💠 تربیت سلوکی و عرفانی؛ حوزه‌های اصلی نظریه‌های تربیتی در جهان اسلام 🔸دو رویکرد (اخلاق تربیتی) و ( سلوکی- عرفانی) حوزه های اصلی نظریه‌های تربیتی در جهان اسلام هستند؛ تربیت سلوکی و تربیت عرفانی همه عرصه‌های زندگی انسان را پوشش می‌دهند. 🔸فرهنگ ما و تاریخ ما با این دو رویکرد زندگی کرده و تأملات و مباحث نظری مربوط به خودش را دارد، ما نمی‌توانیم این حوزه‌های نظری را خارج از مبادی و مبانی انسان شناختی، هستی شناختی و معرفت شناختی درک کنیم. 🔸شاید قبل از اینکه با مفاهیم علمی مدرن برخورد کنیم، ارتباطمان با این حوزه‌های نظری روان‌تر بود؛ امروز ممکن است مفاهیم علمی مدرن، حجابی میان ما و حوزه‌های نظری اسلامی شود، در این میان مراکزی مثل دانشگاه فرهنگیان لازم است که سهم قابل توجهی از مطالعات علمی خود را در بازخوانی حوزه‌های نظری خودمان قرار بدهد. 🔸اگر اسیر فضای معرفتی مدرن نباشیم و بعنوان یک افق و یک تجربه با آن مواجه شویم، این موضوع می‌تواند فرصتی برای رویارویی ما با جهان هستی باشد. 🆔@parsania_net

🎙#علم_دینی/4 💠 @parsania_net

🎙 درس اسفار ج 6 - استاد پارسانیا - ۲۴ مهر ۱۴۰۱ #اسفار_ ۲۴ مهر ۱۴۰۱ 💠 @parsania_net

🔰 معنای علم از مفاهیم کلیدی و کانونی هر فرهنگ است 🔸سه تلقی پوزیتویستی، تفهمی و پسامدرن از علم، هر یک تفسیری از علم را به‌همراه دارند که به اقتضای لوازم منطقی خود، نه با نگاه دینی به هستی و سلوک دینی و نه با تدین و زیست مؤمنانه و نه با فرهنگ و تمدن دینی و اسلامی و نه با تمدن و نصوص روایی و قرآنی سازگارند، این سه تلقی به‌رغم اختلافاتی که با یکدیگر دارند از مقتضیات فرهنگ مدرن غرب بوده و از لوازم منطقی رویکرد سکولار و دنیوی به هستی هستند. 🔸نگاه دینی به هستی در گروه اذعان و اعتقاد به هستی قدسی و امر متعالی است و اذعان و اعتقاد به چنین امری به لحاظ منطقی مستلزم پذیرش ارزش علمی مفاهیم و گزاره‌هایی است که از اصل تحقق آن هستی قدسی خبر می‌دهند؛ یعنی چنین اعتقادی با انکار ارزش علمی گزاره‌هایی که حکایت از امر مقدس و متعالی می‌کند و با الحاق این‌گونه از معارف به قلمرو انسانیات، به‌عنوان برساخته‌های صرفاً فرهنگی و تاریخی ناسازگار است؛ و این در حالی است که تلقّی پسامدرن با دو تلقّی دیگر در نفی ارزش علمی گزاره‌های مزبور اختلافی ندارند و اختلاف آنها تنها در کاشفیت و عینی بودن گزاره‌های محسوس و آزمون‌پذیر است. 🔸قرآن کریم از بنی‌اسرائیل به‌عنوان کسانی یاد می‌کند که قضایای علمی را به گزاره‌های محسوس و آزمون‌پذیر محدود می‌کنند و درباره آن‌ها می‌گوید که به موسی گفتند، ما به تو ایمان نمی‌آوریم مگر اینکه خداوند را آشکارا ببینیم: «قالو لن نؤمن لک حتی نری الله جهرة». 🔸در آیات و روایات فراوانی از محسوس و جسمانی نبودن خداوند سبحان سخن گفته شده است و بر این نکته تأکید شده است که خداوند، با حس شناخته نمی‌شود و با چشم دیده نمی‌شود، بلکه علم به او با غیر حس است؛ و این روایات و آیات، با تلقیاتی که امور غیرحسی را معرفت علمی نمی‌دانند ناسازگار است. 🔸در قرآن کریم، با آن که از حس به‌عنوان ابزار شناخت علمی یاد شده است، علم به معرفت حسی محدود نمی‌شود و از علم عقلی یا علومی که به‌وسیله قلب، وحی یا مانند آن تأمین می‌شوند، سخن گفته شده است. در متون مزبور علوم حسی، عقلی یا وحیانی، علومی، مستقل و گسیخته از یکدیگر نیستند، بلکه علومی وابسته و پیوسته به یکدیگرند به این معنا که کسی که از عقل و قلب سلیم برخوردار نباشد علوم حسی و تجربی او نیز گرفتار آسیب می‌شود. ادامه متن در سایت استاد پارسانیا 🆔@parsania_net

🎙علم دینی (دوره دوم) #علم_دینی/1 💠 @parsania_net

🎙 درس اسفار ج 6 - استاد پارسانیا - ۲۵ مهر ۱۴۰۱ #اسفار_ ۲۵ مهر ۱۴۰۱ 💠 @parsania_net

🌀 @parsania_net

▶️ چه کسی می‌تواند قائل به گفتگو باشد؟ 🆔@parsania_net

🎙#علم_دینی/2 💠 @parsania_net