eitaa logo
مجله دینی نکته‌های ناب مهدوی
2.4هزار دنبال‌کننده
8.1هزار عکس
6.3هزار ویدیو
341 فایل
💎معجزه کلام را در خوب‌شدن حالتان را دراین کانال ببینید. 💎کم‌کردن #حسرت #یوم‌الحساب مد نظر است. 💎غذای روحتان راازاین کانال دریافت کنید. 💎بامداومت برعمل نورانی #اهلیت و #علاقه به این کانال ایجاد می‌شود. http://eitaa.com/joinchat/2906521606C41e5b9fe8b
مشاهده در ایتا
دانلود
💚امام حسین (ع) از کودکی به عشق فراوانی داشت؛ زیر آیات فراوانی از قرآن در خانه شان بر رسول خدا (ص) نازل گشت و بدون تردید، امام(ع) متأثّر از فضای قرآن حاکم بر خانواده بود. ایشان از سنین کودکی به قرائت، حفظ، تفسیر و تأویل قرآن اهمیت زیادی می داد.امام (ع) از جمله انسان های بی نظیر جهان هستی است که زندگی او با قرآن عجین شده بود. او از کودکی با قرآن همراه بود؛ عاشق و دلداده قرآن بود. چون لب به سخن می گشود، آیات قرآن بود و از قرآن می کرد؛ اگر ای می نگاشت، دفاع از قرآن بود و سکوتش برای در آیات آن. در مواقع گوناگونی امام (ع) با استناد به آیات قرآن کریم به واهی دشمنان پاسخ گفته و آنها را می کرد و در نتیجه، دشمن جز تسلیم در برابر امام چاره دیگری نداشت.( سایت پرسمان دانشگاهیان) قرائت قرآن در بیابان «ابن عساکر»از شخصی که با امام حسین (ع) گفتگو داشته، نقل کرده است: (در منزل ثعلبیه) چشمم به چادرهایی افتاد که در برپا شده بود. پرسیدم: این چادرها از آنِ کیست؟ گفتند: امام حسین (ع) . پس به نزد او آمدم و او را پیرمردی یافتم که مشغول «تلاوت قرآن» بود و اشک از چشمانش برگونه ها و محاسنش سرازیر بود. عرض کردم: پدر و مادرم به فدایت ای فرزند رسول خدا! برای چه به این جا آمدی، و در این بیابان که هیچ کس در آن یافت نمی شود، چه می کنی؟ فرمود: این نامه های اهل کوفه است که به من نوشته اند و نمی بینم مگر آن که همان ها من هستند....7 🔺 عصر عاشورا تمام اسلامی ذکر کرده اند که در عصر عاشورا، عمر بن سعد با دریافت پیام و دستور جدید از عبیداللّه بن زیاد، به محلّ استقرار امام و یاران باوفایش نزدیک شد. چون امام از هدف او آگاه شد، به برادر بزرگوار خود، قمربنی هاشم فرمود: اگر می توانی آنها را متقاعد کن که جنگ را تا فردا به تأخیر بیندازند و امشب را مهلت دهند تا ما با خدای خود «راز و نیاز کنیم» و به درگاهش بگزاریم. خدای متعال می داند که من به خاطر او نماز و «تلاوت کتاب» او را دوست دارم...8 و با این بیان، حضرت یک شب را مهلت گرفت و بار دیگر اوج عشق و علاقه خود را به نشان داد. پس از شهادت امام (ع) سرِ مطهّر حضرت را به كوفه و شام بردند در هر دو شهر، افراد متعدد،‌ را از رأس مطهّر شنيده و روايت كرده ‌اند. در روایتی از زید بن ارقم آمده است‌: سر مبارك حضرت امام حسین‌ را بر نیزه در كوفه در حال خواندن آیات قرآن دیدم: «اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحـَاب‌َ الكَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ كانوا مِن ءایـَتِنا عَجَبـا؛ (1) در نقل دیگری آمده: وقتی راس و سر مبارك را در جایگاهی كه در «صیارفه» برایش معین كرده بودند، نهادند، چون آنجا در اثر ازدحام جمعیت وعبور و مرور شلوغ بود، سر مبارك برای متوجه ساختن مردم ابتدا به صدای بلند «گلو صاف كرد» به گونه ای كه همه به تعجب به نظاره سر نشستند و سر مبارك به آیات سوره كهف پرداخت و تا : «انهم فتیه آمنوا بربهم فزدناهم هدی و لا نزد الظالمین الا ضلالا» تلاوت كرد. (3) سر مبارك را بر چوبی نصب كرده و مردم به نوری كه از سر به آسمان ساطع بود، نگاه می كردند كه این آیه را تلاوت فرمود: «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون» (4) (5) وقتی یزید در پی اعتراض «سفیر روم» به ظلم رفته بر اباعبدالله ، دستور به او داد ، سر مبارك با صدای بلند فرمود: «لا حول و لا قوه الا بالله». (11) مورخان :چون یزید بن معاویه نواده پیامبر (ص)، حسین بن علی (ع) را كشت، سر او را بر بالای نیزه گذاشت و فرمان داد تا برای عبرت مردم آن را در شهرها بگردانند، و آن سر در این مسیر پیوسته مباركه را قراءت می ‏كرد. 🔰روضة الشهداء «ملا حسین كاشفی» : وقتی كاروان اسراء به همراه سرها در حالیكه بر روی نیزه‎ها حمل می‎شدند و به طرف برده می‎شدند، در بین راه یك مردی بنام «یحیی حرّانی» به استقبال این كاروان آمد، ناگاه چشمش به سری افتاد كه وی به هم می‎خورد. می‎گوید راوی كه این یهودی گفت: من نزدیكتر رفتم و گوش فرا داشتم كه این كلمات را شنیدم: «وَ سَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ»[14] یحیی از مشاهدة این جریان متعجّب شد و پرسید این سر كیست؟ گفتند: آن سر حسین بن علی كه مادرش فاطمه دختر پیامبر است و در این زمان كه یحیی این جریان را دید شد.[15]  📚پی نوشت ها: 1. کهف (18) ، آیه 9. 2. الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 116، کنگره شیخ مفید. 3. مقتل الحسین ، مقرم، ص 332. 4. شعراء (26) ، آیه 227. 5. مناقب، ابن ‏شهراشوب ، ج 2 ، ص 188. 6. بقره(2) ، آیه 137. 7. اسرار الشهادة ، ص 488. 8. غافر (40) ، آیه 71. 9. شرح قصیدة ابی‏فراس ،ص 148. 10. خصائص سیوطی ، ج 2 ، ص 127. 11. مقتل العوالم ، ص 151. [12] . مجلسی، بحار الانوار، نشر بیروت، چاپ