داستان عشق شیما . #قسمت_سوم خشک شده بودم..برادرم کنجکاو شده بود..دنبال بهانه مي گشتم..در ضمن نمي خواستم شک کنه..شروع کردم با صداي لرزون شعرا رو مسخره خوندن.. کلمات کارت زير ذره بين اشک محدب و مقعر مي شدن..بالاخره از سر بازش کردم..رفتم زير دوش.. اشکاي شور قاطي شيريني آب تهران مي شد....و اين حقيقت که بايد عروسيش هم برم..تو قلبم سوزن مي زد. . اين شعر مسخره سعدي تو کله ام بدون توقف تکرار مي شد. .اي کاروان آهسته ران کارام جانم مي رود.. ..آن دل که با خود داشتم با دل ستانم مي رود.. تا آخر اون هفته دنبال هزار تا بهانه گشتم تا عروسي نرم..ولي هر دفعه بدتر بود..هر دفعه بيشتر تظاهر به مريضي مي کردم مهموني لازم تر مي شدم..چون براي روحيه ام خوب بود.. برادر بزرگم گفت: حالا اين روح سرگردانو با خودمون نبريم نمي شه؟ کوچيکه خنديد.. حالم اصلا خوب نبود..مي ترسيدم..حالم تو عروسي بهم بخوره..مي ترسيدم...بفهمه عاشقم..چطور تو روي عروس نگاه کنم.چطور تحمل كنم دست عروس رو تو دس مردي ببينم كه هنوزم براش جون ميدم و ميميرم براش و عاشقشم....خدا کنه زشت باشه..خدا کنه..از اونا باشه..آخ دلم خنک مي شه.. لباسم ساده بود (( روز بعد تيکه تيکه اش کردم و راهي سطل شد )) ولي آرايش غليظم رو صورت يخ کرده ام ماسيده بود. مثل هميشه دير رفتيم و خوشبختانه ته سالن جا گيرم اومد..و خوشبختانه برادرام مقيد رسم سلام و عليک با عروس و داماد نبودن...خنده ها شلوغي ها..صداي شيطوني بچه ها و صداي مزخرف خواننده براي من مثل موسيقي خسته کننده متن يک فيلم غمناک مي موند.. برام همه ثابت بودن وعروس و داماد متحرک..جماعت محو مي شدن و عروس پررنگ..رامين پررنگ تر..نمي فهميدم خوشحاله يا نه! نمي دونستم دوست دارم ناراحت باشه يا خوشحال!!!شايد اگه تکليفم با خودم روشن بود خيلي چيزا حل مي شد...برادر کوچيکه هم مشغول خوردن و مسخره بازي.. دلم مي خواست وارد يک اتاق تاريک بشم به خودم گلايه کنم..شايدم نه! سرمو بذارم رو شونه خداي خودم..و تا ابد اشک بريزم و اونم دلداري مي داد.. عروسو داماد بين مهمونا مي چرخيدن صداي دل بدبخت من بلند و بلند تر مي شد..قلبم داشت از دهنم بيرون مي زد..باخودم ميگفتم اي خــــــداااااا آخه چـــــرااااا؟؟؟؟؟امشب مردي رو كه دوستش دارم توي لباس دامادي ميبينم ولي عروس بجاي اينكه من باشم يه كس ديگه هست....چـــــــراااااا؟؟؟؟؟..مادر بابک از کنارمون گذشت..برادرم سلام کرد..مادر بابک با ديدن من سلام تو دهنش ماسيد..مظلوم سلام کردم..جواب نشنيدم..تو کله ام پتک مي کوبيدن..شايد صداي دلم بود که از کله ام ميومد؟ چيزي که نبايد بود مي شد..عروسو داماد کنار ما بودن..بابک عين کوه يخ به سلامم جواب داد...خانومش..مهربون وآروم دستمو گرفت..نـــــــه اشکهاي من وقتش نيت كه الان مثل بارون ببارن.. نبايد بيان..عروس خوشکله؟ مهربونه! اگه عاشقي بايد خوشحال باشي..من قوي ام..هميشه بودم..حالا بيشتر..لبخند زدم..احمقانه..بچه گانه..ماسک دلقک..بالاخره لبخند بود..بابک که اونم نزده بود..بايد بود براي بابک خوشحال باشم که خانومش مهربونه خانمه..خوب نمي تونستم خوشحال باشم..يعني من خودخواهم؟ يعني پست بودم؟ يعني حسود بودم؟ به بهانه اي کليد و گرفتم..مي خواستم تو ماشين گريه کنم..ازخدا ميخواستم همون جا بميرم ..مادر بابک تو حياط بود..عصبي قدم مي زد..با ديدنم جلو اومد..آرنجمو محکم گرفت..محکم فشار مي داد..دردم گرفته بود #ادامه_دارد... @ebrahim_navid_delha @pelak_shohadaa @ebrahim_reza_shahadat @shohadaa_sticker ═══°✦ ❃ ✦°═══ ❀#انتشاربادرج_لینک_مجازاست.👆