🏴 امام صادق علیه السلام، «منتظِر» واقعی! 🔹سدیر صیرفی از اصحاب امام صادق علیه السلام ماجرائی را نقل نموده که مرحوم شیخ صدوق آن را در کتاب کمال الدین خویش آورده است. او می گوید روزی من و چند نفر از همراهانم بر حضرت امام صادق علیه السلام وارد شده و آن حضرت را در حالی ملاقات نمودیم که ناله ها و گریه ها و دگرگونی حال آن حضرت، نزدیک بود ما را دیوانه کند! (فاسطارت عقولنا...). ابتدا گمان کردیم که شخصی از اطرافیان آن حضرت از دنیا رفته است. 🔹 سپس سدیر به توصیف چگونگی وضعیت حضرت پرداخته و می گوید: امام صادق علیه السلام را در حالی مشاهده کردیم که؛ حضرتش بر روی خاک نشسته بود! لباسی از مِسح و بدون گریبان بر تن نموده، آستین ها را بالازده، #مانند مادرِ فرزند مرده و جگر سوخته مى ‏گريست! در حالی که اندوه تا گونه هایش رسيده، رخساره اش دگرگون شده و ديدگانش پر از اشك گرديده بود. 🔹آن حضرت ناله کنان خطاب به امام دوازدهم علیه السلام می فرمود: «آقاى من! غيبت تو #خواب را از ديدگانم ربوده! بسترم را بر من #تنگ ساخته و #آسايش قلبم را از من سلب نموده است، آقاى من! غيبت تو اندوه مرا به فجايع ابدى پيوند داده! و فقدان امامان يكى پس از ديگرى جمع و شمارِ ما خاندان را نابود كرده است!» ▪️اگر حال یک «منتظِر» این گونه نباشد.. اگر دردِ فراق، او را محزون و گریان نکند... چطور ادعای #انتظار خواهد داشت..؟ 📚 شیخ صدوق؛ کمال الدین؛ ج ۲ ص ۳۵۳ https://eitaa.com/dinpajouhi