eitaa logo
روشنای ویگل
120 دنبال‌کننده
25.1هزار عکس
31.2هزار ویدیو
783 فایل
سعی می کنم مطالب خوبی برای شما عزیزان داشته باشم.باماهمراه شوید.
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 بهشت راحت به دست نمی آید 💠 علیه السلام : 🕊 خداوند مخلوقات خود را می‌کند تا بد و خوب از هم مشخص شوند و تکبر و 🔴 را از آنها دور کند . پس از آنچه خداوند نسبت به انجام داد عبرت گیرید 👌 زیرا و کوشش‌های مداوم ابلیس با از بین رفت 🔴 او شش هزار سال کرد اما با ساعتی تکبر همه را نابود کرد . ⁉️ چگونه ممکن است پس از ابلیس فرد دیگری همان را تکرار کند و سالم بماند ؟ نه؛ هرگز! خداوند هیچ گاه انسانی را برای عملی وارد نمیکند که برای همان عمل فرشته مانندی را محروم کرده است . 👌 📚 نهج البلاغه - خطبه ۱۹۲ @roshanaivigol
تو بدن ما اعضاهایی هستند که بدون نیاز به و و... رو نشون میدن🙄🤪 🟢مثل 👈👅 👈🤲 👈💅 👈👁 👈🙏 و... http://eitaa.com/joinchat/3197698067Ccb7129e913 💠که بیماریهای مثل سردرد😱 کبدچرب🙊 مشکلات معده (زخم و ورم و رفلاکس معده و....)🙀 پوکی استخوان🦴 مشکلات قلبی🫀 (افتادگی دریچه ی میترال ، تپش قلب و....) مشکلات ریه🫁 (تنگی نفس، آسم، ذات الریه و...) و... رو نشون میده😉 اگه میخوای بدون رفتن به دکتر علت بیماریت رو بدونی پس وارد لینک زیر شو👇👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3197698067Ccb7129e913
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فلسفه «امتحانات الهی» چیست؟ 🔹 از بندگان براى كشف مجهولات نيست؛ بنابراين، اگر كسى تصوّر كند كه خداوند از باطن افراد آگاه نيست و به قصد اطّلاع و آگاهى از باطن انسانها، آنها را آزمايش مى كند اين تفكّر اشتباه است و خداوند، عالِم بر همه چيز است. خداوند در قرآن کریم ميفرمايد: هر برگى از هر درختى در هر نقطه اى از نقاط دنيا بيفتد خداوند از آن آگاه است. «وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا»؛ علاوه بر اين، در زيرِ زمينها، در صحراها و بيابان ها دانه هاى‌ فراوانى است كه در شرايط مناسب آب و هوايى، گياهان و درختان مختلفى از آن مى رويد، خداوند متعال نسبت به آنها نيز آگاه است. «وَ لَا حَبَّةٍ فِى ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ» [انعام، ۵۹] خداوندى كه چنين علم وسيع و گسترده اى دارد چيزى از او پنهان نيست، كه با آزمايش و امتحان به آن پى ببرد. پس هدف از آزمايشات و امتحانات الهى چيست؟ براى پرورش انسان هاست. معروف است كه فولاد را زير فشار آتش با دماى بالا قرار مى دهند تا آبديده شود و تكامل پيدا كند. 🔹انسانها نيز در كوره هاى آبديده مى شوند و تكامل پيدا مى كنند. اميرالمؤمنين امام علی (عليه السلام) در كلام معروفشان در نامه ۴۵ نهج البلاغه مى فرمايند: «أَلَا وَ إِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّيَّةَ أَصْلَبُ عُوداً وَ الرَّوَاتِعَ الْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً وَ النَّابِتَاتِ الْعِذْيَةَ أَقْوَى وَقُوداً وَ أَبْطَأُ خُمُوداً؛ بدانيد، كه آن درخت كه در بيابانها پرورش يافته، چوبى سخت تر دارد و بوته هاى سرسبز و لطيف، پوستى بس نازك. آرى، درختان بيابانى را به هنگام سوختن، شعله نيرومندتر باشد و آتش بيشتر». (درختانى كه در لب جوى آب پرورش يافته اند و هيچ زحمتى متحمّل نمى شوند و احساس تشنگى نمى كنند، چوب هاى سستى دارند و هيزم آن آتش قابل ملاحظه اى ندارد). آرى، انسان را همچون فولاد، آبديده، و همانند درختان بيابان مقاوم، صبور و پرمنفعت مى كند. ولى با ساير امتحانات دارد: اوّلاً: از نظر زمانى بسيار گسترده است؛ از لحظه بلوغ تا دم مرگ. ثانياً: مادّه امتحانى خاصّى ندارد و ممكن است خداوند انسان را به هر چيزى امتحان كند. ثالثاً: هيچ استثنايى ندارد، پيامبران و اولياء الله نيز امتحان مى شوند و امتحانات آنها به مراتب سخت تر است. 📕داستان ياران، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: عليان نژادى، ابوالقاسم، ‏مدرسه امام على بن ابيطالب(ع)، ‏چ اول‏، ص ۱۳۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
📌🤔📌🤔📌 🤔📌🤔📌 📌🤔📌 🤔📌 📌خداوند اگر می خواست آدم را از نوري که روشناییش سوي چشم ها راببرد، عقل ها را در برابر زیبایی و جمالش مبهوت سازد و عطر و پاکیزگیش قوّه شامه ها را تسخیر کند، بیافریند، می آفرید و اگر چنین می کرد، گردن ها در برابر او خاضع می شدند و آزمایش در این مورد براي فرشتگان آسانتربود! ... 👈امّا خداوند مخلوق خویش را با اموري که از فلسفه و ریشه آن آگاهی ندارند، می آزماید تا از هم ممتاز گردند و تکبّر را از آن هابزداید و آنان را از کبر و نخوت و بلندپروازي دور سازد. 📚 نهج البلاغه - خطبه 192 📣کانال مدرسه علمیه الهادی علیه السلام 🆔@alhadihawzahqom
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️طبق بیان امام علی (ع)، پیامبر اکرم (ص) چه فتنه‌ای را برای امت اسلامی بعد از خودش پیش بینی کرده بود؟ 🔹 (ع) در بخشی از خطبه ۱۵۶ «نهج البلاغه» به سؤال خود از (ص) در خصوص و که بعد از آن حضرت رخ می دهد اشاره نموده و می فرماید: «آن حضرت [به من] فرمود: اى علی، مردم بعد از من با ثروتشان آزمايش مى شوند؛ دين‌دار بودن را منّتى بر خدا قرار مى دهند و [با اين كه مرتكب گناهان بزرگى مى شوند] انتظار رحمت از خدا دارند و خود را از خشمش در امان مى بينند، خدا را با شبهات دروغين و هوس هاى غفلت زا حلال مى شمرند، را به نام «نبيذ»، و را به نام «هديه» و را به اسم «تجارت»، حلال مى پندارند!». (ص) در اين بخش از فرمایشش بر جزئياتى از اين و انگشت مى نهد و به پنج وصف از اوصاف گروهى كه امتحان مى شوند اشاره مى كند. قبل از هر چيز تصريح مى كند كه آنها به اموال شان امتحان مى شوند؛ اشاره به اينكه ، عمده ترين وسيله امتحان آنهاست؛ همانگونه كه در هر عصر و زمانى چنين است، و ديگر اينكه آنها گرفتار غرور بى دليلى اند؛ چرا كه مسلمان بودنِ خود را به رخ مردم مى كشند و گويا منّتى بر خدا دارند؛ با تمام آلودگى هايى كه مرتكب ميشوند خود را مشمول رحمت خدا و در امان از عذاب او مى پندارند و چنين است حال تمام گنهكارانِ مغرور و از خود راضى. 🔹«قرآن مجيد» درباره گروهى از اعرابِ تازه مسلمان كه داراى همين صفات بودند، مى فرمايد: «آنها بر تو مى نهند كه اسلام آورده اند؛ بگو: اسلام آوردنِ خود را بر من منّت نگذاريد؛ بلكه خدا بر شما منّت مى نهد كه شما را به سوى ايمان هدايت كرده است، اگر [در ادعاى ايمان] راستگوييد». [ترجمه‌ی آيه ۱۷ سوره حجرات] و از ويژگى هاى ديگر آنها اين است كه را كه مورد علاقه آنهاست، زير قرار مى دهند، يا براى اينكه مردم را بفريبند و يا حتى وجدان خود را نيز فريب دهند، به سراغ مى روند. وقتى به آنها گفته شود: شراب از مُحرّمات مُسلّم است مى گويند: اين همان نبيذى است كه پيامبر اكرم (ص) و اصحابش از آن مى نوشيدند؛ در حالى كه آن نبيذ نه مُسكر بود و نه حرام؛ بلكه پيامبر اکرم (ص) هنگامى كه يارانش بعد از ورود به مدينه از سرد بودن طبيعتِ آب مدينه و ناراحتی‌ هاى گوارشى شكايت كردند، به آنها فرمود: چند دانه اى خرما درون خمره آب بريزيد تا مشكل شما برطرف گردد. اين آب نه مضاف مى شد و نه خرما در حدّى بود كه مُسكر شود. از آن مى نوشيدند و وضو مى گرفتند؛ ولى بعضى از گمراهان آن را بهانه كردند؛ مقدار زيادى خرما در آب مى ريختند و در جاى گرمى قرار مى دادند تا تخمير و به مُسكر تبديل شود و آن را به نام نبيذ مى نوشيدند. همچنين بسيارى از افرادِ گناهكار و ضعيف الايمان در گذشته و حال، نام را بر هديه مى گذاشتند و نيز در پوشش معاملاتِ صورى به مشغول شده و میشوند. 🔹بديهى است در محيط هاى مذهبى كه گناهِ آشكار، مشكلات زيادى دارد، ترجيح مى دهند كه اعمال خود را در پوشش عناوين فريبنده اى انجام دهند. اين همان است كه به نام و از آن خبر داده اند. به يقين، اين نوع مخالفت با قوانين الهى از مخالفتِ صريح و آشكار بدتر و خطرناكتر است؛ زيرا ممكن است به سرعت در جامعه فراگير شود، بى آنكه به مانعى برخورد كند؛ در حالى كه گناهانِ آشكار چنين نيست و در يك جامعه مذهبى با موانع زيادى برخورد مى كند. افزون بر اين، اينگونه فرار از قانون، گناه مضاعفى است؛ هم گناه رباخوارى است و هم رياكارى و بازى با احكام دين. به تعبير ديگر، در اين نوع فرار از قانون، تنها صورتى از قانون و حكم الهى باقى مى ماند، بى آن كه محتوا و فلسفه آن وجود داشته باشد؛ مثلا تحريم رباخوارى به دليل مفاسد زيادى است كه در نظام اقتصادى جامعه به وجود مى آيد و سبب فاصله طبقاتى و ثروتمندتر شدن ثروتمندان و فقيرتر شدن فقيران مى گردد؛ به همين جهت زشتى آن از زناى با محارم بيشتر شمرده شده و به جنگ با خدا رفتن معرفى شده است و در احاديث اسلامى، هفت نوع مفسده مختلف براى آن ذكر شده كه در بحث ربا شرح آن را داده ايم. آيا با يك صورت سازى و مثلا اضافه كردن يك سير نبات يا يك قوطى كبريت با يك معامله سنگين ربوى، همه اين مفاسد حل مى شود؟!! هرگز! آيا به گفته مرحوم وحيد بهبهانى تمام مشكل در كلمه سُحت و رباست؟ و تمام گناه ربا فقط به اين الفاظ بر مى گردد يا حكمتى در اين حكم بوده، كه بايد مورد توجه قرار گیرد؟! • مآخذ در منبع موجود است منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel