#معرفی_کتاب نام کتاب: زیارت عاشورا از آغاز تا امروز (اثبات اصالت زیارت عاشورای مشهور با استناد به بیش از ۱۶۰ نسخه خطی) نویسنده: سید مهدی محمودی ناشر: کتاب‌شناسی شیعه

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکته اول: (۱) در شهادت حضرت قاسم بن الحسن علیهما السلام در برخی مقاتل از جمله لهوف (ملهوف) سید بن طاووس درباره واکنش سیدالشهداء علیه السلام پس از زمين افتادن قاسم از اسب و ندای "یا عمّاه" چنین آمده است: فجَلَّى الحسينُ علیه السلام كما يُجَلّي الصَّقْر برخی مترجمان این جمله را اینچنین ترجمه کردند: پس حسین چون پرنده شکاری (باز یا شاهین یا عقاب) خود را به قاسم رساند. علامه شعرانی در کتاب دمع السجوم ترجمه و توضیح نفس المهموم شیخ عباس قمی در صفحه ۳۴۰ در ترجمه عبارت فرموده است: پس حسین علیه السلام سر برداشت و بدو تیز تیز نگریست چنانکه باز سر بر می‌دارد و تیز می‌نگرد. سپس در پاورقی فرموده است: تجلیه سر برداشتن و تیز نگریستن است. مؤلف در «منتهی الامال» گوید: تعجیل کرد مانند عقابی که از بلندی به زیر آید و لیکن تجلیه به این معنی نیامده است. انتهی. راقم این سطور گوید: حق با ایشان است چرا که استعمال عرب به ویژه شعراء فصیح شاهد این معناست. زبیدی در تاج العروس ج ۱۹ ص ۲۸۸ و ۲۸۹ گفته است: جَلَّی ببَصَرِهِ تَجْلِیةً: إذا رَمَی به کما یَنْظُرُ الصَّقْر إلی الصَّیْدِ؛ قالَ لبیدٌ: فانْتَضَلْنا و ابن سَلْمَی قاعِدٌ کعَتِیقِ الطیرِ یُغْضِی و یُجَلّ أَی و یُجَلِّی. و جَلَّی البازِیُّ تَجْلِیَةً و تَجَلِّیاً بتشدید الیاء: رَفَعَ رأْسَه ثم نَظَرَ و ذلکَ إذا آنسَ الصَّیْدَ؛ قالَ ذو الرُّمَّة: نَظَرْتُ کما جَلَّی علی رأْسِ رَهْوَةٍ من الطیرِ أَقْنَی ینفُضُ الطَّلَّ أَوْرَقُ و قالَ ابنُ حَمْزة: التَّجلِّی فی الصَّقْر أَنْ یُغْمِض عَیْنَه ثم یَفْتَحها لیکونَ أَبْصَر له، فالتَّجلِّی هو النَّظَر؛ وأَنْشَدَ لرُؤْبَة: جَلَّی بصیرُ العَیْنِ لم یُکَلِّلِ فانقَضَّ یَهْوی من بَعیدِ المَخْتَلِ قالَ ابنُ بَرِّی: و یقَوِّی قَوْلَ ابنِ حَمْزة بیتُ لبیدٍ المُتَقدِّم. @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکته دوم (۲) پس از شهادت حضرت علی اکبر یا حضرت قاسم علیهما السلام (بنا بر اختلاف نقل ارباب مقاتل) حضرت، دشمنان را نفرین کرد و سپس سمت بنی هاشم رو کرد و فرمود: صَبْراً یَا بَنِی عُمُومَتِی! صَبْراً یَا أَهْلَ بَیْتِی! لَا رَأَیْتُمْ هَوَاناً بَعْدَ هَذَا الْیَوْمِ أَبَداً. متأسفانه بسیاری از مترجمان در ترجمه بخش دوم عبارت چنین ترجمه کردند: پس از امروز هیچگاه هیچ خواری نخواهید دید. در حالی که وقتی حرف "لا" بر سر فعل ماضی می آید بدون اینکه تکرار شود، جمله معنای انشائی خواهد داشت، مانند " ولا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم" در نتیجه ترجمه درست عبارت این است: پس از امروز هیچگاه هیچ خواری نبینید. و این دعایی است برای ایشان بعد نفرین دشمنان. (دعا لأهل بيته بعد ما دعا علی الاعداء) البته احتمال اینکه نقل به معنا شده باشد وجود دارد ولی بعید است. به هر حال آنچه گفته شد بر مبنای نقل به لفظ بود. @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکته سوم (۳) در برخی مقاتل از جمله لهوف (ملهوف) سید بن طاووس آمده است که پس از اینکه علی اکبر علیه السلام به میدان رفتند و مبارزه ای کردند، سمت خیمه بازگشتند و از حضرت طلب آب کردند. گفتار آقازاده مطابق نقل مقتل این است: "ياأبت العطش قد قتلني و ثقل الحديد قدأجهدني. فهل إلي شربة من الماء سبيل؟" یعنی: پدر جان! تشنگی مرا کشت و سنگینی آهن (شمشیر) مرا به زحمت انداخته است. پس آیا آبی هستم تا بنوشم. برخی از مورخان و پژوهشگران استبعاد کرده اند که مگر حضرت علی اکبر نمی‌دانستند آبی نیست؟ با این حال چرا چنین درخواستی کردند؟! در پاسخ گوییم: اولا، این جمله اخیر در برخی مقاتل نیامده است و تنها بخش اول عبارت آمده است. مثلا در مقاتل أبو الفرج به نقل علامه مجلسی چنین آمده است: "فَجَعَلَ یَشِدُّ عَلَیْهِمْ ثُمَّ یَرْجِعُ إِلَی أَبِیهِ فَیَقُولُ یَا أَبَهْ الْعَطَشَ فَیَقُولُ لَهُ الْحُسَیْنُ اصْبِرْ حَبِیبِی فَإِنَّکَ لَا تُمْسِی حَتَّی یَسْقِیَکَ رَسُولُ اللَّهِ بِکَأْسِهِ" (بحارالأنوار ج ۴۵ ص ۴۴) ثانیا، شیخ عباس قمی در پاورقی نفس المهموم چنین گفته است: "برای دفع استعجاب از آب خواستن علی اکبر با آن که می‌دانست آب در آنجا موجود نیست از «مدینة المعاجز» حدیثی نقل کرده است از ابی جعفر طبری از عبیدالله بن الحر گفت: حسین بن علی علیه السلام را دیدم که فرزندش علی اکبر در غیر موسم از او انگور خواست، حسین علیه السلام دست بر ستون مسجد زد و انگور و موز بیرون آورد و گفت: آنچه نزد خداست برای دوستانش بیش از این است." (دمع السجوم ص ۳۲۶) ثالثا، با چنان فشار جنگ و شدت تشنگی و نماندن رمق، اگر انسان یک درصد هم احتمال بدهد که از طریقی - هر طریقی- هم اکنون آبی - و لو به مقدار کم - فراهم شده است، بجاست که آن را طلب کند. @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکتۀ چهارم (۴) مطابق برخی روایات، امام حسین علیه السّلام هنگام خروج از مدینه در نامۀ خود به محمّد بن حنفیّه نوشتند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ إِلَى أَخِيهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِيَّةِ أَنَّ الْحُسَيْنَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ جَاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ وَأَنَّ الْجَنَّةَ وَالنَّارَ حَقٌ‏ وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فِيها وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ وَأَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَلَا بَطِراً وَلَا مُفْسِداً وَلَا ظَالِماً وإِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ‏ وَأَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَأَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب‏» 📚(تسلية المجالس وزينة المجالس «مقتل الحسين عليه السلام»، ج‏2، ص160 وبحار الأنوار، ج‏44، ص329). البتّه در برخی منابع آمده است که این جمله را به ابن عبّاس فرمودند وقتی او گفت: «لَا تَخْرُجْ إِلَى الْعِرَاقِ وَكُنْ بِالْيَمَنِ لِحَصَانَتِهَا وَرِجَالِهَا» و حضرت فرمودند: «إِنِّي لَمْ أَخْرُجْ بَطِراً وَلَا أَشِراً وَلَا مُفْسِداً وَلَا ظَالِماً وَإِنَّمَا خَرَجْتُ أَطْلُبُ الصَّلَاحَ فِي أُمَّةِ جَدِّي مُحَمَّدٍ أُرِيدُ آمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‏ وَأَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ أَسِيرُ بِسِيرَةِ جَدِّي وَسِيرَةِ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب» 📚(مناقب آل أبي طالب عليهم السلام لابن شهرآشوب، ج‏4، ص89). منافاتی هم میان این دو نیست، چون ممکن است حضرت این فرمایش را به هر دو فرموده باشد. برخی خیال کرده اند که این حدیث به خاطر وجود واژۀ «خرجت» که بار معنایی منفی دارد و دلالت بر خارجی و یاغی بودن حضرت – نعوذ بالله – می کند، ساختگی است، در حالی که واژۀ خروج در اینجا صرفا به معنای خروج از مدینه است نه خروج بر حاکم. خروج به معنای بیرون رفتن با «مِنْ» و به معنای طغیان و یاغی گری با «عَلی» متعدّی می شود. قرینۀ پرسش ابن عبّاس و درخواست محمّد بن حنفیّه مبنی بر ترک خروج از مدینه شاهدی روشن بر ارادۀ معنای نخست است. بگذریم از اینکه اگر خروج در روایت به معنای دوم بود، باز بلا مانع بود، چون قیام در مقابل ظلم و ستم حاکم ظالم حق است به ویژه اینکه خارجی امام معصوم علیه السّلام باشد و حاکم ظالم مثل یزید کافر و فاجر وغاصبی. @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکتۀ پنجم (۵) گذشت که مطابق برخی روایات، امام حسین علیه السّلام هنگام خروج از مدینه در نامۀ خود به محمّد بن حنفیّه نوشتند: «... أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَلَا بَطِراً وَلَا مُفْسِداً وَلَا ظَالِماً وإِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ‏ وَأَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَأَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب‏» 📚(تسلية المجالس وزينة المجالس «مقتل الحسين عليه السلام»، ج‏2، ص160 وبحار الأنوار، ج‏44، ص329). چند نکته دیگر پیرامون این روایت: ۱. در این روایت، حضرت صریحا تمام علل منفی خروج از مدینه را نفی می کند، عللی چون: سرکشی و خودخواهی (أشر)، سرپیچی و تکبّر در مقابل حقّ (بطر)، فساد و افساد (إفساد)، ستم (ظلم). ۲. و تنها علّت خروج خود از مدینه را طلب صلاح یا اصلاح در امّت جدّشان معرّفی کرده است. طلب یعنی قصد و اراده همراه با حرکت خارجی و عمل بیرونی. به صرف قصد، نیّت و اراده در لغت فصیح عربی طلب گفته نمی شود مگر مجازاً. بنا بر این حضرت، در پی خارجی کردن و اجرایی و عملیاتی سازی صلاح و اصلاح امّت بوده اند. ۳. فصل بلاغی و ترک عطف به واو در عبارت «أرید ...» به این نکته اشاره دارد که دو بال طلب صلاح و اصلاح عبارتند از: ارادۀ امر به معروف و نهی از منکر، واقتدا به سنّت و سیرت نبوی و علوی و در مسیر آنها قدم برداشتن؛ که هر کدام از این دو یک روی یک سکّه اند چون امر به معروف و نهی از منکر مصداق اقتدا و پیروی از سنّت نبوی و سیرت علوی است و اقتدا و پیروی از آن دو در این مقام با امر به معروف و نهی از منکر محقّق می شود. @raveshsonnati

بخشی از یک سخنرانی قدیمی از حضرت آیت‌الله العظمی وحید خراسانی حفظه‌الله تعالی 👉 @raveshsonnati

#ویژه شاعر تازی در وصف عليا مخدره عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری علیها السلام فرموده است: و لو كان النساء بمثل هاذى لفضّلت النساء على الرجال فما التانيث عيب للشموس و لا التذكير فخر للهلال شاعر پارسی نیز گفته است: زن و اينهمه علم و فضل و كمال زن و اين همه فرّ و جاه و جلال به عالم اگر بود اين گونه زن به مردان بُدى جنس "زن" طعنه زن @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل نکته ششم (۶) یکی از سخنرانان معروف کشوری در سخنرانی خود نزد برخی مسؤولان بلندپایه مملکت فرمود: تنها دو نفر قبل از شهادت، بدن مبارک و مطهرشان زیر سم اسبان رفت: یکی سید الشهداء و دیگری حضرت قاسم، سلام الله علیهما. جریان حضرت قاسم که در مقتل آمده است و جریان سید الشهداء در زیارت ناحیه مقدسه آنجا که می فرماید: "حالُوا بَيْنَك وَ بَيْنَ الرَّواحِ وَلَمْ يَبْقَ لَك ناصِرٌ وَأَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ تَذُبُّ عَنْ نِسْوَتِك وَأَوْلادِك حَتّى نَكَسُوكَ عَنْ جَوادِك، فَهَوَيْتَ إِلَى الاَْرْضِ جَريحاً، تَطَؤُك الْخُيُولُ بِحَوافِرِها" انتهی کلامه. نگارنده گوید: درباره حضرت قاسم آنچه در مقتل آمده است این است: "فضرب ابن فضيل بالسيف فاتقاها بالساعد فأطنّه من لدن المرفق فصاح صيحة سمعه أهل العسكر وحمل أهل الكوفة ليستنقذوه فوطئته الخيل حتی هلك" (لهوف سيد) علامه شعرانی رحمة الله علیه در ترجمه و شرح خود بر نفس المهموم شیخ عباس قمی ص ۳۴۰ فرماید: پس حمله کرد و بتاخت، ناگهان با شمشیر بر آن جوان زد که به روی افتاد و گفت: یا عماه! حمید بن مسلم گفت: پس حسین علیه السلام سر برداشت و بدو تیز تیز نگریست چنانکه باز سر بر می‌دارد و تیز می‌نگرد، آنگاه مانند شیر خشمگین حمله کرد و عمرو را با شمشیر بزد، عمرو دست را سپر کرد و حسین علیه السلام دست او را از مرفق جدا ساخت، (ارشاد:) پس فریادی زد که سپاهیان شنیدند و حسین علیه السلام کناری رفت، سواران اهل کوفه تاختند تا عمرو را از دست حسین علیه السلام برهانند، (ابوالفرج:) و چون سواران تاختند سینه اسبان با عمرو برخورد و او بیفتاد و اسبان عمرو را لگدکوب کردند، چیزی نگذشت جان بداد. لعنه الله و أخزاه. سپس در پاورقی فرماید: و عبارت ابی مخنف در تاریخ طبری چنین است: "فضرب عمرا بالسیف فاتقاه بالساعد فاطنها من لدن المرفق فصاح ثم تنحی عنه" و باید این عبارت را چنین ترجمه کرد: که حسین علیه السلام شمشیر بر عمرو زد و عمرو ساعد را سپر قرار داد، پس ساعد او را از مرفق جدا کرد و عمرو فریادی زد و از امام علیه السلام یا از قاسم دور شد. و از آن چه در متن گفتیم، معلوم شد عمرو بن سعد پامال ستم ستوران شد اما در «جلاء العیون» در ترجمه این داستان گفته است آن طفل معصوم در زیر سم اسبان مخالفان کوفته شد و این سهوی ست از آن مرحوم در ترجمه عبارت، و معصوم از سهو نیست مگر پیغمبران و ائمه علیهم السلام. نتیجه بنا بر این، آنکه زیر سم اسبان رفت و هلاک شد قاتل ملعونِ حضرت قاسم سلام الله علیه بود نه خود حضرتش و ظاهر عبارت هم همین است کما لا يخفى علی المتامل فيها. اما جریان حضرت سید الشهدا علیه السلام إن شاءالله در پست بعدی ... ادامه دارد .... @raveshsonnati

#نکت_مقتلیّة #نکاتی_پیرامون_مقتل ادامه نکته ششم (۶) درباره زیر سم اسبان رفتن پیکر مطهر سیدالشهدا علیه السلام قبل از شهادت چنانکه در زیارت ناحیه مقدسه آمده است باید گفت: انصاف این است که عبارت "فَهَوَيْتَ إِلَى الاَْرْضِ جَريحاً، تَطَؤُك الْخُيُولُ بِحَوافِرِها" ظهور دارد که همین که حضرت از اسب به زمین افتادند، بدن مطهرشان زیر سم اسبان قرار گرفت. و این امر در آن شرایط و با آن اوضاع امری دور از ذهن نیست و امکان آن کاملا وجود دارد. البته در تعلق زیارت ناحیه مقدسه به امام معصوم علیه السّلام و صدور آن از ایشان به شدت اختلاف است و برخی بر این باورند که نسبت این زیارت به امام عصر یا امامین عسکریَین علیهم السلام با چالش‌های جدی سندی و محتوایی روبروست، گر چه برخی تلاش کرده اند از این چالش‌ها پاسخ دهند. (رک: مقاله زیارت ناحیه مقدسه نوشته نجم الدین طبسی چاپ شده در نشریه انتظار موعود بهار ۸۶ ش ۲۰ و مقاله پژوهشی درباره دو زیارت جامعه و زیارت رجبیه نوشته محسن رنجبر چاپ شده در نشریه مطالعات تاریخ اسلام شماره ۲۶ پاييز ۹۴) ولی با این حال، حتی بر فرض عدم صدور این زیارت از معصوم، از باب انتساب این روایت به عنوان روایتی مرسل که مثل شیخ مفید یا سید مرتضی به عنوان مقتل یا برگرفته از مقاتل ایراد کرده اند، می توان این مطلب را نقل کرد، همچون تمامی اتفاقات غیر قطعی دیگر عاشورا که در مقاتل آمده است. @raveshsonnati

#سخن_معصوم علامات مؤمن و فضیلت زیارت اربعین از امام حسن عسکری علیه السّلام روایت شده است که فرمودند: «عَلَامَاتُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ خَمْسٌ: صَلَاةُ الْإِحْدَى وَالْخَمْسِينَ وَزِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ‏ وَالتَّخَتُّمُ فِي الْيَمِينِ وَتَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَالْجَهْرُ بـ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ». یعنی: نشانه های مؤمن پنج ویژگی است: 1. پنجاه و یک رکعت نماز. 2. زیارت در روز اربعین. 3. انگشتر به دست راست کردن. 4. پیشانی به خاک مالیدن. 5. آشکار گفتن «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ». 📚📚📚 منابع حدیث به ترتیب زمان: ۱. كتاب المزار(مناسك المزار) للشّیخ المفيد المتوفّی 413، ص53؛ ۲. مصباح المتهجّد وسلاح المتعبّد للشّیخ الطّوسيّ المتوفّی 460، ج 2، ص 788 (با عبارت: «علامات المؤمنین»)؛ ۳. تهذيب الأحكام له أیضاً، ج ‏6، ص52؛ ۴. روضة الواعظين وبصيرة المتعظين لمحمّد بن أحمد فتّال النّیشابوريّ المتوفّی 508، ج‏1، ص195؛ ۵. مثیر الأحزان لجعفر بن محمّد بن نما الحلّيّ المتوفّی 645، ص 5؛ ۶. الإقبال بالأعمال الحسنة للسّیّد بن طاووس المتوفّی 664، ج‏3، ص100؛ ۷. عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية لابن أبي جمهور المتوفّی في القرن العاشر، ج‏4، ص37؛ ۸. روضة المتّقین في شرح من لا یحضره الفقیه لمحمّد تقيّ المجلسيّ المتوفّی 1070، ج 2، ص 302؛ ۹. وسائل الشّیعة للشیّخ الحرّ العامليّ المتوفّی 1104، ج 14، ص 478؛ ۱۰. الوافي للفیض الکاشانيّ المتوفّی 1091، ج 14، ص 1479؛ ۱۱. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار المتوفّی 1110، ج 95، ص 348. ادامه دارد ... @raveshsonnati

#سخن_معصوم چند نکته پیرامون حدیث مذکور: 1. در تمامی کتب، این حدیث از امام حسن عسکری عَلَيْهِ السَّلَامُ روایت شده است جز کتاب عوالی که آن را از امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ روایت کرده است! 2. این حدیث در کتب مذکور به صورت مرسل ذکر شده است و سندی برای آن ذکر نشده است، جز آنچه در مزار ابن مشهدی آمده که گفته است: «بِالْإِسْنَادِ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ الْجَعْفَرِيِّ، عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ». 3. دو منبع اصلی حدیث مزار شیخ مفید و مصباح و تهذیب شیخ طوسی است. 4. مقصود از مؤمن در این روایت به قرینۀ علامات ذکر شده که اهل سنّت به آن ملتزم نیستند، شیعه است؛ زیرا تمام این پنج ویژگی مخصوص شیعیان است و از آداب اهل سنّت به شمار نمی آید. 5. با توجّه به اینکه علما و فقهای شیعی فتوا به وجوب این امور نداده اند و این آداب و افعال آداب و افعال مستحبی اند، در نتیجه مقصود از علامات در این حدیث نشانه های کمال ایمان مؤمن است. 6. مراد از پنجاه و یک رکعت نماز فرائض با نوافلشان در شبانه روز است که پنجاه و یک رکعت است. 7. مقصود از زیارت اربعین زیارت سیّد الشّهداء از نزدیک در روز اربعین یعنی بیستم صفر است. البتّه اگر کسی نتوانست از نزدیک حضرت را زیارت کند، می تواند از دور زیارتنامۀ وارد در روز اربعین را بخواند. 8. انگشتر به دست راست کردن مطلق است و هر انگشتری می تواند باشد، ولی آنچه در روایات بیشتر توصیه شده است، انگشتر عقیق سرخ یا زرد یا سفید است که مطابق فرمودۀ معصومان علیهم السّلام: "مبارک است و نفاق را از بین می برد و باعث برآورده شدن حاجات و استجابت دعای صاحب آن شده و برای او خیر و خوبی را به ارمغان می آورد و عاقبت او ختم به خیر می شود و هیچ امر مکروه و ناخوشایندی نبیند و هیچگاه فقیر و محتاج نشود و از هر بدی در امان خواهد بود." 📚 (الکافی، ج 6، ص 470 - 472). در مرتبۀ بعد فیروزه، یاقوت، زمرّد، جِزْع یمنی، بلور، دُرّ نجف و (در موارد خاص از جمله در برابر دشمن و شرور خاص) حدید صینی (چینی) از خواص و فوائد خاصی برخوردارند که در برخی روایات آمده است. 📚(رک: همان؛ الخصال، ج 1، ص 199؛ الغارات، ج 2، ص 855؛ روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه، ج‏7، ص518 و وسائل الشّیعة، ج 5، ص 76 – 97). لازم است جنس رکاب از نقره باشد نه آهن و طلا و فلزات دیگر چنانکه در روایات آمده است. ضمنا مطابق روایات باید از دست کردن انگشتر در انگشت اشاره (سبّابه) و وسط پرهیز کرد و بهترین انگشت برای انگشتر انگشت کوچک (آخری) است. 📚 (رک: همان منابع). 9. مراد از «تَعْفِيرُ الْجَبِينِ» و پیشانی به خاک مالیدن همان سجده کردن در نماز بر روی خاک است که مخصوص شیعیان است. 10. آشکار گفتن «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» نیز از سنّت های شیعیان است، زیرا معروف است که اهل سنّت در بسیاری اوقات هنگام قرائت قرآن این ذکر شریف را نمی گفتند و کتمان می کردند تا جایی که امام علی علیه السّلام وقتی خبردار شدند که برخی از مردم این آیه را نمی گفتند، فرمودند: «هِيَ آيَةٌ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ أَنْسَاهُمْ إِيَّاهَا الشَّيْطَانُ‏». امام باقر علیه السّلام نیز فرمود: «سَرَقُوا أَكْرَمَ‏ آيَةٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» و امام صادق علیه السّلام نیز فرمود: «مَا لَهُمْ - قَاتَلَهُمُ اللَّهُ - عَمَدُوا إِلَى أَعْظَمِ‏ آيَةٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ فَزَعَمُوا أَنَّهَا بِدْعَةٌ إِذَا أَظْهَرُوهَا وَهِيَ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ». 📚(بحار الأنوار، ج‏82 ، ص 20 و 21). در حالی که آشکارا گفتن جزء سنّت های پیامبر اکرم بود و اهل بیت علیهم السّلام نیز همینکار را می کردند. @raveshsonnati

#سخن_بزرگان ✔️ مرحوم آیت الله حاج شیخ احمد مجتهدی تهرانی 🔹طلبه واقعی اشعار الفیه را حفظ می‌کند، وگرنه طلبه واقعی نیست، اسم طلبگی را یدک می کشد. 👉 @raveshsonnati

هر وقت کسی توانست به این پرسشها و شبیه آن پاسخ دهد شاید بتوان گفت در علوم ادبی و بلاغی متخصص و متبحر است.👇👇👇

نکته اول: #اسرار_حروف_بسم_الله_الرحمن_الرحیم برخی از بزرگان در برخی اسرار این آیه شریفه یعنی "بسم الله الرّحمن الرّحیم" نوشته اند: "اين آيه مباركه نوزده حرف است و در هر حرف آن بسيار حرف است. يكى از مشايخم روحى له الفداء حكايت مي فرمود كه عبدالكريم جيلى صاحب انسان كامل متوفای ۸۹۹ هجری قمری به عدد حروف اين آيه درباره اين حروف كتاب نوشت، يعنى نوزده جلد كه در هر حرف يك جلد نوشته است، یک كتاب در "ب" و يک كتاب در "س" و هكذا. راقم اين دوره كتاب "جيلى" را نديده است و در جائى سراغ نگرفته است، جز اينكه رساله اى موجز از "جيلى" در اين باب دارد به نام "الكهف والرقيم فى شرح بسم الله الرحمن الرحيم" فى مجمع البيان للطبرسى فى فضل "بسم الله الرحمن الرحيم" من الفاتحة: و روى عن ابن مسعود قال: "من أراد أن يُنجيَه الله من الزّبانية التسعة عشر فليقرأ "بسم الله الرحمن الرحيم" فإنّها تسعة عشر حرفا ليَجعل الله كلّ حرف منها جُنّة من واحد منهم". و في الدرّ المنثور للسيوطي: "وأخرج وكيع والثعلبى عن ابن مسعود قال: "من أراد أن يُنجيَه الله من الزّبانية التسعة عشر فليقرأ "بسم الله الرحمن الرحيم" فإنها تسعة عشر حرفا ليَجعل الله بكلّ حرف منها جُنّة من كل واحد" اسرار احاديث روايات كه بيان بطون آيات اند بسيار است. خداوند وهاب توفيق نيل به آنها را مرحمت بفرمايد. در حديث مبارک فوق "زبانية" را موصوف به نوزده كرده است. در قرآن مجيد زبانيه در آخر علق است: "فليدعُ ناديَه سندعُ الزبانية" و در قرآن همين يك زبانيه است و "تسعة عشر" در سوره مدثر است: سَأُصْلِيهِ سَقَرَ. وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ. لا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ. لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ. عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ. وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا" و در قرآن همين يک تسعه عشر است. ذيل حديث مروى در مجمع البيان اين بود كه "ليجعل الله كل حرف منها جنة من واحد منهم". به ظاهر عبارت بايد بفرمايد: "منها" چه "هُم" در ذوى العقول است و حديث در مجمع البيان از مخطوط مصحح و مطبوع معتمد چنان است كه نقل كرده ايم و همان هم صحيح است؛ زيرا در علق فرموده: "سَنَدْعُ الزبانية" كه زبانيه مدعوّ است. (تا اینجا که گفته است:) از اين همه بگذريم نوزده حرف بسم الرحمن الرحيم را با زبانيه نوزده گانه چه مناسبت است و در عدد نوزده چه سرى است؟ "عليها تسعة عشر" مفادش اين است كه نوزده تن را بر آن گمارديم مثل اينكه بر زندان نگهبانان گمارند. خداوند درجات استاد علامه ميرزا ابوالحسن رفيعى قزوينى را متعالى گرداند كه به تعبير شيرينش مى فرمود: جهنم زندان خدا است، اما بدان كه اين تعبير با همه شيرينى آن رمز است. اين نوزده تن به بيان آيه بعد آن، ملائكه اند و در سوره مباركه تحريم آيه ٨ هم تصريح به ملائكه شده است: "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ" و در سوره بعد آن كه ملك است تعبير به "خزنة" شده است: "كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ" پس زبانيه، ملائكه موكل بر نارند كه به "اصحاب نار" و "خزنة" تعبير شده اند. امير عليه السلام فرمود: "إن الكتاب يصدّق بعضه بعضا" و نيز فرمود: "كتاب الله ينطق بعضه ببعض و يشهد بعضه على بعض" مرحوم نراقى در خزائن آورده است: "البسمله تسعة عشر حرفا؛ وقلما كلمة فى القرآن تخلو من واحدة منها، وربما تحصل النجاة من شرور القوى التسعة عشر التى فى البدن أعني الحواس العشرة الظاهرة والباطنة والقوى الشهوية والغضبية والسبع الطبيعة التى هى منبع الشرور و لهذا جعل الله سبحانه خزنة النار تسعة عشر بازاء تلك القوى فقال: "عليها تسعة عشر". (رساله وحدت از دیدگاه عارف و حکیم اثر علامه #حسن_زاده_آملی، ص ۱۲۷ و ۱۲۸)

نقد و بررسی این سخن در کانال @nekat_daghdagheha

#سخن_معصوم عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهما السلام قَالَ: خَمْسٌ مَنْ لَمْ یَکُنَّ فِیهِ لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثِیرُ مُسْتَمْتَعٍ. قِیلَ: وَ مَا هُنَّ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّه؟ قَالَ: الدِّینُ وَالْعَقْلُ وَالْحَیَاءُ وَحُسْنُ الْخُلُقِ وَحُسْنُ الْأَدَبِ؛ وَخَمْسٌ مَنْ لَمْ یَکُنَّ فِیهِ لَمْ یَتَهَنَّأِ الْعَیْشُ: الصِّحَّةُ وَالْأَمْنُ وَالْغِنَی وَالْقَنَاعَةُ وَالْأَنِیسُ الْمُوَافِقُ. 📚 بحارالأنوار، ج ۱، ص ۸۲ به نقل از امالی صدوق. امام صادق علیه السلام فرمودند: پنج ویژگی است که اگر در کسی نباشد، بهره زیادی نبرد: دین، عقل، حیاء و شرم، خوش خلقی، با ادب بودن. و پنج ویژگی است که اگر در کسی نباشد، زندگی ش گوارا نخواهد بود: سلامتی، امنیت، بی نیازی، قناعت، همدم همراه. @raveshsonnati

#ویژه 🏴 دختر بَدر الدُجی امشب سه جا دارد عـزا 🏴 گاه می‌گوید پدر، گاهی حسن، گاهی رضا 👉 @raveshsonnati

#ویژه #سخن_معصوم 🏴 شهادت پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله" و امام حسن مجتبی "علیه السلام" را تسلیت عرض می کنم. 🏴 ➖خداوند در قرآن کریم می فرماید: 🔅"لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا"🔅 قطعا براى شما در زندگی رسول خدا سرمشقى نيكوست براى آن كس كه به خدا و روز قیامت امید دارد و خدا را زیاد  یاد می کند. {احزاب، آیه ۲۱} ✍🏻 وجود مبارک آن حضرت، تجلی اعظم است یعنی تمامی صفات کمال و جمال و جلال الهی به صورت کامل بر آن حضرت تجلی کرده است؛ خداوند "رحمة لِلعالمین" است آن حضرت را هم "رحمة للعالمین" قرار داده است. {وَ مَا أَرسلناکَ إِلَّا رَحمَةً لِلعَالَمینَ، (انبیاء آیه ۱۰۷)} و همچنین در سایر صفاتش تا برای انسان ها اسوه حسنه و الگو و سرمشق تمام عیار باشد لذا بر همه ما لازم و ضروری است که تمامی ابعاد زندگی آن حضرت را یاد بگیریم و در عمل پیاده کنیم. برجسته ترین مکارم اخلاقی آن حضرت، صداقت و راستگویی و امانت داری بود. 💠 تذکر پیامبر اسلام "صلی الله علیه و آله" در آخرین سخنرانی 💠 ✍🏻 یکی از تذکرات و توصیه‌های پیامبر رحمت "صلی الله علیه و آله" در آخرین سخنرانی شان در منبر طبق نقل امام صادق "علیه السلام" به حاکمان و والیان این بود که: "وَ لَمْ يُفْقِرْهُمْ فَيُكْفِرَهُمْ" یعنی مدیریت و سیاست شان طوری نباشد که مردم دچار فقر مالی شوند در نتیجه مردم به کفر روی بیاورند (سست شدن عقیده و بدبین شدن به برنامه‌ها و دستورات اسلام و فاصله گرفتن تدریجی از دین) 📚{اصول کافی ج ۱ ص ۴۰۶} ✍🏻 این تذکر، دور اندیشی آن حضرت و جامعیت اسلام و اهمیت اقتصاد و مال وثروت را می رساند. چنانچه در نوشتارهای رشد اقتصادی اشاره کردیم بر اساس آیات و روایات، ثروت مایه قوام و استواری دین و زندگی است و مانند خون در رگهای بدن، منشأ حیات است و فقر و ناداری منشأ ذلت و خواری و نقص دین می باشد تا آنجا که پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله" فرمود: 🔅"كَادَ  الْفَقْرُ  أَنْ  يَكُونَ  كُفْراً"🔅 نزدیک است که فقر انسان را به مرز کفر بکشاند. 📚{اصول کافی، ج ۲، ص ۳۰۷} ➖وحضرت در دعا می فرمود: خدايا، به نان ما بركت بده و ميان ما و آن جدایى نيانداز چون اگر نان نبود نه روزه می گرفتيم و نه نماز می خوانديم و نه واجبات خدا را انجام می دادیم. 📚{فروع کافی، ج۶، ص۲۸۷} ✍🏻 خداوند به عظمت آن حضرت که رحمة لِلعالمین است، انواع مشکلات جهان اسلام مخصوصا مشکلات و بلاها را از این مملکت برطرف و در ظهور منجی عالم بشریت تعجيل فرماید. 🔹 اسلام به ذات خود ندارد عیبی 🔹 هر عیب که هست از مسلمانی ماست ◾️"اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياىَ مَحْيا مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى‏ مَماتَ محمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عجِّل فَرَجهم "◾️ ✍🏻 علی مؤمنی ارموی @Fatemiyeh_alyasin @raveshsonnati

#ویژه ✔️ نماهنگ |ای صفای قلب زارم هرچه دارم از تو دارم 🎙 حاج علی ملائکه 🏴 شهادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام تسلیت باد. 👉 @raveshsonnati

#ویژه 💥 فروش اینترنتی کتاب تحصیل علوم حوزوی به روش سنتی به صورت الکترونیکی در نورلایب 🔹برای خرید به آدرس زیر مراجعه کنید🔻 🌐 https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/59197/1/5 👉 @raveshsonnati

#سخن_معصوم #سخن_بزرگان 🏴شهادت حضرت امام حسن عسکری تسلیت باد. 💢امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: سپاس خداوندی را که مرا زنده نگه داشت تا جانشینم (مهدی‌) را که در سیرت و صورت شبیه ترین مردم به رسول خداست ببینم. خداوند او را در پشت پرده نگه می دارد و سپس ظاهر می کند تا زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از ظلم و ستم شده است. 📚(بحارالانوار ج۵۱ ص ۱۶۱) ❇️ پرسش آغاز امامتِ امامان معصوم "علیهم السلام" از چه زمانی شروع می شود؟ ✅ جواب: ✍🏻امامت، یک حقیقت تکوینی و واقعیت نورانی است که از طرف خدای متعال به شخص امام اعطا می شود، مانند حضرت ابراهیم و بعضی از پیامبران و همه دوازده امام معصوم "علیهم السلام " و در اثر آن حقیقت، شخصِ امام، مظهر اتمّ و تجلی اکمل و اعظم تمامی صفات جمال و جلال خداوند متعال می شود و با امر تکوینی و تشریعی الهی، عالم ملک و ملکوت را اداره می کند. 💠 بنابراین، امامت یک امر اعتباری و مقام تشریفاتی و منصب قراردادی نیست که با آراء مردم مشخص و معین شود، بلکه یک حقیقت ملکوتی و نورانی است که خداوند متعال به شخص امام معصوم عنایت می کند و آن حقیقت تا وقتی که امام، زنده است همراه اوست و وقتی که از دنیا رحلت نمود فورا به امام بعدی منتقل می گردد. 💠 شاهد بر این ادعا و اعتقاد، ادله فراوان عقلی و نقلی است که متاسفانه بیشتر مردم حتی برخی خواص از آن غافل اند. مرحوم کلینی در اصول کافی در کتاب "الحجة" بابی را با شش روایت گشوده که مضمون روایت پنجم آن این است: 💠 هارون بن فضل می گوید: در آن روزی که امام جواد علیه السلام (در بغداد) از دنیا رحلت نمود، من (در مدینه) امام علی النقی علیه السلام را ملاقات کردم؛ حضرت فرمود: «إنّا لله و إنّا الیه راجعون» پدرم ابوجعفر در گذشت؛ عرض کردم از کجا متوجه شدید؟ حضرت فرمود: حقیقت امامت و بندگی و انقیاد (خاصی) برای خدا، برایم حاصل شد که یک لحظه قبل نبود. 📚 (اصول کافی ج۲، ص ۲۱۸) 💠 پس آغاز امامت امام زمان "عج" از همان لحظه ای است که امام حسن عسکری "علیه السلام "شهید شدند، نه چند ساعت بعد یا شب نهم و یا روز نهم ربیع الأول چنانچه تبلیغ می شود. 🔅اللهم عجل لولیک الفرج🔅 ✍🏻 استاد علی مومنی @Fatemiyeh_alyasin @raveshsonnati