‹ از مجنون ›

«آقاجان، می‌شود صدای‌تان کنم پدرجان؟» هنرمندیِ ایراندُخت از حنجره‌ی آسِنات و نوشته‌ی اِلای. ✨

[درگاهِ این خانه بوسیدنی‌ست.] در جوارِ بابا رضا 'ع' به یادِ : قهوه تلخ، تآلیا، شاید من، جانان، آواز قو، دختر کوچولو، Tired، کفتر موفرفری، وهم‌سبز، ساز زندگی، صبر، افکار پوسیده، متن سبز، خانه انتهای خیابان ۲۴۵، تاسیان، درنای کاغذی، مجنون حیدر، مست حسین‌بن‌علی (اسم چنل توی ذهنم نیست)، دختر خال دار عرب، زندگی به عنوان قارچ خپل، رادیوی کوچک زوزه، ارکیده بنفش، ایستاره، گیله گل، نورماه، مأوا، ابری‌ماه. و همه‌ی بچه های نویسنده نقلی بودم :)))🌟 و هرکسی که تا به‌حال به یادم بوده و یا ناخواسته فراموش کردم... دعا کردم زودی بیاید حرم`)🤍

ببخشید که دیر دیده شدد. مچکرم از مهربونیتت😭✨🤍

توی امتحاناتون کلی موفق باشید✨ با آیت‌الکرسی، نفس عمیق و «یا حی» خودتون رو آروم کنید.

‹ همچنان از مجنون ›

من امروز به خواستگاری دختر گران‌قدرت فاطمه آمده‌ام. نوایِ ایلیا، سید تکه‌ای از کتابِ کشتی پهلو گرفته.

بابتِ طولانی بودن و تدوینِ داغون، عذرخواهی می‌کنم.

عمیقا برای الهه حسین‌نژاد قلبم مچاله‌ست، ولی وقتی استوری و پست آدمهایی رو می‌بینم که به بهوونه‌ی این اتفاق، لگد می‌پرونن سمت وطنُ اسمه وطنم، پر از نفرت و انزجار می‌شم. در حیرتم از ادمهایی که هنوز قابلیت تفکیک مسائل از همدیگه رو یاد نگرفتن و با هر بهوونه‌ی بی بهوونه‌ای، ایران و ایرانی رو خراب و متعفن جلوه میدن و پشت دستِ کسایی بازی می‌کنن که نون‌شون تو بی‌شرفی و بی‌وطنیه.

ایرانی و ترس؟ مسلمون ما تازه داریم میریم غدیرو جشن بگیریم

از فرقان.