#شبکه_کنست 🔹"هر کس فکر می‌کند که می‌توان یک یا دو سال دیگر با افرادی که ۲۰۰ روز خدمت ذخیره کرده‌اند، ادامه داد، در یک فیلم زندگی می‌کند." سخنان #رام_بن_باراک، نماینده کنست از حزب #یش_عتید و معاون سابق #موساد درباره طرح طوفانی قانون سربازگیری (خصوصا از حریدیان) و بحث در کمیته روابط خارجیه و امنیت

ادامه ترجمه روزنامه #هاآرتص: نه تنها در مورد ربوده شدگان. به نظر می‌رسد نتانیاهو عجله‌ای ندارد. او ترجیح می‌دهد قبل از برداشتن یک گام سیاسی مهم، منتظر نتایج انتخابات آمریکا باشد و حتی قبل از آن، حمله دیگری از سوی ایران ممکن است. تیتر سمت چپ: مصر طرحی را برای یک آتش بس دو روزه برای چهار گروگان پیشنهاد کرد #عبدالفتاح_السیسی، رئیس جمهور مصر دیروز گفت که #قاهره طرحی برای آزادی چهار گروگان زنده در ازای آتش بس دو روزه و آزادی برخی از اسرای فلسطینی ارائه کرده است. السیسی در یک کنفرانس مطبوعاتی در قاهره گفت که «آتش بس با ده روز مذاکرات فشرده برای دستیابی به آتش بس دائمی همراه خواهد بود». #داوید_بارنیَع رئیس #موساد، در نشست دیشب در قطر در تلاش برای تجدید تماس‌ها برای توافق شرکت کرد. شب گذشته #یوآو_گالانت، وزیر دفاع، در مراسم یادبود شهدای جنگ شمشیر آهنین گفت که "برای انجام وظیفه خود برای بازگرداندن ربوده شدگان به خانه‌هایشان، ما ملزم به سازش‌های دردناک خواهیم بود." به گفته وی، «هر هدفی تنها با اقدام نظامی به دست نمی‌آید، زور پایان همه چیز نیست». تیتر بعدی در همین ستون: #تزاوی_برال: میدان مین میدان مین انفجاری اطراف فعالیت‌های #یونیفل و ارتش لبنان هرگونه توافق را حتی قبل از تدوین آن تهدید می‌کند و توقف جنگ در غزه را شرط لازم اما نه کافی برای آرام سازی مرزهای شمالی می‌سازد. زیرا تاسیس حزب الله و قدمت چندین ساله و ریشه دواندن او در جنوب لبنان، موجب تقاضای اسرائیل برای گسترش حضور در جنوب لبنان و پاکسازی منطقه می‌شود. با این حال، چنین فعالیتی می‌تواند ماه‌ها به طول انجامد و قیمت خون آن تنها افزایش می‌یابد بدون اینکه بتوان در این مدت تضمینی برای بازگشت امن ساکنان شمال به خانه‌های خود داشته باشد. راه احتمالی دیگر این است که در هر توافقی با لبنان این شرط را لحاظ کنیم که ارتش لبنان و نیروی بین المللی ذخایر اسلحه و مهمات را خودشان دفع کنند. اما پیمودن این مسیر مستلزم یک تصمیم شجاعانه سیاسی است که در حال حاضر به نظر نمی‌رسد کسی آن را بپذیرد. تیتر میانه تصویر: ناگهان دیگر برادری نداشتم

#شبکه_کنست 🔶صحبت‌های #رام_بن_باراک در مورد ویژگی «ورزشکاران برجسته» از طلبه‌های یشیوا: "از میان هزاران نفر، برخی واقعاً نخبه و باهوش هستند، و به نظر من باید از آنها حمایت شود و اجازه یادگیری داشته باشند، اما اینها فقط چند صد نفر هستند."

#شبکه_کنست 🔷 #یائیر_لاپید، رهبر اپوزیسیون خطاب به اعضای دولت: "هیچ مردمی پشت شما نیستند - و این همان چیزی است که شما را در نهایت خواهد شکست."

مقاله #ناداو_ایال در روزنامه #یدیعوت_اَحرونوت: فرصتی برای تغییر معادله پیام اسرائیل که پشت این حمله بود، برای تهران روشن است: اگر ایران به هر کجا و در هر زمان حمله کند، هر نقطه و در هر زمان مورد اصابت قرار خواهد گرفت. اما در حالی که ارتش اسرائیل اخیرا دستاوردهای بزرگی را داشته است، آن‌ها کافی نبوده اند و اکنون زمان آزمون بزرگ اسرائیل برای ایجاد یک پیروزی خوب از موقعیت منطقه‌ای ایجاد شده است. با توجه به فشارها بر خامنه‌ای برای پیشروی به سمت دستیابی به سلاح هسته‌ای و تمایل نتانیاهو برای بازکردن پنجره فرصت برای حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران، اهمیت توانایی سیاسی بیش از پیش افزایش می‌یابد. جمهوری اسلامی شعار مهمی دارد که توسط انقلابیون شیعه به رهبری خمینی، بسیار نقل شده است: «هر روز عاشورا و همه جا کربلاست»؛ عاشورا و کربلا زمان و مکانی است که در آن نوه پیامبردر نبرد با خئنان و ستمگران (اهل سنت) جان خود را از دست دادند. به عبارت دیگر، انسان‌های مقدس هر روز و همه‌جا مورد آزار و ایت قرار می‌گیرند و در هر زمانی و مکانی باید با ظالمین جنگید. این شعار از زمان روی کار آمدن رژیم ایران هواره وجود داشته است. از طرفی پدیده صدور انقلاب به عراق، لبنان، یمن، سوریه و کشورهای عربی حاشیه خلیج نیز از اول در این رژیم به وجود آمده است و این شعار موجد آن است. اما بهایی که ایران برای این پروژه بنیادگرایانه پرداخت، به لحاظ مالی زیاد و به لجاظ منافع ملی، بسیار محدود بود. پول مردم ایران که در کشوری فقیر و شکست خورده زندگی می کنند، به نفع نبردجهانی شیعیان غارت شد و از طرفی خود ایران در داخل پهنه سرزمینی اش بهای واقعی این ترویج خشونت گسترده را نپرداخت، خشونتی که دائما به آن دامن می زد. اکنون این مسئله در حال تغییر است و این تغییر پس از اقدام #یحیی_سنوار برای حمله به اسرائیل و انجام قتل عام هولناک هفت اکتبر رخ داد. پیام حمله امشب این است که اگرایران در هر زمان و در هر مکانی به ما حمله کند، ما نیز همانگونه به او حمله می کنیم. این ایرانی‌ها بودند که اول این اشتباه را مرتکب شدند. در سال گذشته، شبکه وابستگان ایران متحمل ضربات سنگینی شد و نهایتا تهران استراتژی صبورانه خود را کنار گذاشت و مستقیما به اسرائیل حمله کرد. در حالی که پاسخ اسرائیل به حمله آنها دقیق و محدود بود اما در پاسخ اخیر اسرائل یک پاسخ حساب شده و گسترده داد؛ در این حمله نیمی از توانمندی‌های دفاع هوائی پیشرفته ایران از بین رفت 9 فروند از سامانه‌های اس 300 و اس 400 آن نابود شد. به گفته منابعخارجی، با توجه به درگیری روسیه در جنگ اوکراین، به نظر می رسد روسیه نیز نتواند نیاز ایران را تامین کند؛ از طرفی توانایی تولید موشک‌های بالستیک نیز دچارخسارت چند لایه ای شد. چون برای نتانیاهو مهم بود که توانمندی هسته ای را هم هدف قرار دهد لذا حمله ای نیز به پارچین صورت گرفت و فرآیند تولید اورانیوم و مونتاژ آن به منظور ایجاد نجیره تولید موشک‌های با کلاهک هسته ای نیز از بین رفت. این عملیات بیش از یکصد هواپیمای نظامی و سوخت رسان را درگیر خود کرد و در یک هماهنگی پیچیده از هواپیماها و پهپادها در امواج مختلف استفاده شد. هدف این عملیات دو چیز بود: اول آسیب رساندن به توانمندی‌های قابل توجه ایران برای تولید موشک‌های بالستیک و هموار کردن راه برای اجرای عملیات بعدی که شامل حملات شدیدتر شامل اهداف نظامی و هسته ای خواهد شد و دوم ارسال پیامی به ایران و آن پیام این است که شما دیگر پدافند هوائی ندارید تا در مقابل قوی ترین نیروی هوائی دوام بیاورید، پس دیگر ادامه ندهید. به گفته مقامات آمریکائی و اسرائیلی این یک عملیات فوقالعاده و با اجرای موفق بود. پس از کشته شدن نصرالله، سنوار، ضیف، هنیه، فؤاد شکر و دیگران و عملیات‌های موفقیت‌آمیز در لبنان و ایران، شکی نیست که اسرائیل یک نیروی نظامی مرگبار با افق‌های را خوب به نمایش می‌گذارد. اما شما باید مانند یک بازیکن فوتبال، چشم خود را به توپ بازی نگه دارید و حفظ توپ کنید و توپ این است: اسرائیل قدرت بازدارندگی کافی در برابر حریفان خود را نداشت. نه در هفتم مهر و نه هشتم با حملات حماس و حزب الله و نه در فروردین با حمله ایران و نه در مهرماه با حمله شدید با موشک های بالستیک

بازدارندگی به صورت اقداماتی که در گذشته رخ داده است، بررسی می شودو در نتیجه اقدامات ما باید گفت که همه عوامل فوق به شکلی گسترده حمله کردند. حوثی‌ها، شبه‌نظامیان عراق و هر شرور بنیادگرا دیگر نیز به آن‌ها پیوستند. همانطور که آخرین هفته وحشتناک نشان می دهد، این جنگ سخت در این روزها پر از خون است. بازگرداندن بازدارندگی زمان می برد. اگر ایرانی ها پاسخ دهند، همانطور که اسرائیل تخمین می زند، به این معنی است که آنها آماده اند تا یک حمله دیگر اسرائیل را جذب کنند. اسرائیل هیچ علاقه ای به جنگ فرسایشی مستمر، غیر منطقه ای و غیر اختصاصی علیه ایران ندارد. چنین رویدادی ممکن است سال ها طول بکشد. قیمت آن برای یک کشور پیشرفته و غربی بیشتر از کشورهای شکست خورده اطراف آن در خاورمیانه خواهد بود. ارتش دستاوردها را نشان می دهد اما آنها کافی نیستند. آزمون دولت و نخست وزیر نتانیاهو ایجاد یک موقعیت پیروزی منطقه ای برای اسرائیل و اتحاد میانه رو است. لازم است بارها و بارها بنویسیم: یک پیروزی اساسی، در مقابل حذف رهبران دشمن، یا حتی آسیب عمیق به زیرساخت های نظامی، پیروزی است که در آن اسرائیل در پایان جنگ امن تر است، زیرا واقعیت فراتر از سطح نبرد و مبارزات تغییر کرد. به عنوان مثال: اجرای کامل قطعنامه 1701، گسترش یونیفل، آوردن ارتش لبنان به جنوب و کاهش قدرت حزب الله در لبنان، جا انداختن رژیم دیگری در غزه که حماس نیست و عملاً نوار را بدون ایجاد ارتشی کنترل می کند که قصد ندارد به اسرائیل حمله کند و اینکه رژیم ایران باید کمک مالی و فرستادن فرستادگان منطقه ای خود را متوقف کند تا زندگی اسرائیل را به جهنم تبدیل کند. همانطور که در این صفحات پست کرده ام، در ایران فشار بر مقام رهبری افزایش یافته است تا اجازه توسعه سلاح های هسته ای واقعی را بدهد. حتی اگر ایران چنین اقدام افراطی را آغاز نکند، در بحث های منتهی به حمله، مشخص بود که نتانیاهو با درجه ی قطعی بالایی تخمین می زند که دونالد ترامپ رئیس جمهور بعدی ایالات متحده است. باید نشان داد که اسرائیل چگونه می‌داند چگونه به تنهایی یا در وضعیت مطلوب‌تر - در دست قدرت مؤثر و برتر آمریکا - دریچه‌ای را برای احتمال حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران باز کند. اگر چنین است، اسرائیل باید شروع به درک دستاوردها کند و نه تنها توانایی نظامی، بلکه توانایی سیاسی را نیز نشان دهد. به خصوص اگر آزمون های بزرگ هنوز در پیش روی ما باشد.

#شبکه_کنست 🔳عضو کنست #بنی_گانتز از حزب #اردوگاه_مملکتی: "«اینجا هستم، #بنیامین_نتانیاهو، نخست وزیر، صرفاً تمام تلاش‌های مردمی و شخصی را به عنوان یک رهبر جمع کرده و از شما طلب بخشش می‌کنم.» این پایان یک پاراگراف است که متأسفانه هرگز توسط نخست وزیر گفته نخواهد شد"