١٧٥ ادامه بحث توكل يكي از اموري كه در فطرت همه بشر ثبت شده فقر موجودات نسبت به خداي سبحان است و اين فقر به حسب موقعيت امكاني (ممكن الوجود بودن) در ذات بنده موجود است كه خود را متعلق و مرتبط به وجودي بي نهايت مي بيند حتي اگر سلسله ي طولاني تشكيل شود كه هريك خود را متعلق و فقير نسبت به ديگري مي بينند نهايت اين سلسله با تعلق به وجودي بي نهايت ختم مي شود كه آن وجود، غني محض بوده و همه اين سلسله محتاج و متعلق به او هستند. حضرت امام از اين حقيقت پرده برداري مي كنند و مي فرمايند: اگر تعداد بي شماري گياه و حيوان و جماد و عناصر مختلف در عالم موجود باشد و فردي از تك تك آنها سئوال كند كه آيا شما در وجود خود مستقل و از خداي سبحان مستغني هستيد؟ همه بالاتفاق پاسخ مي دهند كه ما محتاج و فقير محض و نيازمند به يك وجود بي نهايت مي باشيم . همه اينها با لسان فطرت در ادامه پاسخ خود مي گويند: ما به وجودي محتاج هستيم كه آن وجود مثل ما محتاح و فقير نباشد بلكه او كامل و مستقل بوده و وابسته به هيچ موجودي نباشد و همه موجودات در ادامه اين پاسخ باز هم خواهند گفت كه موجودي كه خود فقير باشد هرگز نمي تواند احتياح ما را رفع نمايد . زبان فطري همه موجودات اينست: ذات نايافته از هستي بخش كي تواند كه شود هستي بخش ادامه دارد استاد بروجردي كلاس شرح تهذيب نفس ٩٩/٩/٨ كانال در محضر استاد بروجردي را در پيام رسانهاي زير دنبال كنيد واتساپ ٢٢ https://chat.whatsapp.com/HFB5565ZhIt7AntV2Gs6Px تلگرام @darmahzar لينك سايت حوزه علميه السلطان علي بن موسي الرضا(ع)👇 http://bit.ly/2WTptgK