. ⚠️ مطالب مرتبط با داستان یهود ۱. عاقبت حضرت موسی (ع) حضرت موسی (ع) در ۱۲۰ سالگی در کوه نبو (הר נבו، هَر نِبو) وفات یافت. مطابق با تثنیه ۳۴:۷، «موسی در هنگام وفات ۱۲۰ ساله بود، اما چشمانش ضعیف نشده بود و نیروی جسمانی‌اش کاهش نیافته بود.» موسی علیه السلام از به سرزمین کنعان نرسید اما از کوه نبو به آن نگاه کرد. طبق منابع یهود، خداوند او را در محلی ناشناخته دفن کرده است که تا به امروز نامشخص باقی مانده است. برخی از مفسران یهودی این ناشناختگی را نشانه‌ای از قداست مرگ او می‌دانند. در قرآن، محل دقیق وفات موسی (ع) ذکر نشده، اما روایات اسلامی نیز از وفات او پیش از ورود بنی‌اسرائیل به کنعان یاد کرده‌اند. در روایات اسلامی، به جانشینی حضرت یوشع بن نون (יְהוֹשֻׁעַ בִּן־נוּן، یهوشوع بن نون) بعد از وفات موسی اشاره شده است، که قوم را به سرزمین موعود هدایت کرد. ۲. عاقبت حضرت هارون (ع) برادر حضرت موسی علیه السلام حضرت هارون (ع) ( אַהֲרֹן، اَهرون) در ۱۲۳ سالگی در کوه هور ( הֹר הָהָר، هور ها‌هار) درگذشت. طبق سفر اعداد ۳۳:۳۸-۳۹، هارون در اولین روز ماه پنجم از چهلمین سال خروج از مصر، زمانی که ۱۲۳ سال داشت، وفات یافت. قبل از مرگ، لباس کاهنی خود را به پسرش العازر (در عبری: אֶלְעָזָר، الِعازار) منتقل کرد، که بعد از او به‌عنوان کاهن اعظم بنی‌اسرائیل منصوب شد. در تورات، وفات او در کوه هور تأیید شده و برخی از منابع یهودی مرگ او را همراه با آرامش الهی توصیف کرده‌اند. در منابع اسلامی، مرگ حضرت هارون (ع) نزدیک به وفات حضرت موسی (ع) و در جریان سرگردانی بنی‌اسرائیل در بیابان ذکر شده است. با وجود اینکه به مکان دقیق مرگ او در قرآن اشاره‌ای نشده، اما روایات اسلامی هم به وفات او پیش از حضرت موسی و پیش از ورود به سرزمین موعود تأکید دارند. ۳. عاقبت همسر و فرزندان حضرت موسی (ع) حضرت موسی (ع) با صفورا ( צִפוֹרָה، زیپوره) دختر حضرت شعیب (ع) ( יִתְרוֹ، یترو) ازدواج کرد. از این ازدواج دو پسر به دنیا آمدند: جرشوم (גֵּרְשֹׁם، گِرْشوم) که به معنای «من در سرزمینی غریب هستم» است، و الیعزر (אֶלְעָזָר، الِعازار) که به معنای «خدا یاری‌گر من است.» در تورات (سفر خروج ۱۸:۲-۴)، اشاره شده که صفورا و پسرانش به‌خصوص در زمانی که موسی (ع) در کوه طور بود، در کنار او حضور داشتند. با این حال، در منابع یهودی و اسلامی نقش مهمی از فرزندان حضرت موسی در حوادث تاریخی بعدی ذکر نشده است. به‌طور کلی، فرزندان موسی نقش برجسته‌ای در تاریخ بنی‌اسرائیل ایفا نکرده‌اند. ۴. عاقبت حضرت شعیب (ع) حضرت شعیب (ع) (יִתְרוֹ، یترو) پیامبر قوم مدین بود. طبق قرآن، شعیب (ع) قومش را به توحید دعوت کرد و همچنین به‌عنوان پدرزنش و مشاور حضرت موسی (ع) نقش مهمی ایفا کرد. در تورات (سفر خروج ۱۸:۲۴-۲۷)، شعیب به موسی توصیه کرد که قضات را برای رسیدگی به امور مردم منصوب کند تا بار مسئولیت بر دوش موسی کاهش یابد. در منابع اسلامی و یهودی، جزئیات زیادی در مورد عاقبت حضرت شعیب (ع) نیامده است. او پس از مشاوره به موسی به مدین بازگشت و احتمالاً در همان‌جا وفات یافت. قرآن و تورات جزئیات دقیق مرگ او را ذکر نمی‌کنند. #یهود_شناسی #پرسش_پاسخ_یهود 🍃https://eitaa.com/quranvdoaa/29587

. ۵. تفاوت عمران پدر حضرت موسی و عمران پدر حضرت مریم (ع) عمران ( עַמְרָם، عِمرام) پدر حضرت موسی (ع) و هارون (ع) از نسل لاوی بود. او در مصر و در حدود ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد زندگی می‌کرد و به‌عنوان یک فرد مذهبی و دیندار در جامعه بنی‌اسرائیل شناخته می‌شد. عمران در تورات با نام "عمرام" شناخته شده و در سفر خروج ۶:۱۸-۲۰ به او اشاره شده است. او نقش برجسته‌ای در رهبری قوم نداشت اما به‌عنوان پدر حضرت موسی و حضرت هارون اهمیت ویژه‌ای داشت و احتمالا در همان مصر در دوران جوانی موسی علیه السلام از دنیا رفته است در مقابل، عمران پدر حضرت مریم (ع) طبق قرآن (سوره آل‌عمران)، از نسل داوود نبی بود و در حدود ۱۳۰۰ سال پس از عمران پدر حضرت موسی زندگی می‌کرد ( سالهای نزدیک به میلاد حضرت عیسی علیه السلام) این دو شخصیت به لحاظ تاریخی کاملاً متفاوت هستند و نباید با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. ۶. الواح و ده فرمان: عاقبت ده فرمان الهی ده فرمان الهی بر دو لوح سنگی به حضرت موسی (ع) در کوه طور (הר סיני، هَر سینای) نازل شد. این لوح‌ها شامل اصول اخلاقی و دینی بودند که بنی‌اسرائیل باید رعایت می‌کردند. در تورات (سفر خروج ۳۱:۱۸)، آمده است که این الواح با انگشت خدا نوشته شده بود. وقتی موسی از کوه طور بازگشت و قوم خود را در حال پرستش گوساله طلایی دید، لوح‌ها را شکست (سفر خروج ۳۲:۱۹). سپس خداوند دستور داد که لوح‌های جدیدی ساخته شود و ده فرمان دوباره نوشته شد (سفر خروج ۳۴:۱). در قرآن، اشاره به الواح سنگی نیز وجود دارد (سوره اعراف، آیه ۱۴۵)، اما جزئیات شکست و بازنویسی آن ذکر نشده است. ۷. تابوت عهد: مقدس‌ترین اثر بنی‌اسرائیل تابوت عهد (אֲרוֹן הַבְּרִית، آرون هابریت) محفظه‌ای مقدس بود که الواح ده فرمان در آن نگهداری می‌شد و در زمان حضرت موسی علیه السلام در بیابان سینا ساخته شد. این تابوت در تورات (سفر خروج ۲۵:۱۰-۲۲) به تفصیل توصیف شده و با طلا پوشیده بود. تابوت عهد به همراه بنی‌اسرائیل در سفرها و جنگ‌ها حمل می‌شد و به‌عنوان نماد حضور خداوند شناخته می‌شد. در قرآن نیز به این تابوت به نام «تابوت سکینه» اشاره شده است (سوره بقره، آیه ۲۴۸) که نمادی از آرامش و سکینه الهی برای بنی‌اسرائیل بود. پس از نابودی معبد سلیمان (ع) توسط بابلی‌ها در سال ۵۸۶ قبل از میلاد، سرنوشت تابوت عهد نامشخص شد. برخی روایات یهودی و مسیحی اشاره به پنهان شدن تابوت در مکان‌های مخفی دارند، اما تاکنون هیچ اثری از آن پیدا نشده است. #یهود_شناسی #پرسش_پاسخ_یهود 🍃 https://eitaa.com/quranvdoaa/29587

⬆️⚠️پرسش و پاسخ داستان یهود 🔺وقتی بنی‌اسرائیل به سرزمین کنعان رسیدن، اوضاع پیچیده شد. توی کنعان، خبری از زمین‌های خالی و صلح و صفا نبود؛ بلکه پر از اقوامی مثل کنعانی‌ها، فلسطینی‌ها، یَبوسی‌ها و اموری ها و چند قوم دیگه بود که هر کدوم معبد خودشون رو داشتن و کلی خدای مختلف رو پرستش می‌کردن. یکی از مشهورترین این خدایان بعل بود که حسابی بین کشاورزهای کنعانی طرفدار داشت. از طرفی، مولوخ خدای خشن بود که به‌خاطر قربانی‌های انسانی معروف شده بود. ▫️بنی‌اسرائیل هم طبق تورات، با دستوری از جانب خداوند وارد شدن که باید این اقوام رو از بین ببرن یا از سرزمین بیرون کنن. البته این دستور فقط در تورات هست؛ اما اگه نگاهی به قرآن بندازیم، ماجرای ورود به سرزمین موعود کمی متفاوت‌تر روایت شده. در قرآن کریم (سوره مائده، آیه ۲۱)، خداوند به بنی‌اسرائیل دستور می‌ده که وارد سرزمین مقدس بشن، اما حرفی از نابودی ساکنان بومی نیست. این یعنی دستوری که در تورات هست، دست‌کاری شده و تحریف‌شده به نظر میاد، چون خداوند هیچ‌وقت به نابودی اقوام و مردم بدون دلیل راضی نمی‌شه! 🔸اما بعضی از بنی‌اسرائیل، به‌خصوص اون‌هایی که از نسل یهودا بودن، به‌شدت اهل مدارا نبودن و انگار دوست داشتن همیشه در حال جنگ باشن! چه با اقوام بومی مثل فلسطینی‌ها، و چه با قبایل دیگه بنی‌اسرائیل. اصلاً اگه یه روز نمی‌جنگیدن، انگار زندگیشون ناقص بود! همش به دنبال این بودن که قدرت بیشتری از بقیه داشته باشن و توی سهم‌بندی سرزمین، یه چیزی بیشتر گیرشون بیاد. 🔹البته جنگ‌ها با بومی‌ها هم همیشه موفق نبود. مثلاً شهرهای مهمی مثل غزه، عسقلان و جت در دست فلسطینی‌ها باقی موندن و بنی‌اسرائیل هرچی تلاش کردن، نتونستن این شهرها رو بگیرن. پس با خودشون گفتن: "فعلاً بریم سراغ بخش‌هایی که می‌تونیم بگیریم". نتیجه چی شد؟ برخی از قبایل حتی با بومی‌ها سازش کردن و با اون‌ها همزیستی کردن. از این همزیستی بود که کم‌کم بت‌پرستی و آیین‌های کنعانی بین بعضی از بنی‌اسرائیل رواج پیدا کرد، کلا مستعد انحراف بودن 😒 👈یهودا و هم‌نسل‌های افراطی‌شون توی این مدت هم با بومی‌های بت‌پرست جنگیدن، هم با قبایل دیگه مثل افرایم و بنیامین سرِ تقسیمات جنگ داشتن. انگار نه با خودشون کنار می‌اومدن، نه با بقیه اقوام! می‌خواستن به همه ثابت کنن که مدارا و دوستی به درد نمی‌خوره، و جنگ راه‌حل همه چیزه! #یهود_شناسی #پرسش_پاسخ_یهود https://eitaa.com/quranvdoaa/29725