انحصارگرایی در فرقه‌ها 🚫 یکی از خطوط اصلی در تفکر فرقه‌ای، تقسیم همه روابط و مناسبات به دو بخش کلی «ما و آن‌ها» است. فرقه‌ها #مرزبندی مشخص و پررنگی میان خود و دیگران دارند. همه فرقه‌ها با درجات متفاوتی به این #انحصارگرایی قائلند. ❌بر طبق این تقسیم‌بندی، همه کسانی که روش‌ها، تعالیم و ایدئولوژی فرقه را می‌پذیرند، در حیطه رستگاران محسوب می‌شوند و خودی به حساب می‌آیند. اما هر کسی که کمترین تردید یا مخالفتی با آموزه‌ها و روش‌های #فرقه داشته باشد، خارج از دایره رستگاری و نجات بوده و جزء «آن‌ها» محسوب می‌شود. ⚡️فرقه‌ها به اعضا القاء می‌کنند که آن‌ها بر طبق یک برنامه خاص الهی یا کیهانی انتخاب شده‌اند تا رسالتی را که بر عهده دارند به انجام رسانند و رسالت، همانا خدمت در فرقه و کمک به رهبر فرقه در جهت رسیدن به هدف‌ها و آرمان‌هایش است. آن‌ها با سوءاستفاده از حس حب ذات و خودمحوربینی افراد، آن‌ها را به راحتی مجاب می‌کنند که معتقد باشند فقط کسانی که در فرقه هستند از آتش جهنم یا حیوانیت یا امثال آن در امانند و باقی مردم، جانورانی بیش نیستند. در این نظام اعتقادی، حتی پدر و مادر نیز حقی ندارند و وظیفه‌شان فقط به دنیا آوردن اعضا بوده است. به همین قیاس، فرزندان نیز دست و پای اعضا را می‌بندند و خار راه کمال هستند. در یک نگاه کلی، فرقه‌ها اساساً از نوعی مکانیسم #ساده‌سازی_معرفت‌شناختی برای درک و توضیح روابط و مناسبات استفاده می‌کنند که می‌توان آن را #جهان‌بینی_دوقطبی دانست. 🆔 @RoshangarMedia

ارعاب و تهدید، ابزار فرقه‌ها ✍️یکی از کارآمدترین روش‌های فرقه‌ها برای نگه‌داشتن اعضا، ترساندن آن‌ها است. این ارعاب وجوه مختلفی از نوع #ماورایی و #الهیاتی گرفته تا #حذف_فیزیکی و #شکنجه‌های روانی و جسمی را در بر می‌گیرد. ⚠️همیشه این تردید وجود دارد که در صورت عدم پذیرش تعالیم فرقه، عواقب وخیم مادی و معنوی در انتظار اعضا باشد. رهبران فرقه نیاز دارند افراد را وادارند تا باور کنند که هیچ جای دیگری نمی‌توانند رستگار شوند و اگر زمانی #فرقه را ترک کنند، به سوی بدبختی خواهند رفت. این ساز و کار کنترل، بر پایه #ترس طراحی شده است تا افراد را در فرقه نگه‌ دارد و به رهبران فرقه #قدرت عظیمی در برابر اعضا بدهد. 🔘#انحصارگرایی به عنوان یک تهدید به کار برده می‌شود و رفتار اعضا را از طریق ترس کنترل می‌کند. برخی از فرقه‌ها اعضای خود را از خطر بزرگی بیم می‌دهند که آن را خطر #حیوانیت می‌نامند. آن‌ها همواره به اعضای فرقه تلقین می‌کنند که بیرونی‌ها مشتی حیوان بیشتر نیستند و شما هم اگر روزی از گروه جدا شوید، عاقبت‌تان مثل آن‌ها خواهد شد. 💣درست همان‌طور که #بمباران_محبت اولیه موجب می‌شود که احساس گرمی، پذیرش و ارزشمند بودن در وجود فرد بیدار شود، محکوم شدن از طرف گروه و ترس و تهدید، اعضا را مملو از حس تردید نسبت به خود، گناه و شرمساری می‌نماید.¹ از طریق این‌گونه سوء‌استفاده روانی، افراد متقاعد می‌شوند که آنان تنها در صورتی نجات خواهند یافت که در داخل گروه بمانند. ۱.مارتا سینگر، فرقه‌ها در میان ما، صفحه ۱۵۷. 🆔 @RoshangarMedia