به سراغ باید رفت… هر چقدر که چشم و گوش مخاطب زیر بمباران زبان شما قرار گیرد و با هر قالبی از یک همایش تا یک نشریه وی را خطاب قرار دهید، باز هم مخاطب دوست دارد که دنبال کسی بگردد که بیش از "زبان"، "گوش" باشد. دنبال کسی می گردد که حرفهایش را بشنود و در مورد خواسته هایش با وی بحث نماید. سنگینی عمده ای که یک #مسئول_فرهنگی باید روی دوش خود احساس نماید، همینجاست. باید گوش شد و شنید تا مخاطب را به حرف آورد و تخلیه کرد. کسی که تخلیه شده باشد مانند فرد گرسنه ای است که غذا می خواهد. حال اگر توی دغدغه مند فرهنگی حرفت را به این فرد گرسنه و تشنه ی حرف جدید تر و بهتر ارائه دهی، قطعا بهتر و بیشتر می پذیرد.  اما برای این به سراغ رفتن یک آمادگی لازم است؛ و آن آمادگی برای سخن گفتن و حرف زدن است اینبار،‌زبان ما باید انحصارا در زبان تن خلاصه شود و از دهانمان به گوش مخاطب برد. بنابراین مقدمه به سراغ رفتن، آمادگی برای سخنوری و صحبت کردن است. مسئول فرهنگی ای که خود توان سخن گویی و سخن وری نداشته باشد احتمال زیاد در مواجهه با کف مجموعه کُمیتش لنگ خواهد زد. به همین دلیل مسئول فرهنگی خود و کسانی که در مجموعه به کار فرهنگی مشغول هستند را باید روزانه و حتی ساعت به ساعت تغذیه فرهنگی نماید. #تغذیه_فرهنگی #آسیب_شناسی #مربی_محور #مربی