┅━❀🍃❀🍃❀🍃❀━┅ ﴿برای طالبان حق راه را باز میکنیم﴾ گاهی دیده می شود در بعضی جلسات ذکر و وعظ برخی، چهار ساعت بی وقفه با عشق و علاقه فراوان می نشینند و نه تنها خسته نمی شوند بلکه احساس رضایت می کنند. این همان پاداشی است که به پاس آن هدایت اولیه داده اند. در سوره حجرات می فرماید اگر من تو را دوست داشته باشم محرّمات را برای تو کَرَّهَ می کنم. این با حَرَّمَ فرق می کند. حَرَّمَ یعنی حرام کرد وقتی به ما بگویند چیزی حرام است انرژی صرف می کنیم که نزدیک آن ،نرویم اما خداوند می فرماید: اگر مورد علاقه ام باشی، امور حرام را کَرَّهَ می کنم؛ یعنی در ذائقه تو آن را منفور و تلخ می نمایم تا نه تنها ترک گناه سخت نباشد بلکه لذت بخش باشد و با ترک گناه احساس راحتی از یک چیز منفور و رنج آور بکنی. علت این که معصوم به گناه میل نمی کند این است که برای او حَرَّمَ نیست، بلکه کَرَّهَ است. مثلاً اگر بگویند: این موز هوس انگیز را حرام کردیم انسان مؤمن به علت عشقی که به خدا دارد از آن می گذرد و احساس می کند که از لذتی صرف نظر کرده است اما فرض کنید چهره باطنی آن را مانند سوسک های سرخ شده در روغن نشانش بدهند اینجا دیگر سخن از حَرَّمَ نیست بلکه کَرَّهَ متجلی شده است؛ دیگر رغبتی به خوردن آن ندارد که سراغش برود ┅━❀🍃❀🍃❀🍃❀━┅ @mahdshahinshahr