#نهج_البلاغه ✨اللّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْکَ بِلِسَانِي، ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِي 🍃خداوندا! آنچه را با زبان به تو تقرّب جستم، سپس قلبم با آن مخالفت نمود، بر من ببخش!» 📘#خطبه_78 #نهج‌_البلاغه #تولیدی_مرآ_دستغیب

عيب جويى ناسپاسى بزرگى است....✨ #نهج‌_البلاغه ▫️يَا عَبْدَاللهِ، لاَ تَعْجَلْ فِي عَيْبِ أَحَد بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ، وَلاَ تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِکَ صَغِيرَ مَعْصِيَة، فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ 🟤اى بنده خدا ! در عيب جويى هيچ کس نسبت به گناهى که انجام داده است شتاب مکن، شايد او آمرزيده شده باشد، و بر گناه کوچکى که خود انجام داده اى ايمن مباش، شايد به خاطر آن مجازات شوى». ✍اشاره به اين که گناه ديگرى، هر قدر بزرگ باشد ممکن است به خاطر توبه يا شفاعت معصومين (عليهم السلام) يا انجام کارهاى خيرِ جبران کننده، بخشوده شده باشد، و گناه خود انسان هر قدر کوچک باشد، ممکن است بر اثر غرور و غفلت و اصرار، مشمول عفو الهى نشده باشد، بنابراين چگونه شخص گنهکار مى تواند به خود اجازه دهد، که ديگران را بر گناهانشان سرزنش و ملامت، و يا عيب جويى و غيبت کند. 📘#خطبه_140

هشدارهاى مهم درباره ناپايدارى دنيا #نهج‌_البلاغه ▫️عِبَادَ اللهِ، إنَّکُمْ ـ وَمَا تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْيَا ـ أَثْوِيَاءُ مُؤَجَّلُونَ، وَمَدِينُونَ مُقْتَضَوْنَ : أَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَعَمَلٌ مَحْفُوظٌ 🟤«اى بندگان خدا ! شما و آنچه از اين دنيا مورد علاقه شماست مهمانانى هستيد براى مدّتى معيّن و بدهکارانى هستيد مورد بازخواست، سرآمدى کوتاه داريد، و اعمالى که (نزد خدا) محفوظ است. ✍امام عليه السلام در اين عبارت وضع مردم دنيا را به مهمانانى تشبيه فرموده است که براى مدّت محدودى در جايى به مهمانى دعوت شده اند و به افراد بدهکارى که طلبکاران آنها را رها نمى کنند. بديهى است ميهمان، خانه ميزبان را سراى ابدى نمى بيند، هرگز دل به آن نمى بندد و بر آن تکيه نمى کند و به خاطر آن، دل نمى سوزاند.شخص بدهکارى که از طرف طلبکاران پيوسته دنبال مى شود چاره اى جز اين ندارد که هر چه پيدا مى کند تدريجاً به آنها بدهد به اميد روزى که تمام بدهى، پرداخته شود گويى عمرى را که خدا به ما داده است جزو بدهکاريهاى ماست که لحظه به لحظه از ما گرفته مى شود و مشکل مهم اين جاست که در کنار اين عمر ناپايدار و به سرعت گذرا، اعمالى که ما انجام مى دهيم به طور کامل حفظ مى شود و بايد پاسخگوى آن باشيم. #خطبه_129 #نهج_البلاغه_بخوانیم #مرزبانی_فراجا

#نهج‌_البلاغه 🔻عَالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمَائِرِ الْمُضْمِرِينَ، وَ نَجْوَى الْمُتَخَافِتِينَ، وَ خَواطِرِ رَجْمِ الظُّنُونِ، وَ عُقَدِ عَزِيمَاتِ الْيَقِينِ 🔻خداوند از اسرار پنهانى رازداران، آگاه است و از نجواى آنان که آهسته سخن مى گويند باخبر است و به آنچه به اذهان به واسطه گمان خطور مى کند و از تصميماتى که به يقين مى پيوندد، آگاهى دارد». 📘#خطبه_91 #نهج‌البلاغه #خادمان_امین #تولیدی_مرآ_شهید_دستغیب

#نهج‌_البلاغه 💠مردم در دنيا دو گونه كار كنند: 🔸يكى در دنيا، براى دنيا كار مى كند و دنيا چنانش به خود مشغول داشته كه به آخرتش نمى پردازد و مى ترسد كه بازماندگانش گرفتار فقر شوند و حال آنكه، خود از دنيا در امان است. چنين كسى عمر خود را براى سود ديگران تباه مى كند؛ 🔹و آن ديگر در دنيا براى آخرتش كار مى كند، پس بهره او از دنيا بى هيچ رنجى به دستش مى آيد. چنين كسى نصيب خود از دنيا و آخرت فراهم آورد و مالك دو سراى شود. در نزد خداى هم آبرومند است و هر حاجت، كه از او خواهد، برآورد. #حکمت_269 #تولیدع_س_مرآشهید_دستغیب_جهرم

مولای متقیان امیرالمومنین علی(ع) حکمت ۳۸: «همانا خدای سبحان روزی فقرا را در اموال سرمایه‌داران قرار داده است. پس فقیری گرسنه نمی‌ماند، جز به کامیابی توان‌گران، و خداوند از آنان درباره گرسنگی گرسنگان خواهد پرسید.» #نهج‌_البلاغه #سبک_زندگی_علوی #غزه_مظلوم 🇮🇷روابط عمومی ثامن الحجج(ع)🇮🇷

🔻نامه ۵۳ نهج البلاغه عهدنامه مالک اشتر - امر به تقوا و اطاعت خدا هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اللهِ عَلِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ، این دستوری است که بنده خدا علی امیرمؤمنان مَالِک بْنَ الْحَارِثِ الْاَشْتَرَ به مالک بن حارث اشتر فِی عَهْدِهِ إِلَیهِ، در فرمانی که برای او صادر کرده بیان نموده، حِینَ وَلاَّهُ مِصْرَ: در آن هنگام که زمامداری مصر را به او سپرد کند جِبَایةَ خَرَاجِهَا، تا حقوق بیت المال در آن سرزمین را جمع آوری وَجِهَادَ عَدُوِّهَا، و با دشمنان آنجا پیکار نماید، وَاسْتِصْلاَحَ أَهْلِهَا، به اصلاح اهل آن همت گمارد وَعِمَارَةَ بِلاَدِهَا، و به عمران و آبادی شهرها و روستاهای آن بپردازد. أَمَرَهُ بِتَقْوَی اللهِ، او را به تقوای الهی فرمان می‌دهد وَإِیثَارِ طَاعَتِهِ، و به ایثار و مقدّم داشتن اطاعت خدا وَاتِّبَاعِ مَا أَمَرَ بِهِ فِی کتَابِهِ: و پیروی از آنچه در کتاب او (قرآن مجید) به آن امر فرموده مِنْ فَرَائِضِهِ وَسُنَنِهِ، اعم از فرایض (واجبات) و سنن (مستحبات) دستور می‌دهد، الَّتِی لایسْعَدُ أَحَدٌ إِلاَّ بِاتِّبَاعِهَا، همان دستوراتی که هیچ کس جز با متابعت آنها روی سعادت نمی‌بیند وَلاَ یشْقَی إِلاَّ مَعَ جُحُودِهَا وَإِضَاعَتِهَا، و جز با انکار و ضایع ساختن آن در مسیر شقاوت و بدبختی واقع نمی‌شود. وَأَنْ ینْصُرَ اللهَ سُبْحَانَهُ بِقَلْبِهِ وَیدِهِ وَلِسَانِهِ; او را مأمور می‌کند که (آیین) خدا را با قلب و دست و زبان یاری کند، فَإِنَّهُ، جَلَّ اسْمُهُ، قَدْ تَکفَّلَ بِنَصْرِ مَنْ نَصَرَهُ، چرا که خداوند متعال یاری کسی که او را یاری کند وَإِعْزَازِ مَنْ أَعَزَّهُ. و عزّت کسی که او را عزیز دارد بر عهده گرفته است وَأَمَرَهُ أَنْ یکْسِرَ نَفْسَهُ مِنَ الشَّهَوَاتِ، و (نیز) به او فرمان می‌دهد هوای نفس خویش را در برابر شهوات بشکند وَیزَعَهَا عِنْدَ الْجَمَحَاتِ، و به هنگام سرکشی نفس، آن را باز دارد، فَإِنَّ النَّفْسَ أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ، زیرا نفس همواره انسان را به بدی‌ها امر می‌کند إِلاَّ مَا رَحِمَ اللهُ. مگر آنچه را خداوند رحم کند. ثُمَّ اعْلَمْ یا مَالِک أَنِّی قَدْ وَجَّهْتُک إِلَی بِلاَد ای مالک! بدان من تو را به سوی بلادی فرستادم قَدْ جَرَتْ عَلَیهَا دُوَلٌ قَبْلَک، مِنْ عَدْل وَجَوْر، که پیش از تو دولت‌های عادل و ستمگری بر آن حکومت داشتند وَأَنَّ النَّاسَ ینْظُرُونَ مِنْ أُمُورِک فِی مِثْلِ مَا کنْتَ و مردم به کارهای تو همان گونه نظر می‌کنند تَنْظُرُ فِیهِ مِنْ أُمُورِ الْوُلاَةِ قَبْلَک، که تو در امور زمامداران پیش از خود نظر می‌کردی، وَیقُولُونَ فِیک مَا کنْتَ و همان را درباره تو خواهند گفت تَقُولُ فِیهِمْ، که تو درباره آنها می‌گفتی وَإِنَّمَا یسْتَدَلُّ عَلَی الصَّالِحِینَ بِمَا یجْرِی اللهُ لَهُمْ عَلَی أَلْسُنِ عِبَادِهِ، و (بدان) افراد صالح را به آنچه خداوند بر زبان بندگانش جاری می‌سازد می‌توان شناخت، فَلْیکنْ أَحَبَّ الذَّخَائِرِ إِلَیک ذَخِیرَةُ الْعَمَلِ الصَّالِحِ، بنابراین باید محبوب‌ترین ذخایر نزد تو ذخیره عمل صالح باشد. فَامْلِکْ هَوَاک، زمام هوا و هوس خود را در دست گیر وَشُحَّ بِنَفْسِک عَمَّا لایحِلُّ لَک، و نسبت به آنچه بر تو حلال نیست بخیل باش، فَإِنَّ الشُّحَّ بِالنَّفْسِ الْاِنْصَافُ مِنْهَا زیرا بخل به خویشتن، راه انصاف را فِیمَا أَحَبَّتْ أَوْ کرِهَتْ. در آنچه محبوب و مکروه است به تو نشان می‌دهد #نهج‌_البلاغه #خادمین_امین #فداییان_وطن #بوشهر

#نهج‌_البلاغه ▫️وَصِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ 🟠راستگویى و صداقتِ هر کس به اندازه شخصیت اوست ✍زیرا انسان با شخصیت این کار را براى خود ننگ مى داند که به دیگران دروغ بگوید. اضافه بر این، غالبا دیده شده است که دروغ ها بعد از مدتى فاش مى گردد; انسان با شخصیت حاضر نمى شود کارى انجام دهد که در آینده آبروى او را ببرد. 📘#حکمت_47

#نهج‌_البلاغه ▫️لِرَجُلٍ رَآهُ يَسْعى عَلى عَدوٍّ لَهُ، بِما فيهِ إِضرارٌ بِنَفْسِهِ: إِنَّما أَنْتَ كَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِيَقْتُلَ رِدْفَهُ 💠تو مانند كسى هستى كه نيزه بر خود مى زند تا كسى را كه پشت سرش سوار شده به قتل برساند. 📘#حکمت_296

#نهج‌_البلاغه 💠امام(عليه السلام) در پاسخ طلحه و زبير فرمودند آنجا كه به امام پيشنهاد خلافت شورايى كردند و گفتند با تو بيعت مى كنيم به اين شرط كه در حكومت شريك باشيم. امام در پاسخ آنها فرمود: نمى شود (شركت در خلافت معنا ندارد) شما شريك در تقويت و كمك و يار و ياور به هنگام ناتوانى و سختى و مشكلات باشيد» 📘#حکمت_202

#نهج‌_البلاغه ▫️وَإِنْ کُنْتَ جَازِعاً عَلَى مَا تَفَلَّتَ مِنْ يَدَيْکَ، فَاجْزَعْ عَلَى کُلِّ مَا لَمْ يَصِلْ إِلَيْکَ 🟠«و اگر قرار است براى چيزى که از دست رفته ناراحت شوى و بى تابى کنى پس براى هر چيزى که به تو نرسيده نيز ناراحت باش (زيرا هر دو يکسان است) ✍بسيارند افرادى که اگر مال و مقامى که داشتند از دست رفت، ناله و فرياد سر مى دهند روزها و گاه ماه ها و سال ها دريغ و حسرت مى خورند; اما نسبت به اموال و مقامى که به آنها هرگز نرسيده چنان ديدى را ندارند. در حالى که اگر دقت کنند هر دو شبيه هم است; مقدر بوده مال و مقامى يک يا چند سال در اختيار من باشد و بعد از آن به حسب اسباب ظاهرى يا ماوراى طبيعى براى من تقدير نشده بوده است. چه فرق مى کند ميان بقا و حدوث; هرگاه در حدوث مقدر نبوده جزع نمى کنم چرا در بقا نيز چنين نباشد؟ البتّه گاه انسان خيال مى کند که مى بايست بيش از آن مدت در اختيارش بود; ولى بر حسب عالم اسباب خيال باطلى بوده و تأسف بر آن همانند تأسف کسى است که در خواب مال و مقامى را مى بيند و هنگامى که بيدار مى شود به سبب از دست رفتنش جزع و فزع مى کند. 📘#نامه_31

#نهج‌_البلاغه ▫️بادِرِ الفُرصَةَ قَبلَ أن تكونَ غُصّةً 🟠پيش از آن كه #فرصت از دست برود، و اندوه ببار آورد، از فرصت ها استفاده كن. ✍فرصت به معناى فراهم بودن مقدمات براى رسيدن به يک مقصد است; گاه انسان مقصد مهمى دارد و مقدماتش فراهم نيست; ولى ناگهان در يک لحظه فراهم مى گردد که بايد بدون فوت وقت از آن لحظه استفاده کند و خود را به مقصد برساند که اگر غفلت کند و از دست برود چه بسا در آينده هرگز چنان شرايطى براى رسيدن به مقصد فراهم نگردد. فرصت مانند بادها و نسيم هاى موافقى است که به سوى مقصد مى وزد که اگر کشتى بادبانى از آن استفاده نکند ممکن است ساعت ها و روزها بر سطح دريا بماند و مايه غصه و اندوه شود. 📘#نامه_31