💌 ای میوه‌ی قلب آقای خراسان...

فرارسیدن ایام باشکوه دهه فجر ۴۴ انقلاب اسلامی گرامیباد. #انجمن_راویان_فجر_فارس ان شاالله از امشب ، شهدای مبارز انقلاب اسلامی دیار قهرمان خیز فارس را در کانال ، معرفی خواهیم کرد.👇👇 @raviyanfarss

شهید ابوذر فیروزی (۱۳۴۱- ۱۳۵۷ ه ش) در شهرستان فسا و در خانواده ای کشاورز و زحمتکش، ابوذری به دنیا آمد تا خاطره ی ابوذرهای تاریخ را زنده کند. ابوذر، آخرین فرزند خانواده ی فیروزی، اول ابتدایی را درفسا به پایان برد و همراه پدر و مادر راهی شیراز شد و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در شیراز به پایان برد؛ اما نیاز خانواده به او در همین ایام باعث شد که وی در بازار و در دکان بزازی مشغول به کار شود. دوران راهنمایی که به پایان رسید، ابوذر مردانه تن به کار سپرد.شرکت زیمنس پذیرای او برای کار شد؛ اما عشق به تحصیل در همین ایام او را به ادامه تحصیل نیز واداشت. ابوذر ایمان را با عمل توام می ساخت و در عطوفت و مهربانی به والدین زبانزد خاص و عام بود. آنچنانکه در پانزده سالگی مادر را با دستمزد و دسترنج خویش که ذره ذره جمع شده بود، به زیارت حضرت امام رضا(ع) برد تا قلب مادر را شاد کند. سال ۵۷، انقلاب به اوج خود رسید و ابوذر نیز به خیل مبارزان پیوست. پخش اعلامیه های امام(ره) مهمترین دغدغه ی شهید پس از تعطیلی از دبیرستان شبانه بود و تا نیمه شب، دور از چشم خفاشان شب، انقلاب را یاری می کرد. او در این میان، بک شب مورد ضرب و شتم شدید ماموران رژیم قرار گرفت و آنگاه که مادر از او می خواست بیشتر مواظب خودش باشد، او پاسخ می داد: «نگران نباش، این همان خاکی است که زیر آن خواهیم خفت.» روز پنجم رمضان، مسجد نو (شهدا) شیراز کانونی دیگر برای انفجار فریادهای انقلاب بود. ابوذر فیروزی و صدها ابوذر دیگر با زبان روزه و فریادهای الله اکبر، زمین را به آسمان نزدیک کردند؛ اما پاسخ آنان گلوله های سرخ سربی بود. فریاد آزادی خواهی ابوذر سفاکان را هراسناک ساخته و آنان طاقت از دست داده، فریادهای وی را با شلیک گلوله ای به دهانش خاموش نمودند تا ابوذر را میهمان دیگر لاله های پرپر خدا کنند. مادر شهید آنگاه که از ابوذرش گفت، با افتخار چنین می سراید: «اگر نامش ابوذر بود، واقعا ابوذر بود»

🌟 ستاره های شهر 🎙️ روایت هشتم ❤️ پدران آسمانی 🎉 جشن میلاد باسعادت حضرت امام علی علیه السلام #1516shiraz ☑️ مکان: شیراز ، تالار بزرگ حافظ ☑️ زمان : پنجشنبه ، ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ از ساعت ۱۸🕕 🌀 همراه با اجرای متفاوت خوانندگان🌀 ☑️ و برنامه های متنوع فرهنگی ، هنری ☑️ با حضور آحاد مردم قدرشناس

🚩 یافاطمه الزهرا سلام الله علیها🚩 خاکهای نرم کوشک _ ۴٢ شهید عبدالحسین برونسی تالیف : سعید عاکف فرماندهی، بی لطف ابوالحسن برونسی (برادر شهید) بنام خدا یک روز جلسه ای در منطقه داشتیم. چند تا از فرماندهان رده بالا هم حضور داشتند. یکی از فرماندهان به عبدالحسین گفت: حاجی برایت خواب هایی دیده ایم!. عبدالحسین لبخندی زد و گفت: انشاالله خیر باشد. فرمانده ادامه داد: با پیشنهاد ما و تایید مستقیم فرمانده لشکر شما از این به بعد فرمانده گردان عبدالله هستید. حکم فرماندهی شما هم آماده است. من به صورت عبدالحسین خیره شده بودم برخلاف انتظارم، هیچ اثری از خوشحالی در چهره او پیدا نبود. برگه حکم فرماندهی را به طرفش دراز کردند، آن را نگرفت و گفت: فرماندهی گروهان از سر من زیادیه، چه برسد به فرماندهی گردان!. به او گفتند: به هرحال، این حکم از طرف بالا ابلاغ شده و شما هم موظفی آن را قبول کنید. از جایش بلند شد و با لحن گلایه داری گفت: نه بابا جان، دور من را خط بکشید، این چیزها هم ظرفیت میخواهد، هم لیاقت که من ندارم و از جلسه بیرون رفت.   آن روز هر چه به او گفتند که مسئولیت گردان عبدالله را قبول کند زیر بار نرفت. اما روز بعد، کاری کرد که همه مات و مبهوت شدند؛ صبح زود رفته بود مقرر تیپ و به فرمانده تیپ گفته بود: پیشنهادی را که دیروز به من گفته اند قبول می کنم. این کار عبدالحسین در آنجا باعث تعجب فرمانده تیپ و حاضرین در آنجا شد. زیرا با توجه به عکس العمل روز قبل او، همه تصور می کردند که عبدالحسین اصلاً این مسئولیت را نپذیرد. در هر صورت جلوی نگاه های تعجب زده دیگران عبدالحسین به عنوان فرمانده گردان عبدالله معرفی شد. حدس میزدیم باید سری در کارش باشد، و الا به این سادگی او زیر بار نمی رفت. بالاخره یک روز بعد از اصرار زیاد ما، عبدالحسین پرده از رازش برداشت. او گفت: همان شب خواب دیدم که خدمت آقا امام زمان سلام الله علیه رسیدم. حضرت خیلی لطف کردند، فرمایشاتی هم داشتند؛ دستی به سرم کشیدند. با آن جمال ملکوتیشان، و با لحنی که هوش و دل آدم را میبرد فرمودند: شما میتوانید فرمانده تیپ هم بشوید........ خدا رحمتش کند، همین اطاعت محض بود که آن عجایب و شگفتی ها را در زندگی او رقم میزد. یادم می‌آید که آخر وصیت نامه نوشته بود: اگر مقامی هم قبول کرده ام به خاطر این بود که گفتند واجب شرعی است؛ وگرنه، "فرماندهی برای من لطفی نداشت" ادامه دارد... صلوات

تیزر #ستاره_های_شهر روایت هشتم 《#پدران_آسمانی》 همراه با جشن میلاد حضرت امام علی علیه السلام و ایام الله #دهه_ی_فجر #1516shiraz لطفا انتشار دهید🌷

🌟 ستاره های شهر 🎙️ روایت هشتم ❤️ پدران آسمانی 🎉 جشن میلاد باسعادت حضرت امام علی علیه السلام #1516shiraz ☑️ مکان: شیراز ، تالار بزرگ حافظ ☑️ زمان : پنجشنبه ، ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ از ساعت ۱۸🕕 🌀 همراه با اجرای متفاوت خوانندگان ☑️ و برنامه های متنوع فرهنگی ، هنری ☑️ با حضور آحاد مردم قدرشناس

🚩 یافاطمه الزهرا سلام الله علیها 🚩 خاکهای نرم کوشک _ ۴٣ شهید عبدالحسین برونسی تالیف : سعید عاکف لطف امام هشتم(سلا الله علیه) راوی : مجید اخوان بنام خدا در عملیات خیبر ترکش خوردم و پایم مجروح شد. برای مداوا مرا به عقب فرستادند و از آنجا هم به مشهد منتقل شدم. بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شدم فهمیدم حاجی برونسی برای چهار روز به مرخصی آمده است. یقین داشتم سراغ من هم می آید. در مرخصی هایی که به مشهد می آمد کارش همین بود که، به بچه‌های مجروح و همچنین خانواده شهدا سر میزد. وقتی برای عیادت من به خانه ما آمد با قیافه ای بشاش و خندان سلام و احوالپرسی کرد. با خنده گفتم: حاج آقا شما همش چهار روز مرخصی داری، آنوقت در این وقت اندک دوره افتاده ای خونه بچه هایی که در عملیات مجروح شده اند؟. گفت: من اصلاً به خاطر همین آمده است؛ کار دیگری هم که ندارم. من گفتم: حاج آقا توکه همش در جبهه هستی این چهار روز حداقل به خانوادت برس. گفت: خانواده ام را به امام هشتم سلام الله علیه سپرده ام   همسرم هم ماشاالله مثل شیر ایستاده. من گفتم: اگر جسارت نباشد، شما هم در این زمینه تکلیفی دارید. در چشمان من نگاهی کرد و گفت: میدانی اخوان، یک چیزی برای من خیلی عجیبه! من وقتی که به مرخصی می آیم، همینکه پایم به خانه می رسد مشکلات خانه شروع می شود. مثلاً بچه ها مریض میشوند یا مثلاً دست یکیشان از بند در می‌رود. همینطور پشت سر هم دردسر شروع می‌شود. ولی از خانه که بیرون میروم دیگر خبری نیست. همه چیز آروم می شود. سپس ادامه داد: طوری شده که همسرم هم به من میگوید: حاجی! نمی شود شما اصلاً مرخصی نیایی؟. هر دو با صدای بلند زدیم زیر خنده. آخرکلام حرف اصلی را زد.او گفت: اصلاً به من ثابت شده که حافظ خانواده‌ام کس دیگری است؛ چون وقتی من در خانه باشم مشکلات شروع می شود، وقتی به جبهه می روم بچه هایم هیچ مشکلی ندارند.... حالا سال‌ها از آن روز می‌گذرد. بعد از شهادتش من معنی حرفش را بهتر فهمیدم. همسرش در یک خانه محقر و با حقوقی ناچیز، هشت تا بچه را بزرگ کرد که داستان مفصلی دارد؛  دو تا را به دانشگاه فرستاد. دوتا از پسر ها را هم داماد کرد. بقیه شان هم با درس ها و نمره های خوب دارند تحصیل می کنند. خدا رحمتش کند. اواز لطف امام هشتم سلام الله علیه به خانواده اش خیلی خاطر جمع بود ادامه دارد... صلوات

🎥سخنان تاریخی امام خمينی(ره) در بدو ورود به ایران..

شهید احمد دسترس (1323- 1342 ه ش) در محله ای«منصوریه شیراز» کودکی پای به عرصه وجود گذاشت که همه عشقش کربلا وآقا امام حسین(علیه السلام) بود. احمد با شرکت در مجالس سخنرانی های شهید آیت الله دستغیب روح خویش را سبز می کرد و همزمان با ورزش های باستانی در روزخانه آستانه سید علاء الدین حسین (علیه السلام) جسم را نیز تقویت می نمود. روح پهلوانی و آیین جوانمردی از او انسانی آزاده و مسلط بر نفس خویش، پرورانیده بود تا آنجا که بعد از به خاک انداختن حریفان خود، شانه آنان را می بوسید. خرداد ماه 1342 با دهه محرم و ایام عزاداری امام حسین و 72 آذرخش بر خاک، مصادف گشته بود. احمد نیز بر اساس سنت دیرپای شیعیان عاشقان حسین (علیه السلام)، تکیه«سید علمدار» را سیاهپوش نموده و با دیگر عزاداران حسینی، بر سر و سینه می زد. روز 16 خرداد ماه آن سال، وقتی که احمد آخرین امتحان سال چهارم دبیرستان را پشت سر می گذاشت، خبری برق آسا همه وجودش را آتش زد. سراسیمه به خانه آمد و دوچرخه اش را برداشت و از خانه بیرون زد و در برابر پرسش پر از حیرت مادر که از او پرسید؛ کجا می روی؟ پاسخ داد که؛ دیشب امام خمینی رحمت الله علیه را دستگیر کرده اند و امروز روز جهاد و مبارزه است. آن روز مردم شیراز،«مسجد نو» را کانون شعله های خشم مقدس خود در اعتراض نسبت به دستگیری امام خمینی کرده بودند. احمد و دوستش نیز در جمع تظاهر کنندگان بودند. مزدوران رژیم شاه، مردم را در محاصره خویش گرفته بودند و برای متفرق کردن آنها به پرتاب گاز اشک آور در بین جمعیت خشمگین متوسل می شدند. اما مردم که با گفتن یا حسین، حسینی شده بودند عقب نشینی نکرده و مقاوم و استوار ایستاده بودند. آتش خصم کینه توز و بدسگال، عده ای از مردم را به خاک و خون غلتانیدند. احمد و دوستش با پیدا کردن لنگه دری، تلاش کردند تا مجروحان را به جای امنی منتقل سازند. نزدیک های ظهر، سربازان رژیم، احمد را که سخت مشغول انتقال مجروحان بود به گلوله بستند و بلندای قامتش را به سرخ دشت شقایق ها مبدل ساختند. انتقال به بیمارستان، سودی نبخشید و او در مواجی کربلایی در کربلای شانزدهم خرداد 42 شیراز به عاشورائیان ملحق گردید. پیکر غرقه به خون احمد را روز سیزدهم محرم که روز دفن قامت بی سر حسین زهرا بود به خاک سپردند تا یادش برای همیشه تاریخ در قلب های سبز و سرخ جلوه کند. روحش منور باد

•🌺 تمام آنچه که باید انجام دهیم حفظ خون شهدا، اهداف و وصیت‌های شهدا و ادامه‌ی راه آنهاست، زیرا شهدا بیعتی بر گردن ما دارند و تا زمانی که به آن‌ها ملحق نشدیم پایان نمی‌یابد..

🌟 ستاره های شهر 🎙️ روایت هشتم ❤️ پدران آسمانی 🎉 جشن میلاد باسعادت حضرت امام علی علیه السلام #1516shiraz ☑️ مکان: شیراز ، تالار بزرگ حافظ ☑️ زمان : پنجشنبه ، ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ از ساعت ۱۸🕕

❣ #عــند_ربـهم_یــرزقون قسمتی از وصیتنامه شهید... خدایا من خواهان شهادتم‌؛ نہ بہ این معنی ڪه از زندگی ڪردن در این دنیا خستہ شده ام؛ و خواستہ باشم خود را از دست این سختی ها و ناملایمات دنیوی خلاص ڪنم؛ بلڪه می خواهم شهید شوم تا اگر زنده ام، موجودی نباشم ڪه سبب جلوگیری از رشد دیگران شوم؛ تا شاید خونم بتواند این موضوع را جبران ڪند و نهال ڪوچڪی از جنگل انبوه انقلاب را آبیاری ڪند ... #سردار_شهید_حاج_یدالله_کلهر

🌷بسم رب الشهدا و الصدیقین🌷 #گزارش_تصویری_فارس #یادواره_خانگی_شیراز #شیراز #بهمن_ماه_۱۴۰۱ ✳️ بمناسبت‌آغاز‌دهه‌پر‌فروغ‌فجر‌و‌سالروز‌شهادت‌،‌ شهید‌امنیت‌علی‌اکبر‌رنجبر‌از‌افسران‌خدوم‌فراجا‌‌‌و‌با‌حضور‌خانواده‌محترم‌شهید‌و‌همکاران‌‌‌ایشان‌ مراسمی یادواره خانگی در‌منزل‌شهید‌برگزار‌ گردید. #کنگره_سرداران_و_پانزده_هزار_شهید_فارس 🇮🇷 کنگره سرداران و پانزده هزار شهید ولایتمدار استان فارس @Kshohadayefars https://kongerehshohadayefars.ir/

روایت شهید احمد کاظمی از لحظه شهادتش : اونقدر کیف داد ...😢😢

شهید احمد مفتاحی (1339- 1357 ه ش) شهید احمد مفتاحی در خانواده ای ساده و مسلمان، در روستای «خورجان از توابع آباده فارس» پا به عرصه ی وجود نهاد. ایام کودکی و دوره ی دبستان را در زادگاهش به پایان رساند. پس از پایان دبستان همراه پدر به شیراز آمد. پدرش در کارخانه ی سیمان به کار مشغول شد و احمد نیز در دوره ی راهنمایی به ادامه ی تحصیل پرداخت. پس از آن وارد دبیرستان گردید و با دوستان مذهبی خود به مطالعات گسترده ی دینی پرداخت و همین مساله باعث شد که به بینش تازه ای در مسائل اعتقادی دست یابد. با آغاز فعالیت های انقلابی از سوی آحاد مردم، احمد نیز مشتاقانه به نهضت دل سپرد و به عنوان جوانی مسلمان و انقلابی دامنه ی فعالیتش را گسترش داد. او به همراه دوستانش اعلامیه ها و پیام های حضرت امام(ره) را با امکانات محدود تکثیر و بین مردم توزیع می کردند. وی پس از مدتی با محافل انقلابی قم ارتباط برقرار کرد و آنها، از تازه ترین آثار منتشر شده در زمینه ی دینی و از تازه ترین تحولات انقلاب آگاهش می نمودند. در حال و هوای دوران تظاهرات بویسله چند نفر نظامی محاصره و به طرز فجیعی مضروب شد. احمد در کنار مبارزه برادای واجبات دینی اهمین زیادی می داد و تا هنگام شهادت، در به جا آوردن آن کوتاهی نکرد. روز پنجم رمضان نیز مطابق معمول بدون تناول غذای سحری، روزه دار بود. آن روز از خواهرانش خواست تا برای نماز ظهر و استماع سخنرانی عازم مسجد نو(شهدا) شوند. رژیم و عمال پلیدش که همیشه از اجتماع مردم وحشت داشتند، مسجد و نمازگزاران روزه دار را محاصره کردند. مردم مسلمان که حضور چکمه پوشان شاه را در محیط مقدس مسجد توهین به مقدسات می دانستند، به عنوان اعتراض به تظاهرات پرداختند. سربازان رژیم، به مردم روزه دار حمله کردند و با تیراندازی و ضربات باتوم به جان آنها افتادند. عده ای از پشت بام مسجد به سوی مردم تیراندازی می کردند. در این گیر و دار، احمد تلاش می کرد اسلحه یکی از سربازان را بدست آورد تا از جان مردمش دفاع کند اما از ناحیه سر مورد اصابت قرار گرفت و پیکرش به دشت شقایق ها مبدل گردید. دوستانش سعی کردند تا جرعه آبی به او بنوشانند اما احمد تمام تاب و توانش را به کار گرفت و از خوردن آب امتناع نمود. او با پیکری آغشته به خون گفت: «دلم خواست مانند مولایم امام حسین(ع) تشنه شهید شوم.» پس از ادای این جمله، راه ملکوت را در پیش گرفت و تا بَرِ دوست پرواز نمود. شهید چند سال بعد مادر را در عالم رویا به زیارت امام(ره) برد.

توجه توجه👇👇👇👇

بنام خدا ان شاالله اعزام کاروان های راهیان نور دانش آموزی با محوریت 《شهدای حرم شاهچراغ علیه السلام》 از ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ ، با حضور خواهران آغاز میگردد. راویان محترم خواهر در تمامی نواحی ، همکاری شایسته را داشته باشند. دوره اول اعزام از ۱۶ بهمن تا ۳۰ بهمن متعلق به خواهران دوره دوم اعزام از ۱ اسفند تا ۱۰ اسفند متعلق به برادران. ضمنا: 《در اردوگاه و مناطق یادمانی ، راویان استقراری از استان فارس حضور دارند》 موفق باشید #انجمن_راویان_فجر_فارس

: 🌷🕊🍃 ✍ما صاحبِ آرزویی هستیم که شیرینیِ وصالش را شهدا چِشیده‌اند‌ پنجشنبه هست یاد شون کنیم با ذکر صلوات✨ #اللهم_صل_علی_محمد_وآل_محمد #وعجل_فرجهم

شهید احمد نعمت اللهی (1337- 1357 ه ش) در محله ی «کوشک نصرالله میرزایی» سینما سعدی فعلی شهر شیراز دیده به جهان گشود. در نوجوانی برای کمک به درآمد خانواده و رفع چهره ی زشت فقر شغل بنایی را برگزید. او دوستی و کمک به همنوع را در سرلوحه ی کارهای خود قرار داده بود. چنانکه وقتی در شهر یاسوج دید یکی از کارگران بدون لباس است، لباس خود را به او بخشید وخودش با همان لباس به شیراز برگشت. از ویژگی های بارز احمد حسن اخلاق و پایبندی اش به نماز بود. حتی برای یک مرتبه هم نمازش ترک نشد و نماز را عاشقانه قامت می بست. با اوج گیری مبارزات مردمی، او نیز به خیل مردم آزاده پیوست و با صحیفه ی فریادهای خویش، ندای آزادی خواهی را سر داد. فعالیت انقلابی اش را با راهپیمایی و توزیع اعلامیه های امام(ره) آغاز کرد. وی با خرید نان و تقسیم آن در بین مردم شرکت کننده در تظاهرات، مراتب عشق و ارادت خود را به امام(ره)، انقلاب و اسلام نشان می داد. روز 22 بهمن 57، احمد هم نفس با دریای طوفانی خشم مردم، کلانتری های شهر را یکی یکی خلع سلاح کرد و برای یاری رساندن به دیگر انقلابیون، روانه شهربانی شد. قبل از رفتن، به خانه آمد و چند کوکتل مولوتف را که قبلا آماده کرده بود، برداشت و از منزل خارج شد. وقتی مقابل شهربانی رسید، مشاهده کرد که دژخیمان، مردم بی سلاح را هدف گلوله قرار داده اند؛ تاب نیاورد و با کوکتل مولوتف به مصاف اهریمنان شتافت. او در مقابل نگرانی دوستانش از بیم جان وی، پاسخ داد: «چه بهتر، آنوقت شهید محسوب می شوم.» با پرتاب سومین بمب آتش زا هدف گلوله های آتشین خصم قرار گرفت و به ملکوت عروج کرد. شهید احمد نعمت الهی پس از شهادت در رویای صادقانه به خواب مادر آمده و خانواده اش را به ادامه راه امام و شهیدان وصیت نمود. در جریان هشت سال دفاع مقدس، خانواده ی نعمت الهی، دیگر عزیزشان حبیب الله را نیز تقدیم اسلام نموده تا وصیت احمد را عمل کرده باشند. مادر بزرگوار شهیدان احمد و حبیب الله نعمت الهی گفت: «امیدواریم با تقدیم این دو هدیه به راه انقلاب و امام، خداوند را از خود راضی کرده باشیم.»