🔰 بالاترین عیب 📍اساس در معاشرت‌ها بر این است که روی کسی سرمایه‌گذاری کنیم که می‌کند. 📍اگر بنا باشد رفیقی انتخاب کنم، کسی را انتخاب می‌کنم که اگر صد عیب داشته، ولی عیبش را کم کرده است، نه آن آقایی که از بیست سال پیش با او آشنا بودم و یک عیب داشته و هنوز همان یک عیب را دارد! این شخص، لیاقت رفاقت را ندارد؛ لیاقت آدمی که صد عیب داشته و به بیست عیب رسانده، برای بیشتر است! 📍این بی‌توجهی ماست که در قضاوت‌ها به فسق و فجورهای سطحی نگاه می‌کنیم؛ ولی به طرف نگاه نمی‌کنیم. 📍ما تا زخمی ببینیم، رهایش می‌کنیم؛ ولی مگر می‌شود رها کرد؟ مگر ما بهشتیم که خوبها را جمع کنیم؟! مگر ما قیامتیم که امتیاز فرقان ایجاد کنیم؟! 📍به ما تکلیف کردند که برخورد کنیم و قطعاً برخوردمان باید با معایب، ابتلاها و کسری‌ها باشد. 📍پس باید بررسی کنیم که این جمع یا شخص، چند عیب داشته و چند تا از آنها را کم کرده است؟ کسی که یک عیب داشته و پس از ده سال هنوز هم همان عیب را دارد، می‌توان گفت چون فقط یک عیب دارد، خیلی خوب است؟! 📍 بالاترین عیب همین است که او سازندگی ندارد و به فکر تولید نیست؛ به این فکر نیست که باری بردارد. 📍جمعی که برای خانواده‌هایش، برای بچه‌هایش، برای معاشرت‌هایش، برای خستگی‌هایش، برای مریض‌هایش، برای ناراحتی‌هایش کند، جمع مرده‌ای نیست، است، جمعی مولد و دارای بار است! ❛❛ استاد علی صفائی حائری 📚  | ص ۹۱ 💠 مدرسه تشکیلات اسلامی مضمار ✅ eitaa.com/joinchat/466485249C9adacb35a5 💗اللﮩـم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجـْــ💗 🌐https://eitaa.com/joinchat/3336437771C6fdc6395f0