آن کـو شـنـاخـت گـردش خـورشـید و مـاه را جـویـد بــرای خـفـتـن خـود خـوابـگـاه را از عـیـن اعــتــبــار بــبــیـنـم بــه گـلـرخــت زیــرا قـــیــاس نـــیــســـت درازی راه را مردم همه نگون شـده جـسـتـند زیر خـاک قـامـت از آن نـکـوسـت سـپـهر دو تـاه را من ماه را طلوع نخـواهم بـه خـاک، از آنک گم کرده ام به خاک رخی همچو ماه را خسرو چو بخت خویش جهان را کند سیاه راه ار بــــرون دهـــد ز جـــگـــر دود آه را #امیر_خسرو_دهلوی #برنامه_قرار_شاعرانه