بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 📜آیه۲۳:"وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ" ⛓بحث: یا »؟ 🔍صدق و کذب ، ناظر به انطباق و عدم انطباق محتوای قضیّه با واقع است و صدق و کذب ناظر به علم مخبر به انطباق و عدم انطباق مضمون قضیّه با واقع است. گاهی صدق خبری با صدق مخبری و همچنین کذب آنها با هم جمع می شود و گاهی از هم جدا می شود. صدق و کذب شخص در صورت اِخبار اوست؛ یعنی، اگر کسی از چیزی گزارش نداد نه صادق است و نه کاذب؛ زیرا این دو متقابلْ، از سنخ ملکه و عدم است، نه از سنخ نقیضین. از این رو ارتفاع هر دو ممکن است؛ نظیر بینا و نابینا که در مورد دیوار، هر دو منتفی است. بنابراین، تا گزارش یا ادعایی نباشد، وصف صدق یا کذب مجالی ندارد. 🔎 کسانی که در نبوت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ریب و بودند، اگر واقعاً در آن شک می داشتند و هیچ گونه گزارشی درباره قرآن اثباتاً یا نفیاً نداشتند، مجالی برای صدق یا کذب آنها نسبت به واقع نبود؛ زیرا شک محض از سنخ تصوّر است و مفرد، نه تصدیق و قضیه و اگر به لحاظ ادعای تردید، از خصوصیات روانی خود خبر می دادند و می گفتند ما در اعجاز قرآن شک داریم، در این حال صدق و کذب آنها متصور است؛ زیرا از واقعیتی خبر دادند که گزارش از آن صدق و کذب پذیر است؛ یعنی، اگر واقعاً شک داشتند و برای آنها اعجاز قرآن ثابت نشده بود، ادعای شکْ صحیح و گزارش از آن صدق است و اگر واقعاً فهمیده بودند که قرآن معجزه است و علم قلبی خود را کتمان کرده بودند و مدّعی تردید شدند، ادعای آنان باطل و گزارش از آن کذب است. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan