بنام خدا سوره انسان، تفسيرالميزان (علامه طباطبائي ) ايه ٧ ، ٨ و ٩ يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا آنها به نذر خود وفا می‌کنند، و از روزی که شرّ و عذابش گسترده است می‌ترسند، وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» می‌دهند! تفسير الميزان : در تفسیر کشاف از ابن عباس نقل شده که امام حسن ع و امام حسین ع بیمار شدندو رسول خدا ص با جمعی از صحابه از ایشان عیادت کرد، مردم به علی ع گفتند: چه خوب است برای بهبودی فرزندانت ، نذری کنی ، علی ع و فاطمه (س ) و فضه کنیز ایشان نذر کردند که اگر کودکان بهبودی بیابند، سه روز، روزه بگیرند، بچه ها بهبودی یافتند واثری از کسالت در آنها نماند.بعد از بهبودی آنها، علی ع سه من جو از شمعون خیبری قرض کرد، و فاطمه (س )یک من از آن جو را دستاس و سپس خمیر کرد و پنج قرص نان به عدد افراد خانواده پخت و سهم آنها را در برابرشان گذاشت تا با آن افطار کنند، در همین بین سائلی به نزدشان آمد و به ایشان سلام کرد و گفت : سلام بر شما اهل بیت پیامبر ص من مسکینی از مساکین مسلمین هستم مرا طعام دهید تا خدا به شما از مائده های بهشتی طعام دهد،خاندان پیامبر سائل مسکین را بر خود مقدم شمرده و افطار خود را به او دادند و آن شب جز آب چیزی نخوردند و با شکم گرسنه دوباره نیت روزه کردند، هنگام افطار روز دوم طعام را نهادند تا افطار کنند، یتیمی بر در سرای ایشان بیامد و درخواست طعام نمود، آن شب هم یتیم را بر خود ترجیح دادند و دوباره با شکم گرسنه نیت روزه کردند، شب سوم اسیری آمد و در خواست طعام نمود، آنها باز هم او را برخود مقدم کرده و طعام خودرابه او بخشیدند، صبح روز چهارم علی ع دست حسنین ع را گرفت ونزدرسول خدا ص آورد، پیامبر ص وقتی بچه ها را مشاهده کرد که چون جوجه ضعیف از شدت گرسنگی می لرزند، فرمود:چقدر بر من دشوار است که شما را به چنین حالی ببینم ، آنگاه با ایشان به نزد حضرت فاطمه روانه شد و او را در محراب عبادت یافت ومشاهده کرد که از شدت گرسنگی شکمش به پشتش چسبیده و چشمانش به گودی نشسته ، ازمشاهده این وضع ناراحت شد، در این حال جبرئیل نازل شد و عرضه داشت :این سوره را بگیر، خدا تو را بخاطر داشتن چنین اهل بیتی تهنیت می گوید و آنوقت این سوره را قرائت کرد.پس در این آیه شریفه و آیات بعدی ، به این ماجرا پرداخته شده و می فرماید: آن ابرار و بندگان خاص خدا به نذر و عهد شرعی که با خدای خود بسته اند وفا می کنند و ازروز قیامت که شدت عذابش گسترش یافته و شداید و اهوال آن به نهایت رسیده ،هراسانند و به همین جهت باوجود اشتیاق و اشتهاء زیاد به طعام و شدت احتیاجی که به آن دارند باز هم آن را به مسکین (فقیر شدیدا تنگدست و سائل )و یتیم (فردی که قبل ازبلوغ پدرش را از دست داده باشد) و اسیر(اسیر یا برده ای که از راه جنگ بدست آمده )می بخشند و آنها را بر خود ترجیح می دهند.شاید مطابق قول بعضی ضمیر در (علی حبه ) به خدای سبحان باز گردد، که دراین صورت معنا این است که آنها به خاطر محبتی که به خدا دارند، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر می خورانند، نه به جهت انتظار ثواب از خداوند، اما آیه بعدی این احتمال را از بین می برد، چون به همین مطلب تصریح کرده‌ است‌ و احتیاجی‌ به‌ تکرارنیست‌. ---------------------------------- براي دريافت تفاسير موضوعي قران به كانال تلگرام ما بپيونديد: @alireza_almasvandi #Quran #قرآن #تفسيرموضوعي #تفسيرعلمي #حديث