✅ #یادداشت_رشد 📄 دانشگاه یا مسافرخانه؟ نسخه ایران 🔻نوشته های مسعود بنافی از زندگی و تحصیل در #انگلیس 🔸یک: دانشجوی دکتری در #ایران ✴️ #دانشجویان_دکتری در ایران، بیشتر به مسافرانی شبیهند که همیشه در دانشکده و دانشگاهشان #مسافرند و باید زود به محل کار، منزل، یا خوابگاه برگردند. سیستم دانشگاهی دوره دکتری در ایران به گونه‌ای طراحی شده که دانشجو فقط برای کار اداری در دانشکده حضور می‌یابد. از سوی دیگر، اغلب باید در جستجوی اساتید باشد تا پیدایشان کند، به خصوص وقتی استاد مسئولیت اجرایی در دانشگاه داشته باشد. و البته خدا نکند استادی بیرون از مجموعه دانشگاه، مسئولیت اجرایی نیز داشته باشد و در همان زمان، راهنمای یک یا چند دانشجوی ارشد و دکتری باشد. 🔹در این سیستم استاد نه فرصت فکر کردن برای دانشجو دارد، نه مطالعه کارهای او را و حتی نه راهنمایی مناسبش را. چون اصولاً وقتی ندارد که با مسأله دانشجو همراه شود. رویدادهای غیرمترقبه و پیش‌بینی نشده نیز امکان استقرار منظم و برنامه‌ریزی شده استاد را در دفتر کارش نمی‌دهد. 🔹قصدم سرزنش دانشجویان یا جسارت به مقام اساتید محترم نیست؛ که #طراحی_نامناسب_سیستم، بهترین دانشجویان و اساتید را نیز درگیر روزمرگی می‌کند و عده‌ای از آن‌ها را "بیزینس‌من". بلکه می‌خواهم سیستم پذیرش دانشجو و استقرار او را نقد کنم. حتی در بهترین دانشگاه‌های ایران (مثل دانشگاه تهران)، دانشجو استقرار ندارد و اگر حال مطالعه داشته باشد، باید برود کتابخانه. دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها بسیار فراتر از ظرفیت خود دانشجو جذب می‌کنند و هر استاد چند برابر وقت خود دانشجوی ارشد و دکتری دارد. 🔹این سیستم قطعاً دانشجوپرور نیست. سیستم #تولید_انبوه دانشجوی تحصیلات تکمیلی است که نه پایان‌نامه‌شان به مرحله پختگی می‌رسد و نه مسأله‌شان از جنس مسأله می‌شود و نه قرار است باری از دوش جامعه بردارند. 🔸دو: دانشجوی دکتری در #انگلیس 🔹در نظام علمی دانشگاهی انگلستان (و عمده کشورها)، #استاد نقش شایانی دارد. یعنی این استاد است که دانشجو را در مقطع دکتری انتخاب کرده و تصمیم می‌گیرد که با او کار کند. به عبارت دیگر، کنکور در پذیرش دوره دکتری نقشی ندارد و استاد تصمیم‌گیر اصلی است. استاد، دانشجو را بر اساس طرح پیشنهادی دانشجو انتخاب می‌کند. بنابراین، استاد، واقعاً محورِ نظام دانشگاهی تحصیلات تکمیلی است و گام به گام همراه دانشجوست. 🔹وقتی استاد از طرح اولیه دانشجویی خوشش آمد و تصمیم به پذیرش او گرفت، معمولاً با رئیس دانشکده/دپارتمان/مرکز در میان می‌گذارد و پس از جلب موافقت او، فرآیندهای اداری جذب، از طریق واحدهایی نظیر دکترال کالج، دنبال می‌شود و استاد، ترم بعد یا سال بعد دانشجو را دیدار می‌کند. 🔹پس از پذیرش نهایی، به هر دانشجو یک میز (بنچ/سیت) داده می‌شود به همراه رایانه اختصاصی (به عبارت بهتر، برای مدت مشخصی به او اجاره داده می‌شود، چون دانشجو پول آن را می‌پردازد). در این سیستم #دانشجو مسافر نیست؛ بلکه #مستقر است. معمولاً چند روز در هفته را در محل دانشکده و در جوار استادش می‌گذراند. استادی که تعداد مشخصی از دانشجو را می‌تواند پذیرا شود. 🔹بنابراین پذیرش دانشجوی جدید، مشروط به وجود میز خالیست که اشاره به ظرفیت یک استاد/دانشکده دارد. 🔹به دلیل طراحی مکان برای حضور ثابت و مستمر دانشجو، دانشجو ماهیانه "باید" با استادش جلسه داشته باشد و گزارش دهد. اگر مطلبی نیز به استاد تحویل داده شود، معمولاً حدود یک هفته مطالعه می‌شود و بازخورد داده می‌شود. 🔸توضیح: مطالب فوق قابلیت تعمیم صد در صدی ندارد ولی نمایی از تفاوت کلی بین دو سیستم را منعکس می‌کند. ✍️ #مسعود_بنافی پژوهشگر مرکز رشد 🔘 #از_گذر_گیلفورد ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu