تحقیق "إن" و "لو" وصليه با صوت استاد محمد امین مؤمنی @raveshsonnati

#ویژه 🎙️ صدای مرجع عظیم الشأن آیةالله ميلاني قدس سره: 🔹عقیده ما اینست که ملاك فقه أصول است، من لا أصول له لا فقه له قطعاً، هیچ برو برگرد ندارد، هو مقلّد بالحمل الشايع؛ چون نتيجة تابع أخس مقدمات است دیگه. 💠 https://t.me/alzaki_110 👉 @raveshsonnati

#ویژه نیمه شعبان درباره علت نامگذاری امام زمان عج به "مهدی" روایاتی رسیده که از منابع دسته اول به ترتیب سال وفات نویسنده تقدیم می شود: 1⃣ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الباقر عَلَيْهِ السَّلَامُ: «إِنَّمَا سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيُ‏ مَهْدِيّاً لِأَنَّهُ يُهْدَى إِلَى أَمْرٍ خَفِيٍّ وَ يَسْتَخْرِجُ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ كُتُبِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ غَارٍ بِأَنْطَاكِيَةَ وَ يَحْكُمُ بَيْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَبَيْنَ أَهْلِ الْإِنْجِيلِ بِالْإِنْجِيلِ وَبَيْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ وَ بَيْنِ أَهْلِ الْقُرْآنِ بِالْقُرْآنِ وَتُجْمَعُ إِلَيْهِ أَمْوَالُ الدُّنْيَا مِنْ بَطْنِ الْأَرْضِ وَظَهْرِهَا، فَيَقُولُ لِلنَّاسِ: تَعَالَوْا إِلَى مَا قَطَعْتُمْ فِيهِ الْأَرْحَامَ وَسَفَكْتُمْ فِيهِ الدِّمَاءَ الْحَرَامَ وَ رَكِبْتُمْ فِيهِ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ؛ فَيُعْطِي شَيْئاً لَمْ يُعْطَهُ أَحَدٌ كَانَ قَبْلَهُ وَيَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَقِسْطاً وَنُوراً» 📚(الغیبة للنُّعمانيّ ابن أبي زینب محمّد بن إبراهیم المتوفّی 360 من الهجرة، ص 237 و علل الشرائع لابن بابویه الملقّب بالصّدوق المتوفّی 381 من الهجرة ج‏ 1، ص161) 2⃣ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُرَاسَانِيِّ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السّلام: الْمَهْدِيُّ‏ وَالْقَائِمُ وَاحِدٌ؟ فَقَالَ: نَعَمْ. فَقُلْتُ: لِأَيِّ شَيْ‏‏ءٍ سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيَّ‏؟ قَالَ: لِأَنَّهُ يُهْدَى إِلَى كُلِّ أَمْرٍ خَفِيٍّ» 📚(الغيبة للحُجّة للشّیخ الطّوسيّ المتوفّی 460 من الهجرة، ص 471) 3⃣ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الباقر عَلَيْهِ السَّلَامُ: «إِنَّمَا سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيُ‏ مَهْدِيّاً لِأَنَّهُ يُهْدَى لِأَمْرٍ خَفِيٍّ، يُهْدَى لِمَا فِي صُدُورِ النَّاسِ، يَبْعَثُ إِلَى الرَّجُلِ فَيَقْتُلُهُ لَا يدْری فِي أَيِّ شَيْ‏ءٍ قَتَلَهُ، وَيَبْعَثُ ثَلَاثَةَ رَاكِبٍ، قَالَ: هِيَ بِلُغَةِ غَطَفَانَ «رُكْبَانٍ»: أَمَّا رَاكِبٌ فَيَأْخُذُ مَا فِي أَيْدِي أَهْلِ الذِّمَّةِ مِنْ رَقِيقِ الْمُسْلِمِينَ، فَيُعْتِقُهُمْ. وَأَمَّا رَاكِبٌ فَيُظْهِرُ الْبَرَاءَةَ مِنْهُمَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ فِي أَرْضِ الْعَرَبِ. وَرَاكِبٌ يُخْرِجُ التَّوْرَاةَ مِنْ مَغَارَة بِأَنْطَاكِيَّةَ، وَيُعْطَى حُكْمَ سُلَيْمَانَ عَلَيْهِ السَّلَامَ». 📚(دلائل الإمامة لمحمّد بن جریر الطّبريّ الشّیعيّ المتوفّی في القرن الخامس، ص 466) 4⃣ عن جعفر بن محمّد أبي عبدالله الصَّادِقُ علیه السّلام:‏ «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ دَعَا النَّاسَ إِلَى الْإِسْلَامِ جَدِيداً وَهَدَاهُمْ إِلَى أَمْرٍ قَدْ دَثَرَ وَضَلَّ عَنْهُ الْجُمْهُورُ وَإِنَّمَا سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيُ‏ مَهْدِيّاً لِأَنَّهُ يُهْدَى إِلَى أَمْرٍ مَضْلُولٍ‏ عَنْهُ وَسُمِّيَ الْقَائِمُ لِقِيَامِهِ بِالْحَقِّ». 📚 (روضة الواعظين وبصيرة المتعظين لمحمّد بن أحمد الفتّال النّیشابوريّ المتوفّی 508 من الهجرة، ج‏2، ص264 وإعلام الورى بأعلام الهدى لفضل بن حسن الطّبرسيّ المتوفّی 548 من الهجرة، ج 2، ص 288). جمع بندی از این روایات به دست می آید که علت نامگذاری امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف به مهدی این است که خدای متعال حضرت را به هر امر پنهانی اعم از اموال پنهان شده، نیات پنهان مردم، تراث انبیاء پیشین و هر چه در عالم از مادیات و معنویات است رهنمون می سازد و او را بر آن مطلع و آگاه می سازد و چیزی در عالم نیست که حضرت بإذن الله بر آن واقف نباشد. 🌷اللهمّ عجّل لولیّک الفرج والعافیة والنّصر واجعلنا من خیر أعوانه وأنصاره وأصحابه🌷 @raveshsonnatio

#اطلاعیه با توجه به تلاش های صورت گرفته توسط رصدگران هلال ماه شعبان، هلال با چشم غیر مسلح در غروب شنبه ۲۱ بهمن ۱۴۰۲ اصلا رؤیت نشد. بنا بر این امشب شب نیمه شعبان است. البته اگر ثابت شده باشد که شنبه هلال ماه شعبان با چشم مسلح دیده شده است - چنانکه برخی گزارش ها حاکی از این است - نیمه شعبان مطابق تقویم تنها برای مقلدین آیات عظام بهجت، فاضل و رهبری دیشب بود. پی نوشت: علت عمده ذکر این اطلاعیه توجه به اعمال عبادی است، مانند اعمالی که در مفاتیح‌الجنان برای شب نیمه شعبان گفته شده است و گر نه، اتحاد مسلمانان و شیعیان در بحث مراسم ها و جشن ها و عزاداری ها نباید خدشه دار شود و مطابق آنچه در تقویم آمده و مرسوم است، مناسب است همه در این جهت متحد باشند. @raveshsonnati

#مسألة_نحویة در بحث تمییز عدد در عدد ۳ تا ۱۰ چنانچه معدود ذکر شود لغت اصیل و فصیح عرب این است که عدد با معدود در تذکیر و تانیث مطابقت نکند، مثلاً گفته می‌شود: "ثلاثة رجال" و "ثلاث نساء". تا اینجا ظاهرا اختلافی میان نحویین نیست. اما چنانچه معدود ذکر نشود، برخی گفته اند که مطابقت با قاعده که عبارت است از: "تذکیر عدد با معدود مؤنث و تانیث عدد با معدود مذکر" لازم نیست، لذا می توان گفت مثلا: "جاءني ثلاث" و مقصود سه مرد باشد یا گفته شود: "جاءني ثلاثة" و مقصود سه زن باشد. ایشان دو شاهد برای سخن خود آورده اند: ۱) قول خدای متعال: "واَلَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْوٰاجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً" (٢٣٤ بقره) که مراد ده روز است و يوم مذکر است، در حالی که "عشرا" بدون تاء آمده است. ۲) قول رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: "من صام رمضان وأتبعه بستّ من شوّال فكأنما صام الدهر" 📚 جامع احاديث الشيعة، ج ٩، ص ٤٠٨ به نقل از عوالي اللئالي. که مراد شش روز است و يوم مذکر است، در حالی که ستّ بدون تاء آمده است. به قول سید علیخان مدنی: "محلّ ما ذکر إذا لم یحذف المعدود، فإن حذف جاز فی الفصیح حذف التاء مع المذکّر، نحو "أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْراً" أی عشرة أیام، وفی الحدیث: من صام رمضان، وأتبعه بستّ من شوّال.وحکی الکسائی عن ابن أبی الجراج: «صمنا من الشهر خمسا»، والأفصح إثباتها". 📚 الحدائق الندیّة في شرح الفوائد الصمديّة للسيد علیخان المدني، چاپ قدیم، ص ٤٥٦. این مطلب ملاحظه ای دارد که در نوشته بعدی خواهیم گفت ان شاءالله @raveshsonnati

ملاحظه و نقدی درباره قاعده فوق پیش از ملاحظه و نقد، مناسب است _ علاوه بر عبارت سید علیخان مدنی که گذشت _ عبارت سه تن از نحویین دیگر را نیز ذکر کنیم: 1) قال ابن أمّ قاسم المراديّ: «يدلّ على أن أصلها أن يكون بالتاء أن العرب إذا قصدت بها مجرد العدد؛ جعلوها بالتاء فتقول: ثلاثةٌ نصفُ ستةٍ، وإذا أريد بالمعدود ولم یذكر؛ فالفصيح أن يكون بحذفها للمؤنث وبإثباتها للمذكر كما لو وجد، و حكى الكسائي عن أبي الجراح: صمنا من الشهر خمسا. وحكى الفراء: أفطرنا خمسا وصمنا، و في الحديث: «وأتبعه بستّ من شوّال». 2) وقال رضيّ الدّین الاسترآباديّ: «واعلم أن العدد المميز بمذكر ومؤنث معا، امّا أن يكون مفصولا بينه و بينهما بلفظ «من» أو «بين»؛ أو لا ، فإن كان، فالغلبة للتذكير، نحو: اشتريت عشرة بين عبد وأمة، ورأيت خمسة عشر من النوق والجمال؛ إلّا أن يكون المميّزان «يوما» و«ليلة» فالغلبة، اذن للتأنيث، قال: فطافت ثلاثا بين يوم و ليلة وكان النكير أن تضيف و تجأرا إذ التّاريخ مبني على الليالي، كما يجيئ، فلهذا إذا أبهمت ولم تذكر الأيام ولا الليالي، جرى اللفظ على التأنيث، نحو قولك: «أقام فلان خمسا»؛ قال الله تعالى: «.. يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْراً» وإنما غلب التأنيث لذلك وللفصل، إذ كأنه مع الفصل لم يذكر المميّز قال سيبويه : يجوز في القياس «خمسة عشر من بين يوم و ليلة»، لكنه ليس بحدّ كلام العرب ...» 3) وقال السّیوطيّ: «(العدد) أي: هذا مبحثه، (يؤنث بالتاء ثلاثة) فما فوقها (إلى العشرة) أي: معها (إن كان المعدود مذكرا مذكورا) نحو: أربعة أيام و عشرة رجال، (و كذا) إن كان المعدود المذكر (محذوفا على الأفصح) نحو: صمت خمسة، أي: خمسة أيام، ويجوز فصيحا ترك التاء وعليه: «أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً»، «من صام رمضان وأتبعه ستّا من شوال» ، وحكى الكسائي: صمت من الشهر خمسا». ادامه دارد ... @raveshsonnati

#سخن_معصوم ✍🏻 استاد علی مومنی توصیه های امام رضا "علیه السلام" برای روزهای پایانی ماه شعبان و آمادگی برای ضیافت و مهمانی خداوند متعال. ➖حضرت به اباصلت هروی در جمعه آخر ماه شعبان فرمود: اى اباصلت! بیشتر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است، پس جبران کن کوتاهی‌ هایی را که در ایّام گذشته این ماه کردى، در آن چه از این ماه مانده است. 🟡 ۱- بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است؛ بیشتر دعا کردن و استغفار نمودن و تلاوت قرآن؛ و به سوى خدا از گناهان خود توبه کن تا وقتی ماه مبارک فرا رسید خود را براى خدا خالص کرده باشى (تا به ضیافت و مهمانی خداوند متعال با طهارت روح و روان وارد شويد). 🟡 ۲- و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنی (حق الناس مانند رد مظالم و حق الله مانند خمس و زکات) 🟡 ۳- و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى ... 🟡 ۴- تقوای الهی را پیشه کن و در پنهان و آشکار امور خود بر خدا توکل کن زیرا هر که بر خدا توکّل کند خدا او را بس است. 🟡 ۵- و بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را:🔅«اللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ»🔅 خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشت ما را نیامرزیده‌اى در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرز. 🟡 ۶- به درستى که حقّ تعالى در این ماه، بنده‌هاى بسیاری را از آتش جهنّم به حرمت ماه مبارک رمضان آزاد مى گرداند. 📚{بحارالانوار ج ۹۷ ص ۷۳} فضل و لطف و رحمت و مغفرت خداوند مهربان‌تر از مادر را ببینید و عظمت ماه مبارک رمضان را، که هنوز نرسیده خداوند بندگانش را می آمرزد. 💐 غرق گنه نا امید مشو ز درگاه ما 💐 که‌ عفو کردن بود در همه دم کار ما. 💐 توبه شکستی بیا هر آنچه هستی بیا 💐 امیدواری بجوی ز نام غفار ما 👈 جمعه است یادی کنیم از مولی و صاحب و آقایمان حجة بن الحسن العسکری "عجل الله تعالی فرجه الشریف" 👉 ➖علی "علیه السلام" فرمود: 🔅"لاَ تُعَاجلوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَ لاَ يَطُولَنَّ عَلَيْكُمْ الْأَمَدُ فَتَقْسُوَ قُلُوبُكُمْ"🔅 پیش از رسیدن این امر (ظهور حضرت مهدی عجل الله فرجه) عجله و شتاب نکنید که پشیمان می شوید و آن را دور نشمارید که دلتان قساوت می گیرد. 📚{بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳}         🔅اللهم عجل لولیک الفرج🔅 👉 @fatemiyeh_aleyasin 👉 @raveshsonnati

وقت دقیق اذان صبح مراکزی که به محاسبه اوقات دقیق شرعی نمازها می پردازند بیشترین اختلاف را در تعیین وقت فجر صادق که ابتدای زمان نماز صبح است دارند. این اختلاف گاهی به ۲۲ دقیقه هم می رسد! برای نمونه وقت شرعی اذان صبح شهر قم در روز سه شنبه اول ماه مبارک رمضان ۱۴۴۵ مطابق با ۲۲ اسفند ۱۴۰۲ بنا بر محاسبه موسسات زیر چنین بود: ۱. مرکز مطالعات مصر: ۴ و ۵۰ دقیقه ۲. مرکز ام القری مکه: ۴ و ۵۵ دقیقه ۳. مرکز باشگاه مسلمانان دنیا: ۴ و ۵۷ دقیقه ۴. دانشگاه علوم اسلامی کراچی نیز: ۴ و ۵۷ دقیقه ۵. مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران (صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران): ۴ و ۵۹ دقیقه ۶. مؤسسه لواء قم: ۵ و ۷ دقیقه ۷. جامعه اسلامی شمال آمریکا: ۵ و ۱۲ دقیقه تکلیف مکلف با توجه به این اختلافات مکلف مطابق قواعد شرعی موظف است وقت شرعی نماز صبح را برای ترتیب آثار بداند که یا: ۱) از راه مشاهده شخصی حاصل می شود مطابق آنچه در رساله های توضیح المسائل گفته اند به این شکل که: "نزديك اذان صبح از طرف مشرق نور سفيدى رو به بالا حركت مى كند كه آن را فجر اول گويند؛ موقعى كه آن سفيدى پهن شد، فجر دوم و اول وقت نماز صبح است؛ و آخر وقت نماز صبح موقعى است كه آفتاب بيرون مى آيد." که این راه در زمان ما در شهرها با توجه به منور بودن شهرها به واسطه برق تقریبا ناممکن است. ۲) دو نفر ثقه و فرد مورد اعتماد که آشنا به اوقات هستند شهادت به دخول وقت شرعی نماز دهند. ۳) از راه‌هایی انسان یقین به دخول وقت کند. در صورت میسر نبودن هیچ یک از این راهها و شک در دخول وقت دو راه وجود دارد: ۱) احتیاط کند به این شکل که مثلا دقایقی قبل از اذان صبح دست از خوردن سحری مثلا بکشد و دقایقی بعد از اعلام اذان صبح از رسانه ها نماز خود را بخواند و احتیاط تام و کامل رعایت آن ۲۲ دقیقه اختلافی است که ذکر شد (اختلاف میان اولین محاسبه و آخرین محاسبه) مگر اینکه یقین یا اطمینان به خطای یکی از آن محاسبات داشته باشد که در این صورت لازم است برای امساک از خوردن مراعات کند. ۲) استصحاب کند به این شکل که تا یقین یا اطمینان پیدا نکرده که شب تمام شده و فجر صادق حادث شده است می تواند آثار شرعی شب را ترتیب دهد مثل اینکه سحری بخورد یا نماز شب بخواند و از آن طرف تا یقین به دخول وقت شرعی نکرده نمی تواند آثار روز را بر آن ترتیب دهد مثلا نماز صبحش را بخواند. اگر تکمیلی یا نقدی بر این مطالب دارید استقبال می کنیم. @raveshsonnati

ملاحظه و نقد ✍ دربارۀ اصل جواز تذکیر عدد و ترک تاء در اعداد سه تا ده در وقتی معدود ما از جنس تاریخ و مذکّر است مثل «أیّام» به گفتۀ رضی الدین استرآبادی و دیگران بحثی نیست و حدیث نبوی و حکایت کسائی برای شاهد بودن کافی است، چرا که زمان گرفتن روزه روز است نه شب، بنا بر این معدود محذوف «أیّام» است نه لیالي. امّا دربارۀ فصیح یا افصح بودن این تعبیر (ترک تاء از عدد سه تا ده در جایی که معدود «أیّام» و مذکّر است) و دربارۀ جواز تأنیث عدد یعنی آوردن تاء در وقتی که معدود مؤنّث است تأمّل و بحث است. دربارۀ نفی افصحیّت آن که عبارت بزرگان نحو صریح در آن است مثل عبارت سیوطی و سیّدعلیخان که گذشت. دربارۀ نفی فصاحت و حکم به عدم فصاحت آن نیز کلام ابن أمّ قاسم مرادی صریح در آن است چنانکه گذشت. اگر گفته شود: حدیث نبوی نمی تواند غیر فصیح باشد! در پاسخ خواهیم گفت: جواز بلکه شیوع نقل به معنی در احادیث مانع از استشهاد قطعی به حدیث نبوی برای اثبات فصاحت ترک تاء است، می شود. به هر حال نهایت امری که برای این مطلب ثابت است فصاحت است نه افصحیّت. دربارۀ جواز تأنیث عدد یعنی آوردن تاء وقتی معدود مؤنّث است، از آنجا که شاهدی نیست قابل قبول نیست. بنا بر این مثلا «سرنا خمسة» در صورتی که مراد از معدود لیالی باشد نادرست است چه برسد که فصیح باشد. شمس الدّین بعلی گفته است: وورد في الحديث الصحيح كذا بغير تاء، والمراد الأيام؛ لأن العرب تُغَلِّبُ في التاريخ الليالي على الأيام. ويحتمل أن يكون على حذف مضافين، أي: وأتبعته بصيام أيام ست، أي: ست ليالٍ، ونَظَيْرُه قوله تعالى: {فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُول}. أي: من أثر حافر فرس الرسول. 📚 المطلع علي الفاظ المقنع، ج 1، ص 189 امّا دربارۀ آیۀ مورد استشهاد یعنی: «واَلَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً» باید گفت: شاهدی در این آیه بر مدّعای مذکور نیست، چرا که ممکن بلکه ظاهر این است که معدود «عشرا» لیالی باشد که مؤنّث است نه أیّام که مذکّر است. ابن عاشور در این باره گفته است: «وَتَأْنِيثُ اسْمِ الْعَدَدِ فِي قَوْلِهِ: وَعَشْراً لِمُرَاعَاةِ اللَّيَالِي، وَالْمُرَادُ: اللَّيَالِي بِأَيَّامِهَا إِذْ لَا تَكُونُ لَيْلَةٌ بِلَا يَوْمٍ وَلَا يَوْمٌ بِلَا لَيْلَةٍ، وَالْعَرَبُ تَعْتَبِرُ اللَّيَالِيَ فِي التَّارِيخِ وَالتَّأْجِيلِ، يَقُولُونَ: كَتَبَ لِسَبْعٍ خَلَوْنَ فِي شَهْرِ كَذَا، وَرُبَّمَا اعْتَبَرُوا الْأَيَّامَ كَمَا قَالَ تَعَالَى: فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ [الْبَقَرَة: 196] وَقَالَ: أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ [الْبَقَرَة: 184] لِأَنَّ عَمَلَ الصِّيَامِ إِنَّمَا يَظْهَرُ فِي الْيَوْمِ لَا فِي اللَّيْلَة. قَالَ فِي «الْكَشَّافِ»: وَالْعَرَبُ تُجْرِي أَحْكَامَ التَّأْنِيثِ وَالتَّذْكِيرِ فِي أَسْمَاءِ الْأَيَّامِ إِذَا لَمْ تَجْرِ عَلَى لَفْظٍ مَذْكُورٍ، بِالْوَجْهَيْنِ قَالَ تَعَالَى: «يَتَخافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْماً» [طه: 103- 104] فَأَرَادَ بِالْعَشْرِ: الْأَيَّامَ وَمَعَ ذَلِكَ جَرَّدَهَا مِنْ عَلَامَةِ تَذْكِيرِ الْعَدَدِ، لِأَنَّ الْيَوْمَ يُعْتَبَرُ مَعَ لَيْلَتِهِ». 📚 التحریر والتنویر، ج ۲، ص ۴۴۲ @raveshsonnati