۱ ). #دیستروفی عضلانی #بِکِر این نوع از بیماری دیستروفی عضلانی همانند عارضه ی #دوشن است اما تمام علائم و شدت آن کمتر از عارضه ی دوشن در فرد بروز می کند.این عارضه نیز پسران را بیشتر از دختران مبتلا می سازد.ضعف عضلانی بیشتر در بخش هایی مانند بازوها و پاها رخ می دهد و ظاهر شدن علائم این بیماری در سنین ۱۱ تا ۲۵ سالگی شایع است.سایر علائم عارضه ی #بکر به شرح زیر است: •سعی در راه رفتن بر روی انگشتان وقسمت جلویی پا •زمین خوردن بصورت مکرر •کرامپ عضلانی •مشکل در بلند شدن از روی زمین افراد مبتلا به این عارضه نیازی به استفاده از ویلچر ندارند مگر اینکه آن ها در اواسط سن ۳۰ سال یا بالاتر باشند.درصد کمی از افراد مبتلا به دیستروفی بکر هرگز به ویلچر احتیاج نمی کنند. بیشتر افراد مبتلا تا سنین میانسالی یا پیرتر زنده می مانند. ۲ ) #دیستروفی عضلانی #مادرزادی: #دیستروفی مادر زادی اغلب از بدو تولد تا ۲ سالگی بروز می کند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که پدر و مادر متوجه می شوند که آنطور که باید فرزندشان از نظر عملکرد حرکتی و کنترل عضلانی رشد کافی ندارند. علائم‌آن بسیار زیاد است که به چندتای آن اشاره می شود: •ضعف عضلانی •کنترل حرکتی ضعیف •بدون کمک نمی تواند بشیند یا بلند شود •#اسکولیوز •تغییر شکل پاها •عمل مکیدن را به دشواری انجام می دهد. •اختلالات تنفسی •مشکلات #بینایی •مشکلات‌گفتاری •عقب ماندگی ذهنی در حالی که عارضه ی دیستروفی مادر زادی علائم متعددی دارد،اما اکثریت افراد مبتلا دارای علامت مشخص هستند که ویژه ی این عارضه است.مبتلایان قادر نیستند که بدون کمک‌نشسته و یا بلند شوند . طول عمر در مبتلایان به این عارضه به علائمی که در افراد بروز می کند بستگی دارد و فرد به فرد متفاوت است.برخی افراد در همان سن طفولیت می میرند و برخی دیگر تا سن‌بزرگسالی زندگی می کنند. @pezeshkbartar