eitaa logo
شعر مذهبی رضیع الحسین
7.7هزار دنبال‌کننده
607 عکس
5 ویدیو
2 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
مزارت غرق در غمهاست ای وای زِ انبـوه مـلــک آواســت ای وای صـدای نـالـه  آیــد از بقیعت گمانم مادرت زهراست ای وای @raziolhossein
یا رب از زهر جفا پا تا سرم آتش گرفت سوختم پرپر زدم بال و پرم آتش گرفت پوستی بر استخوانی مانده باقی از تنم همچو شمعی آب گشتم پیکرم آتش گرفت من همان فرزند زهرایم که از جور عدو خانه ام چون بیت زهرا مادرم  آتش گرفت بر روی سجاده بودم نیمه شب گرم دعا ناگهان دیدم همه دور و برم آتش گرفت کودکان را دیدم از این سو به آن سو در فرار گریه کردم انقدر چشم ترم آتش گرفت پا نهادم بین آتش زیر لب گفتم حسین یادم آمد عصر عاشورا حرم آتش گرفت یک بیابان دشمن و یک مشت طفل بی پناه خاطرم بر عمه های مضطرم آتش گرفت دختری فریاد می زد سوخت عمه دامنم دیگری می گفت عموجان معجرم آتش گرفت دختری این راز را کنج خرابه فاش کرد در میان شعله ها موی سرم آتش گرفت از میان آنچه غارت شد دل پر درد من بیشتر بر گاهوار اصغرم آتش گرفت مادرش در پشت خیمه ناله می زد اصغرم تو نبودی آب خوردم حنجرم آتش گرفت @raziolhossein
غریب ماندن در کوچه دردسر دارد فقط خداست که از حال تو خبر دارد خدا کند که در این کوچه باز حداقل طناب از سر دست تو دست بردارد شبیه مادرتان خانه ات در آتش سوخت هنوز شهر برای شما خطر دارد میان کوچه نکش پیرمرد فاطمه را عصا ندارد اگر دست بر کمر دارد به یاد مادرتان سوخت خانه و حالا چقدر خاطره ی تلخ میخ در دارد امام عشق غریب است و شهر پیغمبر میان سینه ی خود باز داغ اگر دارد خدا کند که کسی با غلاف سر نزند خدا کند که کسی با لگد به در نزند @raziolhossein
قال الصادق (علیه السلام): نوحوا علی الحسین نوح الثَکلی علی ولدها؛ برای حسین (علیه السلام) مثل مادر جوان از دست داده گریه کنید با اشک و آه و زمزمه نوحوا علی الحسین با اضطراب و واهمه نوحوا علی الحسین فرموده است حضرت صادق به شیعیان ای شیعیان من همه نوحوا علی الحسین باید پس از سلام به تو زود گریه کرد یعنی که بی مقدمه نوحوا علی الحسین باید تمام وقت برای تو ضجه زد ممتد، بدون خاتمه نوحوا علی الحسین در مجلس حسین نباید سکوت کرد در ازدحام و همهمه نوحوا علی الحسین شب های جمعه فاطمه هم نوحه میکند با ناله های فاطمه نوحوا علی الحسین پشت حسین فاطمه در علقمه شکست پس در کنار علقمه نوحوا علی الحسین هم ناله صدای غم انگیز زینبیم با زینب مکرمه نوحوا علی الحسین @raziolhossein
آقاى بى كسى كه غم ارثيه داشته اُنسى به داغِ مادرِ اِنسيه داشته كنج اتاقِ خويش حسينيه داشته با اهل خانه مجلسِ مرثيه داشته حالا گرفته روضه غريبانه بازهم نشناختند خشكِ مقدس مئآب ها خورشيدِ علم را پَسِ ابر حجاب ها مُشتى، رُفوزه در پىِ درس و كتاب ها شاگردهايشان همه در رختخواب ها آتش زدند بر در يك خانه بازهم حق ميدهيم مرد اگر گريه ميكند تنها ميانِ چند نفر گريه ميكند با ترسِ دختران چقدر گريه ميكند افتاده يادِ مادر و در گريه ميكند تكرار شد مصيبت پروانه بازهم آتش به بيتِ اطهرش افتادُ گفت آه يادِ صداى مادرش افتادُ گفت آه عمامه اش كه از سرش افتادُ گفت آه وقتِ فرار، دخترش افتادُ گفت آه ترسيده است دخترِ دردانه بازهم يك نانجيب خنجرِ آماده مى كشيد يك بى حيا عمامه و سجاده مى كشيد بندِ طناب را كه زنازاده مى كشيد شيخ الائمه را وسط جاده مى كشيد آسيب ديد غيرت مردانه بازهم دستِ عيالِ او به طنابى نرفت نه! دست كسى به سوى حجابى نرفت نه از صورتى عفيفه نقابى نرفت نه ناموسِ او به بزم شرابى نرفت نه رفتيم سمت مجلس بيگانه بازهم بي احترام رفت ولى عمّه زينبش بينِ عوام رفت ولى عمّه زينبش در ازدحام رفت ولى عمّه زينبش بزم حرام رفت ولى عمّه زينبش وقت گريز شد دل ديوانه بازهم بالاى تخت قائله اى بود، واى من پيش رباب حرمله اى بود، واى من زينب ميان سلسله اى بود، واى من چوبِ بدونِ حوصله اى بود، واى من خون شد روان از آن لب جانانه بازهم @raziolhossein
آتش گرفته بارِ دگر آشیانه ات چون شعله ها گرفته ام امشب بهانه ات هر گوشه ای كه می نگرم خاطراتِ توست اینجا پُر است گوشه به گوشه نشانه ات دیوار و دود و آتش و لبخندهای شوم حالا شده ست خانه ی من روضه خانه ات امشب كه كودكان زِ پِی ام گریه می كنند اُفتاده ام به یادِ تو و نازدانه ات یك سو تویی و عمه ام و گریه های او یك سو كسی كه باز زند تازیانه ات آخر جدا شد از كفِ تو دامنِ علی ای وایِ من شكسته مگر دست و شانه ات @raziolhossein
ازمهر؛ آسمان مدینه اثر نداشت من سفره ام کباب؛ به غیر از جگر نداشت (ما  آن شقایقیم که با داغ زاده ایم ) جز داغ دل نصیب ؛ جگر بیشتر نداشت بردند اگر به بزم عدو نیمه شب مرا آن جا یزید و؛چوب تر وتشت زر نداشت از کودکان لرزه به پیکر فتاده ام یک تن؛ امید دیدن روی پدر نداشت گویی مدینه رسم شده ؛ خانه سوختن سهمی دگر ؛زمادر خود این پسر نداشت غم نیست خانه ام اگر آتش گرفت ؛شکر گر خانه سوخت ؛فاطمه ای در پشت در نداشت @raziolhossein
کسی که حکم ولا از خود پیمبر داشت دلی  شبیه  بهشت  خدا  معطر داشت کسی که نور نگاهش زلال باران بود میان قاب دوچشمش همیشه کوثر داشت کسیکه نیمه ی شب حرمتش شکسته شد و دلی شکسته و چشمی زغصه ها تر داشت سه بار دشمن او قصد جان او را کرد ولی ز ترس پیمبر از او نظر بر داشت زمان سوختن درب خانه اش تنها نفس نفس روی لبها نوای مادر داشت دل خودش به کنار حرم سرایش سوخت ز داغ اینکه در آن خانه چند دختر داشت در آن کشاکش و در بین آن همه آتش دلی به یاد غم کربلا چه مضطر داشت به یاد ساعت آخر میان قربان گاه که شمر آمد و قصد بریدن سر داشت و باز پیش دو چشمان او مجسم شد کسی که نیت حمله به سمت معجرداشت @raziolhossein
از كار غربتت گره‌اي وا نمي‌كند اين شهر ، با دل تو مدارا نمي‌كند اين شهر ، زخم بي‌كسي‌ات را...عزيز من جز با دواي زهر مداوا نمي‌كند اين شهر ، در ميان خودش جز همين بقيع يك جاي امن بهر تو پيدا نمي‌كند اينجا اگر كسي به سوي خانه‌ات رود در را به غير ضرب لگد وا نمي‌كند اين شهر ، شهرِ شعله و هيزم به دستهاست با آل فاطمه به جز اين تا نمي‌كند ابن ِربيع ِ پست چه آورده بر سرت؟ شرم و حيا ز سِنّ تو گويا نمي‌كند بالاي اسب در پيِ خود مي‌كشاندت رحمي به قامتِ خَمَت امّا نمي‌كند تا مي‌خوري زمين به تو لبخند مي‌زند اصلاً رعايت رَمَقت را نمي‌كند زخم زبانش از لب شمشير بدتر است يك ذرّه احترام به زهرا نمي‌كند @raziolhossein
داور مدارِ شیعه ؛ روَد سوی داورش آتش زده ست زهر ؛سراپای پیکرش آن زهر ؛گوشت های بدن آب کرده است چیزی نمانده از بدن او؛ به جز سرش عمری غریب بود ؛ولی ؛ وقت احتضار اهل واعیال اوهمه اطراف بسترش واکردپلک از هم وگفت ازنماز وبست آخرکلام گفت به ساعات آخرش می کرداگر که لب تر و می گفت تشنه ام بودند جام آب به کف در برابرش سوزم به تشنه ای که به ظهر ی در آفتاب یک نم نداد آب کسی؛غیر خنجرش @raziolhossein
ز هر طرف به کمان تیر غم  زمانه گرفت دل مرا که بسی بود خون، نشانه گرفت چو جد خویش علی سالها به خانه نشاند ز دیده ام همه شب اشک دانه دانه گرفت هنوز خانه زهرا نرفته بود زیاد که آتش از درو دیوار من زبانه گرفت سپاه کفر به کاشانه ام حجوم آورد مرا بزمزمه و ناله شبانه گرفت زباغ فاطمه صیاد، مرغ سوخته را دل شب آمد و در کنج آشیانه گرفت سر برهنه و پای پیاده برد مرا پی اذیت من بارها بهانه گرفت هنوز خستگی راه بود در بدنم که خصم تیغ به قتلم در آن میانه گرفت هزار شکرکه زهر جفا نجاتم داد مرا بموج غم از مردم زمانه گرفت چه خوب اجر رسالت گرفت آل رسول که گه بزهر جفا گه به تازیانه گرفت گرفت تاسمت نوکری زما«میثم» مقام سروری و جاودانه گرفت @raziolhossein
همیشه شکر چنین نعمتی روی لب ماست که جعفر بن محمد رئیس مذهب ماست @raziolhossein