برای اولین صبحِ اردی‌بهشت +آغوش تو، غربتم را وطن..

دل ز دستم رفت و جان هــم، بی دل و جان چون کنــم؟ سِرّ عشقت آشکارا گشت، پنهان چون کنــم؟ هر کسم گوید که درمانی کن آخر درد را چون به دردم دائما، مشـغول درمان چون کنــم؟ چون خروشم بشنود هر بی‌خبر، گوید خموش! می تپد دل در برم، می‌سوزدم جان، چون کنم؟.. ...

+ میگم که به نظرت چند تا رشته توی دنیا وجود داره؟ - نمی‌دونم. + چیشد که ما اومدیم تو این رشته؟🚬 - نمی‌دونم!! /خدایا هرچی دادی شکر هرچی ندادی شکر/ #طرح‌نوشت + غمم اینجا اینقدر زیاده که دیگه دلم نمی‌کشه وقتی دربارش مینویسم، جایی منتشرشون کنم. دلم نمی‌خواد غم‌ها رو منتقل کنم. فلذا تو کانال شخصیم باقی میمونن تا روز موعود.. + شیفت شب...

جان دیگری می‌گیرم... از شیفت شب برمیگردم کلید را که در قفل در می‌چرخانم به این فکر میکنم که چه کار خوبی بود که دیروز قبل از عزیمت به شیفت، یک تمیزکاری اساسی در خانه راه انداختم! در را باز می‌کنم و نظم و تمیزی خانه نور می‌شود و می‌رسد به سلول‌های فقیرم و جان دیگری می‌گیرم.. از چیزهای اضافه رها می‌شوم. حالا وقت زنانگی‌هایم فرا رسیده است و سلول‌هایم از این اتفاق لبخند می‌زنند.. شاید اگر تمام روز را خانه بودم، درک این بخش از وجودم برایم سخت و حتی غیرممکن بود. اما الان با بند بند وجودم به آغوش می‌کِشَمش.. پیراهن آلبالویی تابستانه‌ام را بر تن خسته‌ام می‌اندازم و چند دور جلوی آینه می‌چرخم، لبخند میزنم و جان دیگری می‌گیرم.. لبانم را سرخ میکنم و عطر محبوبم را می‌زنم، چشمانم را می‌بندم، بو می‌کشم و جان دیگری می‌گیرم.. جلوی پنجره نگاهم محو در طبیعت زنده‌ی اردی‌بهشت می‌شود. چه خوب است که دیروز پنجره را باز گذاشتم و رفتم. نوازش نسیم صبحگاهی و آفتاب را روی پوستم می‌پذیرم و جان دیگری می‌گیرم.. قوری را زیر کتری میگیرم، تا پر شود بخار چای تازه را نفس عمیقی میکشم و جان دیگری می‌گیرم.. #کتاب «مثل نهنگ نفس تازه میکنم» را برمی‌دارم، خودم را روی تخت می‌اندازم و سعی میکنم تا دم کشیدن چای، کمی از آن بخوانم، میرسم به این خط که معصومه امیر زاده میگوید: این خداست که تصمیم می‌گیرد تو را کجای قالی زندگی ببافد، گلی درشت وسط قالی یا برگی ریز در حاشیه... کارِ ما عشق است و ما را بهر آن آورده‌اند هرکسی را بهرِ کاری در جهان آورده‌اند #طرح‌نوشت

https://www.aparat.com/v/NRiYO ترجمه در لینک بالا :)

از اینکه باری را به دل بکشم نمی‌ترسم. ارزش هر دل به حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد.. کتاب #مثل‌نهنگ‌نفس‌تازه‌میکنم

طرف نیروی خدمات بیمارستان بوده قبلا و سِت میشُسته تو اتاق عمل الان شده کارشناس ارشد حقوقی بیمارستان و دفتر و دستکی و ... بعد تو بگو پشتکار جواب نمیده :) #آینه #طرح‌نوشت

+ خانوادم میگن کجایی نیستی؟ دوستام میگن کجایی نیستی؟ واقعا کجام؟ نیستم؟🚬 +خلاصه‌ای از این روزها که می‌گُذَرانم... +آره خلاصه گاهی فکر میکنم که من یه نفر نیستم چند نفرم :)) + لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم + یا واسع الاوقات #طرح‌نوشت #معماری

کمی با تاخیر اما روز بزرگداشت شیخ بهایی و #معماری مبارک :)

نوشِ جونم که لحظه‌ی مرگم تو رو می‌بینم..

اعزه! حرمتِ امامزاده رو اول متولیِ اونجا باید نگهداره تا دیگران هم یاد بگیرن و حرمت نگهدارن. برادر ِ من میری باشگاه دوتا دمبل میزنی، فیگور میگیری و پشتِ بازو نشون میدی رو با مداحیِ ذکرِ مولاعلی میکسش نکن! خواهرِ من فست فود میل میکنی و با دوستات میری دَدَر، عکس و فیلمش رو با مداحیِ ذکرِ مولاعلی ادیت نکن! کارایِ معمولی و بی ربط رو با نامِ مولاعلی ادیت نکنین و نشر ندید! همین کارا رو کردید که الان ژانر راه افتاده در اینستاگرام و اول عکس و فیلمِ مذهبیشون رو میذارن و بعدش کپشن میکنن که با من از تغییر حرف نزنید و یهو عکسِ بی حجاب یا عکسِ نامربوط میذارن با زیر صدایِ ذکرِ عربیِ مولاعلی... این مقصرش خودمونیم! ذکرِ علی دمِ دستی نیست باباجان! شیخ جعفر میگه اگه برخی مصلحت هایی نبود من با یک ذکر! (دوتا ذکر هم نگفت!) با یه ذکرِ یاعلی تمامِ بیمارانِ عالَم رو شفا میدادم... داریم چیکار میکنیم با این نام و ذکر؟ میدونید چقدر زبان بریده شد از شیعیان که جرمش فقط بردنِ نامِ علی بود؟ از جلو هم نمی بریدن! قُلابِ مخصوصی داشتن و از پسِ گردن قلاب رو وارد میکردن و از حَلق زبانی که نامِ #علی رو برده بیرون میکشیدن. آی متولیانِ امامزاده! حرمتِ امامزادتون رو نگهدارید...