انحصارگرایی در فرقه‌ها 🚫 یکی از خطوط اصلی در تفکر فرقه‌ای، تقسیم همه روابط و مناسبات به دو بخش کلی «ما و آن‌ها» است. فرقه‌ها #مرزبندی مشخص و پررنگی میان خود و دیگران دارند. همه فرقه‌ها با درجات متفاوتی به این #انحصارگرایی قائلند. ❌بر طبق این تقسیم‌بندی، همه کسانی که روش‌ها، تعالیم و ایدئولوژی فرقه را می‌پذیرند، در حیطه رستگاران محسوب می‌شوند و خودی به حساب می‌آیند. اما هر کسی که کمترین تردید یا مخالفتی با آموزه‌ها و روش‌های #فرقه داشته باشد، خارج از دایره رستگاری و نجات بوده و جزء «آن‌ها» محسوب می‌شود. ⚡️فرقه‌ها به اعضا القاء می‌کنند که آن‌ها بر طبق یک برنامه خاص الهی یا کیهانی انتخاب شده‌اند تا رسالتی را که بر عهده دارند به انجام رسانند و رسالت، همانا خدمت در فرقه و کمک به رهبر فرقه در جهت رسیدن به هدف‌ها و آرمان‌هایش است. آن‌ها با سوءاستفاده از حس حب ذات و خودمحوربینی افراد، آن‌ها را به راحتی مجاب می‌کنند که معتقد باشند فقط کسانی که در فرقه هستند از آتش جهنم یا حیوانیت یا امثال آن در امانند و باقی مردم، جانورانی بیش نیستند. در این نظام اعتقادی، حتی پدر و مادر نیز حقی ندارند و وظیفه‌شان فقط به دنیا آوردن اعضا بوده است. به همین قیاس، فرزندان نیز دست و پای اعضا را می‌بندند و خار راه کمال هستند. در یک نگاه کلی، فرقه‌ها اساساً از نوعی مکانیسم #ساده‌سازی_معرفت‌شناختی برای درک و توضیح روابط و مناسبات استفاده می‌کنند که می‌توان آن را #جهان‌بینی_دوقطبی دانست. 🆔 @RoshangarMedia