رفاقت باشهدا
🔅🔅🔅 #بسم رب الشهدا 🔸قسمت سی ام 🔸اینک شوکران1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید) دلش می خواست قبل از ر
🔅🔅🔅
#بسم رب الشهدا
🔸قسمت سی و یکم
🔸اینک شوکران1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید)
از بیمارستان نفرت داشت. گاهی به زور می بردیمش دکتر. به دکتر گفتم: چیزی نیست. فقط غذا توی دلش بند نمی شود. یک سرم بزنید، برویم خانه.
منوچهر گفت: من را بستری کنید.
بخش سه بستری شد، اتاق 311. توی اتاق چشمش که به تخت افتاد، نفس راحتی کشید و خدا را شکر کرد که رو به قبله است. تا خواباندیمش روی تخت، سیاه شد. من جا خوردم. منوچهر تمام راه و توی خانه خودش را نگه داشته بود. باورم نمی شد این قدر حالش بد باشد. انگار خیالش راحت شد تنها نیستم. شب آرام تر شد. گفت: خوابم می آید، ولی چیز تیزی فرو می رود توی قلبم.
صندلی را کشیدم جلو. دستم را بالای سینه اش گرفتم و حمد خواندم تا خوابید.
🌹🌹🌹
هیچ خاطره ی خوشی به ذهنش نمی آمد. هر چه با خودش کلنجار می رفت، تا می آمد به روزهایی فکر کند که می رفتند کوه، با هم مچ می انداختند، با عصا دور اتاق دنبال هم می کردند و سر به سر هم می گذاشتند، تفال دایی می آمد به دهانش:
آیتی بود عذاب انده حافظ بی تو
که بر هیچ کسش حاجت تفسیر نبود.
منوچهر خندیده بود، گفته بود: سه، چهار روز دیگر صبر کنید. نباید به این چیزها فکر می کرد. خیلی زود با منوچهر برمی گشتند خانه.
🌹🌹🌹
از خواب که بیدار شد، روی لب هایش خنده بود، ولی چشم هایش رمق نداشت. گفت: فرشته، وقت وداع است.
گفتم: حرفش را نزن. گفت: بگذار خوابم را بگویم، خودت بگو، اگر جای من بودی می ماندی توی دنیا؟
روی تخت نشستم. دستش را گرفتم. گفت: خواب دیدم ماه رمضان است و سفره ی افطار پهن است. رضا، محمد، بهروز، حسن، عباس، همه ی شهدا دور سفره نشسته بودند. به شان حسرت می خوردم که یکی زد به شانه م. حاج عبادیان بود. گفت: بابا کجایی؟ ببین چقدر مهمان را منتظر گذاشته ای. بغلش کردم و گفتم من هم خسته م. حاجی دست گذاشت روی سینه ام. گفت با فرشته وداع کن. بگو دل بکند. آن وقت می آیی پیش ما. ولی به زور نه. اما من آمادگی نداشتم. گفت: اگر مصلحت باشد خدا خودش راضیت می کند. گفتم: قرار ما این نبود. گفت: یک جاهایی دست ما نیست. من هم نمی توانم دور از تو باشم.
🌹🌹🌹
گفت: حالا می خواهم حرف های آخر را بزنم. شاید دیگر وقت نکنم. چیزی هست که روی دلم سنگینی می کند. باید بگویم. تو هم باید صادقانه جواب بدهی. پشتش را کرد.
گفتم: می خواهی دوباره خواستگاری کنی؟
گفت: نه، این طوری هم من راحت ترم، هم تو.
دستم را گرفت گفت: دوست ندارم بعد از من ازدواج کنی.
کسی جای منوچهر را بگیرد؟ محال بود.
گفتم: به نظر تو درست است آدم با کسی زندگی کند، اما روحش با کس دیگر باشد؟
گفت: نه.
گفتم: پس برای من هم امکان ندارد دوباره ازدواج کنم.
صورتش را برگرداند رو به قبله و سه بار از ته دل خدا را شکر کرد.
🔸ادامه دارد ......
#شادی ارواح طیبه ی شهدا صلوات
🥀🕊🥀🕊🥀🕊
@baShoohada