#گزارش_تصویری #قسمت_چهارم 🔺ظهرشهادت🔺 حضرت زهراسلام الله ▪️اجتماع بزرگ▪️ دهه هشتادی ها و نودی ها در کاشان ◾️پنجشنبه ۱۷ آذرماه ۱‌۴‌۰‌۱ 🌹مجموعه فرهنگی🌹 محبان ابوالفضل علیه‌السلام @ashkestan1 @lashkar_nojavanan_ir #لشکر_نوجوانان_محبان_ابوالفضل #اصحاب_آخرالزمانی_سیدالشهدا_علیه_السلام 🌱 فقط خانواده هایی که دغدغه پسرای نوجوانشون رو دارند عضو بشن: 👇👇👇👇👇👇👇👇 💫🌸 @rezvan_t 🌸

در مورد دین یهودیت نیز این سه اشکال مهم وجود دارد. چون اوّلا: تورات دارای سه نسخه است. 1. نسخه عبرانی که نزد یهود و علمای پروتستان معتبر است. 2. نسخه سامری که نزد سامریین (طایفه دیگری از بنی اسرائیل) معتبر است. 3. نسخه یونانی که علمای مسیحی غیر پروتستان آن را معتبر می شمارند ثانیاً: در تورات نیز مطالبی وجود دارد که برای عقل انسانی قابل پذیرش نیست. مثلاً در تورات خدا به صورت انسانی معرفی شده که راه می رود، آواز می خواند دروغگو و فریب کار است. زیرا به آدم گفته است که اگر از درخت نیک و بد بخورد خواهد مرد، ولی آدم و حوا از میوه آن درخت خوردند و نه تنها نمردند بلکه به نیک و بد هم آشنا شدند. و یا داستان کشتی گرفتن خدا با حضرت یعقوب که در تورات آمده است. #قسمت_چهارم

۴_برهان(دلیل و مدرک) لطف گفته شده، برهان لطف مهمترین دلیل، برای تبیین (شناخت)ضرورت امامت است.شیخ مفید در تعریف لطف گفته است: لطف آن است که به وسیله آن مکّلف(کسی که به آن تکلیف یا وظیفه و امری محول و سپرده شده) به اطاعت خداوند نزدیک شده و از گناه دور می‌شود، اما هرگز مکلف را مجبور نمی‌کند. لطف از صفات فعل(منظور از فعل ذات است) خداوند است و هدف از لطف مکلف است. خواجه نصیر طوسی، علامه حلی و ابن میثم بحرانی لطف خداوند را دلیلی بر وجوب(واجب بودن) وجود امام دانسته‌اند. ابن میثم بحرانی معتقد است، امامت امری ضروری است؛ زیرا ما را از زشتی‌ها دور می‌نماید و سبب حرکت به سمت امور لازمی که عقل آن‌ها را تایید می‌کند، می‌گردد.  خواجه نصیر طوسی گفته است، برای عقلای(عاقل ها و افراد متفکر) عالم ضرورت امام پس از پیامبر اسلام(ص) روشن است و حضور امام لطف خداوندی بر جامعه بشری و تصرف او در امور دنیایی و اخروی است. #قسمت_چهارم #پایان

#دلایل_روایی مهمترین روایاتی که بر امامت و خلافت حضرت على علیه السلام دلالت دارند عبارتند از: ۱_حدیث غدیر بیش از یکصد صحابی روایت کرده اند که پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) در سفر حجة الوداع، پس از انجام مناسک حج و هنگام بازگشت از مکه به مدینه، در سرزمین جحفه و در کنار غدیر خم، حاجیان را که حدود یکصدهزار نفر بودند، متوقف ساخت و با این که هوا به شدت گرم و سوزان بود نماز ظهر و عصر را به جماعت اقامه کرد، آن گاه براى آنان سخنرانى کرد، و پس از توجه دادن مردم به توحید، نبوت و معاد و یادآورى این که او به زودى از دنیا خواهد رفت، و پس از گرفتن اقرار از آنان که او از جانب خداوند بر مسلمانان ولایت دارد و زمام(اختیار) امور دینى و دنیوى آنان به دست اوست، دست على (علیه السلام) را که در کنار او ایستاده بود بلند کرد و فرمود: «من کنت مولاه فهذا على مولاه»؛ هر کس من مولاى او هستم این على مولاى اوست #قسمت_چهارم