1️⃣قسمت اول: ▪️ سرزمین تاریخی و کهن ایران زمین همواره در طول تاریخ مرکز معنویت،دین و عرفان بوده است،گرایش هـای معنوی و عرفانی در میان اقوام و ادیان ایرانی همواره وجود داشته است. سابقه حضور عرفان و تصوف در ایران به بیش از هزار سال می رسد،دین و عرفان در اعماق فرهنگ این سرزمین رسوخ کرده و براکثر حوزه های فلسفه،کلام،ادبیات،هنر،ورزش،سیاست،تجارت،آداب و رسوم و زندگی ایرانیان تاثیرگذار بوده است. عرفای بزرگ ایرانی از شیخ شهاب الدین سهروردی(شیخ اشراق) که حکمت ایرانیان را ذوقی و اشراقی می داند تا غزالی و مولانا که عمیق عمیق ترین و ماندگارترین آثار عرفانی را از خود به جا گذاشته اند، وتا حلاج و نظامی،عطار و حافظ و..همه و همه ریشه و بنیادی ایرانی داشته اند و پرورش یافته فرهنگ غنی عرفانی این سرزمین بوده اند. ▪️ عرفان" همواره نوعی روش برای حصول به حقیقت بوده،شناخت قلبی" که از طریق کشف و شهود" حاصل می شود،که آن را علم وجدانی" هم می خوانند و کسی که واجد مقام عرفان است را عارف می گویند،عرفان در بسیاری از اقوام وملل و مذاهب مختلف جهان و حتی مکاتب فلسفی شایع و رایج است. عارف از طریق تهذیب نفس" و استمرار در عبادت در طی طریق خود مراحلی را پشت سر می گذارد تا به تجربه باطنی" ،شهود" یا حال" برسد. عرفای مسلمان در مثلث شریعت، طریقت و حقیقت هستند. این نوع دین‌داری، دین‌داریِ کاملاً عارفانه است. عارف، عاملِ به شریعت، سالکِ طریقت و در تمنّای وصول به حقیقت است،و تمییز و تفاوتی در هیچ یک از آنها ندارد بلکه با طی این مراحل به شناخت و کسب حقیقت خواهد رسید. از طرفی هم فرهنگ غنی معنوی و عرفانی مردم ایران زمین باعث شده است که عموم مردم از دیرباز تا کنون با اقبال و گشاده رویی از این عرفا و تعالیم معنوی آنها استقبال کنند و پذیرای تعالیم معنوی آنها باشند. 🔹در این میان نیز همواره عده ای بوده اند که درصدد سوءاستفاده از باورهای معنوی و دینی مردم،سودجوئی و منفعت شخصی،عوام فریبی و خودنمایی در جهت انحراف و کسب شهرت بوده اند. امور معنوی و عرفان ایرانی،اسلامی همواره امری مقدس و بری از هرگونه سوء استفاده ،استفاده ابزاری (در جهت نیل به هدفی شخصی)، خودنمایی و..بوده است و هیچ یک از عرفانهای اصیل ایرانی،اسلامی هرگز بر طبل #شفای_بیماری ها،#دفع_اجنه، #کسب_مال و #شهرت،جلب توجه به خود(شخصی خاص) و تجمع مردم بر گرد خود نکوبیده اند و به دنبال اثبات" خود نبوده اند!بلکه تنها هدف خود را رسیدن به قرب الهی،خداشناسی و کسب معرفت دانسته اند. 🔹 متاسفانه در سالهای اخیر شاهد نوعی گسترش و شیوع ناآگاهانه و خارج از قاعده(عرفان های اصیل) مجموعه ای هستیم که در ظاهر، نام و راه و روش خود را عرفانی" می نامند، ودر پی آن هستند که این مسلک یا فرقه خود را بنام عرفان نام گذاری و ترویج دهند تا بدینوسیله توجه عموم مردم خداجو را کسب نموده و باعث اقبال عمومی به خود و راه و روش انتزاعی خود شوند. و باعث نشر روش منحرف و مخرب خود به نام عرفان و معنویت شوند. 👈 بنیانگذار و مروج این شیوه به ظاهر عرفانی؛ #محمد_علی_طاهری نام دارد که مدارج عرفانی و علمی مشخصی را طی نکرده است و از سال ۱۳۷۷(هـ ش) اقدام به برگزاری کلاسهایی با نام ((تله انرژی پاتی)) با ادعای درمان بیماری های جسمانی می کند اما چون با اقبال عمومی" مواجه نمی شود،این کلاسها تعطیل می شوند. وی مجددا در سال ۱۳۸۰ (هـ ش) فعالیت خود را به نام موسسه فرهنگی هنری #عرفان_حلقه یا عرفان کیهانی با کسب مجوز از سازمان ملی جوانان،راه اندازی می کند. ➕ منبع: نشریه بشیر کرمانشاه / نویسنده: اکبر نیکان @feraghvaadyan @Nejat_az_halghe

ویژگی #رهبر از زبان #عبدالبهاء دومین پیشوای #بهائیان جناب #عباس_افندی، در بیان مهم‌ترین ویژگی انتخاب رهبر و رئیس جامعه می‌گوید: «باید شخصی رئیس باشد که خود اصرار در ریاست نداشته باشد. فی‌الحقیقه در خیال #شهرت و #برتری نباشد. بلکه بگوید من خود را سزاوار و لایق این مقام نمی‌دانم و طاقت تحمّل این ثِقل عظیم (بار سنگین) ندارم. اینگونه #نفوس، مستحقّق ریاستند. زیرا اگر خیر و فائدۀ عموم مراد است که رئیس باید خیرخواه باشد نه خودخواه؛ و اگر غرض شخصی منظور باشد که این مضرّ به عالم انسانی و منفعت عمومی است». #منبع؛ بدایع‌الآثار، ج 1، ص 309 اما گویا این ملاک پیشوای بهائی در انتخاب رهبر، با نوع رهبری او #انطباق ندارد. چرا که وی پس از به قدرت رسیدن، به دلیل ترس از #توطئه‌ی_برادر خود (محمدعلی)، به دشمنی با او برخواست و با زشت‌ترین القاب ممکن، وی را مورد خطاب قرار داد. #منبع؛ ر.ک: مکاتیب، ج 1، صص 443-442 دشمنی عبدالبهاء با برادر خود برای حفظ قدرت، تا جایی پیش رفت که به نادیده گرفتن وصیت پیامبر خوانده‌ی بهائیان (در جانشینی محمدعلی) انجامید. #منبع؛ ر.ک: الواح بعد از اقدس، ص 135 اما تعجب اینجاست که این پیشانی‌سفیدِ قدرت ‌طلبی در عالم، مردم را به چه چیز فرامی‌خواند؟! ⭕️⭕️⭕️ سروش: sapp.ir/feraghvaadyan ⭕️⭕️⭕️ ایتاء: https://eitaa.com/feraghvaadyan ⭕️⭕️⭕️ گپ: https://gap.im/feraghvaadyan

#یادداشت_روز عارفان از #شهرت و #فرقه‌گرایی به‌دورند ✍️یکی از شاخص‌های عارفان حقیقی از عارف‌نمایان، پرهیز از بدعتو فرقه‌گرایی است. «از آنجا که در سلوک عرفانی، اساسی‌ترین شرط رسیدن به معرفت و کمال انسان خدامحوری است، سالک فقط برای عشق به خدا و اولیا گرام برمی‌دارد و هیچ‌گاه در پی کسب نان و نام و شهرت ، جلب‌توجه دیگران، گردآوری مرید و یااثبات خود و مدعیات کشف و کرامتی برای خویش نیست.(1) او برخلاف برخی عارف‌نمایان به هیچ‌رو مریدان را به خود دعوت نمی کند، بلکه همگان را به خدا و اسلام می‌خواند و همچنین از موقعیتی که خدا به او داده، سوءاستفاده نکرده، فرقه‌ای تشکیل نمی‌دهد. 🔷درواقع، عارف با خداوند ارتباط باطنی برقرار می‌کند و فرقه یا گروه اجتماعی متمایزی با اسم و عنوان و آدابی متفاوت با سیار مؤمنان نمی‌سازد و احکامی جز احکام شریعت را نمی‌پذیرد.(2) 🔹عارف بالله محمد بهاری همدانی در مورد عارف‌نمایان می‌گوید: از جمله مغرورین، طایفه‌ای است که خود را عارف می‌دانند واز عرفان به پوشاک وآهسته سخن گفتن و سر پایین انداختن وآه سرد کشیدن و شبیه گریه به جا آوردن اکتفا کرده‌اند... آن‌ها گمان می‌کنند که با این کارها به مقامی می‌رسند، درحالی که این کارها سبب خشم و غضب الهی می‌شود.(3) 🔽بنابراین، سالک واقعی...خودنمایی نمی‌کند...هیچ امتیاز ظاهری برای خود قائل نیست . درعین حال که عمیقاً اهل سیر و سلوک عرفانی بر اساس کتاب و سنت است، هیچ اندیشه و نظری را از طرف خود ابداع نمی کند تا مبادا بدعتی را در دین ایجاد کند». پی‌نوشت: １. آقانوری، عارفان مسلمان و شریعت اسلام، ص ۳۱۷. ２. فنائی اشکوری، شاخصه‌های عرفان ناب شیعی، ص۱۸. ３. بهاری همدانی، تذکره‌المتقین، صص ۸۲-۸۱. برگرفته از: استودان، معصومه، گرایش به عرفان های کاذب https://eitaa.com/joinchat/2125070336Cb3c07ddb09