من تن بی‌جانم و جانم تویی خود نه تنها جان که جانانم تویی در شب تاریک یأس امیّد من! اختر من! ماه تابانم تویی تشنه‌ام من، تشنه‌ی دیدار تو در کویر خشک، بارانم تویی پابه‌پای عاشقانت، آمدم چون دلیل راه و برهانم تویی ایستادم بر سر پیمان خود هم گواه عهد و پیمانم تویی تلخ‌کامم، ناله‌ام از هجر توست ای که خود قند فراوانم تویی! دامنت کی می‌شود آرم به کف؟ دردمندم، ای که درمانم تویی! آرزویم! یوسف گمگشته‌ام! زود باز آ، ماه کنعانم تویی #محمد_رضا_قاسمیان #بداهه_سرایی_گروه_ادیبانه ۱۴۰۲/۱۲/۰۱