eitaa logo
"دخترانِ حیدری"
4.5هزار دنبال‌کننده
15.4هزار عکس
3.8هزار ویدیو
2 فایل
چنل ِ²عدد دختر ِخراسانی به همراه رفقای عکاسشون!😌 _وگوشه دنج از احوالاتمون؛👀💘. و بخشی از زندگیمون با چاشنی روزمرگی هامون🐈~ کپی از پستا؟حلاله🤌 کپی از روزمرگی؟نه نه اصلا با جان و دل شنواییم گیانم:)❤️🧷. https://daigo.ir/secret/9857715145
مشاهده در ایتا
دانلود
‹ ﷽ › 🤍 🤌🏻 نویسنده:فاطمه‌مولایی🌱✍🏻 مهدیا از بیرون به خانه برگشت! آیفون خانه را فشرد. کمی منتظر شد؛اما کسی در را باز نکرد. چندین بار انگشتش را روی دکمه آیفون فشرد..اما همچنان در روبرویش بسته بود. نگاهی به کیفش کرد!کلید را نیاورده بود.. ناچار مجبور شد به تلفن ثابت خانه زنگ بزند تا ببیند،،کسی آنجا هست یا خیر. اما تلفن ثابت هم مهدیا را بی جواب گذاشت. به همراه مادرش تماس گرفت. بعد از بوق سوم صدای مادرش را شنید: +«بله مهدیا؟!؟» صدای مضطرب مادر،،دل مهدیا را لرزاند. -«مامان کجایین؟چرا هر چی زنگ میزنم جواب نمیدین؟اتفاقی افتاده؟ +«ببین مهدیا ما بیمارستانیم.حیدر نفسش گرفته!کسی هم خونه نیست،،همه اینجان.سریع بیا بیمارستان ابن سینا،بخش اورژانس می‌بینمت. قلب مهدیا برای برادرش درد گرفت! ای کاش او آسم نداشت... امیر حیدر هر وقت ناراحت می‌شد نفسش می‌گرفت. راست میگفتند که همیشه خواهر غمخوار برادرش است. گام های بلندش را از تجریش به مقصد بیمارستان ابن سینا بر می‌داشت. به بیمارستان رسید.. نفس نفس می‌زد و عرق روی پیشانی اش نشسته بود! به سمت پذیرش رفت و هراسان پرسید: +«ببخشید خانم خسته نباشید! بیمار امیر حیدر محمدی رو کدوم تخته؟» -«اجازه بدید..!» با خودکارش روی دفتر بیماران در قسمت(م) راه می‌رفت. آخر پیدایش کرد! +«تخت ۱۵» مهدیا تشکر کرد. تخت پانزده را پیدا کرد؛سپس پرده را به سمت راست کشید..دستگاه تنفس به برادرش وصل بود.. اشک در چشمانم جمع شده بود.. امیر حیدر چشمانش را بسته و به خواب فرو‌رفته بود. همانطور که برادرش را با بغض درون گلویش،،نگاه می‌کرد ناگهان دستی را پشت شانه اش احساس کرد.. مادرش بود.. چهرهٔ درهم و پریشانش چنگ به دل فرزند دومش زد. +«سلام مادر..بیا اینجا بشین!» ❌کپی و نشر به هر شکل حرام است❌
جهت نقد و نظر👇🏻🌹 @Lover_emam_hossein128🌸
بسم رب خالق هنر؛ 💓
10.2M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کرب بلا رویای من؛ 𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313
خوب خوب پارت داریمم🧸🤎
یادت باشد.... * 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ • 。* 。° 。* 。 • ˚ سریع رفتم تو اتاقم. تموم سالی که برای کنکور درس میخوندم هر مهمونی می اومد، میدونست من درس دارم و از اتاق بیرون نمیایم؛ ولی الان کنکورم رو داده بودم و بهونه ایی نداشتم! مانتوی بلند و گشاد قهوه اییم رو پوشیدم، روسری گل دار کرم رنگم رو لبنانی سرم کردم، و به آشپزخونه رفتم. از صدای سلام و علیک ها فهمیدم عمه، حمید، حسن و همسرش اومده بودن، شوهر عمه باهاشون نیومده بود؛ برای سرکشی باغشون رفته بود روستای «سنبل آباد الموت». روبه رو شدن با عمه و حمید توی این وضع برام سخت بود،چه برسه به اینکه بخوام براشون چایی ببرم. چایی رو که ریختم، فاطمه رو صدا زدم بهش گفتم:بی زحمت چایی رو ببر تعارف کن. سینی چایی رو که برداشت منم دنبالش رفتم پیش مهمون ها و بعد از سلام و علیک کنار همسر حسن نشستم. متوجه نگاه های خاص عمه و لبخند های مامانم شدم. چند دقیقه ایی بیشتر نتونستم فضا رو تحمل کنم و خیلی زود رفتم توی اتاقم. کم و بیش صدای صحبت مهمون هارو میشنوم. بعد از چند دقیقه فاطمه اومد توی اتاقم. میدونستم این یهویی اومدناش الکی نیس، منو که دید، زد زیر خنده، با تعجب نگاهش کردم وقتی نگاه جدی من رو دید به زور جلوی خندش رو گرفت و گفت:فک کنم شوخی شوخی داری جدی عروس میشی! ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313
یادت باشد.... * 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ • 。* 。° 。* 。 • ˚ اخم کردم و گفتم:یعنی چی؟؟ درست بگو ببینم چی شده! من که چیزی نشنیدم! گفت:خودم دیدم عمه به مامان با چشم بهش اشاره کرد و یواشکی با ایما و اشاره به هم یچیزایی میگفتن! پرسیدم:خوب که چی؟ گفت:نمیدونم، اونطور که من فهمیدم فک کنم میخوان حمید رو بفرستن با تو حرف بزنه. با اینکه قبلا به این موضوع فکر کرده بودم، ولی الان اصلا امادگی نداشتم؛ اون هم چند ماه بعد از اینکه به بهونه درس ودانشگاه به حمید جواب رد داده بودم. فک کنم عمه با چشم به مامان اشاره کرد که برن توی آشپزخونه. اونجا گفته بود:ما که اومدیم دیدن داداش حمید که هس، فرزانه هم که هس. بهترین فرصته که این دوتا باهم حرف بزنن.آلان هم هر چی که بشه بین خودمونه. داستانی هم پیش نمیاد که چی شد، چی نشد. اگه به اسم خاستگاری بخوایم بیایم، نمیشه. اولا فرزانه نمیزاره، دوما یه وقت جور نشه، کلی مکافات میشه. جلوی حرف مردم رو نمیشه گرفت. توی توی درو همسایه و فامیل کلی حرف میبافن. تا شنیدم قراره یهویی با حمید حرف بزنم. همون جا گریه ام گرف. آبجی که با دیدن حال و روزم بد تر از من هول شده بود، گفت:شوخی کردم! توروخدا گریه نکن. ناراحت نباش، هیچی نیست! بعد هم وقتی دید اوضام ناجوره، از اتاق بیرون زد. دلم مثل سیر وسرکه میگوید؛ دست خودم نبود. روسریمو ازاد کردم تا شاید راحتر نفس بکشم. طولی نکشید که مامانم اومد تو اتاق معلوم بود خودشم استرس داره. گفت:دخترم! اجازه بده حمید بیاد باهم صحبت کنید. بیشتر آشناشین، آخر سر هر چی که خودت گفتی، همون میشه. ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313