🌸🍃رمـــان #من_با_تو... 🌸🍃 قسمت #چهل_و_پنجم سرم رو بہ نشونہ مثبت تڪون دادم:😄 _آرہ عاطفہ عین بچہ ها چسبیدہ بود بہ خالہ فاطمہ میگفت من از اینجا نمیرم! 🙈😄شهریارم ڪہ هے میگفت عاطفہ قوربونت برم عاطفہ برات بمیرم عاطفہ فدات شم،عاطفہ ام خودشو لوس مے ڪرد!😌😄 عین سوسمار هوایے گریہ مے ڪرد!😩😄 بهار دستش رو گذاشت جلوے دهنش🙊😂 و شروع ڪرد بہ خندیدن: _واے هانے،خواهرشوهریا باید خودتو میدیدے چطور تعریف میڪنے!😂 با حرص گفتم:😄😬 _والا چے ڪار ڪنم؟ مامان و باباے منم ڪہ از شهریار بدتر!عاطفہ اینطور لوس نبود آخہ!😂 همونطور ڪہ از پلہ ها پایین میرفتیم گفت: _تو چے ڪار ڪردے؟ +هیچے گفتم من میرم بخوابم خواستید برید خبرم ڪنید!😂 با خندہ نگاهم ڪرد: _شوخے میڪنے دیگہ؟😳😄 شونہ هام رو انداختم بالا و گفتم: _نہ،مگہ شوخے دارم؟!😄 خواست چیزے بگہ ڪہ صداے مردونہ اے اجازہ ندید: 👤_خانم هدایتے! 🌸🍃ادامه دارد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

🌾 #رمان_بی_تو_هرگز 🌾قسمت #چهل_و_پنجم  کارنامه ات را بیاور تا شب، 🌃فقط گریه کرد …  کارنامه هاشون رو داده بودن … با یه نامه برای پدرها …😢 بچه یه مارکسیست …  زینب رو مسخره کرده بود که پدرش شهید شده و پدر نداره … – مگه شما مدام شعر نمی خونید …شهیدان زنده اند الله اکبر … خوب ببر کارنامه ات رو بده پدر زنده ات امضا کنه …😏 اون شب … زینب نهارنخورده … شام هم نخورد و خوابید … تا صبح خوابم نبرد … همه اش به اون فکر می کردم … _خدایا… حالا با دل کوچیک و شکسته این بچه چی کار کنم؟… 😭😰🙏هر چند توی این یه سال … مثل علی فقط خندید و به روی خودش نیاورد اما می دونم توی دلش غوغاست … کنار اتاق، تکیه داده بودم به دیوار و به چهره زینب نگاه می کردم که صدای اذان بلند شد … با اولین الله اکبر از جاش پرید و رفت وضو گرفت …  نماز صبح رو که خوند، دوباره ایستاد به نماز …  خیلی خوشحال بود …  مات و مبهوت شده بودم …😳😧 نه به حال دیشبش، نه به حال صبحش … دیگه دلم طاقت نیاورد …  سر سفره آخر به روش آوردم … اول حاضر نبود چیزی بگه اما بالاخره مهر دهنش شکست … - دیشب بابا اومد توی خوابم … کارنامه ام رو برداشت و کلی تشویقم کرد … بعد هم بهم گفت … 😭✨زینب بابا … کارنامه ات رو امضا کنم؟ … یا برای کارنامه عملت از حضرت زهـــ🌸ــرا امضا بگیرم؟ …😭✨ منم با خودم فکر کردم دیدم… این یکی رو که خودم بیست شده بودم … منم اون رو انتخاب کردم … بابا هم سرم رو بوسید و رفت … مثل ماست وا رفته بودم …  لقمه غذا توی دهنم … اشک توی چشمم …  حتی نمی تونستم پلک بزنم …بلند شد، رفت کارنامه اش رو آورد براش امضا کنم …  قلم توی دستم می لرزید …😭🖊 توان نگهداشتنش رو هم نداشتم … ادامه دارد ... ✍نویسنده: #شهید_مدافع_حرم_طاها_ایمانی 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af