🥀عکس نوشته ایتا🥀
🍀 💜 🌺 مجتبی که داشت میرفت سوار گاری بشه کلاهش رو از سر برداشت و دستی روی سینه گذاشت و چشمی گفت،تشکری کردمو خیلی سریع سوار گاری شدم و راه افتادیم سمت ده! دلم آشوب بود نمیدونستم وقتی رسیدم باید چی جواب اورهان رو بدم؟بگم با چه حقی به جای شهر رفتم توی کلبه و چرا مراقب دخترش نبودم،حتی به این فکر کردم تا پنهونی همه چیز رو به آتاش بگم،اما بلاخره که میفهمید،اونوقت به خاطر اینکه زودتر بهش همه چیز رو نگفته بودم عصبی تر میشد! -میگن امروز توی عمارت عروسی برپاس برای همین داری میری؟ با صدای گاریچی از فکر بیرون اومدم:-عروسی؟چه عروسی ای؟ -نمیدونم والا از کارای این خان و خانزاده ها که نمیشه سر در آورد،ولی از بچه هایی که محصول میبرن عمارت شنیدم،میگن چون ازدواج دوم بوده زیادی هم تدارک ندیدن،گفتم اگه به هوای گرفتن شاباش و شیرینی میری وقت خودت رو تلف نکنی! ازدواج دوم؟نکنه آتاش داشت دوباره عروسی میکرد؟پس بگو چرا دفعه آخر انقدر نگران بود و میگفت میخواد از کارش کنار بکشه و با آرامش زندگی کنه،حتما خجالت کشیده به من بگه! حالا باید چیکار میکردم؟از اینکه مستقیم همه چیز رو به اورهان بگم وحشت داشتم! تا موقع رسیدن به عمارت چندین بار حرفامو توی دلم زمزمه کردم،تموم فکرم پیش آیلا بود و خدا رو به بزرگیش قسم میدادم که خودش دخترم رو حفظ کنه،با ایستادن گاری منتظر نموندم و خیلی سریع پایین پریدم تشکری کردمو دویدم سمت در عمارت،صدای جمعیت از داخل شنیده میشد اماخبری از آذین و ساز و دهل نبود،کمی دلم از آتاش گرفت،چطوری میتونست توی این وضعیت انقدر خودخواه باشه! صلواتی فرستادم محکم ضربه ای به در کوبیدم و طولی نکشید که عمو مرتضی درو نصف و نیمه باز کرد و بدون اینکه نگاهی بهم بندازه با صدای کلفتش گفت:-مگه نمیبینی در بستس اینجا جای فضولی نیست برو خدا روزیتو جای دیگه ای بده! خواست درو ببنده که با پا مانع شدم،هول زده سرمو توی شکاف در کردمو نگران گفتم:-عمو مرتضی منم آیسن! با این حرف مثل برق گرفته ها خودش رو عقب کشید،به سختی در رو هل دادمو داخل شدم،نفس عمیقی کشیدمو با بغض پرسیدم:-اورهان هست؟ با لکنت در جوابم گفت:-خانومممم...شما؟اینجا... با غم نگاهی بهش انداختم:-چرا انقدر تعجب کردی عمو نکنه فکر کردی برای همیشه از اینجا رفتم،اومدم با اورهان حرف بزنم،پرسیدم توی عمارته؟ -خانوم؟من... -عمو مرتضی نمیبینی حالم خوش نیست؟عجله دارم،فقط بگو هست یا نه؟ -هستن خانوم،اما... منتظر بقیه حرفش نموندم تشکری کردمو قدم برداشتم سمت مهمونخونه،نگران نگاهی به جمعیت جمع شده برای عروسی انداختم،شاید با این کارم عروسی آتاش به کامش تلخ میشد اما باید هر چه زودتر همه چیز رو به اورهان میگفتم سلامتی دخترم واجب تر بود! نگاهمو از جمعیت گرفتمو خواستم به راهم ادامه بدم که با صحنه ای که لحظه آخر به چشمم خورد دوباره سر چرخوندمو با دستای لرزون زنی که روبه روم قرار گرفته بود رو پس زدم،امکان نداشت اون کسی که روی صندلی دامادی نشسته اورهان باشه! با کنار رفتن زن چشمم روی چهره ی داماد ثابت موند،خودش بود،نگاهم سر خورد سمت دختری که تور قرمز روی سرش افتاده بود قدم هام از حرکت ایستاد،حس میکردم جریان خون توی بدنم متوقف شده،قطرات اشک از چشمم سر میخورد،با اینکه سنگینی نگاه اطرافیان آزارم میداد،اما توان حرکت نداشتم،صدای عمو مرتضی که از پشت سر صدام میکرد،توجه اورهان رو به سمتم جلب کرد،از روی صندلی بلند شد و همون لحظه مسیر نگاهم چرخید روی آتاش که بازومو گرفته بود و به سمت دیگه ای میکشید،بی اختیار دنبالش راه افتادم،نزدیک در ایستاد و عصبی بهم زل زد:-تو اینجا چیکار میکنی؟مگه نگفتم همونجا بمون؟اومدی اینجا خودتو سکه یه پول کنی؟اصلا شد برای یه بارم که شده حرف گوش بدی؟ اشکی که توی چشمام حلقه زده بود رو با انگشت گرفتم و با بغض لب زدم:-برای مراسم نیومدم،اومدم پی آیلا،دخترم نیست ...گم شده... 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻
415 مشاهده