ادامه: [صفحه ۲] 🔶وی در ادامه گفت: ذهنیت طرح شده از سوی برخی جامعه­‌شناسان و روان‌شناسان در دوران مدرن ، باور و عقیده‌ی دینی را محصول موقعیت­‌های ترس می­داند که به واسطه­‌ی یک امر متعالی تلاش می­کند تا بر هراس خود چیره شود. اندیشه دینی باید این توضیح و معادله را به صورت واژگونه بازسازی کند. مبنای این توضیح نگاه مبتنی بر توحید و فقر کل ماسوا نسبت به مبدأ و منشأ هستی است. 🔸در واقع شرایط رنج و ابتلا به شدائد موقعیتی است تا حقیقت محجوب امکان پدیداری پیدا کند. باور به امر متعالی، امری فطری است که به هنگام حوادث، مورد توجه انسان واقع می­شود. احوال و غفلت روزمره یک نوع حجاب است و موقعیت­‌های خاص ما را نسبت به وضع حقیقی خود در هستی آگاه می­کند. همانطور که قرآن می­فرماید: فَإذا رَکِبُوا فِی الفَلکِ… و این چیزی است که به عنوان یکی از مضامین جدی، محورهای مهم و دستورکار قلمرو هنر و اندیشه میشود به آن توجه کرد. 🔸این پژوهشگر حوزه­‌ی فرهنگ بیان کرد: پدیده­‌ی کرونا با همه­‌ی مهیب بودن روزی به پایان خواهد رسید و بعید است که پایان تاریخ باشد. عقیده ندارم که این تجرب‌ه­ی خاص جهانی، حصار و قلعه­‌های امنی را که تمدن‌­ها، گروه­‌ها، هویت‌های فرهنگی، اجتماعی و صنفی برای خود ایجاد کرده‌­اند، را از بین ببرد و ذوب کند، به خصوص با شناختی که از اصحاب علوم انسانی داخلی داریم. به عنوان یک مطایبۀ کاملاً جدی باید امیدوار باشیم که در غرب حرکتی صورت گیرد، شاید از تبعات و نتایج آن در اینجا بهره ببریم، چون تا وقتی از مرکز پیام نیاید اصحاب پیرامون کاری از پیش نخواهند برد. می­توان امید داشت تا اصحاب اندیشه و هنر از این تجربه­‌ی جمعی جهانی کوله‌بار خود را پرکرده باشند برای منشا خلاقیت و آفرینش­های هنری برجسته در جهت نگاهی که مطرح شد. 🔸دکتر صفار هرندی در پایان در پاسخ به این سؤال که آیا در حوزه­‌ی فرهنگ عمومی و سیاست نگاهی که ما از قبل به غرب داشتیم تغیری کرده یا نه؟ گفت: از حیث فردی و روانشناسی با توجه به برداشت شهودی که من از اطراف خود دارم، به نظر می­رسد در بطن این تجربه ما با گرایشاتی نسبت به جنبه‌های دینی، اخلاقی و اجتماعی روبرو هستیم. نمودهایی همچون یاد مرگ و بی اعتباری دنیا و اهمیت و اصالت یافتن مسائل اخلاقی،عاطفی و خانوادگی نسبت به دغدغه­‌های قدرت و ثروت. 🔸اما از حیث جمعی برای جامعۀ ما ماجرای اخیر کرونا جدا از زاویه‌­ای که تا الان گفتگو کردیم، حاوی تکانه مهمی از حیث مباحث هویتی بود. تجربه­‌ی جهانی اخیر، شاید بتواند نقطه عطفی در مناسبات هویتی ما و غرب باشد. روشنفکرانی که هویت خود را در سایه­ی تفکرات غربگرایانه تعریف کرده­‌اند و قلعه­‌ی محکمی از آن ساخته اند، دچار ضربه و خلل­‌های جدی خواهند شد. 🔸در طول دو سه دهه اخیر با جریانی روبرو هستیم ­که هم جنبه‌ی رسانه­ای دارد که رسانه­‌های داخلی و خارجی به آن پرداخته­‌اند و هم جنبه نظری و شبه نظری که در بسیاری از اظهارات روشنفکران غربگرا در فضای سیاسی و اجتماعی ایران می­بینیم، حتّی در قالب لطیفه وارد مناسبات بین فردی جامعه­‌ی ما هم شده که من نام آن را «ایده استثناانگاری» مینامم. ایده‌­ای که معتقد است یک سری ویژگی­‌های خاص که عموما بد، منفی و استثناء هستند در مردم ایران وجود دارد که آن­ها را از جامعه­‌ی متمدن، عقلانی و نظم یافته غرب متمایز می­کند. یک رابطه­‌ی دو قطبی که در یک سو همه­‌ی رذائل و ضعف­‌ها و از سوی دیگر آن همه­‌ی کمالات و مطلوبات قرار دارد، با تاکید بر اینکه همه­‌ی مشکلات و مسائلی که با آن مواجه هستیم اسثنائی و مخصوص جامعه­‌ی ایران است. این جریان به صورت سازمان­یافته تبدیل به بخشی از ذهنیت یک جمع مهم و قابل ملاحظه­ از مردم ایران شده، طبقه­‌ی متوسط شهری که به نوعی گرایشات نوخواهی، احساس خودباختگی و تحقیر هویت ملی در بین آن­ها وجود دارد. 🔸 بحران کرونا و مجموع اتفاقاتی که در نظام سلامت و بهداشت کشورهای توسعه یافته افتاد، تصمیمات به سرعت تغییر یابنده، حالت پریشانی و بلاتکلیفی و تبعات آن در صحنه­‌ی اجتماعی و فرهنگی این جوامع، تصویر واقعی غرب را نمایان کرد. گرچه روشنفکران غربگرای ایرانی این فرصت را به خود در جهت بازنگری در ایده­‌های قبلی نخواهند داد و کماکان در حال احیای گفتمان گذشته از یک زاویه­‌ی جدید هستند. فقط تعداد محدودی اذعان می­دارند که بر خلاف تلقی قبل جامعه­‌ی ایران پوچ و فاقد سرما­یه­‌ی اجتماعی نیست و می­تواند در مقابل چنین مسائلی تاب­آوری داشته باشد.

🔸️ #تاملات_کرونایی ♦️ آیا ما یک جامعه کوتاه مدت و استبدادزده هستیم؟ 🖋میثم مهدیار استعمار قبل از اینکه مبتنی بر نیروی تغلب و زور بتواند جهان غیر غربی را مستعمره کند می بایست زمینه های فرهنگی حضور خود را مهیا می کرد. شرق شناسان و جهانگردان غربی با حمایت مالی کمپانی های استعماری به سراسر دنیا سفر می کردند و در قالب سفرنامه ها تصویری عقب افتاده و بدوی و غیرمتمدن از جهان غیر غربی می ساختند تاحضور نظامی و اقتصادی غربی ها توجیه شود. این تصویر سازی آنقدر قوی بود که بسیاری از شرقی ها نیز چنین تصویری از خود را باور و حضور استعمارگران را به نفع خود می دانستند و لفظ استعمار اصلا به معنای طلب عمران و آبادی بود. "ادوارد سعید" در اثر مُعظَم خود که سنگ بنای مطالعات پسا استعماری شد این دست از تصویر سازی ها را "شرق شناسی" نامیده است. آنطور که سعید و خلف او اشاره کرده اند بر اساس این تصویر سازی های شرق شناسانه انسان غیر غربی انسانی تنبل و تن پرور، خود محور، استبداد زده، دروغگو، شهوت ران، حسود و ریاکار، منفعل، نظم ناپذیر، نامشارکتی و... توصیف شده است. همانطور که اشاره شد شرق شناسی فقط در غرب محدود نماند و بواسطه ارتباطات استعماری این گزاره ها به عینه در کار بسیاری از نویسندگان شرقی که به دنبال تحلیل شخصیت و منش و اخلاقیات کلی ملت های خود برای فهم علل عقب ماندگی شان بوده اند نیز تکرار شده اند که برخی ها این شق از بررسی ها را "خودشرق شناسی" نامیده اند. در کشور ما نیز این الگو به عینه تکرار شده است و ما در دو سده اخیر کتاب های بسیاری از نویسندگان وطنی در نقد اخلاقیات و منش ایرانیان به نگارش درآمده است. موج اول این کتاب ها در دوره مشروطه بود که در قالب رساله های سیاسی اجتماعی توسط منورالفکران نسل اول طبع می شد و بازتاب های بسیاری در مطبوعات آن دوره داشت. موج دوم این کتاب ها با کتاب "خلقیات ما ایرانیان " محمد علی جمالزاده در دهه 40 شروع شد و در دهه ۵۰ و بعد به صورت گسترده در دهه هفتاد و هشتاد توسط نویسندگان دیگری همچون علی محمد ایزدی، حسن نراقی، حسن قاضی مرادی، علی رضا قلی، محمود سریع القلم ، صادق زیباکلام ، کاتوزیان و ... دنبال شده است. جمال زاده که یک داستان نویس مدرن بود در این کتاب پا را از داستان نویسی فراتر گذاشته و به عنوان یک آسیب شناس در پی شناخت دردهای جامعه ایران بود. از نظر او به دلیل خلقیات مان بوده است که ما ترقی نکرده ایم و تا این خلقیات فاسد را درمان نکنیم عقب ماندگی جبران نخواهد شد. او این دردها را نه از زبان خودمان بل از زبان ناظر بیرونی یعنی سفرنامه نویسان غربی بیان کرده است. برخی از این خلقیات منفی که جمال زاده برای ایرانیان تصویر کرده عبارتند از : دروغگو، کلاهبردار، کم جرئت و ترسو، از خود راضی و خود پسند، لا ابالی و ... . اگرچه جمال زاده در ذکر مولفه های منفی خلقیات ایرانیان از منظر سفرنامه نویسان برخی نکات مثبت از دیدگاه آنان را لابه لای این نکات منفی ذکر می کند اما دیگر نویسندگان و جامعه شناسانی چون کاتوزیان، سریع القلم، زیباکلام، قاضی مرادی، ایزدی، نراقی، که تحت تاثیر مستشرقین خارجی و امثال جمال زاده و صادق هدایت در داخل بوده اند همین نکات مثبت را نیز حذف کرده اند و به اسم "آسیب شناسی خلقیات ایرانیان" تصویری که از تاریخ ایران و ایرانیان ساخته اند به صورت یکدست کاملا تاریک و سیاه است: ایران جامعه ای کوتاه مدت و کلنگی و سراسر استبدادی و ایرانیان در طول تاریخ شان منفعل، نامشارکتی، استبداد زده، سیاست زده، مغرور، ترسو، انتقاد ناپذیر، دارای شوق ویرانگری، احساساتی، جزم اندیش، زیاده طلب، خود مدار، تنبل، استبداد طلب، تک رو، ریاکار، ستیزه جو، دروغگو و... بوده اند. نکته مهم در این تصویر سازی ها این است که عمده این نویسندگان این صفات را در میان ایرانیان در طی قرن ها ثابت و مستمر و حتی به صورت ذات گرایانه ای ژنتیک می دانند. البته همانطور که دکتر آرمین امیر در کتاب "ره افسانه زدند" نشان داده عمده این احکام و تصویرسازی ها بیشتر ماحصل کپی کاری از منابع مستشرقان و نیز قوه داستان سرایی این نویسندگان بوده و فاقد روش مندی علمی بوده است. اما به عکس این تصویرسازی ها، این روزها که جهان و کشور ما درگیر مقابله با کروناست، مشارکت های اجتماعی داوطلبانه در سطح وسیعی در کشور و به صورت محلی و ملی دیده می شود: از مردمی که داوطلبانه ماسک و گان می دوزند تا کسانی که به ضدعفونی معابر می پردازند، آنهایی که برای بیماران و کادر درمان آبمیوه تدارک می بینند، داوطلبانی که تغسیل اموات را عهده دار شده اند، موجرهایی که اجاره های مستاجران را بخشیده اند و خیریه هایی که برای آسیب دیدگان اقتصادی این روزها و سالمندان و ناتوان ها ارزاق تهیه می کنند و...

ص [2] وقتی به این حجم و سطح از نظم و همکاری های جمعی، مشارکت های خودجوش و فعالیت های خستگی ناپذیر نگاه می کنیم بسیاری از آن تصویر سازی های استعماری و اروپامدارانه از خلقیات منفی ایرانیان رنگ می بازد. البته این به این معنی نیست که مردم ما در زمانه کرونایی کژرفتاری نداشته اند یا دیگر ملت ها اهل مشارکت های داوطلبانه نبوده اند اما مرور اجمالی و مقایسه ای نگارنده( که داده هایی از کانال ها و گفتگو با هموطنان و فعالان رسانه ای ساکن در دیگر کشورها گردآوری کرده) نشان می دهد حجم مشارکت های داوطلبانه ایرانی ها به نسبت دیگر ملت ها (حتی از همان هایی که احزاب سیاسی ریشه دار داشته اند) اعجاب برانگیز است. اینک پرسش اصلی اینجاست: آیا این حجم از نظم و فعالیت های مدنی خودجوش اتفاقی است؟ آیا بدون سابقه تاریخی عینی و ذهنی، امکان شکل گیری چنین سطحی از این مشارکت ها امکان پذیر است؟ آیا آنطور که برخی جامعه شناسان سیاست زده ایرانی تَکرار می کنند جامعه ایرانی یک جامعه کوتاه مدت و استبداد زده بوده و هست؟ انقلاب اسلامی خود محصول چنین مشارکت های محلی بود و شاید از همین جهت بود که صلح آمیزترین و فراگیرترین انقلاب مدرن نام گرفته است؛ جنگ هشت ساله که خود یک جنگ جهانی (جنگی با مشارکت ۳۲ کشور علیه یک کشور) بود با چنین مشارکت های مردمی در جلو و پشت جبهه اداره می شد و سالهاست هیات های مذهبی و خیریه ها و انجمن های محلی صحنه بروز و ظهور چنین مشارکت هایی هستند و مردم ما در فرهنگ عمومی شان در جشن و عزا، صندوق های قرض الحسنه خانگی و... چنین مشارکت هایی را بازتولید کرده اند. اما با این همه گویا تولید کنندگان کلیشه های استعماری به جامعه ما نمی نگرند. کلیشه ها و اسطوره هایی که کمترین کارکرد آنها تحقیر هویت و فرهنگ ایرانیان و نابود کردن "اعتماد به نفس ملی" آنهاست. اعتماد به نفسی که زمینه خلاقیت، فعالیت و کنشگری در اقتصاد و جامعه است. این روزها شاید دوباره مجال این پرسش نیز فراهم شده است: آیا صرفا یک نوع دموکراسی وجود دارد و نمی توان به آلترناتیوهای دیگر متناسب با تاریخ و فرهنگ خودمان بیاندیشیم؟

📚اثر جدید از پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی: 📕"چگونه تحلیل گفتمان انتقادی انجام دهیم" 🖌نویسنده: دیوید مکین و آندره آمِیِر مترجم: مهدی کوچک‌زاده و محمدقلی میناوند 📖برگی از کتاب: 🔸تحلیل متن، یکی از پربحث‌ترین بحث‌ها در علوم اجتماعی و ارتباطات می‌باشد. البته دامنۀ بحث‌ها خیلی گسترده است ولی یک وجه مشترک در میان تمام این بحث‌ها هست که همه می‌خواسته‌اند متن را طوری تحلیل کنند که از طریق آن بشود منظور مؤلف را فهمید. و چون خیلی وقت‌ها منظور مؤلف، منظور غرضمندی است و با قدرت یا ایدئولوژی پیوند خورده، تحلیل متن جنبه‌ای انتقادی پیدا کرده است. 🔸 زبان بخشی از شیوه‌ای است که مردم با آن به دنبال ترویج بعضی از دیدگاه‌ها دربارۀ هستی و «بدیهی‌ساختن» آن‌ها هستند؛ به‌ وسیلۀ زبان است که انواع مشخصی از سنت‌ها، اندیشه‌ها، ارزش‌ها و هویت‌ها رواج می‌یابند و بدیهی‌سازی می‌شوند و سپس نهادهایی مانند مدارس نیز به محلی برای به‌قانون‌درآوردن و نشر چنین دانشی بدل می‌شوند. زبان از آنچه ما آن را فرهنگ خود می‌دانیم تفکیک‌ناپذیر است. 🔸زبانشناسی انتقادی یک سری امکانات را در اختیار تحلیلگر قرار می‌دهد تا به وسیلۀ آن، گفته‌ها و ناگفته‌های متن را به چنگ بیاورد. منتها نواقصی داشت. نواقص موجود در زبانشناسی انتقادی در گرایشی به نام تحلیل گفتمان انتقادی برطرف شد؛ یعنی که جعبۀ ابزار تحلیلگر کامل‌تر شد. تحلیل گفتمان انتقادی به صورت نظام‌مند ارتباط متن با ایدئولوژی و قدرت را مشخص می‌کند. 🔸تحلیل گفتمان انتقادی، یک رویکرد بِینا رشته‌ای برای مطالعهٔ گفتمان است که زبان را به عنوان شکلی از کارکرد اجتماعی بررسی می‌کند و بر نحوهٔ بازتولید قدرت اجتماعی و سیاسی به وسیلهٔ متن و گفتگو تأکید می‌کند. 🔸کتاب میر و مکین، یعنی کتاب حاضر، این ویژگی را دارد که اکثر امکانات تحلیل گفتمان انتقادی را به صورت دقیق و فهرست شده و با ذکر مثال‌های فراوان دسته‌بندی و ارائه کرده است. همچنین این کتاب، مجموعه‌ای از روش‌ها و شیوه‌های تحلیل دقیق ارتباطات بصری را نیز ارائه می‌کند. علاقمندان می‌توانند کتاب را از طريق لينك زير تهیه کنند: https://www.sooremehr.ir/fa/book/3299/% #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه #انتشارات_سوره_مهر 🌎 rcica.ir

📚 اثر جدید پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی به بازار نشر آمد: 📕"پاره های انسان شناسی جنگ و شهادت" (مجموعه مقالات، جلد اول) 🖊به کوشش و ترجمه میثم مهدیار و سیروس ذولفقاری 💼 خرید اینترنتی کتاب: 🌐https://www.sooremehr.ir/fa/book/3304 #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه #انتشارات_سوره_مهر ID: @RCICA_IR 🌐 RCICA.ir

📚اثر جدید پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی به بازار نشر آمد: 📕"پاره های انسان شناسی جنگ و شهادت" (مجموعه مقالات، جلد اول) 🔻معرفی: 🔸در این کتاب هشت مقاله ترجمه و یک تألیف در کنار هم قرار گرفته‌اند. وجه مشترک این مقالات علاوه بر قلمرو آنان، یعنی مقوله جنگ و مفهوم شهادت در ایران، روش آن‏هاست. عمده این مقالات ذیل روش نشانه‌شناسی و زیبایی‌شناسی انتقادی قرار می‌گیرند و در برخی از مقالات نویسندگان تلاش کرده‌اند رویکردی پدیدار‏شناسانه در فهم مقوله دفاع مقدس/ جنگ هشت‌ساله ایران از طریق تحلیل بازنمایی آن در ادبیات، هنرهای تجسمی و نیز فرهنگ و هنر عامه اتخاذ کنند. 🔸در مقاله اول، «شهادت در فرهنگ سیاسی ایرانیان»، پیشینه مفهوم شهادت در ادبیات کلاسیک و معاصر و دیدگاه روشن‌فکران معاصر ایرانی بررسی شده است. 🔸مقاله دوم، «‏خاطرات رستگاری‌بخش: پرتره‌‌نگاری در مراسم یادبود»، به بررسی پیشینه پرتره‌نگاری در سنت شیعی و تداوم آن در دفاع مقدس پرداخته است. 🔸«‏هنر دیواری در ایران پس از انقلاب» عنوان مقالة سوم این مجموعه است که در آن سنت دیوارنگاری در ایران بعد از انقلاب و تطورات و نسبت آن با قدرت با بررسی نمونه‌هایی از آن در شهر تهران از سوی نویسنده تحلیل شده‌است. 🔸در مقاله‌ چهارم، «‏پوسترهای ایرانی دربارۀ جنگ ایران و عراق»، نیز سه پوستر از مجموعه پوسترهایی که در زمانه جنگ از سوی هنرمندان ایرانی تهیه شده‌اند از طریق نوعی نشانه‌شناسی و زیبایی‌شناسی انتقادی بررسی شده‌اند. 🔸مانند سه مقاله قبلی، «‏مطالعات تمثیل‌شناسی بر روی پیکر شهدا» شش پوستر از پوسترهای انقلاب و دفاع مقدس را که مربوط به قبل، حین و بعد از انقلاب بوده‏ به صورت تطبیقی تحلیل و بررسی کرده است. 🔸در مقاله ششم، «‏نقاشی‌های مربوط به جنگ و سفر زیارتی در ایران»، نقاشی‌‏های دیواری ناصر پلنگی در مسجد جامع خرمشهر، که از مناطق زیارتی کاروان‌های راهیان نور در ایران است، به صورت تطبیقی با نقاشی‌های دهة بیست در آلمان پس از جنگ جهانی اول بررسی شده است. 🔸مقاله «‏تفاوت‌ها در نحوه نمایش تصاویر شهدا در فضاهای خصوصی و عمومی جنوب تهران» به بررسی تطبیقی دیوارنگار‌ه‌‏ها و بیلبوردهای منطقه علی‏آباد (خزانه) در جنوب تهران با آلبوم‌های خصوصی و فضاهای خانوادگی خانواده شهدا پرداخته است. 🔸مقاله هشتم تلخیصی از کتاب نفیس ‏راز جعبه آیینه است که در آن نویسنده با رویکردی انسان‌شناختی و با روش نشانه‌‏شناسانه به بررسی جعبه آیینه‌های مزار شهدا در جامعه ایرانی پرداخته است. در مقاله آخر، «موزۀ شهدا در تهران، تجسم خاطرات در ایران پس از انقلاب»، نیز کارکردهای فرهنگی و اجتماعی موزه شهدا و تفاوت‌های آن با مفهوم مألوف موزه مدرن بررسی شده است. 🖊به کوشش و ترجمه میثم مهدیار و سیروس ذولفقاری 💼 خرید اینترنتی کتاب: https://www.sooremehr.ir/fa/book/3304 #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه #انتشارات_سوره_مهر ID: @RCICA_IR 🌐 RCICA.ir https://eitaa.com/rcica_ir/247 .

📌افتتاح ساختمان جدید کتابخانه حوزه هنری به زودی 🔻این کتابخانه با بیش از ۸۰ هزار کتاب،از کاملترین کتابخانه‌های تخصصی فرهنگ و هنر ایران است. #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه ID: @RCICA_ir 🌐 RCICA.ir

📚#معرفی_کتاب 📌به مناسبت چهاردهم خرداد ماه، سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) 📗کتاب «امیر قافله عشق» اثر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، به قلم دکتر همایون همتی، سال انتشار۱۳۸۸ 📖کتاب حاضر مجموعه مختصری از مقالات، سخنرانی‌ها و مصاحبه‌هایی تحریریافته در شناخت و شناسائی ابعادی از اندیشه و منش امام خمینی (ره) است. 🍃برگی از کتاب: 🔸امام خمینی(ره) توانست در نظر و عمل، عرفانی ناب، شرعی و راستین عرضه کند که هم بر معیارهای دینی و محتوای شریعت استوار است و هم با روح و نیاز جامعه و زمان و نیاز انسانِ دربندِ روزگار ما، سازگار. 🔸امام خمینی (ره) از میان انواع تئوری‌های مشروعیت حاکم و حکومت، مشروعیت الهی را می‌پذیرد و مشروعیت حاکم را به صفات مدنظر در اسلام همچون عدالت و علم به قانون و عقل و تدبیر می‌داند و می‌فرماید: «دو شرطی که برای زمامدار پس از شرایط عامّه، مثل عقل و تدبیر، ضروری است، عبارتند از علم به قانون و عدالت.» #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه #انتشارات_سوره_مهر ♨️ @rcica_ir 🌎 rcica.ir

📚#معرفی_کتاب 📌به مناسبت چهاردهم خرداد ماه، سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) 📗کتاب «چراغ راه» اثر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، به قلم دکتر همایون همتی، سال انتشار۱۳۹۸ 📖در این اثر که مجموعه‌ای از مقالات و سخنرانی‌های همایون همتی در داخل و خارج از کشور پیرامون ابعاد گوناگون اندیشه و شخصیت امام خمینی (ره) می‌باشد، نویسنده تلاش نموده با زبانی امروزین و نگاهی نو، اندیشه جامع و شخصیت والای آن رهبر فرزانه و اصلاحگر بزرگ را فرادید نسل کنجکاو و اندیشور جامعه قرار دهد 🍃برگی از کتاب: تفکر اشراقی و عرفانی امام در کنار تعهد او به خدا و عشق عمیق او به انسان‌ها یعنی مظاهر حضرت دوست، ترکیب بدیع و بی‌بدیلی به وجود آورده است که برای همه‌ی آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان سرمشق و آموزنده است. معنویت را در کنار سیاست نشاندن و پیونددادن دین و دنیا و عجین ‌ساختن عرفان با عزت‌طلبی و ظلم‌ستیزی، بخشی از پیام و میراث عظیم امام است که برای همه‌ی آزادگان و معنویت‌جویان شایسته‌ی اتباع است. #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه #انتشارات_سوره_مهر ♨️ @rcica_ir 🌎 rcica.ir

📚اثر جدید پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی به بازار نشر آمد: 📕"رسانه، نژاد و بازنمایی: عرب‌ها و مسلمانان در رسانه‌ها پس از یازدهم سپتامبر" 🖊نویسنده: اِو‌ِلین السلطانی ترجمه: محمدمهدی وحیدی 🔸درباره‌ی کتاب: این کتاب مشارکتی مهم در حوزه‌ی مطالعات فرهنگی و رسانه‌ای است. درست است که کتاب به موضوع آشنای نژادپرستی امریکایی می‌پردازد، با مسئله بغرنج تازه‌ای نیز درگیر می‌شود که عبارت است از: تداوم این نژادپرستی در دنیایی چندفرهنگی که خود را فارغ شده از مسائل نژادی می‌داند. "اوِلین السلطانی" نشان می‌دهد چگونه می‌توان به طرز موفقیت‌آمیزی به نقد مسائلی پرداخت که در گفتمانْ درونی شده‌اند. به‌علاوه او، ضمن استفاده از نظریات نظریه‌پردازان مطرحی چون جورجوآگامبن و جسبیرپوار، امکانات نظری تازه‌ای را عرضه می‌کند که می‌توانند در نظریه‌پردازی‌های آتی استفاده شوند. 📖برگی از کتاب: 🔸این مفهوم که ایالات متحده بر نژادپرستی غلبه کرده‌ است، ضمن وسوسه‌انگیز بودن، فریبنده نیز هست. اگر ارزش صوری این تصویر‌گری‌های مثبت را در نظر بگیریم، اگر باور کنیم شخصیت‌پردازی‌های پیچیده از تروریست‌ها و تصویرسازی‌ها از مسلمانانِ میهن‌پرستِ شجاع واقعاً مشکل کلیشه‌سازی را حل می‌کند، آن‌گاه سیاست‌ها و اقدامات نژادپرستانه تحت لوای ضدیت با نژادپرستی ادامه خواهد یافت. تنوع بازنمایی‌ها، حتی وفور شخصیت‌های دوست‌داشتنی، به خودی خود نشان‌دهنده پایان نژادپرستی نیست و مشکل کلیشه‌سازی نژادپرستانه را هم حل نمی‌کند. 💼 خرید اینترنتی کتاب: 🌐 https://www.sooremehr.ir/fa/book/3325

📌ادامه جلسات درس‌گفتار جستجوی حکمت اجتماعی در خردنامه فردوسی از یکشنبه ۱۸ خرداد‌ماه 🎙با ارائه: سیدحسین شهرستانی ⏱يكشنبه‌ها، از ساعت ۱۷ تا ۱۹ #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی #باشگاه_هنر_و_انديشه ID: @RCICA_ir 🌐 RCICA.ir