داستان_واقعی_و_عبرت_آموز #دار_مکافات 🌺 سلام ممنون از کانال خوبتون میخوام سرگذشت زندگیم روبنویسم که برای همه عبرت بشه؛ 16سالم بودکه برام یه خواستگاراومد یه پسرخوب👨‍💼 ومذهبی و متدین که اسمش علی بود و24سالش بودوقتی باهاش صحبت کردم ازش خیلی خوشم💓 اومد پدرم بخاطر سن کمم مخالف بود ولی باپافشاری علی واصرارهای من قبول کرد وقتی محرم شدیم روزبه روزبیشتر عاشقش میشدم اونم واقعا منو دوست داشت👨‍❤️‍💋‍👨 یک روزکه باهم بیرون رفته بودیم بهم گفت فرزانه میخوام یه چیزی بهت بگم اماقول بده که ناراحت نشی ومنطقی برخوردکنی!!😢 خیلی استرس😬 گرفتم،گفتم باشه قول میدم حالابگو چی شده؟! گفت حدود چندماه پیش داییمینا اومده بودن خونمون وقتی همه خواب بودن دختر داییم👱‍♀ اومدتواتاقم وبهم گفت میخوام باهات حرف بزنم بعدش گفت من خیلی وقته که عاشق تو هستم ونمیتونم بیخیالت بشم اماتوهمیشه به من بی توجهی😑 اومدم تمام غرورمو زیرپام بذارم وبگم که بیاخواستگاریم من واقعادوستت دارم اگرتوحسی بهم نداری قول میدم کاری کنم که عاشقم بشی!!!! اونشب من فقط سکوت کردم😶 و اون ازاتاقم رفت وفرداش رفتن خونشون؛ مدت هادرمورداین مسئله فکرکردم وباخودم کلنجاررفتم اون خودشو پیش من کوچیک کرده بود ودلم براش میسوخت اماحسی بهش نداشتم واز این مهمتراعتقادات واخلاقیاتش رومیشناختم ومطمئن بودم به دردهم نمیخوریم وتفاوتمون زیاده بنابراین نمیخواستم بخاطر ترحم باهاش ازدواج کنم شمارشوازگوشی خواهرم برداشتم وبهش زنگ زدم تمام سعیم روکردم که توحرفام تحقیرش نکنم.. تمام سعیم روکردم که توحرفام تحقیرش نکنم وبهش گفتم خیلی برات ارزش قائلم وتوفوق العاده ای امامابه دردهم نمیخوریم پشت گوشی گریه میکرد😭ومیگفت ترخدا این کاروبامن نکن منم برای اینکه بیشتراذیت نشه ازش خداحافظی کردم وگوشیرو قطع کردم بعدش واقعاحالم بدشد😢ودلم براش میسوخت اماچاره ای نداشتم چون نمیتونستم به ازدواج باهاش فکرکنم مادرم 👵هم خیلی دوست داشت من باهاش ازدواج کنم اما من زیربارنرفتم تااینکه خواهرم توروبه من معرفی کردووقتی دیدمت واقعاازت خوشم اومد❤️ الانم اینارو میگم که اگر یه وقت کسی بهت چیزی گفت بدونی که قضیه چیه وفکرنکنی چیزی بینمون بوده!! من وقتی حرفاشو شنیدم ناراحت شدم وحس حسادت بدی😡 نسبت به دخترداییش👱‍♀ داشتم ودلم نمیخواست جزخودم دختردیگه ای دوستش داشته باشه امانذاشتم متوجه ناراحتیم بشه؛ بعدازیک ماه عقدکردیم💍 و اما ماجرا از اونجایی شروع شدکه داییش اومده بودخونشون، ومن هم خونشون دعوت بودم دخترداییش بانفرت 😒خاصی بهم نگاه میکرد ولی من توجه نمیکردم وفکرمیکردم مهم نیست تااینکه رفتارهای ازاردهنده مادرشوهرم شروع شد همش قربون صدقه ی برادرزادش,میرفت ومیگفت کاش توعروسم 👰میشدی من وقتی این حرفارومیشنیدم خیلی ناراحت😢 میشدم مثلامن عروسش بودم😒 ولی به راحتی جلو من این حرفارومیزدو من همش حرص میخوردم یکسال نامزدی ای که داشتیم روبااین کاراخراب😏 میکردحتی یک بارخواهرشوهرم بهم گفت که حواست باشه شوهرتو سفت بچسب مامانم به علی میگفت زنتوطلاق بده بروبادخترداییت ازدواج کن😳؛ وقتی ایناروشنیدم حالم خیلی بدشد😔وکلی گریه کردم😭 مادرشوهرم به طورعلنی دیگه حرفاشومیزد یکبارهم جلومن وشوهرم ودخترداییش👱‍♀ گفت ان شاءالله به زودی عروس ما میشی مگه چه عیب داره یه مرد دوتا زن داشته باشه؟بعدباخنده😏 خاصی,به برادرزادش گفت البته تواگه زرنگ باشی خودتو عزیز دردونه میکنی'!!!!! من بابغض😞 بلندشدم رفتم تواتاق شوهرم هم پشت سرم اومد تا دروبست زدم زیرگریه وبهش گفتم خیلی نامردی تومیخوای بااون ازدواج کنی مگه من چه گناهی دارم!😞؟ بخدااگه بخوای باهاش ازدواج کنی من ازت جدامیشم نمیتونم اونوکنار تو ببینم اگه بری سراغش خودمومیکشم؛😖 شوهرم بغلم کرد💏وگفت بخدامن نمیخوام باهاش ازدواج کنم😏 من فقط ترومیخوام اینا فقط حرفای مامانمه من چندین بار باهاش جروبحث کردم امافایده نداره میگه اگه نمیخوای زنتوطلاق بدی پس لااقل بروبااونم ازدواج کن دوتازن 👩‍❤️‍👩داشته باش اما فرزانه به قرآن من هیچ وقت این کارونمیکنم گفتم قول میدی علی؟! گفت قول میدم... مدتی گذشت مادرشوهرم همچنان به آزار واذیتش ادامه میداد منم محبتم رونسبت به علی بیشترکرده بودم❤️ بااینکه میدونستم دوستم داره اما همش ترس اینوداشتم که نکنه یوقت خام مادرش😒 بشه ومن ول کنه این فکرا داشت دیوونم میکرد یکسال گذشت ومن انقدرگریه میکردم که حد نداشت هروقت داییشینا میومدن خونشون تمام تنم میلرزید دلم میخواست علی خونشون نباشه تااونا کرمشون و بریزن چون دخترداییش همش خودشومیچسبوندبه علی وخودشوبراش لوس میکردوتوحرفاش همش علی رومخاطب قرارمیدادحالااینکاراش جلوی من بودوقتی من نبودم خدامیدونه چیکارمیکرد!!!! بالاخره زمان عروسیم رسید👰وعلی بی توجه به

مخالفتای مادرش برای عقب انداختن عروسی مقدمات عروسی روفراهم کردومارفتیم سرخونه زندگیمون فکرمیکردم دیگه همه چی درست میشه اما بدتر هم شدومادرش بیشترفشارمیاورد وتیرآخرش🏹 رواینطوری زدکه یکبارکه من برای سرزدن خونه بابام رفته بودم شوهرم رفت خونه تا دوش بگیره🚿 بعد بیادخونه بابام که همون لحظه مادرش ودختر داییش زنگ دررومیزنن شوهرم میگفت درروبازکردم ومنتظربودم بیان بالاکه دیدم دخترداییم تنهااومدبالاواردخونه شدودرروبست میخواستم ازخونه خارج بشم که ..... شوهرم میگفت درروبازکردم ومنتظربودم بیان بالاکه دیدم دخترداییم تنهااومدبالاواردخونه شدودرروبست میخواستم ازخونه خارج بشم که اومد سمتم بغلم کردمنم یه سیلی👋 محکم زدم توگوشش وازخونه خارج شدم شوهرم میگفت واقعااون لحظه بیرون اومدن برام سخت بود😰 و میخواستم بمونم وتن به گناه بدم اما من نمیتونم به توخیانت کنم ونتونستم وقتی خدا ناظراعمال منه تن به گناه بدم برای همین زدم توگوشش واومدم بیرون!!!! مدت هابخاطراین قضیه گریه میکردم😔 وخداروشکرمیکردم که همچین شوهری دارم؛من دیگه خونه مادرشوهرم نمیرفتم یعنی شوهرم گفت دیگه نرواماخودش میرفت وبه پدرومادرش سرمیزد با اینکه مادرش اون کاروکرده بودولی میگفت نمیتونم پیشش نرم مادرمه😢!!! برام سخت بود ولی خب مادرش بودنمیتونستم بگم نرو؛بعدازیه مدت کوتاهی شوهرم یه شب که رفته بودخونه پدرش باچشمای گریون واعصبانی برگشت خونه خیلی ترسیدم گفتم چی شده؟😱 گفت فرزانه آه تو مادرم روگرفت!!! گفتم علی ترخدابگوچی شده؟!!!😨 گفت چندشب پیش بابام جلوی جمع پیش مادرم وخواهر برادرام گفته که بایک زن جوان👴👱‍♀ که چندسالیه از شوهرش طلاق گرفته ازدواج کرده اون وبه عقد دائم خودش درآورده!!! اون زن حدود20سالی ازبابام کوچیکتره شوهرم اونشب خیلی داغون بودوخیلی گریه کرد😔منم فقط ارومش کردم!!!باورم نمیشدنمیدونستم خوشحالم یا ناراحت فقط میدونستم که مادرشوهرم حالش به شدت خرابه ویه مدتیه افسردگی گرفته پدرشوهرم ازلحاظ مالی کاملا مرفه بود💰ومعلوم بودکه بخاطرپولش میتونه یه زن همسن دخترش بگیره یکبارزن دومش رودیدم واقعاخوشگل بود و همین برای نابود شدن مادرشوهرم کافی بود!!! اماواقعاازته دل دلم براش میسوخت😕 راستشوبخوایدمن واقعانفرینش کرده بودم اماازطرفی هم دلم براش میسوخت که بایدتاآخرعمرش زجرمیکشید؛ازاون به بعد خونشون رفتم که بهش سربزنم حالش خوب نبودوهمیشه گریه میکرد من اصلاچیزی به روش نیاوردم وبامهربونی☺️ باهاش رفتارکردم امااون حتی یک عذرخواهی هم نکرد دست ازاون کاراش برداشته بودامابازهم خیلی باهام خوب نبودمن مثل یه مهمون توخونشون میرم ومیام ونسبت به قبل بیشترخونشون میرم دخترداییش👱‍♀ هم بعدازاون قضیه پیغام داد که من علی رواززندگیم بیرون کردم وبااون سیلی ای که زد برای همیشه برام مرده؛ تواین مدت خواستگارزیادداشت اماهمرو رد میکرد امابه تازگی به یکیشون جواب مثبت داده وچندوقت دیگه عقدشونه💍؛ الان که دارم اینارومینوسم3سال ازاون روزها گذشته وما یدونه پسر6ماهه داریم😊من واقعازندگی خوبی دارم وازهمینجابه شوهرم میگم که واقعاازش ممنونم که به پام موند!!! ایناروگفتم که بدونیم همه سزای کارشون ومیبینن یاتواین دنیایاتوآخرت خداوندناظراعمال ماست.😊 پایان ═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═ کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g پذیرش تبلیغات @hosyn405 #اَللّهُــمَّ_عَجـِّـل_لِوَلیِّــکَ_الفَــــرَج

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_ویک مهیا از شنیدن این حرف، دلش به درد آمد...😞 _یعنی چی جاموندید؟! شهاب، نگاهی به عکس انداخت.... مهیا احساس می کرد، که شهاب در گذشته سیر می کند... _این عملیات، به عهده ما دو تا بود، 😞نقشه لو رفته بود... محاصره شده بودیم... اوضاع خیلی بد بود... مهماتمون هم روبه اتمام بودند...😣 مسعود هم با یکی از بچه ها🤕 مجروح شده بودند! شهاب نفس عمیقی کشید.... مهیا احساس می کرد، شهاب از یادآوری آن روز عذاب می کشید! _می خواستم اول اون رو از اونجا دور کنم، اما قبول نکرد.😞 گفت: اول بچه ها... بعد از اینکه یکی از بچه ها رو از اونجا دور کردم تا برگشتم که مسعود رو هم بیارم، اونجا دست دشمن افتاده بود.... مهیا، دستش را جلوی دهانش گرفت؛😧😢 و قطره ی اشکی، از چشمانش، بر گونه اش سرازیر شد. _یعنی اون... _بله! پیکرش هنوز برنگشته! شهاب عکس کوچکی از یک پسر بچه را از گوشه ی قاب عکس برداشت. _اینم امیر علی پسرش... مهیا نالید:😥 _متاهل بود؟! شهاب سری تکان داد. _وای خدای من... مهیا روی صندلی، کنار میز کار شهاب، نشست. شهاب، دستی به صورتش کشید.... بیش از حد، کنار مهیا مانده بود. نباید پیشش می ماند و با او آنقدر حرف می زد. 😣😓 خودش هم نمی دانست چرا این حرف ها را به مهیا می گفت؟؟! دستی به صورتش کشید... و از جایش بلند شد. _من دیگه برم، که شما راحت باشید. شهاب به سمت در رفت، که با صدای مهیا ایستاد. _ببخشید... نمی خواستم با یادآوری گذشته، ناراحت بشید.😔 _نه... نه... مشکلی نیست! شهاب از اتاق خارج شد. مهیا هم، با مرتب کردن چادرش، از اتاق خارج شد. از پله ها پایین آمد. مهمان ها رفته بودند.... مهیا با کمک سارا وسایل پذیرایی را جمع کردند. _نمی خواهی بپرسی که جوابم چی بود؟! 🙁 مهیا، به مریم نگاهی انداخت. _به نظرت با این قیافه ی ضایعی که تو داری، من نمیدونم جوابت چیه؟!😁 _خیلی بدی مهیا...😬🙈 مهیا و سارا😁😃 شروع به خندیدن کردند. _والا... دروغ که نگفتم.😉 مهیا برای پرسیدن سوالش دو دل بود. اما، باید می پرسید. _مریم، عموت برا چی اون حرف رو زد؟! _میدونم ناراحت شدی، شرمندتم.😔 _بحث این نیست، فقط شوکه شدم. چون اصلا جای مناسبی برای گفتن اون حرف نبود.😕 مریم روی صندلی نشست.... _زن عموم، یه داداش داره که پارسال اومد خواستگاری من! من قبول نکردم. نه اینکه من توقعم زیاده؛ نه. ولی اون اصلا هم عقیده ی من نبود. اصلا همه چیز ما باهم متفاوت بود. شهاب هم، با این وصلت مخالف بود.🙁 منم که جوابم، از اول نه بود. از اون روز به بعد عموم و زن عموم، سعی در به هم زدن مراسم خواستگاری من می کنند.😑 مهیا، نفس عمیقی کشید.... باورش نمی شد، عموی مریم به جای اینکه طرفداری دختر برادرش را بکند؛ علیه او عمل می کرد. کارهایشان تمام شد. مهیا با همه خداحافظی کرد😊👋 و به طرف خانه شان راه افتاد. موبایلش را روشن کرد، و آیفون را زد. ـــ کیه؟! ـــ منم! در با صدای تیکی باز شد. همزمان صدای پیامک موبایل مهیا بلند شد. 📲پیام را باز کرد. _سلام! 🔥مهرانم.🔥 فردا به این آدرس بیا... تا جزوه ات رو بهت بدم. ممنون شبت خوش! مهیا هم باشه ای برایش ارسال کرد. و از پله ها بالا رفت... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_ودو نگاهی👀🗒 به آدرس انداخت. _آره خودشه... سرش را بالا آورد و به رستورانی مجلل🏤 نگاهی کرد. موبایلش را درآورد و پیامی📲 به مهران داد. _تو رستورانی؟؟؟ منتظر جواب ماند. 🌟بعد از یک هفته چادر سر کردن، الآن با مانتو، کمی معذب بود. هی، مانتویش را پایین می کشید. نمی دانست چرا این همه سال چادر نپوشیدن، او را معذب نکرده بود ولی الآن...!!🌟 با صدای پیامک، 📲به خودش آمد. _آره! بیا تو... به سمت در رفت. یک مرد، که کت و شلوار پوشیده بود، در را برایش باز کرد. تشکری کرد و وارد شد. گارسون به طرفش آمد. _خانم رضایی؟! _بله! گارسون، با دست به میزی اشاره کرد. _بله بفرمایید... 🔥آقای صولتی🔥 اونجا منتظر هستند. مهیا، دوباره تشکری کرد و به سمت میزی که مهران، روی آن نشسته بود، رفت. مهران سر جایش ایستاد. _سلام! مهران، با تعجب 😳به دست شکسته مهیا نگاهی کرد. _سلام...این چه وضعیه؟! مهیا با چهره ای متعجب و پر سوال نگاهش کرد. _چیزی نیست... یه شکستگیه! مهران سر جایش نشست. _چی میخوری؟! _ممنون! چیزی نمی خورم. فقط جزوه ام رو بدید. مهران با تعجب به مهیا نگاه کرد. _چیزی شده مهــ... ببخشید، خانم رضایی؟! _نه! چطور؟! مهران، به صندلیش تکیه داد. _نمی دونم... بعد دو هفته اومدی... دستت شکسته... رفتارت... با دست، به لباس های مهیا اشاره کرد. _تیپت عوض شده... چی شده؟!خبریه به ماهم بگو...😏 مهیا، سرش را پایین انداخت و شروع به بازی با دستبندش، کرد. _نه! چیزی نشده... فقط لطفا جزوه رو بدید. دستش را به سمت مهران دراز کرد، تا جزوه را بگیرد؛ که مهران، دست مهیا را در دستانش گرفت.📛 مهیا، دستش را محکم از دست مهران کشید. 😡تمام بندنش به لرزش افتاده بود. مهران، دستش را جلو برد تا دوباره دستش را بگیرد... که مهیا با صدای بلندی گفت:😵😡 _دستت رو بکش عوضی! 👀👀نگاه ها، 👀👀همه به طرفشان برگشت. مهران، به بقیه لبخندی زد. _چته مهیا...آروم همه دارند نگاه میکنند. _بگزار نگاه کنند...به درک!😡 _من که کاری نمی خواستم بکنم، چرا اینقدر عکس العمل نشون میدی! مهیا فریاد زد: _تو غلط میکنی دست منو بگیری! کثافت!😡😲 کیفش را از روی میز برداشت و به طرف بیرون رستوران، دوید... قدم های تند و بلندی برمی داشت.🌟احساس بدی🌟 به او دست داده بود. دستش را به لباس هایش می کشید. خودش هم نمی دانست چه به سرش آمده بود! وقتی که مهران دستش را گرفته بود؛ حساس بدی به او دست داده بود. با دیدن شیر آبی، به طرفش رفت. آب سرد بود.... دستانش را زیر آب گذاشت. و بی توجه به هوای سرد، دستانش را شست.😞💦 دستانش از سرما و آب سرد، سرخ شده بودند. آن ها را در جیب پالتویش گذاشت. وبه راهش ادامه داد. نمی دانست چقدر پیاده روی کرده بود؛ اما با بلند کردن سرش و دیدن نوری سبز، ناخوداگاه به سمتش رفت...🕌💚 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وسه کنار در وروی، از سبد، یک 🌸چادر 🌸برداشت و سرش کرد. وارد صحن امام زاده علی ابن مهزیار🕌 شد.... با برخورد چشمش به مناره ها، قطره های اشک در چشمانش نشستند.😢 قدم های آرامی برمی داشت. با ورودش به امامزاه، آرامشی در وجودش می نشست. قسمت خلوتی را پیدا کرد و آنجا، نشست. سرش را به کاشی سرد، چسباند.... صدای مداحی در فضا پیچیده بود، چشمانش را بست؛ و به صدای مداح گوش سپرد. 🎙دل بی تاب اومده... چشم پر از آب اومده... اومده ماه عزا... لشکر ارباب اومده... دلی بی تاب اومده... اومده ماه عزا... لشکر ارباب اومده... لشکر مشکی پوشا ؛ سینه زن های ارباب... شب همه شب میخونن؛ نوحه برای ارباب... جان آقا... سَنَ قربان آقا... سیّد العطشان آقا... جان آقا... سَنَ قربان آقا... سیّد العطشان آقا... جان آقا... سَنَ قربان آقا... سیّد العطشان آقا... از صدای قشنگ و دلنشین مداح؛ لبخندی روی لبانش نشست؛ و چشمه اشک هایش، جوشید و گونه هایش، خیس شد.😊😭 با صدای تلفنش📲 به خودش آمد. هوا، تاریک🌃 شده بود. پیامکی از طرفش مادرش بود. _مهیا جان کجایی؟! _بیرونم، دارم میام خونه... از جایش بلند شد. اشک هایش را پاک کرد. پسر جوانی، سینی به دست، به سمت مهیا آمد. مهیا، لیوان چایی را از سینی برداشت و تشکری کرد. چای دارچین ☕️😋آن هم در هوای سرد؛ در امامزاده، خیلی می چسبید. از امامزاده خارج شد؛ که صدای زنی او را متوقف کرد... _عزیزم! چادر را پس بده.😊 مهیا نگاهی به چادر انداخت. آنقدر احساس خوبی با چادر به او دست می داد؛ که یادش رفته بود، آن را تحویل بدهد.☺️ دوست نداشت، این پارچه را که این چند روز برایش دوست داشتنی شده بود؛ از خود جدا کند.... چادر را به دست زن سپرد؛ و به طرف خیابان رفت. دستش را برای تاکسی🚖 تکان داد. اما تاکسی ها با سرعت زیادی از جلویش رد می شدند. با شنیدن کسی که اسمش را صدا می کرد به عقب برگشت. _مهیا خانم! با دیدن شهاب، با لباسهای مشکی که چفیه ی مشکی را دور گردنش بسته بود؛ دستش را که برای تاکسی بالا برده بود را پایین انداخت. _سلام... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وچهار _سلام... خوب هستید؟! مهیا، خودش را جمع و جور کرد. _خیلی ممنون! _تنها هستید؟؟ یا با خانواده اومدید؟! _نه! تنها اومده بودم امام زاده. _قبول باشه! مهیا سرش را پایین انداخت. _خیلی ممنون! _دارید می رید خونه؟! _بله! الان تاکسی می گیرم میرم. _لازم نیست تاکسی بگیرید، خودم می رسونمتون. _نه... نه! ممنون، خودم میرم. شهاب دزدگیر ماشین را زد. _خوب نیست این وقت شب تنها برید. بفرمایید تو ماشین، خودم می رسونمتون. شهاب مهلتی برای اعتراض کردن مهیا نگذاشت و به طرف دوستانش رفت. مهیا استرس عجیبی داشت. به طرف ماشین رفت و روی صندلی جلو جای گرفت. کمربند ایمنی را بست و نفس عمیقی کشید. شهاب سوار ماشین شد. _شرمنده دیر شد. _نه، خواهش میکنم. شهاب ماشین را روشن کرد. قلب مهیا💓 بی تابانه به قفسه سینه اش می زد. بند کیفش را در دستانش فشرد. صدای مداحی فضای ماشین را پر کرد. _منو یکم ببین سینه زنیمو هم ببین... ببین که خیس شدم... عرق نوکریت این... دلم یه جوریه... ولی پر از صبوریه... چقدر شهید دارند... میارند از تو سوریه... مهیا، یواشکی نگاهی👀 به شهاب انداخت. شهاب بی صدا مداح را همراهی می کرد. _منم باید برم...آره برم سرم بره... نزارم هیچ حرومی، طرف حرم بره... سریع نگاهش را به کفش هایش دوخت. ترسید، شهاب متوجه شود. سرش را به طرف بیرون چرخاند و به مداحی گوش سپرد. تا رسیدن به خانه، حرفی بینشان زده نشد. مهیا در را باز کرد. _خیلی ممنون! شرمنده مزاحم شدم. اما تا خواست پیاده شود، صدای شهاب متوقفش کرد. _مهیا خانم... _بله؟! شهاب دستانش را دور فرمون مشت کرد. _من باید از شما عذرخواهی کنم. بابت اتفاقات اون روز، هم جا موندنتون هم دستون، هم...😔 دستی به صورتش کشید. ـــ... اون سیلی که از پدرتون خوردید. اگه من حواسمو یکم بیشتر جمع می کردم، این اتفاق نمی افتاد. _تقصیر شما نیست؛ تقصیر دیگری رو نمی خواد گردن بگیرید. _کاری که نرجس خانم... مهیا، اجازه نداد صحبتش را ادامه بدهد. _من، این موضوع رو فراموش کردم... بهتره در موردش حرف نزنیم. شهاب لبخندی زد. _قلب پاکی دارید؛ که تونستید این موضوع رو فراموش کنید. مهیا، شرم زده، سرش را پایین انداخت. _خیلی ممنون! سکوت، دوباره فضای ماشین را گرفت. مهیا به خودش آمد. از ماشین پیاده شد. _شرمنده مزاحمتون شدم... _نه، اختیار دارید. به خانواده سلام برسونید. _سلامت باشید؛ شب خوش... مهیا وارد خانه شد. به محض بستن در، صدای حرکت کردن ماشین شهاب را شنید. به در تکیه داد. قلبش، در قفسه سینه اش، بی قراری می کرد.💓 چشمانش را بست و نفس عمیقی کشید. دستش را روی قلبش گذاشت و زمزمه کرد... _پس چته؟! آروم بگیر...!! 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وپنج امروز، قرار بود، با مریم به بیمارستان🏥 بروند وگچ دستش را باز کنند. بلند ترین مانتویش را انتخاب کرد و تنش کرد. اینطور کمی بهتر بود. کیفش را برداشت و از اتاق خارج شد. _مهیا مادر...بزار منم بیام باهات؟! احمد آقا، پیشقدم شد و خودش جواب همسرش را داد. _خانم داره با مریم میره، تنها نیست که... مهلا خانم با چشمانی نگران، به مهیا که در حال تن کردن پالتویش بود، نگاه می کرد. موبایل مهیا📲 زنگ خورد. _جانم مریم؟! ــ دم درم بیا... _باشه اومدم. مهیا، بوسه ای بر گونه ی مادرش 😘کاشت. _من رفتم... تند تند، از پله ها پایین آمد. در را بست و با برگشتنش ماشین شهاب را دید... اطراف را نگاه کرد؛ ولی نشانی از مریم ندید. در ماشین باز شد و مریم پیاده شد. _سلام! بیا سوار شو...😉 مهیا، چشم غره ای به او رفت. به طرف در رفت. _با داداشت بریم؟! خب خودمون می رفتیم... _بشین ببینم.😇 در را باز کرد و در ماشین نشست. _سلام! _علیکم السلام! _شرمنده مزاحم شدیم. _نه، اختیار دارید. ماشین حرکت کرد. مهیا، سرش را به صندلی تکیه داد و چشمانش را بست. با ایستادن ماشین به خودش آمد. با خود گفت: _یعنی رسیدیم؟! خاک به سرم... خوابم برد. از ماشین پیاده شدند. شهاب ماشین را پارک کرد و به سمتشان آمد. پا به پای هم، وارد بیمارستان شدند. شهاب، به طرف پیشخوان رفت و نوبت گرفت. بعداز یک ربع نوبت مهیا، رسید. مهیا کمی استرس داشت. مریم که متوجه استرس و ترس مهیا شده بود؛ او را همراهی کرد. بعد از سلام واحوالپرسی؛ دکتر، کارش را شروع کرد. مهیا، با باز شدن گچ دستش، نگاهی به دستش انداخت. _سلام عزیزم...... دلم برات تنگ شده بود.😍 مریم خندید. _خجالت بکش... آخه به تو هم میگن دانشجو!!!😄 خانم دکتر لبخندی زد.😊 _عزیزم تموم شد. تا یه مدت چیز سنگین بلند نکن و با این دستت زیاد کار نکن. مریم، به مهیا کمک کرد تا بلند شود. _نگران نباشید خانم دکتر، این دوست ما کلا کار نمیکنه!😄 _حالا تو هم هی آبروی ما رو ببر!😁 مهیا بلند شد. بعد از تشکر از دکتر، از اتاق خارج شدند. _سلام مهیا! مهیا سرش را بلند کرد. با دیدن 🔥مهران،🔥اول شوکه شد. 😧اما کم کم جایش را به عصبانیت داد!😠 مهیا، ناخودآگاه به جایی که شهاب نشسته بود، نگاهی انداخت. با دیدن جای خالی شهاب، نفس راحتی کشید و به طرف مهران برگشت. _تو اینجا چه غلطی می کنی؟! مریم، از عصبانیت و حرف مهیا شوکه شد.😟 _آروم باش مهیا جان! مهیا بی توجه به مریم دوباره غرید.😠😵 _بهت میگم تو اینجا چیکار می کنی؟؟! _می خواستم ازت عذرخواهی کنم. _بابت چی؟! _بابت کار اون روز؛ من منظوری نداشتم. باور کن! _باور نمیکنم و نمیبخشمت. حالا بزن به چاک...فهمیدی؟! بریم مریم! مهیا، دست مریم را کشید و به سمت خروجی رفتند. مهران، جلویشان ایستاد. _یه لحظه صبر کن مهیا...✋ _اولا... من برات خانم رضایی هستم. فهمیدی؟!😠 و دستش را بالا آورد و با تهدید تکان داد. _واگر بار دیگه دور و بر خودم ببینمت بیچارت میکنم...☝️ مهران پوزخندی زد. _تو؟!تو می خوای بدبختم کنی؟!😏 و با تمسخر خندید. مهیا، با دیدن شخصی که پشت سر مهران ایستاده بود؛ لال شد. شهاب، که از دور نظاره گر بود؛ ابتدا دخالت نکرد. حدس می زد شاید فامیل یا هم دانشگاهیش باشد. اما با دیدن عصبانیت مهیا، به مزاحم بودنش پی برد. به سمتشان رفته و پشت پسره ایستاده بود. _چرا لال شدی؟! بگو پس؟!کی می خواد بیچارم کنه؟!... تو؟!؟ شهاب، به شانه اش زد.... مهران برگشت. شهاب با اخم گفت: _شاید، من بخوام این کار رو بکنم. مهران، نگاهی به شهاب انداخت. _شما؟! شهاب بدون اینکه جوابش را بدهد، به مهیا نگاهی انداخت. ـــ مهیا خانم مزاحمند؟! مهیا لبانش را تر کرد. _نه آقا شهاب! کار کوچیکی داشتند، الآن هم دیگه می خواند برند. مهیا، دست مریم را گرفت و به طرف در خروجی بیمارستان رفت.... شهاب، با اخم😠 مهران را برنداز کرد و به دنبال دخترها رفت. مهران اعتراف کرد، با دیدن جذبه و هیکل شهاب، و آن اخمش کمی ترسیده😥 بود... موبایلش 📲را درآورد و روی اسم موردنظر فشار داد. _سلام چی شد؟! مهران همانطور که به رفتنشان نگاه می کرد، گفت: _گند زد به همه چی...😠 _کی؟!😐 _شهاب!😠 ـــ ڪیییییی؟!😲 چرا داد می زنی؟! _تو گفتی شهاب باهاش بود!!!😲 _آره...😠 _دختره ی عوضی... 🔥مهران🔥 کارمون یکم سخت تر شد، کجایی الآن؟! _بیمارستان. _خب من دارم میام خونت... زود بیا! _باشه اومدم! مهران موبایل را در جیبش گذاشت. چهره شهاب، برایش خیلی آشنا بود. مطمئن بود او را یک جا دیده است... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وشش مهیا، بعد از تشکر از شهاب و مریم وارد خانه شد.... در ورودی را باز کرد. بوی اسپند📿 توی خونه پیچیده بود. مادرش به استقبالش آمد. _عزیزم... خدا سلامتی بده مادر!😊 گونه اش😘 را محکم بوسید. _مرسی فدات شم! ☺️بابایی کجاست؟! _اینجام بابا جان! احمد آقا، به طرف دخترش آمد و او را در آغوش گرفت.🤗 _از این دست گچیت بالاخره راحت شدی! _آره بخدا! خوب گفتید. هر سه روی مبل نشستند.... مهلا خانم سینی شربت را آورد. _مریم هم زحمت کشید، دستش درد نکنه. مهیا لیوان شربت را برداشت. _راستی؛ شهاب هم باهامون اومد. _شهاب؟! _برادر مریم دیگه... مهلا خانم، چشم غره ای به دخترش رفت. _مادر، یه آقایی چیزی قبل اسمش بزار... برادرته؟؟ نامزدته؟! اینطوری میگی؟! دل و دست مهیا لرزید.💓🙈کمی از شربت روی لباسش ریخت. _چته مادر؟! سچیزی نیست، نه دستم یه مدته تو گچه... یه دفعه تعادلم رو از دست دادم. _خب با این دست چیزی نگیر. _من برم لباسم رو عوض کنم. _پاشو عزیزم؛ تا من شام رو آماده کنم. مهیا باشه ای آرام گفت و به طرف اتاقش رفت، در را بست و به در تکیه داد. _چته دختر؟! تا اسمش میاد هُل میکنی!! خاک تو سر بی جنبه ات کنند!😬🙈 لباسش را عوض کرد و روی تخت دراز کشید. موبایلش را از کیفش درآورد.تلگرامش را چڪ کرد. پیامی📲 از مهران داشت.با عصبانیت روی اسمش را لمس کرد. _سلام مهیا! شرمنده نمی دونم تو بیمارستان چی شد!.. من فقط می خواستم از دلت در بیارم. تو یک فرصتی بده، جبران کنم....امروز هم که تو بیمارستان با اون پسره بحث نکردم؛ فقط به خاطر تو بود. دوست نداشتم ناراحتی ای پیش بیاد. پیامم رو خوندی حتما جواب بده منتظرتم... مهیا پوزخندی😏 زد.و دکمه بلاک را لمس کرد. _برو به درک. به خاطر من کاری نکرده... صدایش را بلند کرد. _آخه بدبخت... من ترس رو تو چشمات دیدم... ✨به عکس شهید همت،🌷 که رو به رویش بود، خیره شد. احساس کرد، عکس به دیونه بازیش می خندد.✨☺️ خودش هم خنده اش گرفته بود.😁 بلند خندید و سرش را به بالشت کوبید. یاد کار شهاب، در بیمارستان افتاد. ذوق زده چشمانش را بست. احساس می کرد، قلبش تند تند، میزند. این حمایت و طرفداری شهاب از او، خیلی برایش شیرین بود.😇💓 با اینکه از این احساس جدید، می ترسید؛ اما هر چه باشد، به او احساس خوبی می داد. _مهیا بیا شام... مهیا، از جایش بلند شد. روبه روی عکس شهید همت ایستاد. احترام نظامی گذاشت. _چاکرتیم فرمانده!!😍✋ بلند خندید و از اتاق خارج شد. **** محسن، دستی روی شانه ی شهاب گذاشت. _چرا داری خودتو اذیت می کنی؟! بسم الله بگو...برو جلو...😊 _نمی تونم محسن...😔😣 _یعنی چی؟! یعنی مطمئن نیستی از این تصمیم؟! _نمیدونم... نمیدونم!😥 _این که نشد حرف حساب مومن، این چند روز بشین؛ فکرات رو بکن. فرصت خوبیه...😊☝️ شهاب، فقط سری تکان داد... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وهفت ساعت۷صبح بود. 🕔مهیا، امروز سحر خیز شده بود! روی تاقچه ی بزرگ پنجره اتاقش، نشسته بود. از اینجا، تسلط کاملی بر حیاط خانه ی شهاب داشت؛ و راحت می توانست حیاط و آن حوض و درخت های زیبا را، طراحی کند. تند تند، با قلم هایش روی برگ های سفید طرح می نگاشت. با احساس سرما، پتو را بیشتر دور خودش پیچاند و لیوان قهوه اش را به لبانش نزدیک کرد. با شنیدن صدای اتومبیلی ،🚙 که جلوی خانه شهاب ایستاده بود؛ لیوان را سرجایش گذاشت. همزمان در باز شد، و شهاب و خانواده اش به حیاط آمدند.... همه، دم در، با شهاب خداحافظی می کردند.😒👋😔👋😢👋 مهیا، با کنجکاوی و استرس، نظاره گر این بدرقه بود.😧😳 شهاب، مادرش را در آغوش 🤗گرفت و بوسه ای😘 بر سر مادرش گذاشت. شهین خانوم، قرآن✨ را بالا آورد و شهاب از زیر قرآن رد شد. مهیا، برای چند لحظه کوتاه تصویر عکس شهاب و دوستش، جلوی چشمانش آمد... زمزمه کرد. _نکنه داره میره سوریه؟!😨... نه! خدای من... احساس کرد، قلبش فشرده شد. شهاب، ناخوادگاه سرش را بالا آورد و نگاهش را به پنجره اتاق مهیا دوخت. مهیا، سریع از جلوی پنجره کنار رفت. اما، این کار از چشمان تیز شهاب دور نماند. مهیا به دیوار تکیه داد. الآن، وقت رفتن شهاب نبود. 😔الآن که احساسی جدید در دلش غنچه 🌱زده بود... احساسی که نمی دانست، کی و چطور به وجود آمده است... فقط می دانست، که این احساس به وجود می آمده و احساس خوب و آرامش بخشی به او می دهد. با حرڪت کردن اتومبیل ، 💨🚙چشمانش را محکم روی هم فشار داد. بغض گلویش، نفش کشیدن را برایش سخت کرده بود. دستی به گلویش کشید. قطره های اشک، 😭پشت سر هم. بر گونه هایش ریختند. _الآن وقت رفتنت نبود، شهاب... لعنتی، نباید می رفتی... دیگر، پاهایش توان ایستادن را نداشت. روی زمین افتاد. پاهایش را، در شکمش جمع کرد.😣😭 دستی به گونه اش کشید؛ و اشک هایش را پاک کرد. اما بارش دوباره چشمانش گونه های سردش را خیس کردند. به عکس شهید همت خیره شد. _بعد خدا... سپردمش به تو... سرش را روی زانوهایش گذاشت و شروع به هق هق کرد.😭 *** با عصبانیت 😠از جایش بلند شد. _تقصیر توه..... نباید اینقدر تند باهاش رفتار می کردی! 🔥مهران،🔥 نگاهش را از صفحه موبایلش📱 بیرون آورد. _می خواستی چیکار کنم؟! جلوی یه الف بچه بلرزم و التماس کنم؟! _نمیدونم هر کاری می خوای بکن... فقط کاری کن بهت علاقمند بشه!😏📛 _اینی که من دیدم عاشق نمیشه... با عصبانیت😡 به سمت مهران رفت و موبایل را از دستش کشید. _من بهت پول نمیدم، که این حرف ها رو تحویلم بدی...😡💴 _باشه حالا... چرا عصبی میشی؟!😐 پریشان، روی مبل نشست و سرش را با دستانش گرفت. _دارم دیوونه میشم... هر چه زودتر باید از شهاب دورش کنم! 🔥مهران🔥 چشمانش را باریک کرد. _تو می خوای انتقامت رو بگیری؟! یا از شهاب دورش کنی؟! اصلا این شهاب کیه؟! به سمت پنجره رفت و نگاهش را به بیرون دوخت. سیگارش 🚬را روشن کرد، و گفت: _این دیگه به تو ربطی نداره...تو کار خودت رو انجام بده... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_وهشت _قشنگه؟!🙁 مهیا، نگاهی به مانتوی مجلسی ای، که در دستان سارا بود؛ انداخت. _آره...قشنگه...😍 _پس همین رو براش میگیرم. سارا به طرف صندوق رفت. از رفتن شهاب، چهار روز می گذشت.... مهیا، نمی دانست، شهاب دقیقا کجا رفته بود.😕 فردا شب هم،💞 مراسم بله برون مریم و محسن💞 برگزار می شد و فرصتی نمی شد تا از مریم بپرسد. ــ بریم مهیا... مهیا و سارا از مغازه بیرون رفتند. _تو چیزی نپسندیدی؟😟 _نه!😕 مهیا به مغازه ها نگاهی انداخت. مغازه ای نظرش را جلب کرد. دست سارا را گرفت و به داخل مغازه رفتند. با ورودشان بوی گلاب😇🌸 به استقبالشان آمد. مغازه ای بزرگ، که پر از✨ چادر و✨ کتاب و سجاده ✨و عطر و✨ انگشتر بود. مهیا، با ذوق😍 به چادر های رنگی نماز و تسبیح های رنگارنگ نگاه میکرد. _مهیا، اینجا چقدر قشنگه...☺️ مهیا، با لبخند، سرش را تکان داد. _آره خیلی...نظرت چیه این رو برای مریم بگیرم؟!😍 سارا به جایی که مهیا اشاره کرد، نگاهی انداخت. 🌟عبای لبنانی🌟 خیلی زیبایی بود. _وای! خیلی قشنگه!☺️ مهیا به فروشنده گفت، تا آن را در سایز مناسب برایشان بیاورد. نگاه دیگری به چادر ها انداخت. 💜چادری سفید اکلینی با گل های ریز یاسی💜 که در کنارش سجاده بزرگ✨ و قشنگی بودو نظرش را جلب کردند. تصمیم گرفت آن ها را بخرد. به فروشنده گفت، که آن ها را، به علاوه تسبیح فیروزه ای و یک مهر برایش بیاورد. _مهر کجا باشه؟! مهیا لحظه ای فکر کرد و با لبخند گفت: _کربلا!😊👌 فروشنده لبخندی زد و بعد چند نگاه به ویترین مهر کربلا را جلویش گذاشت. مهیا، به قسمت کتاب ها📚 رفت و چند کتاب که مریم به او معرفی کرده بود هم برداشت که بخرد. به طرف صندوق رفت و خریدها را حساب کرد. _آخیش... بلاخره خریدها هم تموم شد. _آره...بیا بریم شام بخورم.😋 _باشه.😊 به فست فودی🌭🍕 که در پاساژ بود، رفتند. سارا، به طرف پیشخوان رفت و سفارش دو تا پیتزا🍕🍕 داد. _مهیا؟! _جانم؟! _چرا این چند روز تو خودتی؟! چیزی شده؟!😟 _نه! 😊 _نمی خواهم فضولی کنم...ولی تو اون مهیای شاد همیشه نیستی! _نه، باور کن چیزی نیست. چند روزه به خاطر کارای دانشگاه، شب ها بیدار میمونم...خستم! سارا با اینکه قانع نشده بود؛ اما حرف دیگری نزد. مهیا دنبال جمله ای می گشت، تا بتواند با گفتنش بحث را سمت سفر شهاب بکشد. اما هر چقدر فکر می کرد به جایی نمی رسید. _بیچاره مریم! بله برونش، داداشش نیست. مهیا، سریع به طرفش برگشت. _آره! خیلی بده...داداشش کجا رفته؟!😟 _ماموریت!😒 _چه ماموریتی؟!😳 ــ نمیدونم آقا شهاب همیشه که میره ماموریت کسی از ماموریتش خبری نداره! _سوریه رفته دیگه؟! گارسون به طرفشان آمد و سفارشات را روی میز چید. مهیا در دل کلی بد و بیراه به گارسون گفت و در دل گفت: _الان چه وقت اوردن غذا بود؟!😕 سارا، در حالی که سس را روی پیتزایش می ریخت گفت: _نه بابا! بعد اون اتفاق، خاله شهین دیگه نگذاشته که بره!😐 مهیا با کنجکاوی پرسید: _چه اتفاقی؟!😟 سارا که داشت لقمه را می جوید، با دست اشاره کرد که صبر کند.😋✋ مهیا تند تند با انگشتش روی میز می زد. _ایِ کوفت بخوری...حرف بزن!😬 سارا لقمه را قورت داد. _آروم دختر...چته؟! _خب، میرسی جای حساس، بعد کوفت کردنت شروع میشه...بگو دیگه!😬 _باشه نزن منو حالا..😄.شهاب پارسال رفت ماموریت سوریه، تو درگیری دوتا تیر می خوره! یکی پهلوش، یکی هم به کتفش! مهیا شوکه دستش را جلوی دهانش گذاشت.😳😧 _همون ماموریتی که دوستش مفقود الاثر شد؟! _تو از کجا میدونی؟!😳 مهیا هول کرده بود. _شنیدم. _آره همون! با اینکه شهاب در مورد اون روز با هیچ کس صحبت نکرد، ولی ما از دوستاش شنیدم.... خدا بهش خیلی رحم کرد؛ وگرنه خدایی نکرده... مهیا، دیگر صدایی نمی شنید.... فقط لب های سارا را می دید، که در حال تکان خوردن هستند... حالش اصلا خوب نبود.😥 تصور شهاب در آن حالت او را دیوانه می کرد. کاش سارا دیگر ادامه ندهد... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هفتاد_ونه _مهیا بابا! زود باش الان اذان رو میگند. _اومدم! مهیا، کش چادر✨ را روی سرش درست کرد. کیفش👜 را برداشت و به سمت در رفت. امروز برای اولین بار با مهلا خانم و احمد آقا، برای نماز مغرب و عشا به مسجد🕌😍 می رفت. در نزدیکی مسجد، شهین خانم و محمد آقا، را دیدند. با آن ها احوالپرسی کردند. مهیا، سراغ مریم را گرفت که شهین خانم گفت. _مریم سرما خورده. بدنیست بهش سر بزنی...😊 این چند وقت، کم پیدات شده! مهیا، سرش را پایین انداخت. نمی توانست بگوید، که نمی تواند نبود شهاب را در آن خانه، تحمل کند.😔 به سمت مسجد رفتند. بعد از وضو، داخل شدند و در صف نماز ایستادند. _الله اڪبر... _الله اڪبر... فضای خوش بو و گرم مسجد، ✨پر شد از زمزمه های نمازگزاران... بعد از پایان نماز، مهیا به طرف مادرش رفت. _مامان! من میرم کتابفروشی کنار مسجد یه سر بزنم... _باشه عزیزم! از شهین خانم خداحافظی کرد، و از مسجد خارج شد. به طرف مغازه ای که نزدیک مسجد بود؛ حرکت کرد. سرش را بالا آورد و به تابلوی بزرگش، نگاه کرد. نامش را زمزمه کرد: _📚کتابفروشے المهدی...📚 وارد مغازه شد... سلام کرد.به طرف قفسه ها رفت. نام های قفسه ها را زیر لب زمزمه می کرد. با رسیدن به قفسه مورد نظر، به طرف آن ها رفت. _کتب دینی و مذهبی...☺️ مشغول بررسی کتاب ها بود. بعد انتخاب دو کتاب از 💫استاد پناهیان،💫 به طرف پیشخوان رفت. دختری کنار پیشخوان بود. _ببخشید آقا، کاغذ گلاسه دارید. مهیا با خود فڪر ڪرد، چه چقدر صدای این دختر برایش آشناست؟! دختر، بعد از حساب پول کاغذ ها برگشت. مهیا با دیدنش زمزمه کرد: _زهرا...😯 زهرا، سرش بالا آورد. با دیدن مهیا شوڪه شد. در واقع اگر مهیا دوست چندین ساله اش نبود، با این تغییر، هیچوقت او را نمی شناخت. _م...مهیا؟! تو چرا اینطوری شدی؟! _عجله نداری؟! زهرا که متوجه منظورش نشد، گنگ نگاهش کرد. _میگم...وقت داری یکم باهم بشینیم حرف بزنیم؟! _آهان...آره! آره! مهیا، به رویش لبخندی زد. به طرف پیشخوان رفت. _بی زحمت حساب کنید! _قابل نداره خانم رضایی! _نه..؟خیلی ممنون علی آقا! به طرف زهرا رفت. دستش را گرفت و از کتابفروشی خارج شدند. با بیرون آمدن، آنها چشم در چشم مهلا خانم و احمد آقا شدند. احمد آقا، با مهربانی به زهرا سلام کرد. _بابا! منو زهرا میریم بستنی فروشی... یک ساعته برمیگردیم.😍😋 مهلا خانم که از دیدن زهرا ترسیده بود که دخترش دوباره به آن روز های نحس باز گردد؛ می خواست اعتراضی کند که احمد آقا پیشدستی کرد. _به سلامت بابا جان! مواظب خودتون باشید..... دخترم زهرا، به خانواده سلام برسون! زهرا، سلامت باشید آرامی گفت. احمد آقا و مهلا خانم از آن ها دور شدند... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af

💠 ❁﷽❁ 💠 💠رمـــــان #جــــانَمْـ_مےرَوَد 💠 قسمت #هشتاد مهیا، دو کاسه ی بستنی😋 را روی میز گذاشت. زهرا، کنجکاو به او نزدیک شد. _خب بگو... _چی بگم؟! _چطوری چادری شدی؟!☺️ مهیا، با قاشقش با بستنی اش بازی میکرد. _چادری شدنم اتفاقی نبود!😊 بعد از راهیان نور، خیلی چیزها تغییر کردند، بیا در مورد یه چیزای دیگه صحبت کنیم.😒 زهرا، متوجه شد که مهیا دوست ندارد در مورد گذشته صحبتی کند. _راستی...از بچه ها شنیدم دستت شکسته! _آره! تو اردو افتادم. بچه ها از کجا می دونند؟! _مثل اینکه 🔥صولتی🔥 بهشون گفته! مهیا، با عصبانیت چشمانش را بست. _پسره ی آشغال...😣😠 _چته؟! چیزی شده؟!😟 _نه بیخیال...راستی از🔥 نازنین🔥 چه خبر؟! زهرا ناراحت قاشق را ظرف گذاشت و به صندلش تکیه داد. _از اینجا رفتند! مهیا با تعجب سرش را بالا آورد! ــ چرا؟!!😳 _یادته با یه پسری دوست بود؟! _کدوم؟! _همون آرش! پسر پولداره!! ــ خب؟! ـــ پسره بهش میگه باید بهم بزنیم، نازی قبول نمیکنه و کلی آرش رو تهدید میکنه که به خانوادت میگم...ولی نمی دونست آرش این چیز ها براش مهم نیستند. _خب... بعد...😳 ــ هیچی دیگه آرش، هم میره به خانواده نازی میگه، هم آبروی نازی رو تو دانشگاه میبره... مهیا شوکه شده بود. باورش نمی شد که در این مدت این اتفاقات افتاده باشد. _خیلی ناراحت شدم. الان ازش خبر نداری؟!😟 _نه شمارش خاموشه! مهیا به ساعت نگاهی کرد. ــ دیر وقته بریم... زهرا بلند شد.... تا سر کوچه قدم زدند. دیگر باید از هم جدا می شدند. زهرا بوسه ای 😘به گونه ی مهیا زد. _خیلی خوشحالم که خودتو پیدا کردی! مهیا لبخندی زد. _مرسی عزیزم!☺️ مهیا لبانش را تر کرد. برای پرسیدن این سوال استرس داشت: ــ زهرا... ـــ جانم... ــ تو که چادری بودی این سه سال... دیگه چادر سر نمیکنی؟!😟 زهرا، لبخند غمگینی زد😒 و سوال مهیا را بی جواب گذاشت. ــ شب بخیر!😒👋 مهیا به زهرا که هر لحظه از او دور می شد، نگاه می کرد. به طرف خانه رفت. سرش را بلند کرد، به پنجره اتاق شهاب نگاهی انداخت با دیدن چراغ روشن، با خوشحالی در را باز کرد و به سمت بالا دوید .🏃 وارد خانه شد. سلام هول هوکی گفت و به اتاقش رفت. پرده پنجره را کنار زد. به اتاق شهاب خیره شد. پرده کنار رفت. مهیا از چیزی که دید وار رفت! شهین خانوم بود که داشت اتاق را مرتب می کرد.😔 مهیا چشمانش را بست و قطره اشکی که روی گونه اش نشست😢 را پاک کرد. لباس هایش را عوض کرد. یکی از کتاب هایی که خریده بود را برداشت و در تاقچه نشست و شروع به خواندن کرد. برای شام هم از اتاقش بیرون نرفته بود. آنقدر مهو خواندن بود که زمان از دستش در رفته بود. نگاهی به ساعت انداخت. ساعت ۲ بامداد بود. 😳🕑نگاهش را به طرف پنجره اتاق شهاب چرخاند، که الان تاریک تاریک بود... لبخنده حزینی زد. خودکار را برداشت و روی صفحه ی اول کتاب نوشت: #آشفته_دلان_را_همه_شب_نمی_برد_خواب ... 🍃ادامہ دارد.... #نـویسـنده_فـاطمہ_امـیرے 📚 رمانکده زوج خوشبخت https://eitaa.com/joinchat/1420559197Cbc586d52af