
ديه خواران
(جايگاه فَر وَ فروغ)
رامشن
(جايگاه سرود و آواز)
دستگرد
(پرستشگاه و خانه‌های شادمانی)
كه همگی ريشه‌های اوستائی ـ پهلوی دارند،
نشان می‌دهد كه واژه گركويه ريشه در تاريخ كهن‌سال ايران زمين دارد و چم اين واژه در نام جاهای نامبرده و آتشگاه گركويه نهفته است.
«واژه «گَر» در اوستا به چم ستايش، نيايش و سرود است.
اين واژه در پيوند با واژه‌های «دمان» و «نمان»
واژه‌های بزرگتری مانند «گرودمان» و «گرونمان» را پديد می‌آورد كه در گزارش پهلوی «گروتمان»
و در پارسی «گرزمان» شده است
پس «گرونمان» يا «گرزمان» يعنی خان و مان ستايش و سرود و سرای نيايش.
از اين دو واژه بارگاه پر فروغ اهورا يا بهشت‌برين اراده می‌شود.»
پس :
واژه «گركويه» از پيوند دو واژه «گَر» به چم ستايش، نيايش و سرود و
«كوی»
به چم برزن و جايگاه پديد آمده
و چم نام آن، سرزمين ستايش، نيايش و سرود و جايگاه پاكنهادان است
از سوی ديگر از آنجا كه در سرزمين سيستان هم «بخشی به‌نام كركويه و آتشگاهی به همين نام هست كه نيايشگاه گرشاسب پيشدادی بوده است»
و با نگاه به اينكه برخی از مردم شهر حسن‌آباد، بنياد آتشگاه دستگرد را نيز بر پايه گفته‌های پيشينيان خود و يک كتاب دستنويس كه امروزه در دسترس نيست، وابسته به گرشاسب پيشدادی می‌دانند، و از آنجا كه «واژه گرشاسب، بگونه گرشاسپای اوستائی از كرساوای سانسكريت ريشه گرفته است»
اين گمان پيش می‌آید كه شايد نام سرزمین‌های گركويه اصفهان و كركويه سيستان،
از يکجا ريشه گرفته باشد
بدین سان كه در آغاز نام اين دو سرزمين «گرشاسب كويه»
بوده و سرانجام با گذشت روزگار به گونه گركويه و كركويه درآمده است
👇ادامه‌ی مطلب فرداشب تقدیم حضورتان می‌شود.
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
2⃣ بخش‌دوم مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✍گَركويه، گرگويه، گَرگوا، گَرگو، گركو، چاركوه، جَركوهه، جَرقوه، زرقويه و سرانجام جَرقويه
👈نام‌هائی است كه در گذر روزگار بر اين سرزمين نهاده شده و در اينجا بر آنيم تا با جستجو در كتاب‌ها و نوشتارهای تاريخی و بررسی گفته‌های پيشينيان به ريشه يابی و چگونگی هر يک از اين نام‌گذاری‌ها بپردازيم
و ناگفته نماند با آنكه بازمانده‌های تاريخی بر جای مانده در گوشه و كنار اين سرزمين و نوشتارهای برخی از استادان تاريخ ايران نشانگر آن است كه اين سرزمين باستانی در روزگاران گذشته يکی از شاخه‌های بزرگراه كاروانرو ابريشم بشمار می‌رفت
و همچنين تا آغاز سده چهاردهم خورشيدی يكی از گذرگاه‌های كاروان‌هائی بوده است
كه پيوسته ميان شمال و جنوب ايران در رفت و آمد بوده‌اند،
درباره گذشته اين سامان
كمتر نامی
در كتاب‌های تاريخی به ميان آمده است
و تنها برخی از ايرانگردان آن‌هم به گونه انگشت شمار و جسته گريخته،
نگاهی گذرا به اين سرزمين كويری داشته‌اند كه در اينجا به بررسی درباره نوشته‌های آنها و گفته‌های مردم درباره انگيزه نامگذاری اين سرزمين باستانی می‌پردازیم.
🔴در كتاب
«تاريخ اصفهان و ری»
می‌خوانیم؛
«در زمان ديلميان دو بلده حاكم نشين مخصوص در اصفهان بوده است :
اول فيروزان لنجان در دو طرف زاينده‌رود
دوم فارفآآن رودشت كه شهری نامی و بلوكات رودشتين،
جرقويه و قهپايه از توابع آن قصبه گرانمايه بوده است»
و از آنجا كه كتاب نامبرده با بهره‌گيری از نوشته‌های پيشينيان نگارش يافته است،
چنين برداشت می‌شود كه
نام باستانی گركويه هر چه بوده است
در زمان ديلميان و شايد چندين سده پيش از آن و در پی چیرگی زبان عربی،
به‌گونه‌ی جرقويه در آمده است
منتجب‌الدين علی‌بن‌بابويه رازی كه از دانشمندان شيعه سنه ششم هجری است،
در كتاب
«الفهرست منتجب‌الدين»
از سرزمين جرقويه با نام
«زرقويه»
ياد كرده و آنجا را پيرو اصفهان دانسته است
ياقوت حموی جغرافيانويس آغاز سنة هفتم ه.ق
در كتاب
«معجم البلدان»
از اين سرزمين با نام
جَرقوه
ياد كرده و با گمان و دو دلی آنجا را از آبادی‌های اصفهان دانسته است
و از آنجا كه در آن روزگار سرزمين گركويه از بخش‌های بزرگ استان اصفهان بشمار رفت،
بكارگیری واژه قريه (آبادی)
از سوی اين نويسنده،
نشان می‌دهد كه وی شايد سرزمين گركويه را نديده
و نوشتار خود را بر پایه‌ی گفته‌ها يا نوشته‌های ديگران به رشته نگارش در آورده است
👇ادامه‌ی مطلب فرداشب تقدیم حضورتان می‌شود.
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
3⃣ بخش‌سوم مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
زين‌العابدين شيروانی، نويسنده‌ی آغاز زمان قاجار به انگيزه آنكه از عارفان زمان خود بشمار می‌رفته است در پی جهانگردی های خود و هنگام ديدار از سرزمين گركويه و ديدار با عارفان آنجا،
درباره نام اين سرزمين چنين نگاشته است :
«جَرقويه ناحيه‌ای است از اصفهان و به طرف مشرق آن است و آن دو قطعه است، عليا و سفلی»
محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه تاريخ نگار زمان ناصرالدين‌شاه قاجار در كتاب «مرآت البلدان» می‌نويسد :
«گويند اصل جَرقوه چهار كوه است و به اعتقاد من قصبه‌ای است نزديك به اصفهان،
نگارنده گويد ظن غالب اين است كه، جَرقوه، جَرقويه است و آن معرب گركويه است»
محمدمهدی محمدرضا اصفهانی، يکی ديگر از نويسندگان زمان ناصرالدين‌شاه قاجار در كتاب «نصف جهان فی تعريف اصفهان» چنين نوشته است :
«محل ششم اصفهان، جَرقويه است و آن معرب گركويه است و به دو قسمت می‌باشد، عليا و سفلی»
سيدعلی جناب در كتاب «الاصفهان» در اين باره چنين انديشه‌ای دارد :
«جَركوهه می‌باشد كه جَر شكاف است و كوهه بلندی است.
به سبب آنكه جَرقوية عليا از شكاف كوه خارج می‌شود
مانند : مالواجرد و دستجرد
و افزون بر آن در برگ دوم كتاب خود، از اين سرزمين با نام گركويه نيز ياد كرده است
معلم حبيب‌آبادی در كتاب «مكارم‌الاثار» در اين باره چنين نوشته است :
«گرگويه ناحيه‌ای است از توابع اصفهان كه در طرف ميان مشرق و جنوب آن از ۹ فرسنگ تا ۲۵ فرسنگ افتاده است و آن‌را در اين اَزمَنه جَرقويه به جيم و قاف می‌گويند»
دكتر سيروس شفقی در كتاب «جغرافيای اصفهان»
آنجا كه به ريشه يابی تاريخی نام روستای آذرخواران در باختر گركويه پرداخته است
در کار واژه جرقويه نام باستانی گركويه را نيز بكار برده است
👇ادامه‌ی مطلب فرداشب تقدیم حضورتان می‌شود.
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
4⃣ بخش‌چهارم مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
محمدعلی ميرحاج محمدآبادی در «پايان نامه دانشگاهی» خود می‌نويسد :
«به منطقة جَرقويه ابتدا گركوه می‌گفتند،
روستای مالواگرد در نزديکی دامنه جنوبی كوه چاه‌خرانه كه دنباله رشته‌كوه محمدنوجوان است جای دارد و نه در نزديكى شكاف يا دره‌كوه
از سوی ديگر بررسی روی جغرافيای سرزمين گركويه نشان می‌دهد كه به جز روستاهای قارنه و مالواگرد، كه در دامنه‌کوه جای گرفته‌اند،
ديگر روستاهای اين سرزمين در جلگه و دشت جای دارند، از اين رو اگر پيوندی هم ميان اين واژه و سرزمين گركويه باشد، بايد آن را جِركوهه بخوانيم، زيرا در گويش گركويه‌ای
«جِر»
به چم پائين و زير می‌باشد و بر اين باور جركوهه به چم سرزمينی است كه پايين‌تر و دور از كوه جای دارد ولی تا آنجا كه نگارنده بررسی نموده است تا كنون در هيچ كدام از كتاب‌های تاريخی، واژه‌های جرقوه و جرقويه با نشانه ( ــِ ) بكار نرفته و مردم اين سامان نيز در همه روستاها اين واژه‌ها را با نشانه ( ــَ ) بكار می‌برند
از اين‌رو واژه‌های جِركوهه و جَركوهه نيز به انگيزه كاربرد نداشتن در ميان مردم و كتاب‌های تاريخی پذيرفتنی نخواهد بود.
همانگونه كه واژه زرقويه (زركويه) كه منتجب‌الدين رازی بكار برده و چم آن سرزمين طلاست،
نمی‌تواند با اين سرزمين پيوند داشته باشد
سوم :
بيشتر كوه‌های پيرامون يا ميان كوير ميانی ايران در گذشته‌های دور به انگيزه جای داشتن در نزديکی درياچه بزرگ ميانی ايران، دارای پوشش جنگلی و گياهی بوده و سرانجام پس از فرو نشستن آب دريای نامبرده به كوه‌هائی خشک و بدون پوشش گياهی دگرگون گرديده‌اند و اگر اين‌گونه نشانه‌ها بتواند انگيزه‌ای برای نامگذاری سرزمين‌ها باشد،
آنگاه می‌بايست همه بخش‌های پيرامون كوير را گركويه بنامیم كه اين كاری است نابجا
👇ادامه مطلب فرداشب
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
5⃣ بخش‌پنجم مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd
📡🔴 #زادگاه‌اجدادونياکان‌‌مان را بیشتر #بشناسیم
✍مطالبی از کتاب
"گرکويه سرزمينی‌ناشناخته بر کران‌کوير"
اثری‌از؛
#استادعلی‌‌شفیعی‌ینگ‌آبادی
چهارم :
اگر بر پايه آنكه سرزمين گركويه از واپسين بخش‌های استان اصفهان باشد كه مردم آن به دين اسلام گرويده‌اند آنجا را گبركويه بناميم،
می‌توان نام برخی از روستاها و شهرهای استان‌های يزد و كرمان را نيز كه مردم آن دارای دين زرتشتی هستند، گبركويه ناميد
از اين رو گمان نمی‌رود اين نامگذاری ريشه در تاريخ پيش از اسلام داشته باشد
پنجم :
درباره واژه گبرگويه نيز پاسخ اين است كه، سرزمين گركويه تنها جائی در استان اصفهان نيست كه مردم آن به گويش ولايتی كه هم پيوند با گويش زرتشتيان است سخن می‌گويند بلكه گويش مردم بيشتر بخش‌ها و شهرستان‌های استان اصفهان مانند :
رودشت، كوهپايه، نايين، برخوار، ميمه، خوانسار و خمینی‌شهر نيز گويش ولايتی است كه بازمانده زبان‌های پارسی باستان و پارسی ميانه است و اين ويژگی تنها از آن‌ِ سرزمين گركويه نيست.
و سرانجام با نگاه به اينكه اگر اين‌گونه نام‌ها بر پايه درستی نيز استوار بوده باشد،
از آنجا كه همگی آنها پس از پيدايش اسلام بر اين سرزمين نهاده شده‌است، نام باستانی اين سرزمين همچنان بر ما پوشيده خواهد ماند و اين پوشيدگی ما را برآن می‌دارد تا ريشه نام گركويه را در تاريخ ايران باستان جستجو كنيم
✅باماهمراه‌باشید
💯همراهی‌شماافتخارماست
📡مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج
@paborjemalvajerd