eitaa logo
راه روشن
77 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
971 ویدیو
37 فایل
اهداف و مباحث این کانال: آشنایی و تبیین جریانات فکری، سیاسی، مباحث تاریخ اسلام، تاریخ تحلیلی سیره و زندگانی معصومین(ع)، اخبار روز منطقه وجهان، ویژه طلاب خواهر و فعالین عرصه فرهنگی از میان دانشگاهیان، دبیران، مربیان عرصه فرهنگی ادمین: @Yaskabood10
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ◀️نگاهی به مبانی دینیِ جایگاه مردم در نظام اسلامی؛ 📌مردم؛ صاحبان اصلی کشور 💠یکی از موضوعات مطرح شده در بیانات رهبر انقلاب به مناسبت سی‌و‌دوّمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) اشاره به و در حکومت اسلامی بود: 🔻«حضور مردم، یک حضور قطعی در باب حکومت اسلامی است... در قرآن کریم و در روایاتِ ما درباره‌ی مسئولیّت مردم نسبت به سرنوشت جامعه مطالب روشن و فراوانی هست: کُلُّکُم راعٍ وَ کُلُّکُم مَسئولٌ عَن رَعِیَّتِه.» 💠 به همین مناسبت در یادداشت زیر ضمن بررسی جایگاه مردم در نظام اسلامی، مفهوم واژه‌ی #«رعیت» را از منظر معارف اسلامی و بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تبیین کرده است: ♦️طرح بحث: اصولا واژگان هر زبانی، در طول دچار و تحول میشوند و از معنای اصلی به «معنای عرفی» تغییر میکنند. واژه های بسیاری را چه در زبان عربی مانند متون روایی، چه در زبان فارسی مانند شاهنامه فردوسی و چه در زبان انگلیسی مانند آثار شکسپیر دیده ایم که معنایی از آنچه در گذشته داشته اند، بر تن کرده اند. در زبان عربی و فارسی، واژه هایی مانند اختلاف، قهرمان، سیّارة، دهقان، رشید، طوفان، اَعراب و هزاران لغت دیگر، از اینگونه اند. یکی از این واژه ها، لغت #«امام» و #«رعیت» است. آنچه در این یادداشت کوتاه به آن میپردازیم، واژه «رعیت» و مناسبت آن با حکومت و جامعه است. ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ✅ وظیفه ولی‌امر جامعه، رعایت و محافظت از مردم است واژه در دوران معاصر، معنایی غیر از آنچه در صدر اسلام و در روایات به کار میرفته، دارد. این واژه و مشتقات آن، بیش از ۴۰ بار در نهج البلاغه - به ویژه در نامه ۵۳ و خطبه ۲۱۶ - و صدها بار در احادیث دیگر ائمه (ع) ذکر شده است. (۱) در کتاب های روایی نیز باب هایی با عنوان «حق الإمام على الرعیة و حق الرعیة على الإمام» وجود دارد. (۲)ماده «رعی» به معنای #«مراقبت کردن و محافظت کردن» است (۳) و کلمه «رعیت» در لغت به معنای «عامه مردم» و «راعی» به معنای «والی و سرپرست مردم» (۴) و کسی که و امور مردم را به عهده دارد، به کار رفته است (۵) و به حاکم و امیر، #«راعی» میگویند (۶) و در تمام موارد معنای عامّ دارد و بار معنایی مثبت و منفی ندارد. (۷) در روایات و نهج البلاغه نیز در همین معنا به کار رفته است. ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ◀️ادامه مطلب: نگاهی به مبانی دینیِ جایگاه مردم در نظام اسلامی؛ آیت الله خامنه ای نیز آنگاه که در مقام شرح روایات هستند، به همین معنا تصریح می کنند: ✅ « یعنى کسى که او لازم است. رعیّت چیز بدى نیست. بعضى‌ها خیال میکنند رعیّت فحش است. رعیّت یعنى کسى که رعایتش لازم است، مراعاتش لازم است؛ یعنى مردم، مردم.»(۸) 📌 یا به تعبیری «رعیت یعنی آن کسانی، آن جمعی، که رعایت آنان و مراقبت آنان و و آنان بر دوش امر است.»(۹) اما این واژه در دوران معاصر علاوه بر معنای اصلی، یک «معنای عرفی» نیز پیدا کرده است. لذا در کتابهای لغت فارسی، دو گونه معنا برای آن ذکر کرده اند: ۱. به معنای ، گروهی که سرپرست دارند، ساکن هر ولایت و کشور، عموم کشاورز و زارع ۲. به معنای مردم زیردست، که برای مالک زراعت می کنند، اتباع پادشاه.(۱۰) ⏪بر اساس آنچه گفتیم، این نکته روشن می شود که هرگز معنای این واژه را در روایات، با معنای آن در دوران معاصر کرد. اما نکته مهم اینکه، آنچه سبب پیدایش این معنای عرفی و خلط آن با معنای اصلی اش شده است، اعتقاد غلط حاکمان طاغوتی سلطنتی و رفتارهای غیر اسلامی آنان با مردم است. ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ✅ رعیت به معنای زیردستان جامعه نیست اساسا درباره‌ی رابطه‌ی حکومت و مردم، کلان وجود دارد که نتیجه‌ی آن، پیدایش دو نظام و ساختار سیاسی متضاد است: الف) رابطه شاه و رعیت در این نوع رابطه (که دیدگاه سلسله ها و حکومتهای قبل از نظام جمهوری اسلامی بود)، «حاکمیت و مناسبات بین حاکم و مردم، همواره رابطه‌ی -رابطه‌ی سلطان و رعیت، رابطه‌ی غالب و مغلوب- بوده است... رابطه، رابطه‌ی یک حاکم و فاتح و و اختیاردار و قدَرقدرت بود. را هم یا با به دست آورده، یا از پدرانشان ارث برده بودند.»(۱۱) نتیجه این طرز فکر این شد که «همیشه روابطشان با مردم، «ما فرمودیم» بوده است.»(۱۲) به ویژه در دوران پهلوی که «میگفتند آقا! مملکت دارد؛ صاحب مملکت کیست؟ اعلیحضرت... شاه صاحب مملکت بود، یعنی یک عنصر ، ، وابسته و غالباً تهی از غیرت ملّی، صاحب مملکت بود.»(۱۳) و «پادشاهان و مستبد و خودکامه همه‌ى اختیار این را در دست داشتند؛ مملکت را مال خود و مردم را رعیّت خود مى‌دانستند.»(۱۴) رابطه شاه و رعیت، همان معنای منفی از واژه‌ی رعیت است که در ادبیات سیاسی معاصر باب شده است و اسلام نیز این رابطه را نفی میکند؛ زیرا اساسا «شاه نمى‌تواند خوب باشد. ملوکیّت بد است. ملوکیّت، به معناى مالکیت است. آن کسى که خودش را مى‌نامد یعنى مالکیتى نسبت به مردم و به اصطلاح خودش براى خود قائل است. در اسلام اصلاً ملوکیّت مردود است.»(۱۵) این، همان نظامی است که «براى آراءِ مردم، براى خواست مردم، براى عقاید مردم، براى دین مردم و براى فرهنگ مردم، هیچ احترامى قائل نبودند؛ هیچ رابطه‌ى صمیمى و دوستانه‌اى با مردم نداشتند. رابطه، بود؛ رابطه‌ى ارباب و رعیّت بود؛ رابطه‌ى آقایى و نوکرى بود.»(۱۶) ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 💠ادامه مبحث : نگاهی به مبانی دینی جایگاه مردم در نظام اسلامی ب) رابطه والی و رعیت در مقابل نظام قبلی، نظام و وجود دارد. در این نظام، بر خلاف نظام قبلی، جامعه اسلامی یک رکن ندارد؛ بلکه دارد: والی و رعیت. یعنی رعیت در کنار والی، خودش صاحب حکومت است. ♦️در این نوع حکومت نیز، تعبیر به رعیت میشود؛ اما معنای آن کاملا متفاوت با معنای رعیت در نظام است. در این نظام، «والی رعیت آن کسی است که امور مردم را به عهده دارد و با آنها پیوسته است... ولی امر یعنی متصدی این کار... متصدی این کار هیچگونه امتیازی را طلب و توقع نمیکند و عملاً هیچگونه امتیازی به او تعلق هم نمیگیرد.»(۱۷) ◀️ لذا «در به عنوان ملک یا هرگز از حاکم جامعه‌ی اسلامی سخنی گفته نشده.»(۱۸) 🍃 زیرا «کلمه‌ی سلطان در بطن خود متضمن مفهوم سلطه در حاکم است... و ملک، ملوکیت، مالکیت، متضمن مفهوم یا است.»(۱۹) 📌لذا آنگاه که امام (ع) در نهج البلاغه می فرماید «فَلَیسَت تَصلُحُ الرَّعِیةُ إِلَّا بِصَلَاحِ الوُلاَةِ، وَلَا تَصلُحُ الوُلاَةُ إِلَّا بِاستِقَامَةِ الرَّعِیةِ»(۲۰) 💎 در حقیقت به رابطه والی و رعیت و همگامی آن دو با یکدیگر تصریح میفرماید. نکته مهمی که در ادامه همین فراز، حضرت بر آن تأکید میکنند: «فَإِذَا أَدَّتِ الرَّعِیةُ إِلَی الوَالِی حَقَّهُ، وَأَدَّی الوَالِی إِلَیهَا حَقَّهَا عَزَّ الحَقُّ بَینَهُمْ» اینگونه است که در این رابطه، «هیچ نشانه‌ای و اشاره‌ای از ندارد، هیچ بهانه‌ای برای ندارد.»(۲۱) ◀️از طرفی دیگر، تعبیر رعیت در حکومت اسلامی در برابر جریانها و گروههای خاص جامعه به کار رفته است. یعنی «اصطلاح #«ناس» و «رعیت» غالباً به قشر سواد(۲۲) مردم گفته مى‌شود، نه گروههاى خاص.»(۲۳) یعنی محور تصمیم‌گیری‌ها و برنامه ها باید توده مردم باشد نه گروهها و جریانهای خاص. چیزی که در تفکر غربی، اسم آن را میگذارند. ☑️لذا «در منطق علوى نگاه و توجّه به عامّه‌ى مردم است. این گروه‌هاى خاص و قشرهاى خاص و جماعتهایى که اسم خاصّى پیدا میکنند و عنوان خاصّى پیدا میکنند و براى خودشان یک تشخّص خاصّى پیدا میکنند، مورد اعتبار نیستند.»(۲۴) 🔹 بر همین اساس است که امام علی (ع) میفرماید: «وَ لْیَکُنْ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ... أَجْمَعُهَا لِرِضَى الرَّعِیَّةِ»(۲۵)؛ حاکم اسلامی، باید رعیّت و عامّه‌ى مردم را، جلب کند؛ نه گروه ها و جریانهای خاص را. ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃