👆👆 #ادامه_مطلب 👇👇 🔹اولین و آشكارترین بُعد در تحلیل چیستی كالای ایرانی، جنبه اقتصادی و ارزآوری آن است. و در پاسخ به این سوال كه چه كالایی، ایرانی است می توان همان شبكه تامین را در نظر گرفت، هر چقدر #ارزآوری_مستمر (و نه موقتی و مقطعی!) بیشتری در طول تولید و فروش از یك كالا عاید ایران شود، آن كالا ایرانی تر است! به عبارت دیگر، اگر كل زنجیره ایده تا محصول و نشان تجاری و مالكیت معنوی آن محصول، ایرانی باشد طبیعتاً می توان آن كالا را كاملا ایرانی دانست ولی اگر مالكیت معنوی آن كالا خارجی است یا فقط در ایران سر هم بندی (مونتاژ) می شود، بخشی از آن كالا، ایرانی است. 🔹گاهی این شبهه طرح می شود كه كارگران فلان شركت، ایرانی هستند پس طبیعی است كه آن كالا هم ایرانی است! در پاسخ به این شبهه باید گفت كه بیشترین عایدی مالی یك شركت مربوط به نشان تجاری و #مالكیت_معنوی آن است و دستمزد كارگر و گروه عملیاتی در مقایسه با حجم انبوه عایدات مالی آن، بسیار اندك است هر چند می توان، این كالا را نیز در دسته كالاهای ایرانی جای داد ولی طبیعتاً در آن سوی طیف قرار خواهد گرفت. @Rushdisu 🔹یكی از نمونه های این رویكرد را می توان درباره شركت های اكتشاف و تولید نفت و گاز (E&P) ملاحظه كرد رویكردی كه بعد از ایجاد نشان تجاری توسط این شركت ها دنبال می شود این است كه توسعه دانش فنی و تجهیزات را به شركت های كوچك می سپارند و خود به امر مدیریت فرآیند اشتغال دارند و در قراردادهای بین المللی نفتی نیز، شركت های كوچك مجبورند محصولات خود را به این شركت های مطرح بفروشند لذا هم ریسك توسعه فناوری را می پذیرند و هم در نهایت سهم اندكی از عایدات مالی را دریافت می كنند. 🔸 در كنار آنچه ذیل دو سوال «آیا باید همه نوع كالایی در ایران تولید شود؟» و «چه كالایی ایرانی است؟» بیان شد، می بایست به سه بُعد راهبردی، اجتماعی-فرهنگی و واسطه ای این امر نیز اشاره شود و بدون در نظر گرفتن این سه بُعد، این تحلیل ناقص خواهد بود. 🔹الف) بُعد راهبردی: درباره برخی از محصولات (اعم از كالای ملموس و خدمات)، نمی توان فقط و فقط به بُعد اقتصادی توجه كرد چرا كه #اهمیت_راهبردی این محصولات به گونه ای است كه حتی در شرایطی كه محصولات تولید داخلی دارای كیفیت كمتر و قیمت بالاتری نسبت به محصولات مشابه باشند، سیاست های دفاعی و راهبردی كشور ایجاب می كند كه از این محصولات حمایت كند. مواردی نظیر خودكفایی در تولید بنزین (یا سوخت های حیاتی دیگر)، خودكفایی در گندم (یا مواد غذایی) و موارد مشابه از این بُعد، قابل تحلیل هستند. 🔹ب) بُعد اجتماعی- فرهنگی: واردات برخی از محصولات در كشور به صورت مستقیم و غیرمستقیم #اعتماد_به_نفس_ملی را از بین می برد و هر چند از جنبه های عایدی اقتصادی فردی قابل توجیه است ولی در نهایت به سبب تضعیف اعتماد به نفس و روحیه ملی، خطری بزرگ برای كشور محسوب می شود. برخی از وسایل پلاستیكی منزل، اسباب بازی و ... كه به صورت گسترده از كشورهایی نظیر چین وارد كشور می شوند هر چند از نظر اقتصادی برای یك فرد قابل دفاع است ولی در بعد جمعی باعث تعطیلی، بسیاری از شركت هایی می شود كه به تولید چنین محصولات ساده ای اشتغال داشتند محصولاتی كه هم از نظر مواد اولیه، هم از نظر دانش فنی و هم از نظر فروش گسترده در كشور، شرایط بسیار مناسبی را دارا هستند. 🔹ج) بُعد واسطه ای: دانش و فناوری #رویكردی_انباشتی دارند به این معنا كه توسعه دانش به صورت تدریجی و انباشتی صورت گرفته و رویكردی پلكانی در آن حاكم است. اگر زمینه ساخت برخی از تجهیزات و سخت افزارهای ساده در كشور فراهم نشود بستر توسعه سایر سطوح و اجزای فناوری نیز ایجاد نمی شود (البته به این معنا نیست كه می بایست همه تجربه بشری را در توسعه فناوری تكرار كرد و به معنای اختراع چرخ از اول هم نیست!). در زمینه برخی از حوزه های خدماتی نظیر فضای مجازی و توسعه پیام رسان های داخلی نیز، این بُعد قابل بررسی است. @Rushdisu 🔹حمایت از كالای ایرانی، حمایت همه جانبه از فرهنگ تا اقتصاد ایرانی است و به بیان دیگر حمایت از كالای ایرانی یعنی ساخت ایران به معنی اتم و اخص كلمه! همانگونه كه رشد و سازندگی حركتی تدریجی و مستمر و گاه با فراز و نشیب است پس حمایت از كالای ایرانی نیز با #دشواری_ها و ملاحظات فراوانی همراه خواهد بود و نمی توان انتظار تغییر یكباره داشت! ✍️ #دکتر_محمد_نوروزی پژوهشگر مرکز رشد 🌿 #بهار_در_بهار ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 @Rushdisu