✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️زن در قصص قرآن کریم 🔹در میدان زندگی، #زن از نظر حقوقی، شخصیت انسانی، قلمرو و مسئولیت‌هایش با مرد یکسان است، مگر در آنجا که اختلاف آن دو از لحاظ آفرینش و خلقت الهی سبب تفاوت استعدادهایش و عملش با مردان گردد. به همین منظور در قصص قرآن کریم، #زن به مثابه یک عنصر اصیل چهره می‌نماید. انسانی است خردمند و رشد یافته که امور را به ترازوی اندیشه می‌سنجد و نقش خویش را به عنوان یک انسان متفکر و سازنده جامعه ایفا می‌کند. [۱] از اراده‌ای سرسختانه بهره دارد که با آن مرزها را می‌شکند و بندها را می‌گسلد تا خواست خویش را چنان که باید تحقق بخشد. بهترین نمونه این چهره، #آسیه (س) همسر فرعون است که فریفته جاه و مقام و جلوه‌های فرعونی و مقهور شیطان نمی‌گردد و از قلمرو نفوذ فرعون می‌رهد و اقتدار او را از هم می‌درد و #قرآن او را به عنوان #الگوی_زنان مثل می‌زند. «وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ...؛ و خدا بر کسانی که ایمان آورده‌اند، #همسر_فرعون را مثل می‌زند...». [تحریم، ۱۱] 🔹و اما در مقابل، زنانی نیز هستند که گاه با حق به ستیز بر می‌خیزند و از هدایت سر می‌پیچند. «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ؛ خداوند برای کسانی که کافر شده‌اند به #همسر_نوح و #همسر_لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند و ارتباط با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت، و به آنها گفته شد: وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‌شوند». [تحریم، ۱۰] در قصه‌ های قرآنی، #زن به حسب طبیعت مونث خویش در جستجوی زوج است، بی‌آنکه حیا و کبریای خود را فراموش نماید. قرآن رفتار دختر شعیب (ع) را با حضرت موسی(ص) این‌گونه ترسیم می‌نماید: «فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا...؛ پس یکی از آن دو [زن] در حالی که با حالت #شرم و #حیا گام بر می‌داشت، نزد او آمد [و] گفت: پدرم تو را می طلبد تا پاداش اینکه [دام های] ما را آب دادی به تو بدهد...». [قصص، ۲۵] به راستی این گام برداشتن چه زیبا ترسیم شده است. راه سپردن بر حیا و چه شگفت‌مندانه قرآن این صحنه را باز می‌آفریند، #حیا را گستره‌ای می‌‌شمارد که آن #دختر روی آن گام بر می‌دارد. او نه بر زمین، که بر #حیا گام می‌زند. 🔹در دیگر جای قرآن کریم، #زن را #پادشاهی می‌یابیم #صاحب_جاه و حکمت. این تجلی از پادشاه سبا است. وی الگوی یک زن حکمران است که در جایگاه رهبری در هنگامه بحران، مقهور عواطف و احساسات خود نگردیده و با دلیری و بیداری با آن رویا رو می‌شد. اگرچه در آثار هنری امروزی مثل داستان‌ها، نمایشنامه‌ها و... زن پایه‌‌ای اصلی به عنوان عنصری فعال در جذب خواننده یا بیننده حضور دارد، اما در #قصص_قرآن_کریم #زن در جایی حضور دارد که جایگاه اوست و در خور شان و منزلت اوست و هرگز بر شالوده خودنمایی، دیگرفریبی و... عمل ننموده است، تا عواطف و احساسات را از رهگذر زیبایی به سوی خویش معطوف سازد. #قرآن_کریم در مجموع آیات مربوط به #زنان #جایگاه_واقعی و اصیل زن و مقام و منزلت شایسته او را بیان می‌نماید و الگوهای رضای عملی زنان را برای ما ترسیم می‌نماید؛ و چه زیباست تا هنرمندان و فعالان اجتماعی بتوانند از قرآن کریم الگو گرفته و در آ‌ثار خویش چهره واقعی و در خور زنان را به تصویر کشند. برگرفته از: روزنامه رسالت شماره ۶۰۹۳ منبع؛ وبسایت پژوهشکده باقرالعلوم (ع) [۱] عبدالکریم خطیب، زن در قصه‌های قرآن کریم #زن #زنان #بانوان @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بانوی سال‌های تمدن (بخش اول)   🔹«فاطمه‌ی زهرا (س) را قبول و دوستش دارم؛ اما هرچه با خود فکر می‌کنم، او برای سال‌ها و قرن‌ها پیش است و من، بانوی سال‌های تمدن، تکنولوژی، علم و صنعتم؛ چطور می‌توانم او را الگو قرار دهم؟ چطور می‌شود الگویم را از میان  قرن‌ها پیش انتخاب کنم؟ پس فقط دوستش دارم؛ اما الگوبودنش را نمی‌پذیرم!». این حرف‌ها شاید زبان‌حال برخی دختران و زنان امروزی باشد و آنان ترجیح بدهند که الگوی‌شان را به‌روز انتخاب کنند؛ لذا دنبال الگو می‌گردند و در نهایت، به الگوی کامل و دل‌پسندی نمی‌رسند. این افراد در مشکلات و پیش‌آمدهای زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی، دنبال روان‌شناس می‌روند و بر این باورند که چون او شناخت از‌ روان انسان‌ها دارد، پس بهترین راهکارها را ارائه می‌دهد. 🔹اما آیا کسی بیش از خدا که خالق همگان است، به وجود و روان انسان‌ها آگاه است؟ او که در قرآن، نبی و اهل بیتش را #الگو معرفی کرده و بر این اساس، #حضرت_فاطمه_زهرا (س)، #الگوی_زنان شناخته می‌شود. این بانو اگرچه قرن‌ها پیش می‌زیسته، الگویی‌ست در محدوده‌ی زمان و مکان نمی‌گنجد؛ بلکه مدلی‌ست برای سبک زندگی ایده‌آل و قابل انطباق با زمان‌ها و مکان‌های مختلف. از سویی الگوبودن ایشان، به این معنا نیست که تمام رفتارهای‌شان مستقیم الگوبرداری و اجرا شود که اگر این کار ممکن شود، همه معصوم می‌شویم؛ لکن برخی رفتارهای بانو، عیناً قابل پیروی‌اند. 💠رفتارهای عبادی 🔹برخی #رفتارهای_عبادی آن حضرت که قابل الگوبرداری‌ست، عبارت‌اند از: عشق به قرآن و این‌که هم‌پای اکثر فعالیت‌های‌شان در منزل، قرآن می‌خواندند؛ گندم آسیاب می‌کردند و قرآن می‌خواندند؛ کودک‌شان را در آغوش می‌گرفتند و قرآن می‌خواندند و می‌فرمودند که از دنیای شما، به سه چیز عشق می‌ورزم: تلاوت قرآن، نگاه به چهره‌ی پیامبر و انفاق در راه خدا. تسبیحات خاص حضرت (شامل ۳۴ مرتبه الله‌اکبر، ۳۳ مرتبه الحمدلله، ۳۳ مرتبه سبحان الله) که دستور آن را برای هدیه‌ای عظیم، از پدر بزرگوارشان دریافت کرده بودند، بر آن مداومت داشتند و به شیعیان توصیه می‌فرمودند هم، می‌تواند #الگویی برای همه‌ی زمان‌ها باشد؛ چنان‌که بسیاری از ما شیعیان ـ این ذکر را با همان ترتیب ـ بعد از هر نماز واجب برای تعقیبات می‌گوییم.   💠رفتارهای اجتماعی 🔹حضرت همواره قبل از دعا برای خودشان، در حق دیگران دعا می‌کردند و می‌فرمودند: «الجار ثم الدار؛ اول همسایه، سپس اهل خانه»؛ لذا در #ارتباطات_اجتماعی، دیگران را بر خود مقدم می‌داشتند و #خیرخواه_مردم بودند. در خدمت به هم‌نوعان فروگذاری نمی‌کردند و این امر، در داستان اطعام فقیر، مسکین و یتیم به‌خوبی آشکار است. بانو ساعت‌ها برای پاسخ‌گویی به سؤالات و شبهات مردم، وقت می‌گذاشتند و صبورانه پاسخ می‌دادند. این صبر و همت، علاوه بر دلسوزی و هم‌دردی با دیگران، نشان‌دهنده‌ی اهتمام ایشان بر حفظ ارزش‌های دینی و هدایت و ارشاد مردم نیز بوده است؛ پس می‌توان از بانو در حمایت از ارزش‌های دینی و همدردی و دلسوزی برای مردم الگو گرفت و در ارائه‌ی اندوخته‌های علمی به دیگران اهتمام ورزید.   💠رفتار با فرزندان (۱) 🔹برخلاف برخی مادران که فرزند را سدی در مسیر پیشرفت‌ها یا راحتی‌های زندگی می‌دانند و پرورش کودک را به مربیان مهدهای کودک می‌سپارند، بانو خود را به نگهداری و #تربیت_فرزندانش سزاوارتر می‌دید. او با دستی گندم آسیاب می‌کرد و با دستی کودکش را آرام می‌نمود؛ حتی وقتی سلمان خواست به ایشان کمک کند، فرمود: «گندم را برایم آسیاب کن! من به نگهداشتن و پرستاری کودکم سزاوارترم!» برای فرزندان‌شان شعرهایی می‌سرودند، برای لالایی یا هنگام بازی زمزمه می‌کردند و از این طریق، پایه‌های شخصیت‌شان  را شکل می‌دادند. در بازی با امام حسن (ع) برایش می‌خواندند: «اشبه اباک یا حسن؟/ واخلع عن الحق الرسن/ واعبد إلهاً ذالمنن/ و لاتوال ذالاهن؛ شبیه پدرت باش پسرم! ریسمان از گردن حق باز کن! خدایی را بپرست که صاحب نعمت‌های فراوان است و با صاحبان ظلم، دوستی نکن!» برای حسینش زمزمه می‌کرد: «أنت شبیه بأبی/ لست شبیها بعلی؛ تو شبیه پدرم هستی و شبیه پدرت نیستی!» مولا علی (ع) نیز، این اشعار را می‌شنیدند و تبسم می‌نمودند. این مادر مهربان، گاه برای کودکانش مسابقاتی برگزار می‌کرد و جوایزی در نظر می‌گرفت. #ادامه_دارد... نویسنده؛ محبوبه ابراهیمی منبع؛ وبسایت پیام زن #حضرت_فاطمه #فاطمه_زهرا #فاطمه @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد