☑️ آثار خواندن زیارت عاشورا : شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان این حکایت را نقل می کنه : ⬅️ یکی از صالحان شهر یزد که به عبادت و بندگی مشغول بود و شب ها در مقبره ای خارج از شهر به نام "مزار" به سر میبرد تعریف می کرد: در کودکی همسایه ای داشتیم که با هم مکتب می رفتیم و با هم بزرگ شدیم ، ولی او مسیر درستی رو انتخاب نکرد و عَشّار ( باج بگیر - خفت گیر ) شد . ◀️ تا این که از دنیا رفت و در همین مقبره که من اونجا بودم دفنش کردند ، بعد از گذشت یک ماه خوابش رو دیدم که اوضاع و احوال خوبی داره و هیچ خبری از عذاب نیست! با تعجب ازش پرسیدم : شرایط زندگیت طوری نبود که الآن همچین جایگاهی داشته باشی؟!!! جواب داد: همین طوره که میگی ، از موقع مرگم در عذاب بودم تا دیشب که همسرِ استاد اشرف حدّاد (آهنگر) مرحوم شد و این جا دفنش کردن ، از اول شب تا صبح امام حسین -علیه السلام- سه مرتبه به دیدنش اومد ، و بار سوم دستور داد به برکت این خانم عذاب از همه کسایی که اینجا دفن شدن برداشته بشه! ◀️ فردا به بازار آهنگرا رفتم ، استاد اشرف حدّاد رو پیدا کردم و پرسیدم همسر شما تازه مرحوم شدن؟ گفت : بله دیروز از دنیا رفت . گفتم : به زیارت امام حسین - علیه السلام- رفته بود؟ گفت : نه . گفتم : برا آقا روضه میخوند؟ گفت : نه . گفتم : مجلس عزا می گرفت؟ گفت : نه ، چرا این سوالها رو میپرسی؟! خواب رو براش تعریف کردم ، گفت : همسرم هر روز زیارت عاشورا می خوند . •┈┈••✾❀✿🖤✿❀✾••┈┈• @khanjanidroos

#فرمول_شفا_بخش مرحوم آيت الله خويی فرموده بودند در جوانی که در #نجف درس می‌خواندم؛ خانه کوچک سی چهل متری داشتم و خانمم در خانه #روضه می‌گرفت و اکثر خانم‌ها هم معمولاً زودتر از روضه به مجلس می‌آيند و بعد از روضه هم يکی دو ساعت با هم صحبت می‌کنند. من چون می‌خواستم مطالعه کنم اين مجلس خانم‌ها مزاحم مطالعه من بود. بعد از چند روز ديدم که اين روضه وقت من را خيلی می‌گيرد. به خانمم گفتم که اين روضه شما مزاحم درس من است و روضه را به هم زدم. بعد از اين ماجرا چشم من درد شديدی گرفت و بينايی‌ام داشت از بين می‌رفت. هر چه معالجه کردم خوب نشد. بعد از مدتی خانمم در خواب ديد که به او گفتند شوهر شما چون مجلس روضه را به هم زده است کور می‌شود. به او بگو از اين کار پشيمان شود و توبه کند و برای شفای چشمش تربت امام حسين علیه‌السلام را به چشمش بمالد و آيت‌الله خويی استغفار می‌کند و دوباره روضه را در منزلش برقرار می‌کند و با تربت امام حسين عليه‌السلام چشمانش شفا می‌يابد. #هر_خانه_یک_حسینیه @khanjanidroos

از خوشی های جهان هیئت تو ما را بس! @khanjanidroos

به ما دستور داده‌اند مهيّاي ظهور باشيد؛ چون ظهور دفعتاً واقع مي‌شود. اصحاب امام زمان(ع) به علت آمادگي، به محض شنيدن نداي حضرت، همگي در مكّه جمع مي‌شوند. خب، اينها كه بيكار نيستند، ولي طوري آماده‌اند كه اگر آب دستشان باشد، زمين گذاشته، مي‌روند. حبيب بن مظاهر در ميان راه حمام با مسلم بن عوسجه برخورد كرد و گفت: كجا مي‌روي؟ گفت: مي‌روم تنظيف‌. گفت: وقت اين كارها نيست; از سيّدالشّهدا(ع) نامه رسيده; بايد رفت; از وسط راه خانه برگشتند و به طرف كربلا رفتند. اين آمادگي خيلي فرق مي‌كند با آن كسي كه در زمان رسيدن سيّدالشّهدا(ع) به كربلا، تازه براي زن و بچه‌اش آذوقه مي‌برد. خيلي هم دوست دارد به حضرت كمك كند ولي از قبل فرصت‌ها را تخمين نزده، خودش را مهيّا نكرده، اهل سرعت و سبقت نبوده، پيدا است چنين آدمي عقب مي‌افتد. اشتغال انسان به كار خويش و اينكه دل‌مشغولي انسان، كار وليّ خدا نباشد، يا اينكه صبح كه بلند مي‌شود فكرش اين نباشد كه امروز كجاي كار امام زمان(عج) بر زمين مانده است تا من بردارم، مشكل ساز است." @khanjanidroos

"اينكه آدم بخواهد جمع بين دنيا و آخرت كند، يعني هم نماز بخواند، هم دين داشته باشد; نه با يزيد بجنگد نه با سيّدالشّهدا(ع); و اراده جمع بين اينها داشته باشد، موجب شد قدم به قدم آمدند به لشكر نخيله! آمدند با اين نيّت كه انشاءالله صلح مي‌شود! بعد هم گفتند: برويم كربلا انشاءالله اتفاقي نمي‌افتد! كم كم كار به جايي رسيد كه از همديگر سبقت مي‌گرفتند مبادا از غنيمت عقب بمانند و مبادا پيش ابن زياد بگويند: اين افراد كوتاهي كردند! غافل از اينكه: تنها ماندن سيّدالشّهدا(ع)، خود بزرگ‌ترين جرم است، لازم نيست با ايشان بجنگيم. همين كه دو صف ايجاد شد (صف سيّدالشّهدا(ع) و صف يزيد)، بايد به هر قيمتي شده در صف سيّدالشّهدا(ع) باشيم نه در صف ابن زياد، ولو آخر كار صلح شود. اينكه انسان خيال كند اگر كار به كشتار و ريختن خون سيّدالشّهدا(ع) نرسد، در لشكر ابن زياد بودن جرم نيست، از نقطه ضعف‌هاي اساسي است. عده‌اي بر اين فكر بودند كه مي‌شود مسلمان بود ولو زير چتر ابن زیاد!! @khanjanidroos

هوا هوای بیقراری شبا شبای سوگواری خدا رو شکر هنوزم ارباب هوای نوکراتو داری #حاج_مهدی_رسولی

مرحوم آیةالله مجتهدی تهرانی (رض): گویند عاشق و معشوقی با هم قرار گذاشتند، معشوق سر قرار آمد ولی دید عاشق ‏خواب است، چند گردو در جیب او ریخت و رفت. عاشق بعدها معشوق را دید و پرسید ‏چرا سر قرار نیامدی؟ معشوق گفت: تو كه می‏خوابی به درد عاشقی نمی‏خوری، تو باید ‏بروی گردو بازی كنی.‏ خواب بر عاشقان حرام بود خواب آن كس كند كه خام بود ‏ عـجبـاً لِلـمُحِـبِّ كَـیـفَ یَنـام كُـلُّ نَـومٍ عَلَـی المُحِـبِّ حَـرام @khanjanidroos

شب جمعه ست دلم کرببلا میخواهد در حرم حال مناجات و بکا میخواهد شب جمعه ست دلم شوق پریدن دارد بوسه بر پهنه ی ایوان طلا میخواهد اللهم ارزقنا زیارة الحسين عليه السلام @khanjanidroos

حاج آقا مجتبی تهرانی «رضوان الله تعالی علیه» می‌فرمودند: حاجتهای بزرگ خودتان را از آقازاده‌های کوچک امام حسین [حضرت علی اصغر ع و حضرت رقیه«ع»] بگیرید. @khanjanidroos

به شش ماهه ی سیدالشهدا(علیه السلام) : ناله ات در نفس باد، مکرّر گم شد گریه ی تو وسط خنده ی لشکر گم شد زوزه ی تیر سه شعبه همه را ساکت کرد لحظه ای بعد صدای علی اصغر گم شد قدمی سوی سپاه و قدمی سمت حرم از خجالت پدر پیر تو سردرگم شد کاش اجزای تو در قبر تو کامل باشند گرچه گویند که در عصر دهم سر گم شد @khanjanidroos

کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا در خاک و خون طپیده میدان کربلا گر چشم روزگار بر او زار می‌گریست خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا قال الصّادق علیه السّلام: رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذینَ یُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذینَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ… امام صادق علیه السّلام ، به (مسمع)که از سوگواران و گریه کنندگان بر عزاى حسینى بود، فرمود: خداوند، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش ، تو از آنانى که از دلسوختگان ما به شمار مى آیند، و از آنانى که با شادى ما شاد مى شوند و با اندوه ما غمگین مى گردند. آگاه باش ! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهى بود. وسائل الشیعه،ج ۱۰،ص ۳۹۷ @khanjanidroos

⬛️⚫️⬛️⚫️⬛️ آیت الله جوادی آملی؛ عاشورا را با خود عاشورا بايد شناخت؛؛؛؛؛؛ جريان سيّد شهداء(ع) به منزله تفسير قرآن كريم است ؛؛؛؛؛ @khanjanidroos

🌟امام رضا علیه السلام: 💎اگر خواستی پاداشی همچون پاداش کسانی داشته باشی که همراه حسین ابن علی شهید شدن هر گاه حسین علیه السلام را یاد کردی بگو يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزا عَظِيماً امالی صدوق /ص130 @khanjanidroos

مگر می شود اصحاب امام حسین(ع) شویم؟ یک سوال جدی که برای ما مطرح است این است که می شود ما ملحق به اصحاب حضرت سیدالشهدا علیه السلام شویم؟ چند عبارت در زیارت عاشورا است که از آن این طور استنباط می شود که این راه برای ما هم باز است. همه ما اگر این راه را دنبال کنیم به مسیری می رسیم که زهیر و حبیب و ... رفتند. .... یک راهش این است که بگوییم من را در دنیا و آخرت با سیدالشهدا علیه السلام قرار دهد. می شود انسان جوری تبعیت از امام حسین علیه السلام کند که سایه امام حسین علیه السلام شود. این سفر و همراهی یک شرط اولیه دارد و آن هم این است که آدم با خودش نباشد. خدا در قرآن می فرماید: شما هر کجا باشید خدای شما با شما است. هجرت از خود، راه رسیدن به خدا آدم وقتی توجه به خود می کند این توجه به خود، حجاب می شود و نمی شود دیگر خدا را ببیند. شرط رسیدن به خدا این است که آدم از خودش هجرت کند. آدم تا با خودش است با خدا نیست. هر وقت توانستیم پا روی نفسمان بگذاریم و از خودمان هجرت کنیم می توانیم به مقصد برسیم. در دعای ابوحمزه می فرماید: خدایا هر کسی به سمت تو کوچ کند مسافتش نزدیک است. راحل یعنی کوچ کننده. مسافر مسافرت می رود ولی دل به پشت سرش دارد. اما کوچ نشین وطنی ندارد و همه وطنش پیش رو است. اگر راحل الی الله شد و تعلقاتش را پشت سر انداخت پیروزی اش نزدیک است. عمل و فکر و آرزوهایمان نمی گذارد به خدا برسیم. یکی از ملحدین زمان امام صادق علیه السلام آمد و گفت: این خدایی که از او صحبت می کنید چرا خودش نیامد خودش را آشکار کند و پیامبرش را فرستاده است؟ خودش چرا غایب شد؟ حضرت فرمودند: تو نمی بینی چرا می گویی وجود ندارد؟ آن چیزی در تو تصرف می کند و وقتی غصه دار هستی خوشحال می شوی خودت که نیستی؟ پس او کیست که تو را تصرف می کند؟ خدایی که از خودت به خودت نزدیک تر است را نمی بینی؟ یکی از شاگردان علامه طباطبایی از ایشان سوال کرد شما اینقدر حرم امام رضا علیه السلام می روید از امام رضا علیه السلام چه دارید؟ ایشان فرمود: خیلی چیزها امام رضا علیه السلام به من عنایت کرده اند. یکی از چیزهایی که به من عنایت کرده اند این است که صدای تسبیح موجودات را می شنوم و خوابم نمی رود. اگر کسی خوب گوش دهد می فهمد کسی که این ها را تسبیح می دهد حضرت علی علیه السلام است. اگر کسی دقت کند می فهمد آن کسی که به عالم تسبیح می دهد امام زمان عجل الله تعالی فرجه هستند. امام تسبیح می گوید که کائنات تسبیح می گویند. اگر کسی از خودش هجرت کرد و به امامش رسید هر کجا را که نگاه کند امام زمانش را می بیند. ولی وقتی آدم از خودش هجرت نمی کند می گوید امام زمان عجل الله تعالی فرجه غایب است. پس می شود که انسان با امام حسین علیه السلام باشد. شرطش این است که از خودش هجرت کند. توجه آدم به خودش بالاترین گناه است. ما نه فقط می توانیم با امام حسین علیه السلام هم مسیر شویم، بلکه می توانیم دیگران را هم با امام حسین علیه السلام همراه کنیم. این جمله بعدی زیارت عاشورا است که می فرماید: «وَ اَسْئَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنیِ الْمَقامَ الْمَحْمُود لَکُمْ عِنْدَاللّهِ.» از خدا می خواهم که مرا به مقام محمود شما برساند. مقام محمود، مقام شفاعت و دستگیری است. شفاعت همین طور نیست که هر کسی از راه برسد خدا او را شفاعت کند. برای کسانی است که یک عهد و قراری با خدا دارند. «لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا» آن هایی که عهدی با خدا بستند آن ها می توانند شفاعت کنند. سیدالشهدا علیه السلام از آن کسانی است که دارای مقام شفاعت است. یک زیارتی امام حسین علیه السلام دارند که مرحوم محدث قمی آورده است یک جمله اش این است: «اَشْهَدُ اَنَّ دَمَكَ سَكَنَ فِي الْخُلْدِ» به امام حسین علیه السلام عرض می کنیم که من شهادت می دهم که خون شما در این عالم قرار نگرفت. سنی و شیعه این روایت را نقل کرده اند که ابن عباس می گوید رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که روز عاشورا شیشه ای در دست داشتند و از ایشان پرسیدند این چیست؟ حضرت فرمودند: این خون فرزندم حسین علیه السلام است. آن را در عرش الهی می برم. «وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ اَظِلَّةُ الْعَرْشِ، وَبَكى لَهُ جَميعُ الْخَلائِقِ» همه مخلوقات الهی برای امام حسین علیه السلام گریستند و آسمان ها و زمین هفت گانه برای تو گریستند. همه هفت آسمان بر او گریستند. هر مخلوقی که در آسمان ها و زمین و بین آن ها است برای تو گریسته است. مخلوقاتی که ما می بینیم و نمی بینیم برای تو گریستند. آن هایی که در بهشت هستند و در جهنم هستند هم برای تو گریه کردند. فقط دو جمعیت را استثناء کرده است که اهل بصره و شام هستند. @khanjanidroos

مرحوم استادصفایی @khanjanidroos

عزم وتصمیم حجاب بین انسان و ولی خدا ممکن است در قیامت برداشته شود و انسان در کنار ولی خدا باشد..... اما ممکن است بین انسان و ولی خدا فاصله باشد. .... ممکن است انسان در دور دست ها باشد. ممکن است ماه ها و سال ها بگذرد و انسان نتواند از زیارت ولی خدا بهره مند شود؛ تفاوت درجات است. این درجات، تابع سبقت انسان نسبت به ولی خدا در همین دار دنیاست. .... جایگاه انسان در این دنیا نسبت به ولی خدا هم حدس می زنم که به نسبتی تحت تاثیر سبقت انسان در عالم ذر بوده است. آنهایی که سرعت داشتند و سبقت داشتند، زودتر اقدام کردند و زودتر دعوت ولی خدا را اجابت کردند، آنها در دار دنیا به ولی خدا نزدیک ترند. حتی من گمان می کنم این که آدم از کدام صلب و کدام نسل به دنیا بیاید بی حساب و کتاب نیست. گاهی سبقت و موضعی که انسان در عالم ذر داشته است در این امور موثر است. اما دار دنیا جایی است که باب توبه حتی نسبت به عالم ذر هم باقی است. دعایی که گفتند هر روز صبح و شب بخوانید، «وَ اِنْ كُنْتُ عِنْدَكَ فى‏ اُمِ‏الْكِتابِ‏ شَقِيّاً فَاْجَعْلنى‏ سَعيداً، فَاِنَّكَ تَمْحُوا ما تَشآءُ وَتُثْبِتُ، وَ عِنْدَكَ اُمُّ الْكِتابِ» من گمان می کنم ناظر همین معناست که اگر انسان در گذشته هایش نقطه های سوئی است، می تواند در این دنیا تدارک کند و جبران کند. به هر حال، اگر ما می توانیم با توفیر نیت، از طریق گسترش نیت در صحنه های مهم تاریخ که از آن غایب بودیم حضور پیدا کنیم، و در صف اولیای خدا حاضر باشیم، ،،،، یکی از مهمترین صحنه ها، صحنه عاشوراست که ما به هر دلیل از آن جا ماندیم و تاخیر داشتیم. ما لا اقل باید با قدم نیت در آن صحنه ها حضور پیدا کنیم. این نیت یک حرف نیست. نیت عزم و تصمیم است!!!! @Khanjanidroos

اکنون که مرگ حتمی است، بگذار مرگی را انتخاب کنیم که آبستن زندگی باشد و سازندگی‌هایی بیاورد و آگاهی‌هایی متولد کند و روح‌هایی را حرکت دهد. #شهادت استاد علی صفایی @khanjanidroos