به بهانه ۱۷ مرداد روز خبرنگار 🔰 تاریخ شفاهی را با "خبر" که سال‌هاست اهل آنم تلفیق می کنم. تاریخ شفاهی یک اهل رسانه. او که با دوربینش خون‌نگار لحظات بوده است. او را با حسی متفاوت‌تر از دیگران شناختم. البته که شاید آشنایی اول من هم به چند خط نوشته روزنامه‌ای و گزارشی خلاصه می‌شد. در گلزار شهدا، زمانی که نوشته‌ی مزار هر شهید را می خواندم و با آن‌ها حرف می‌زدم، ناگهان نگاهم بر مزاری ایستاد که روی آن نوشته‌بود شهید احمد رستگار "تصویربردار صداوسیما". چرا انگار بار اول است که اینجاهستم و مزار این شهید را می بینم؟! اما می شد فرقش را فهمید. انگاری که الان خود او صدایم می‌زد. در دقایقی از مصاحبه‌هایم حس می‌کردم اگر شهید رستگار الان حضور داشت، از ابتدا تا وقتی وارد بخش خبر شود با همان تبسم همیشگی‌اش که در هر لحظه روی صورتش حک شده‌بود، با همه سلام و احوال‌پرسی می‌کرد. در زمان‌های استراحت و جلسات برای ما که سال‌ها بعد از انقلاب و جنگ به دنیا آمدیم، از آرمان‌ها و ارزش‌ها حرف می‌زد. از قایم کردن اعلامیه و مراحل پخش آن‌ها و خاطراتش در اردوها و دوستی‌اش با بچه های مسجد حجازی می‌گفت. حرف از ذوق و هنر در کار می شد.ازکارش در رادیو می گفت .جان بخشیدن به اشیاء و ذوق درست کردن ماه و ستاره با وسایل دور ریختنی در خانه،ساختن دکور و دوره ای که برای دکور سازی را هم دید، تعریف می‌کرد اگر از بالا پایین های کار و چالش‌های تجهیزات گله‌ای داشتیم از رسالت و تعهد حرف می‌زد.روزهایی را برایمان تعریف می‌کرد که تصویر را با به جان خریدن خطر می‌گرفت. روزهایی که لباس ش‌.م‌.ر‌ بر تن ضبطش می‌کرد که گرما و سرما کمتر به جانِ دستگاه‌های بی جان بیفتد. از جان رزمنده‌ای می‌گفت که برای ما رفته است و او تصویرش را گرفته. می‌گفت که باید حواسمان به جان و مال مردم باشد و خبر حق را بنویسم و باز‌گو کنیم. دوباره همان چند خط گزارش روزنامه و سایت را می‌بینم و می‌خوانم. چقدر کم گفته‌اند و کم نوشته‌اند. از او که در اسفند ۱۳۶۴ در حین تصویربرداری، در انتشار حق و ثبت رشادت به شهادت رسید. ✍فرزانه مطیعی #روز_خبرنگار #شهید_احمد_رستگار #تصویربردار_صدا‌و‌سیما #مسجد_حجازی #اهواز 🆔 @resanebidari_ir 🆔 @ammarkhz