#یادت_باشد
سر تا پای حمید را ورانداز کردم شلوار طوسی، پیراهن معمولی آنهم طوسی رنگ که روی شلوار انداخته بود بعدا متوجه شدم که تازه از مأموریت برگشته بود برای همین محاسنش بلند بود، چهره اش زیاد مشخص نبود به جز چشم هایش که از آنها نجابت میبارید.
مانده بودیم کداممان باید شروع کند نمکدان کنار ظرف میوه به داد حمید رسیده بود از این دست به آن دست با نمکدان بازی میکرد من هم سرم پایین بود چشم دوخته بودم به گره های فرش شش متری صورتی رنگی که وسط اتاق پهن بود خون به مغزم نمی رسید چند دقیقه ای سکوت فضای اتاق را گرفته بود تا این که حمید اولین سؤال را پرسید: معیار شما برای ازدواج چیه؟».
به این سؤال قبلاً خیلی فکر کرده بودم ولی آن لحظه واقعاً جا خوردم چیزی به ذهنم خطور نمیکرد گفتم دوست دارم همسرم مفید باشه و نسبت به دین حساسیت نشون بده ما نون شب نداشته باشیم بهتر از اینه که خمس و زکاتمون بمونه
گفت: «این که خیلی خوبه من هم دوست دارم رعایت کنیم، بعد پرسید: «شما با شغل من مشکل نداری؟! من نظامیم ممکنه بعضی روزا مأموریت داشته باشم شبها افسر نگهبان بایستم، بعضی شب ها ممکنه تنها بمونید»، جواب دادم با شغل شما هیچ مشکلی ندارم خودم بچه پاسدارم میدونم شرایط زندگی به آدم نظامی چه شکلیه، اتفاقاً من شغل شما رو خیلی هم دوست دارم.
@patogh_nojavani
