‌حاج محمداسماعیل دولابی(ره) " #حسن_ظن چیز خیلی بزرگی است. اصلا خداوند در قرآن، سوءظن را نهی کرده است. خال صورت، صورت را زیبا می کند. اگر در زندگی خال سیاهی دیدی، برای نشان دادن آن سفیدیهاست. همانطور که شیرینیهای زندگی را می خورید، ترشیهای آن را هم بخورید." -------------------------------- 📒 کتاب طوبای محبت۱، ص ۱۳۹

فرزندپروری ایرج شهبازی ما انسان‌ها موجودات عجیبی هستیم. در مسائل مهم و اصلی زندگی، همه خود را صاحب‌نظر و متخصص می‌دانیم، ولی در امور فرعی و غیرمهم زندگی، به راحتی به نادانی و ناتوانی خود اعتراف می‌کنیم و از متخصصان کمک می‌گیریم. فی‌المثل ما برای تعمیر ماشین و دوچرخه و کولر خود، با اطمینان خاطر، از افراد ماهر یاری می‌گیریم و برای کشف و رفع بیماری‌های جسمی خود، بی هیچ تردیدی به پزشکان مراجعه می‌کنیم و در برابر آنها کاملاً تسلیم می‌شویم، ولی شگفت اینجاست که برای درمان مشکلات روحی و روانی و فکری خود، به دانش و آگاهی خویش اعتماد می‌کنیم و کمتر حاضر می‌شویم اعتراف کنیم در این زمینه‌ها ناآگاه و ناواردیم و کمتر سخنان انسان‌های آگاه و فرزانه را می‌پذیریم. درمورد امر بسیار مهم «فرزندپروری» نیز چنین است. عموم افراد، در زمینۀ تربیت فرزند، خود را خبره و آگاه می‌‌دانند. کسانی که به قول سقراط برای تربیت اسب خود، حتماً از اسب‌شناسان یاری می‌گیرند، پای تربیت فرزند که به میان می‌آید، همه با اطمینان کامل، خود را دارای صلاحیتِ فرزندپروری می‌دانند (مجموعۀ آثار افلاطون، ترجمۀ استاد محمدحسن لطفی، ص 20). راستی در میان هشتاد میلیون ایرانی چند نفر واقعاً صلاحیت تربیت اسب را دارند؟ شاید تعداد آنها به ده هزار نفر هم نرسد. حال بپرسیم در میان این همه پدر و مادرِ ایرانی چند نفرشان واقعاً انسان‌شناس هستند و برای تربیت فرزندانشان صلاحیت دارند؟ چند نفر واقعاً از طبیعت فرزند، شأن انسانی او، خواسته‌ها و نیازها و استعدادها و محدودیت‌ها و نقص‌ها و قوّت‌های او آگاهی دارند؟ بی‌گمان عموم پدر و مادرها خودشان را در این زمینه واجد صلاحیت می‌دانند و اگر به آنها بگوییم: «شما دانش و آگاهی لازم برای تربیت فرزندتان را ندارید» از ما به شدت می‌رنجند و به خون ما تشنه می‌شوند. دریغا که سرزمین ما قتلگاهِ فرزندان دلبند ماست. این همه انسان غمگینِ ناامیدِ ناتوانِ بی‌برنامۀ بی‌هدف نتایج تعلیم‌ها و تربیت‌های نادرست‌اند. ما که هیچ‌گاه جرأت نداریم خود را گل‌شناس و اسب‌شناس و کولرشناس و ماشین‌شناس بدانیم، شگفت‌آور است که همه خود را انسان‌شناسِ درجه اول می‌دانیم و برای تعلیم و تربیت فرزندان‌مان نظر می‌د‌هیم و نظراتمان را اجرا می‌کنیم. گویا ارزش فرزند ما کمتر از ارزش گُل و اسب و کولر و ماشین است. به نظر می‌رسد غیر از آن خودبزرگ‌بینیِ ذاتی که باعث می‌شود ما به دانش و آگاهی خود اعتماد بیش از حد داشته باشیم و به قول سعدی، عقل خود را به کمال بدانیم، یک مسئلۀ مهم دیگر هم وجود دارد؛ عموم انسان‌ها گمان می‌کنند «غریزه» برای پدر و مادر شدن کافی است. مردان و زنان بالغ در خود میلی مهارناپذیر برای فرزندآوری می‌یابند و غالباً گمان می‌کنند این میل طبیعی و غریزی برای فرزنددار شدن کافی است و بی‌درنگ برای ارضای آن اقدام می‌کنند. وقت آن رسیده است صادقانه و بدون خودفریبی اعتراف کنیم که غریزه برای فرزندآوری لازم است ولی کافی نیست. زمان آن رسیده است واقع‌بینانه اعتراف کنیم ما صلاحیت تربیت فرزندمان را نداریم و از متخصصان یاری بگیریم. من که تکلیفم با خودم روشن نیست و نگاه درستی به انسان و جهان و زندگی ندارم و درون من پر است از خودخواهی‌ها و نادانی‌ها و تناقض‌ها و تعارض‌ها و اضطراب‌ها و نگرانی‌ها و اندوه‌های فراوان، چگونه می‌توانم فرزندی سالم و متعادل و موزون و آرام و شاد و خیرخواه تربیت کنم؟ به تعبیر پیر فرزانۀ نیشابور فرزند مطلوب است، آنگاه که پدر معیوب نباشد». پدری که خود سراپا عیب است، چگونه می‌تواند فرزندی سالم تربیت کند»؟ (الهی‌نامۀ عطار، چاپ دکتر شفیعی کدکنی، ص 154). از این روست که به گفتۀ دکتر سرگلزایی، ما برای تربیت فرزندانمان از همان روش‌های اهلی کردن حیوانات استفاده می‌کنیم؛ یعنی از «تهدید» و «تنبیه» و «تطمیع» و «تحمیق». گویا هدف ما نه تربیت فرزند، بلکه رام کردن و آرام نگاه داشتن اوست. اولین گام در راه تربیت فرزند این است که صرفاً با اعتماد به سرمایۀ غریزه، به صرافتِ فرزندآوری نیفتیم. آنگاه صادقانه در خود نظر کنیم و اگر دیدیم آگاهی‌ها و توانایی‌های لازم برای فرزندپروری را نداریم، با مطالعۀ کتاب‌های درست و دقیق و با یاری گرفتن از متخصصان، به امر مهم تعلیم و تربیت فرزندمان بپردازیم. #فرزندپروری

‍💐چند دستور العمل برای شفای بیماری های سخت! 🌸 آیت الله بهجت (ره) می فرمودند: این کارها را به این نیّت که اگر مردن بیمار حتمی نیست، به وسیله این ها شفا یابد، انجام دهید: 1⃣ مقدار کمی از خاک پاک مدفن سیّدالشهدا علیه السّلام را در آب زمزم مخلوط کرده و هفتاد مرتبه سوره «حمد» بر آن بخوانید و در نوبت های متعدد، هر روز به بیمار بخورانید، تا زمانی که شفا یابد. 2⃣ به فقیران «متعدد» صدقه بدهید، گرچه صدقه ای که به هر کدام میدهید، کم باشد. 3⃣ روزی هفت بار سوره «حمد» را به نیّت شفای او بخوانید. 4⃣ هر کس نزد بیمار میرود، برای شفایش سوره «حمد» بخواند. 5⃣ بیمار را به مشاهد مشرَّف (مزار معصومان علیه السّلام و …) ببرید و اگر نمی تواند، همین طور نیّت و توجّه کند که به آن مشاهد رفته و زیارت کند، و همین که نیّت شفا یافتن به آن زیارتگاه برود، کافی است. 6⃣ در حضور بیمار، مرثیه بخوانید به طوری که او منقلب و متأثر شود. 7⃣ حدیث کساء را (مکرَّراً) برای شفای او بخوانید. (و هنگام خواندن در مجلسی که این حدیث را میخوانید، عود روشن کنید.) 📒عرفان و عبادت، ص ۳۹۲

💠راههای عملی کسب عشق و محبت الهی💠 🌟صبر🌟 ادامه... 9_سختى‌ها و گرفتارى‌هاى زندگى دنیوى مایه دلکنده شدن و رهایى از محبّت و فریفتگى دنیا و باز نماندن از یاد خدا و حرکت در جهت تعالى و کمال است. 10. گرفتارى‌ها و محرومیت‌ها موجب شناخته شدن نعمت فراغت و برخوردارى می‌شود. 11. گاهى خدا براى اینکه عبدى را به خود راه دهد، کارى می‌کند که همه به او پشت کنند، دست رد به سینه‌اش بزنند و تنهایش بگذارند. آنگاه خداى متعال او را به خلوت خویش پذیرا می‌شود. حتى ممکن است براى این منظور عبد را در معرض اتهام ناروایى قرار دهد که عبد هیچ راهى براى انکار و نفى آن نداشته باشد. 12. یکى دیگر از ثمرات مصائب و ابتلائات، اجر عظیمی‌ است که خداوند به کسانى که صبر پیشه می‌کنند و زبان به جزع و فزع نمی‌گشایند، عطا می‌کند و چنین اجرى جز از راه تحمل شدائد و بلایا دسترسى‌پذیر نیست. بنا به تعبیر روایات، مؤمن همان‌گونه که می‌داند سهمیه‌اى از رزق از جانب خدا برایش مقدر شده و به او خواهد رسید، می‌داند سهمیه‌اى از مصائب و شدائد نیز براى او در نظر گرفته شده و براى او پیش خواهد آمد و لذا براى مواجهه با مشکلات، از پیش آماده است. 4) دل نبستن بر راحت و نعمتى که در زندگى دنیوى براى شخص پیش می‌آید و معتاد نشدن به رفاه و تنعّم در زندگى و کنترل خویش براى غوطه‌ور نشدن بیش از حد در رفاه و تنعّم و...، مستلزم تحمل دشوارى‌هایى است که چهارمین مرتبه صبر را تشکیل می‌دهد. صبر در نعمت و راحت سبب رهایى شخص از جاذبه دنیا و اسارت عالم طبیعت و آمادگى او براى عروج و راه یافتن به عوالم بالاست. 5) انسان تا وقتى اسیر نفس و در حجاب خودى خود است، تمام حرکات و سکنات و مناسک و عباداتش براى خودش است. حق تعالى و توحید و اطاعت او را هم براى خودش می‌خواهد. شخص تا از بیت نفس خود خارج نشده و از انانیّت بیرون نرفته است، سفرش به سوى خدا آغاز نشده و سالک نیست. تحمل سختى خروج از بیت نفس و بیرون آمدن از خود و خواسته‌ها و آرزوهاى خود و آغاز مهاجرت الى‌الله، «صبر ِللهِ» نام دارد. شخص با موفقیت در این امر، دیگر هرچه بکند براى حقّ است نه براى خودش. 6) پس از خروج از نفسانیت و انانیّت و آغاز هجرت الى‌الله، تمام حرکات و سکنات سالک به حول و قوه الهى است و خودش در آن دخالت و نقشى ندارد. در این مرتبه سالک به شهود باطنى، بالعیان مشاهده می‌کند که صبرش، همانند همه چیزهاى دیگرش، بِالله است و خودش در آن نقشى ندارد. سالک در این مرتبه، به «صبر بِالله» نایل شده است. 7) وقتى صبر بِالله در وجود سالک استقرار و ثبات یافت و سالک در وجود خود و در همه عالَم، متصرف و فاعلى غیر از حق ندید، صبرش «صبر عَلَى الله» است. چنین سالکى تمام بلیّات و مصائب را جلوه‌هاى اسما و صفات خدا می‌بیند و همانطور که قبلاً بر بلیّات صبر می‌کرد، اکنون بر خدا و شئون اسمائیّه یا ذاتیّه او صبر می‌کند. 8) پس از اینکه سالک اهل حضور و موفق به مشاهده جمال اسمائى شد، ثبات و پایداریش در آن مشاهدات و جَلَوات و حفظ دلش از استهلاک و اضمحلال، «صبر فِى الله» نام دارد. 9) پس از اینکه سالک از مشاهده اسمائى بیرون رفت و به مشاهده ذاتى رسید، پایدارى و ثباتش در جلوات ذات، «صبر مَعَ الله» نامیده می‌شود. 10) پس از اینکه سالک از محو و سُکر وصال، به صحو و هوشیارى بازگشت و به مملکت وجود خویش بازگردانده شد، در عین اشتیاق و حبّ شدید به جمال محبوب، براى اطاعت از محبوب، باید از جمال جمیل او محجوب باشد. تحمّل سختى این محجوبیّت و فراق، شدیدترین مرتبه صبر است و «صبر عَنِ الله» نامیده می‌شود. در این مقام است که امیرالمؤمنین(ع) به محضر حضرت حق عرضه می‌دارند: فَهَبنى یا اِلهى وَ سَیِّدى وَ مَولاىَ وَ رَبّى صَبَرتُ عَلى عَذابِکَ فَکَیفَ اَصبِرُ عَلى فِراقِکَ.  

🌸تسلیم در برابر خدا🌸 امام علی علیه السلام میفرمایند: 🔶🔸أفضلُ الاُمورِ التَّسليمُ إلى اللّهِ تعالى، والراحةُ إلى اليَقين. 🔷🔹برترين كارها، تسليم در برابر خداى متعال است و آرامش از سر يقين.. ✨ #الفتوح، ج ۶ ص 240✨ 🌹🍂🍂

🔶مائده آسمانی🔶 💖حکایت نموده اند که در زمان های گذشته در شهر مکه مرد فقیر و با ایمانی زندگی می کرد او همیشه روزه دار بود و روزه ها را برای رضایت خدای تعالی روزه می گرفت 💖هنگامی که آفتاب غروب می کرد و وقت افطار می رسید دست در جیب خود می نمود و کاغذی را بیرون می آورد و به آن نگاه می کرد و چیزی نمی خورد زیرا با نگاه کردن به جمله ای که بر کاغذ نوشته شده بود و خواندن آن جمله گرسنگی اش برطرف می شد. 💖پس از مرگ وی، کاغذ را از جیبش در آوردند روی آن جمله مبارکه بسم الله الرحمن الرحیم نوشته شده است معلوم شد که از برکت اسم اعظم پروردگار متعال از او رفع گرسنگی می شده است 📚📚 منبع داستان هایی از بسم الله الرحمن الرحیم ۲ - ۷۴ به نقل از بهشت جاودان ۳۶۳ 🌳🌷🌳🌷🌳🌷🌳🌷🌳🌷🌳🌷🌳🌷

✔️ اوائل راه، همه روز را طالبند و خواستار شادی و بسط می‎باشند. امّا بعدها معلوم نیست روز بهتر است یا شب، به نحوی که بعضی از عرفا فقر را بر غنا و بیماری را بر صحّت و قبض را بر بسط ترجیح می‎دهند. امّا اهل بیت علیهم السّلام این‎گونه نیستند و هر کدام را که خدا برای آنها مقدّر نماید، همان را خواهانند. 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸غم، شب است و شادی، روز. غم، زلف سیاه است و شادی، چهره‌ی سفید. غم، آثار جلال است و شادی، آثار جمال. زلف روی صورت را می‎پوشاند و موجب حفظ آن و زیبایی آن می‎شود. اوائل راه، همه روز را طالبند و خواستار شادی و بسط می‎باشند. امّا بعدها معلوم نیست روز بهتر است یا شب، به نحوی که بعضی از عرفا فقر را بر غنا و بیماری را بر صحّت و قبض را بر بسط ترجیح می‎دهند. امّا اهل بیت علیهم السّلام این‎گونه نیستند و هر کدام را که خدا برای آنها مقدّر نماید، همان را خواهانند. 🔸اشخاص ابتدا طالب غنا و سلامتی و رفاهند و اگر خدا به آنها ندهد، چه بسا از خدا مکدّر شوند و کافر گردند. بعد که کم کم رشد کردند، خدا گاهی اوقات می‎دهد و گاهی اوقات نمی‎دهد. تا به جایی می‎رسند که فقر را از غنا، بیماری را از صحّت و سختی را از راحتی بیشتر دوست دارند. البته معلوم نیست از فقر و غنا و صحّت و بیماری و راحتی و سختی کدام یک بهتر است؛ بستگی به اشخاص دارد. لذا وقتی جابر خدمت امام سجّاد علیه السّلام رسید و گفت: سختی‎ها و محرومیت‎ها را بیشتر دوست دارم، حضرت علیه السّلام فرمودند: ما این‎طور نیستیم؛ هر چه را خدا برای ما پیش بیاورد، ما دوست داریم. به هر حال، بشر اوّل با بشارت به راه می‎آید و بعد آمادگی انذار را پیدا می‎کند. انذار از بشارت بزرگ‌تر است. لطف و محبّتی که در انذار نهفته است، بیشتر از لطف و محبّتی است که در بشارت‎ها آشکار است. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #رضا @rooshanfekr

✨🍂✨🍂✨🍂 🍂✨🍂✨ ✨🍂 🍂 ✨ 🌸 آثار عجیب خمس ✨ امام رضا عليه  السلام فرمودند   🍂اِنَّ الْخُمْسَ عَوْنُنا عَلى دينِنا وَ عَلى عِيالاتِنا وَ عَلى مَوالينا وَ ما نَبْذُلُهُ وَ نَشْتَرى مِنْ اَعْراضِنا مِمَّن نَخافُ سَطْوَتَهُ فَلاتَزووهُ عَنّا وَ لاتَحْرِموا اَنْفُسَكُم دُعاءَنا ما قَدَرْتُم عَلَيهِ، فَاِنَّ اِخْراجَهُ مِفْتاحُ رِزْقِكُم وَ تَمْحيصُ ذُنوبِكُم وَ ما تَمْهِدونَ لاَِنْفُسِكُم لِيَومِ فاقَتِكُم   ✨در حقيقت، خمس، كمكى است به ما ،براى اهداف دينى که داریم 🍂و کمک به خانواده و دوستان ما ✨ و وسيله حفظ آبروى ما در برابر آنانى است كه از قدرتشان بيم داريم. 🍂پس خمس را از ما دريغ نداريد و حتى المقدور خويشتن را از دعاى ما محروم نسازيد؛ که با پرداخت خمس مشمول دعای خیر ما می شوید. 🍂چرا كه خارج كردن خمس از [سرمايه] كليد روزى شما ✨ و مايه پاك شدن گناهانتان 🍂و اندوخته شما براى روز نيازتان در آخرت خواهد بود. 📚📚 منبع كافى، ج ۱ ص ۵۴۷ ح ۲۵ @rooshanfekr

علامه حسن زاده آملی: 🍃از جمله وصایاى بسیار بسیار مؤکده آن است که دل هیچکس را نیازارى،که جبر ندارد. 🌴و در جامع الاخبار آمده،قال النبى صلى الله علیه و آله: 🌱 من أحزن مؤمنا ثم أعطاه الدنیا لم یکن ذلک کفارة و لم یوجر علیه.   🍃ز خود هرگز نیازارم دلى را که مى‏ ترسم دراو جاى تو باشد 📚نکته ۸۱۱هزار و یک نکته @rooshanfekr

⁩✨‍ عارف وارسته محمد اسماعیل دولابی (ره): 🔹آدمی برای چه از خدا طلبکار باشد؟ وقتی از خدا طلبکار شد، خدا هرچه هم به او بدهد باز گله دارد و طلبکاری می کند. 🔸ما از خدا طلبی نداریم،وقتی ما را آفرید نه نمازی خوانده بودیم ،نه روزه ای و نه چیز دیگر. خدا با فضل و عنایتش ما را آفرید،حال اگر به نظر خودمان کم و زیاد داریم باید بسازیم . 🔹 اگر به شما چیزی مفتی دادند دندانش را نشمار ان شاالله دندان طلبکاری را می کنی تا زیباییهای زندگی و حیات را بفهمی ... 📚طوبای محبت1 ، مرحوم حاج اسماعیل دولابی ✨ @rooshanfekr

چرا برای فرج امام زمان (عج) باید زیاد دعا کنیم⁉️ 🌹🍂حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند:👇 💠هر دری را بسیار کوبیدی بر روی تو باز میشود. 📚: اصول کافی، ج ۴ ، ص ۴۱۲ ، ج ۴ امام صادق (ع) فرمودند:👇 ⚜اگر شما همه با هم به درگاه الهی ضجّه و ناله می کردید و فرج ما را می خواستید،خداوند هم فرج ما را نزدیک می کرد. اما اگر همه با هم دعا نکنید محرومیت از امام،تا نهایت خود به طول خواهد انجامید. 📚: بحارالانوار؛ ج ۵ ۲- ص ۱۳۱ 💟اللهم عجل لولیک الفرج @rooshanfekr

🌟امام حسن مجتبى (ع): 💎پرسش صحيح و نيكو، نيمى از دانش است. سازش و مدارا نمودن با مردم نيمى از تدبير. 📚شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج4، ص333 @rooshanfekr