پدر شهید: محمدتقی درتیر ۶۷ درعملیات فاو در شلمچه دچارمجروحیت شد. آسیب مغزی، قدرت حرکت، گفتار، بلع ونیمی ازهوشیاری او رامختل کرد. محمدتقی قدرت بلع نداشت. برای همین هم، ازطریق سوند معده او را تغذیه می‌کردیم. این سوند راصبح می‌زدیم وحدود ساعت یازده شب پس از دادن آخرین دارو وآب میوه خارج می کردیم. سوندمعده به صورت کوتاه مدت برای بیماران استفاده می شود امامحمدتقی شانزده سال به این وسیله تغذیه شد. جسم اوکاملاً بی‌حرکت بود با این حال روزی چهار مرتبه بدن او را کاملاً شستشومی‌دادم؛ در طول شبانه روزهردو ساعت یک باراو را جابه جا می‌کردم حتی اجازه ندادم به اندازه سر ناخنی بدن او زخم شود. سال ۸۰ بودکه حضرت آقا سفری به اصفهان داشتند من شب‌ها در اتاق آقا محمدتقی می‌خوابیدم. بعضی شب‌ها بیدار می شدم و می دیدم که سرش را بالا آورده، لبخند می زند، مثل اینکه با کسی نجوا می کند این در حالی بود که آقا محمدتقی توان تکلم و حرکت دادن سر را نداشت. «محمد تقی.. می شنوی آقا جون... در آستانه بهشت... بین دنیا و بهشت.. خوشا به حالت...» این جمله ای است که در خاطرهمه ماندگار است. #جانباز_شهید_محمد_تقی_طاهرزاده 🌷🌷🌷🌷🌷 #سلام_ودرود_برشهیدان #پایان_مأموریت_هیئتی_شهادت_است #افسران_جنگ_نرم_خادمین_پیروان_شهدای_بجنورد__دلتنگ_شهادت https://eitaa.com/piyroo