#رنج_مقدس #قسمت_نود_پنجم هر حرف واتفاق ریزی ویرانمون نکنه. «مرنجان» هم که از آدم بزرگوار ساخته است. اگر قدرت پیدا کردی، مظلوم گیر آوردی جلوی خودتو بگیر. نفسش را بیرون می دهد و چشمانش را می بندد: - این دومی مهم تراز اوليه! قبل از رفتنش می گویم: - آهای آقا دوماد! به من ربطی نداره اگه قوه تفکر و تعقل شما درست کار نمی کنه، ولی به هر حال هزینه بدین، مشاوره دقیق تری به تون می دم. چپ چپی نگاهم می کند و در را محکم می بندد و می رود. میدانم که فردا آش وسط سفره است. علی و ریحانه عاقل و عاشق اند. عشق و عقل دوتایشان شد چلوکباب وسط سفره امشب ما. قرار است مطب بزنم . درآمدش حتما خوب خواهد شد. دشت اولش که خوشمزه است. ریحانه سرحال است و علی هم آرام تر از قبل. مامان برای علی و ریحانه توی یک بشقاب غذا می کشد و من یک قاشق می گذارم کنار بشقابشان. شانه ای بالا می اندازم و مشغول خوردن می شوم. بلند می شود و قاشق می آورد. - دارم برات. - آی آی. بعدها که مشاورلازم می شی... وچشمکی برایش می زنم. مامان سبزی را می گذارد کنار دستم. - دوستات امروز زنگ زدن. خبريه؟ لقمه ام را نصفه و نیمه جويده قورت می دهم. -اِ، کیا زنگ زدن ؟ سه نفر زنگ زدن، پیام هم برات دادن. نوشتم روی کاغذ تلفن. مگه شماره همراهتو ندارن؟ - خاموش بود. من هم جا گذاشتم رفتم. خانم مقیمی رو بردم دکتر. -چیزی شده؟ - دو سه روز پیش افتاده بوده، بندۂ خدا به کسی نگفته، امروز دیگه اون تن دردش شدید شده بود که زنگ زد شما نبودی من بردمش دکتر. جا انداخت و بست. لقمه ای میخورم: - من اصلا دل و جرئت درست وحسابی ندارم. بنده خدا ناله میکرد. منکز کرده بودم پشت در و گوش هامو گرفته بودم. علی میخندد: - مثلا همراه مریض بودی. - پرستاره دید رنگم پریده . خودش گفت برو بیرون. صدات ميزَ... که صدای در می آید. بی اختیار همه ساکت می شویم حتی قاشق هایمان بین راه دهان و بشقاب می ماند. نگاهها می رود سمت در. نمی دانم که درفکرهمه این بود یا فقط من که در باز می شود، قامت پدر، رشید ترین قامتی است که حتی سرو هم در مقابلش قد خم می کند. می دوم سمتش و نمی دانم چگونه بغلش می کنم. به خودم که می آیم سفت در آغوشم گرفته و موهایم را نوازش میکند. عکس العملم پدر را شوکه و دیگران را از آغوشش محروم کرده است. کمی که آرام می شوم، سر مادر و ریحانه را جلو می آورد و میبوسد و بعد علی را در آغوش میگیرد و چند دقیقه ای دو مرد می مانند. سفره را که می بیند می گوید: - به به. چه ضیافتی هم برپاست. مادر زنم دوستم داره.. اعصابم تحریک شده و حال خوش و ناخوشم را نمی فهمم. اشتها هم ندارم. همه چشمان پر آب دارند، حتی علی. مثل همیشه دیرآمدن های بیخبری اش. دوباره دستی دور شانه ام می اندازد و می گوید: محبوب خونه چه طور؟ #نرجس_شكوريان_فرد #رنج_مقدس ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال_مجازه 🚫 ( بجز رمان های این نویسنده بزرگوار که نشرش به خواست نویسنده آزاده 😉 ) #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

📚 #مهر_و_مهتاب 📝 نویسنده #تکین_حمزه_لو ♥️ #قسمت_نود_پنجم با آرامش پله ها را پايين آمدم،سوئيچ را از کيفم در آوردم و دزدگير ماشين را خاموش کردم.يک شاخه گل رز و يک کاغذ تا شده زير برف پاک کن ماشين قرار داشت،آهسته گل و کاغذ را برداشتم و سوار شدم. با آرامش کاغذ را برداشتم و باز کردم،خط خواناي حسين نمودار شد. به نام خداوند بخشاينده مهتاب عزيزم: نمي دانم چرا از دستم رنجيده اي؟...هرچه فکر مي کنم نمي فهمم چه کار بدي انجام داده ام که تو ناراحت شدي،ولي اگر گناهي کرده ام،ندانسته و بي غرض بوده،از تو تقاضاي بخشش دارم.مي دانم که قلب مهربانت،مرا مي بخشد. حسين دوباره بغض گلويم را فشرد.بيچاره حسين!به جاي اينکه او از دست من ناراحت و رنجيده باشد،از من طلب بخشش هم مي کرد.بي اختيار اشکهايم سرازير شد.سرم را روي فرمان گذاشتم.خسته بودم!از حرفهاي شروين،از ندانستن آينده،از پيش بيني عکس العمل پدر و مادرم در مقابل حسين... صدايي از جا پراندم.حسين روي صندلي کنارم نشسته بود.بي اعتنا به حضورش،به گريه کردن ادامه دادم.صداي مهربانش بلند شد: - چي شده مهتاب؟هنوز از من ناراحتي؟ لب برچيدم:نه،براي چي از دست تو ناراحت باشم؟خسته شدم از اين وضعيت!اين پسره مزخرف هم هي چرت و پرت ميگه!اعصابم خورد شده... صداي حسين از خشم دورگه شد:شروين؟... چي بهت گفت؟ لحظه اي از ديدن صورت قرمز و رگهاي متورم گردنش ترسيدم.فوري گفتم: - از همون چرت و پرت هاي هميشگي!...ولش کن بابا،داخل آدم؟ سريع ماشين را روشن کردم و حرکت کردم.چند دقيقه که گذشت،حسين گفت: - خوب مهتاب خانم از خواستگارت برام تعريف کن...چي شد؟ با حرص گفتم:هيچي قرار عقد و عروسي هم گذاشتيم.انشاالله دعوتت مي کنم!رنگ حسين پريد.فوري گفتم:شوخي کردم بابا!آنقدر خشک و رسمي باهاشون برخورد کردم که دمشون رو گذاشتن روي کولشون و رفتند،مامانم هم حسابي دعوام کرد. حسين با آسودگي خنديد و گفت:خوب حالا چرا قبولش نکردي؟ شادي حسين به من هم سرايت کرد،گفتم:آخه يکي ديگه رو دوست دارم...يک آدم خل و ديوونه... حسين قهقهه زد:حالا کي هست؟... با پررويي گفتم:اسمش حسينه!حسين هم با جسارت گفت:تو دوستش داري،اما اون عاشقت شده! آنقدر رک و راست حرفش را زد، که ساکت شدم.چند لحظه اي هردو در سکوت به روبرو خيره شديم.بعد حسين پرسيد: - مهتاب من دارم ديوونه ميشم...آخه تا کي بايد اينطوري باشيم،من تو رو ميخوام مهتاب،دلم مي خواد از من جدا نشي...همش نگرانم که رندان تو رو از من بگيرن.بگذار با پدرت صحبت کنم. فوري گفتم:نه حسين،اول بايد پدرم با تو آشنا بشه،کمي بشناستت بعد تو حرفتو بزني،اينطوري بي مقدمه بري حتما جواب رد مي شنوي! حسين غمزده گفت:اگه تو رو از دست بدم،حتما مي ميرم. آه که چقدر اين پسر با صداقت و روراست را دوست دارم.به نيمرخ مردانه اش خيره شدم.صورتش برايم خيلي زيبا بود.ظريف و در عين حال مردانه!آهسته گفتم:من هم اگه تو رو از دست بدم مي ميرم. حسين برگشت و نگاهم کرد،آهسته گفت:تو منو از دست نميدي،من هزارسال هم باشه حاضرم صبر کنم...فقط مي ترسم تو پشيمون بشي...بري ازدواج کني. لحن سوزناکش دلم را آتش زد. دستپاچه گفتم:من تو رو انتخاب کردم حسين!سرحرفم هم هستم.حتي اگر همه دنيا مخالف باشن،من زنت ميشم. آنچنان احساساتي شده بودم که مي ترسيدم تصادف کنم. آهسته کنار خيابان پارک کردم . پایان فصل 26 ادامه دارد.... ┄┅┅✿💐🍃💕🌹🌸✿┅┅┄ @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 کانال رپلای (دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان های ما و pdf رمان های دیگری)👇🏻👇🏻👇🏻 @repelay

🌼🍃🌼 📚 #عشقی_به_پاکی_گل_نرگس 🌼🍃 🌼 📝 نویسنده: #فاطمه_اکبری 🔻 #قسمت_نود_پنجم سارافون طوسی که پوشیده بودبا شال بلند صورتیش‌خیلی قشنگ شده بود. بالبخندگفتم: +خیلی جیگرشدی مهتاب. بااخم گفت: مهتاب:چشمات ودرویش کن بی حیا. بالحن چندش آوری گفتم: +جووون،بخورمت! مهتاب ادای عق زدن در آوردوگفت: مهتاب:خیلی چندشی هالین. خندیدم وگفتم: +خب،بزن بریم که الان عشاقت میان. هیچی نگفت،فکرکنم ناراحت شد،به سمتش رفتم وگفتم: +مهتاب ناراحت شدی؟ شونه ای بالاانداخت و گفت: مهتاب:ای کاش حسین جای این خواستگاربود. بامهربونی گفتم: +مهتاب بیخیال،تونباید بااحساست تصمیم بگیری به آیندت فکرکن. نفس عمیقی کشیدوگفت: مهتاب:راست میگی،بیخیال. دستش وگرفتم وباذوق‌گفتم: +پس بریم پایین دیگه الان میان. مهتاب خندیدوگفت: مهتاب:توچراانقدرذوق داری؟ +آخه تاحالاتوخواستگاری کسی شرکت نکردم. مهتاب باتمسخرگفت: مهتاب:اوه چه افتخاری نصیبم شده. فازغرورگرفتم وگفتم: +پس قدربدون. خندیدوچیزی نگفت. دستش وگرفتم وگفتم: +بریم دیگه. دستش وازدستم بیرون آوردوگفت: مهتاب:یه لحظه صبرکن. باکنجکاوی نگاهش کردم که چیکارمیخوادکنه. به سمت کمدرفت وکشوی کمدش وبازکردویک چیز سفیدبیرون آورد. ازجاش بلندشدوروبه روی آیینه ایستادواون پارچه ی سفیدوبازکرد. جاااان؟چادر؟ باتعجب گفتم: +مهتاب؛چادرداری میزاری؟ مهتاب لبخندی زدوگفت: مهتاب:آره. لبم وکج کردم وگفتم: +چی چیوآره؟بسه دیگه بابااون شالت وکه تانصف ابروت کشیدی پایین بسه دیگه. لبخندمهربونی زدوروبه روی آیینه قدی ایستاد گفت: مهتاب:ولی برجستگیای بدنم مشخصه واین من و اذیت می کنه. دهنم به طورکل بسته شد،این به چه چیزایی اهمیت میده ومن... به تیپم نگاه کردم،ناخودآگاه خیلی خجالت کشیدم،‌یه هودی سفیدکوتاه پوشیده بودم بایه شلوار جین آبی که روی رونش زاپ داربود،‌ موهامم بالا سرم محکم بسته بودم.‌چادروروی سرش گذاشت، خیلی خوشگل شده بود مثل فرشته هاشده بود. مهتاب:تموم شدما. هرهرزدزیرخنده،ولی من‌خندم نگرفت،حس بدی‌داشتم،یجوری شده بودم انگارازخودم بدم اومده بودوبه مهتاب حسودی‌می کردم. چراانقدراون خوبه ومن بد؟ مهتاب کنارم نشست و بانگرانی گفت: مهتاب:خوبی هالین؟ لبخندزورکی ای زدم و گفتم: +آره خوبم،بریم؟ انگارقانع نشده بودبااین حال گفت: مهتاب:بریم. ازجامون بلندشدیم و ازاتاقش رفتیم بیرون. وسط پله هابودیم که یهویادچیزی افتادم، سریع گفتم: +وای مهتاب! مهتاب باترس گفت: مهتاب:چی شده؟ ضربه ای به پیشونیم زدم وگفتم: +رژ،رژنزدی،هیچی به صورتت نزدی که. دستش وتوهواتکون دادو گفت: مهتاب:اِ....،ترسیدم، ول کنابیابریم. باعجله گفتم: +اِحرف نزن اینجوری که نمیشه.‌ لبخندی زدوگفت: مهتاب:کسی که من وبخوادهمینجوری میپسنده نه بایک تُن آرایش. دوباره لبخندی زدوبا صدای مهین جون که صداش می کردسریع‌رفت پایین ولی من هنگ‌کرده بودم وهمونجا ایستاده بودم،نمیدونم چراحرفای مهتاب باعث می شدحس عجیبی بهم دست بده،حسی مثل عذاب وجدان. سعی کردم این افکارواز خودم دورکنم،نفس عمیقی کشیدم ورفتم پایین. مهین جون درحال پپسی بازکردن واسه مهتاب بود: مهین:قربونت بشم دختر نازم،خیلی خوشگل شدی. لبخندغمگینی زدم وزل زدم بهشون،انقدر محوشون شده بودم که نفهمیدم دارن بهم نگاه می کنن. ناخودآگاه گفتم: +مامانم هیچ وقت به من اینجوری نگفت. بغض کردم،بی توجه به نگاه نگران ومتعجب مهین جون ومهتاب سریع وارد آشپزخونه شدم. سریع یه لیوان آب خوردم که بغض بی صاحابم بره پایین. صدای مهتاب وازپشت سرم شنیدم: مهتاب:هالین جونم خوبی؟ برگشتم سمتش ولبخندی زدم وگفتم: +آره عزیزم. مکثی کردویهوباهیجان گفت: مهتاب:وای هالین بیاسریع شیرینی روبچینیم توظرف چنددقیقه دیگه میان. سریع گفتم: +آره آره من الان شیرینی رومی چینم. مهتاب:باشه پس منم فنجوناروآماده می کنم. سری تکون دادم وهرکدوممون به سمتی رفتیم. شیرینی روازیخچال برداشتم ومشغول چیدنش توظرف شدم. همین که کارم تموم شدزنگ دربه صدادراومد. &ادامه دارد.... 🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼 📚@ROMANKADEMAZHABI❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌این رمان سفارشی کانال رمانکده مذهبی میباشد کپی شرعا اشکال دارد❌❌ کانال رپلای (دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان های ما و pdf رمان هایی دیگر)👇🏻👇🏻👇🏻 @repelay

🍃🥀🍃🥀 🥀🍃🥀 🍃🥀 🥀 ⚜️هوالعشق ⚜️ 📕#محافظ_عاشق_من🥀 ✍️ به قلم : #ف_میم 🍃 #قسمت_نود_پنجم حمایت های برادرانه رسول به اندازه ای بود که همه ی فامیل انیس را خواهر رسول می دانستند . همیشه او را مثل برادر بزرگترش می دید و او را داداش صدا میکرد . با قلب ضعیفی که نفسش را گرفته بود گفت : داداش رسول ؟ دستتون چی شده ؟ حالتون خوبه ؟ ـ حالم خوب نیست ولی حال محسن خیلی خوبه اشکی گونه اش را خیس کرد که انیس با نگرانی پرسید : اینقدر درد دارین ؟ ببخشید میشه بگید محسن کجاست ؟ با خجالت سرش را پایین انداخت و ادامه داد ؛ میخواستم جشن بگیرم بهش بگم داره بابا میشه ولی اشکالی نداره همین جا بهش میگم با این حرفش انگار خنجری به قلب رسول فرو کرده باشد ، شانه های مردانه اش از گریه لرزید . با نگاهی باحیا رو به رسول گفت : داداش اشکال داره الان بگم ؟ بی ملاحظگیه ؟ خوشحال نشدین ؟ ـ چرا انیس جان خیلی خوشحال شدم ـ پس چرا گریه میکنین ؟ میشه بگید محسن کجاست ؟ به نیمکت اشاره کرد و گفت : بیا اینجا بشین انیس جان ـ داداش تو رو خدا بگین چیشده ؟! ـ ببین انیس جان ، ما دیشب فکرش رو هم نمی کردیم که عراقی ها بعد از عملیات قبل بتونن پاتک بزنن ... نیمه های شب بود که آتیش از هر طرف احاطمون کرد ما تا چند ساعت پیش توی محاصرشون فقط شهید میدادیم ... خیلیا رو اسیر کردن ... تا اینکه گردان المهدی استان فارس اومدن و حلقه محاصره رو شکستن ... ولی .... ـ محسن اسیر شده ؟ خب زود بر میگرده مگه نه ؟ داداش زخمی هم شده بود ؟ رسول با دلی که از غم آتش گرفته بود رو به نگاه بی تاب انیس گفت : انیس جان .... محسن ... محسن دیگه بر نمیگرده .... محسنِ تو شهید شد ... من نا برادر توی اون آتیش تنهاش گذاشتم .... نتونستم برش گردنم ... من دست شکسته ... من بیهوش بودم ... من بی لیاقت برادرمو میون آتیش ول کردم انیس نمی شنید که رسول چه می گوید فقط این جمله در سرش می پیچید " محسن دیگه بر نمیگرده ... محسن تو شهید شده " قلبش بی قرار تر از همیشه در سینه اش می کوبید ... نفسش گرفته بود ... هر چه تلاش میکرد بخاطر کودکش اکسیژن را به ریه اش فرو ببرد بیشتر احساس خفگی میکرد ... زجه زهرا ( همسر رسول ) که فاطمه را به خود فشرده بود و با سوز گریه میکرد حالش را بدتر میکرد .... &ادامه دارد ... 🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌این رمان سفارشی کانال رمانکده مذهبی میباشد کپی شرعا اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱 🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞 💞🌱💞🌱💞🌱💞 🌱💞🌱💞 🌱هوالمحبوب💖 📙 #رمان_روزگار_من 💞 📑🖌به قلم: #انارگل 🌸 🌱 #قسمت_نود_پنجم از این به بعد باید خیلی مراقب خودشون باشن چون خطر کاملا رفع نشده و به قسمت حساسی اسیب رسیده حدودا دو سه ماهی باید استراحت مطلق باشن زیاد راه نرن تا کاملا بهبود پیدا کنن زن عمو ـ اقای دکتر بعدش پسرم خوب میشه؟؟!!! گفتم که حاج خانم خوب میشن اما باید مراقب باشن خیلی کار سنگین انجام ندن به خودشون زیاد فشار نیارن دکتر نگاهی به محسن انداخت و گفت ان شاالله که خوب میشی و بعد رفت ... محسن یه لحظه چشمش به من خورد که از پشت نگاهش میکردم بعد اروم یه لبخندی بهم زد خب منم یه خرده شکه شده بودم از طرفیم ترسیده بودم که یدفعه خبر دادن بیمارستانه بعد اروم رفتم جلو سلام اقا محسن خدا بد نده ان شاالله که خوب میشین محسن اروم دستشو بلند کرد و از پاهای پسرم که بغلم بود گرفت و یه لبخند زد زینبم دخترم فاطمه رو اورد جلو زن عمو ـ محسن جان مادر نگاه کن بچه های فرزانه به دنیا اومدن به لطف خدا یه پسر یه دختر... محسن با تمام عشق نگاهشون میکرد اون لحظه میشد مهر پدری رو تو چشماش دید پرستار ازمون خواست که اتاق و ترک کنیم تا یه خرده استراحت کنه عمو موند پیشه محسن و ماهمگی برگشتیم فعلا که تا یکی دو هفته باید تحت نظر پزشک باشه اون وقت اگه دکتر اجازه داد محسن میاد خونه .... خیلی خیالم راحت شد وقتی محسن و دیدم ... رسیدیم خونه بچه هارو به کمک مامان خوابوندم ... ای جاانم مامان نگاه کن واقعا هم راست میگن بچه ها مثل فرشته هان 😍😍😍 بله دخترم چون که خیلی پاک و معصومن خوش بحالشون که بی گناهن و از همه چی بی خبر ولی دخترم فاطمه خیلی شبیه بچگی توعه ... جدی مامان .. اره عزیزم تو همین جوری بودی اولش موهات خیلی بور و روشن بود بعد که بزرگتر شدی یه خرده تیره تر شد اما در عوض پسرت شبیه عباسه راستی حالا قضیه عقد چی میشه ... نمیدونم مامان باید صبر کنیم دیگه تا محسن بهتر بشه و از بیمارستان مرخصش کنن حدودا یه هفته گذشت اما فعلا طبق نظر دکتر باید یه چند روزه دیگه هم بمونه ... ماهم هنوز برای بچه ها شناسنامه نگرفته بودیم ... اون شب رفتیم خونه زینب اینا ... اتفاقا اونجا هم همین بحث بود که کی عقد کنیم ... یه دفعه زینب به شوخی گفت خب چه کاریه بجای مزار تو بیمارستان عقد کنید😁😁😁 معصومه خانم یه چپ چپ به زینب نگاه کرد اخه دخترم اینم شوخیه که تو میکنی ... ولی حرفش منو به فکر انداخت ... منم بی مقدمه گفتم اره چرا که عجب فکر خوبی .... ما میتونیم تو بیمارستان عقد کنیم اینجوری محسنم خوشحال میشه ... ما تو فکر عقد بودیم از اون طرفم محسن خیلی ناراحت بود... عمو و زن عمو و مرتضی هم کنارش بودن ... مرتضی ـ داداش چرا تو خودتی انگار ناراحتی؟؟؟ هیییی چی بگم از این وضعیتم ناراحتم اخه قرار بود من مراقب زن و بچه عباس باشم اما حالا ببین یه نفر باید مراقب من باشه 😔😔😔 اصلا خیلی ازشون خجالت میکشم شاید با این اوضاع دیگه فرزانه قبولم نکنه 😔😔😔 زن عمو ـ ناراحت نشو مامان جان تو سعی خودتو کردی اینم اتفاقیه که افتاده تو بخواست خودت که نمیخواستی مجروح بشی عمو ـ نه من برادر زادمو خوب میشناسم همچین ادمی نیست که زود جا بزنه ... مرتضی ـ اره محسن بابا راست میگه ما تصمیم خودمونو گرفتیم و فقط مونده بود با عمو مشورت کنیم 🔖 &ادامه دارد.... 💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱💞🌱 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_نود_پنجم احساس میکنم وجود سجاد باعث میشود خون در رگ هایم سریع تر به جریان بی افتند و قبلم بی تاب میشود . سرم را بیش از قبل خم میکنم و زیر چشمی نگاهش میکنم ؛ سعی میکنم ظاهرم راحفظ کنم +سلام ، الحمد لله شما خوبین ؟ سجاد نگاهش را از من میدزدد انگار او هم تمایلی به نگاه کردن من ندارد . این کارش حس عجیبی را به من منتقل میکند ، حسی گنگ . _خیلی ممنون شکر خدا +بفرمایید بشینید بی اختیار در فکر فرو میروم . چرا تابحال به نگاه های سجاد دقت نکرده بودم ؟ همیشه همینطور بود ؟ با همه ی نامحرم ها همینطور است ؟ یا فقط با من اینطور رفتار میکند ؟ سدگل دستی به شانه ام میکشد _کجایی تو دختر ؟ بیا بریم سر بلند میکنم ، تازه متوجه جای خالی سجاد میشوم . سعی میکنم جلوی نازنین وا ندهم . حرف هایش را نشنیده میگیرم ، جدی ولی با لحن محبت آمیزی میگویم +بریم بشینیم و بدون اینکه منتظر سوگل باشم به سمت مبل ۲ نفره ای میروم و روی آن مینشینم . بعد از گذشت ۲۰ دقیقه بلاخره خانواده عمو محسن هم میرسند . با اکراه بلند میشوم و برای استقبال از آنها جلوی در می ایستم . بعد از ورود همه و سلام و احوالپرسی برای ندیدن شهروز به آشپزخانه میروم و بعد از چیدن میوه ها دوباره کنار سوگل مینشینم . به محض نشستنم متوجع نگاه های تمسخر آمیز شهروز که بین شهریار و سوگل میچرخد میشوم . بعد از چند دقیقه پوزخند صدا داری میزند _چی شده یه هو همه مسلمون شدن ؟ یهاره تیز شهروز را نگاه میکند . اخم غلیظی میکند و با تحکم نام شهروز را میخواند تا به او هشدار بدهد که سکوت کند . اما شهروز کوتاه نمیاید ، نگاه معنادارش را در جمع میگرداند _نه آخه اگه خبریه به ما هم بگید از قافله عقب نمونیم . سوگل قرمز میشود و سر به زیر می اندازد ؛ اما شهریار بر عکس او با آرامش پرتقالی را از طرف میوه اش بیرون میکشد و همانطور که آن را پوست میکند خطاب به شهروز میگوید _والا من که خبرارو بهت میدم ، خودت میخوای از قافله عقب بمونی نگاه تحسین آمیزی به شهریار میکنم . تعقیرات در او کم کم دارند خودشان را نشان میدهند . شهروز دهان باز میکند تا چیزی بگوید اما بهاره پیش دستی میکند _بسه ؛ تو مهمونی جای این حرفا نیست . شهروز با آرامش به صندلی تکیه میدهد و شهریار به کارش ادامه میدهد . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️ ☔️🍄🌈🦋☔️ 🍄🌈🦋 ☀️هوالحبیب 🌈 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝به قلم #زهرا_فاطمی☔️ 📂 #فصل_سوم 🖇 #قسمت_نود_پنجم با اصرارهای حمید و روهام در نهایت مجبور شدم برای مشاوره پیش روانشناس بروم. اوضاع روحی ام روز به روز بهتر میشد و این باعث خوش حالی همه شده بود و بیشتر ازهمه باعث خوشحالی دخترکم . امروز قراربود برای فهمیدن جنسیت با حمید به مطب دکتر برویم. نیم ساعتی می‌شد که من و نجلاءمنتظر حمید بودیم. مشغول برداشتن وسایلم بودم که صدای زنگ بلند شد _آخ جون بابایی اومد نجلا با ذوق به سمت در دوید و در را باز کرد _سلام باب... با قطع شدن صدای نجلاء به سمت در رفتم. شوکه شده بودم با چشمانی گرد شده به او نگاه می‌کردم. حجاب زیادی برازنده او بود _ژاسم....ن! خانومانه خندید و در مقابلم نگاهم چرخی زد _خوشگل شدم؟ _وای دختر عالی شدی !چقدر حجاب بهت میاد!. با هیجان براندازش کردم یک پیراهن آبی آسمانی بلند تا روی غوزک پا پوشیده بود به همراه یک شال سفید که صورتش را به زیبایی قاب گرفته بود _روژان ممنونم ازت تا خواستم حرفی بزنم خودش را به آغوشم انداخت _خدا منو خیلی دوست داشت که تو رو سر راه من قرار داد .من از خدا بخاطر تو خیلی ممنونم. صدای لرزانش را که شنیدم او را از خودم فاصله دادم _دیوونه چرا گریه میکنی؟بیا داخل ببینم چی شده؟ ژاسمن کفش هایش را درآورد و وارد شد. _بشین قربونت بشم کنارش روی مبل نشستم و دستش را گرفتم _حالا بگو چیشده؟این چه تیپیه واسه خودت ساختی؟ _یادته وقتی خواهرزاده ام تو بیمارستان بود .دکترا میگفتن امیدی بهش نیست .تو واسم از مردی گفتی که جوانمرد بود.از مردی که اسوه بود یادته گفتی به عباس توسل کن _یادمه _اون روز رفتم بیمارستان ،حال خواهرزاده ام خیلی بد بود دکترا بالای سرش بودند همونجا صداش زدم .بهش گفتم آقاعباس، اگه خواهرزاده ام رو نجات بدی، من دینم رو عوض میکنم و مسلمان میشم .مثل روژان حجاب میگیرم. همون لحظه بود که حس کردم یک نور وارد اتاق شد . چشمم به نور بود که متوجه حرکت دکترا شدم. خواهرزاده ام دوباره به زندگی برگشته بود.وقتی دنبال نور گشتم کسی نبود . اشکهایش جاری شد _من مطمئنم که اون اتفاق بخاطر آقای عباس بود.اون نور یاخودش بود یا از سمت اون .شک ندارم روژان!! گریه اش شدت گرفت . دست دور شانه اش حلقه کردم و اجازه دادم تا خودش را خوب خالی کند. &ادامه دارد... ☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️ 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌کپی رمانهای رمانکده مذهبی بی اجازه جایزنیست❌ ↪️ ریپلای(دسترسی به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🦋°🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋° 🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋° 🦋°🌱•🕊 📘رمان‌عاشقـانه‌مـذهـبی : #او_را 🖌 به قلم : محدثه‌افشاری 🌱 #قسمت_نود_پنجم از کوچه که خارج شدم ، طبق عادت ، دستم رفت سمت ضبط ! اما دوباره دستم رو عقب کشیدم . نیاز به فکر داشتم ، نمیخواستم برم تو هپروت بحث لذت خیلی برام جالب بود ... " این چه دینیه که ایقدر لذت بردن براش مهمه !؟ اصلاً به دین نمیاد که تو کار لذت باشه ! اگه همه این عشق و حالا بخاطر کم بودن لذتشون ، حروم شدن ؛ چه لذتیه که از اینا بیشتره...؟ " سروقت رسیدم خونه و رفتم تو اتاق . « یه مدت که طرف تمایلات سطحی نری ، تمایلات عمیقت رو پیدا میکنی و اونوقت از هرلحظه ی زندگی لذت میبری! » این اولین کاغذی بود که به محض ورود به اتاق ، دیدمش !‌ البته من این رو برای ترک راحت تر سیگار نوشته بودم اما از هر نظر دیگه ای هم میشد بهش نگاه کرد . خیلی عجیب بود ! انگار همه چی دست به دست هم داده بودن تا من جواب سوال هام رو بگیرم ! صدای پیامک گوشیم ، رشته ی افکارم رو پاره کرد. " سلام ترنم جان. خوبی گلم؟ فردا میخوام برم جایی ، میای باهم بریم؟ " زهرا بود. خیلی مایل نبودم. از بار اول و آخری که یه دختر چادری رو سوار ماشینم کردم ، خاطره ی خوبی نداشتم ! فکرم رفت پیش سمانه. هنوزم ازش بدم میومد ! شاید منظور اون ، با حرف‌هایی که تازگیا میشنیدم فرقی نداشت ، اما از اینکه اونجوری باهام صحبت کرده بود ، اصلا خوشم نیومد . تو آینه به چهره ی بی آرایشم نگاه کردم ! و یادم اومد بعد اون روز از لج سمانه تا چندوقت غلیظ‌تر آرایش میکردم ! با بی میلی با پیشنهاد زهرا موافقت کردم و برای خوردن شام ، رفتم پایین. مامان به جای بابا هم بهم سلام داد و حالم رو پرسید دلم براش سوخت. هرکاری که کرد نتونست جو سرد و سنگین خونه رو کمی بهتر کنه و بابا بدون کوچکترین حرفی ، آشپزخونه رو ترک کرد! -ترنم آخه این چه کاراییه تو میکنی!؟ تا چندماه پیش که همه چی خوب بود ! چرا بابات رو با خودت سر لج انداختی!؟ - مامان جان ، من نمیتونم با قواعد بابا زندگی کنم ! بیست سال طبق خواست شما رفتار کردم ، ولی واقعا دیگه نمیخوام این مدل زندگی کردنو - آخه مگه چشه!؟ میخوای اینجوری به کجا برسی!؟ من و پدرت جزو بهترین استادای دانشگاه و بهترین پزشک ها هستیم ... - شما فقط تو محل کارتون بهترینید ! یه نگاه به این خونه بندازید . از در و دیوارش یخ میباره ! اگر این موفقیته ، من اینو نمیخوام ! من عشق میخوام ، آرامش میخوام . من این زندگی رو نمیخوام خانوم دکتر ! قبل از اینکه مامان بخواد جوابی بده ، آشپزخونه رو ترک کرده بودم ....! میدونستم لحن بد و بلندی صدام باعث ناراحتیش میشه. سرم رو انداختم پایین تا دوباره نگاهم به برگه ها نیفته ! احساس شکست میکردم ... کاری که کرده بودم با هدفی که میخواستم بهش برسم ، مغایرت داشت ! کار اشتباهی رو که دلم میخواست و یک میل سطحی بود ، انجام داده بودم و این به معنی یک مرحله عقب افتادن از پیدا کردن تمایلات عمیق بود با شنیدن صدای پای مامان بدون معطلی در اتاق رو باز کردم. اینقدر یکدفعه ای این کار رو انجام دادم که ایستاد و با ترس نگاهم کرد ! - من...امممم.. احساس خفگی بهم دست داده بود. گفتن کلمه ی ببخشید ، از گفتن تمام حرف ها سخت تر بنظر میرسید. - من...معذرت میخوام! یکم تند رفتم.... مامان سکوت کرده بود و با حالتی بین دلسوزی و سرزنش نگاهم میکرد . - قبول دارم بد صحبت کردم. اشتباه کردم. فقط خواستم بگم تصور ما راجع به موفقیت یکی نیست ! مامان یکم بهم فرصت بدید ، من دارم سعی میکنم خودم رو از نو بسازم !! حالت نگاهش به تعجب و تأسف تغییر رنگ داد و سرش رو تکون ملایمی داد و زیر لب زمزمه کرد - شب بخیر با رفتنش نفس عمیقی کشیدم و تازه متوجه خیسی پیشونی و کف دستام شدم !! واقعا سخت بود اینجوری زندگی کردن ! هرچند یه حس آرامش توأم با هیجان داشت و این دوست داشتنی ترش میکرد ! با اینکه غرورم رو زیرپا گذاشته بودم ، ته دلم از کاری که کرده بودم ، احساس رضایت داشتم. یه احساس رضایت عمیق ...! 🕊ادامه دارد .... •🕊🌱🦋°🌱•🕊🌱🦋°🌱•🕊 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌کپی‌رمان‌ازرمانکده‌مذهبی‌بی‌اجازه‌جایزنیست❌ ↪️ قسمت‌اول‌دیگررمانهاوpdfرمانهای‌ما👈@repelay