بسم الله الرحمن الرحیم سلام عليكم با تبریک بزرگترین و بهترین حادثه‌ی عالم، مبعث رسول الله صلی الله علیه و آله، آیه‌ی مناسب امروز تقدیم می‌گردد #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه كما أرسلنا فيكم رسولاً منكم يتلوا عليكم آياتنا ويزكّيكم ويعلّمكم الكتاب والحكمة ويعلّمكم ما لم تكونوا تعلمون (151) رسالت پيامبر اسلام (صلّي الله عليه وآله وسلّم) دعاي مستجاب حضرت ابراهيم(عليه‌السلام) است. بيگانه و ناشناخته بودن يك پيامبر و اختلاف نژادي و زباني او با جامعه، از عوامل عدم پذيرش رسالت آن پيامبر از سوي مردم است. خداي سبحان همه اين امور را از رسول اكرم (صلّي الله عليه وآله وسلّم) نفي كرد. آن حضرت هم در بين مردم و هم از نژاد آنان بود و از اين رو مقبوليت وي همانند مشروعيت او داراي نصاب خاص خود بود. تلاوت آيات الهي بر مردم، تزكيه نفوس و تعليم كتاب، يعني مجموعه قوانين و مقررات دين، و آموزش حكمت؛ يعني دانش نظري و عملي و سخنان مبرهن، مستحكم و متضمن اسرار درباره بود و نبود و بايد و نبايدها در عقايد، اخلاق، فقه و حقوق، همچنين آموختن علومي كه جز از طريق وحي به آن دسترسي نيست، از اهداف رسالت پيامبر گرامي (صلّي الله عليه وآله وسلّم) است. توجه مردم به اين برنامه‌ها زمينه پذيرش رسالت را در آنان فراهم مي‌كند. تلاوت، خواندنِ همراه با تعليم و ارائه طريق سير، يا گونه‌اي از خواندن است كه شنونده را به تدبّر فرامي‌خواند. كلام خداوند نشانه‌اي دالّ بر وجود اوست، از اين رو از آن به «آيات‌» تعبير شده است. تزكيه، علت غايي و هدف اصلي بعثت پيامبر گرامي (صلّي الله عليه وآله وسلّم) و تعليمْ وسيله نيل به آن است. تقديم ذكري تزكيه بر تعليم در اين آيه، به لحاظ مقدم بودن هدف بر وسيله، تقدم علت غايي در وجود علمي و... است و در اينجا، يعني در مقام امتنان، مبادرت به ذكر فايده بهتر است. تقديم مزبور همچنين براي اشاره به اين است كه آن حضرت نخست مردم را از رجس شرك تطهير كرده، سپس احكام و معارف دين را به آنان مي‌آموزد. افزون بر اينكه تفنن در تقديم و تأخير تزكيه و تعليم در مواضع مختلف، افاده مي‌كند كه هر يك از اين دو در حد خود نعمت خداست كه شكر خاص را مي‌طلبد. وحي و نبوت براي همه جوامع بشري ضروري و دائمي است، زيرا پيامبران، معارفي به انسانها مي‌آموزند كه اولاً رسيدن جامعه به آنها بايسته و ضروري است و ثانياً رسيدن به آن معارف جز از راه وحي مقدور انسانها نيست؛ خواه در عقل فردي يا در عقل جمعي. تسنيم، ج ۷ صص ۴۹۱ و ۴۹۲ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402