🌀 حوزه خواهران و لزوم انتخاب آزادانه استاد 🖋 زهرا ابراهیمی 🔹 یکی از شیوه‌های رایج در حوزه‌های قدیم برادران، شیوه‌ی انتخاب آزادانه‌ی استاد به وسیله‌ی طلبه بود. هر طلبه به محض ورود به حوزه، حق انتخاب استاد را داشت و می‌توانست آزادانه از بین اساتید حاضر، دست به انتخاب بزند. یکی از عواملی که تبعیت انسان را از دیگری افزایش می‌دهد، میزان علاقه‌مندی انسان است. هرچقدر علاقه‌ی انسان به شخصی بیشتر باشد، توجه او به تذکرات و نصایحش بیشتر خواهد شد. 🔹 عشق و علاقه‌ای که میان شاگرد و استاد ایجاد می‌شود، شاگرد را به درس ترغیب می‌کند. این امر باعث می‌شود که از یک سو، استاد همواره با سپاسگزاری از سمت شاگرد مواجه شود و تمایلش برای ارائه‌ی بهتر درس، افزون‌تر گردد و از سوی دیگر، شاگرد نیز با تمام توجه درس را فراگیرد. 🔹 علاوه براین از این پتانسیل نیز می‌توان در جهت تهذیب عملی شاگردان در معیت استاد بهره برد. چراکه وقتی گرایشی قلبی میان شاگرد و استاد ایجاد شود نصایح استاد نه صرفا تذکر، که رهنمودهایی پدرانه تلقی می‌گردد و شاگردانی‌ که به درس نظری استاد علاقمند‌ترند، سیره‌ی عملی او را نیز راحت‌تر دنبال می‌کنند. 🔹 این شیوه‌ی رایج در حوزه‌های قدیم، برای حوزه‌های علمیه‌ی خواهران اجرا نمی‌گردد و خواهران حوزوی از حق انتخاب استاد بهره‌ی چندانی ندارند. با توجه به اینکه هم‌جنس بودن استاد و شاگرد شرایط راحت‌تری را از حیث انس، مباحثات علمی و دریافت سیره‌ی عملی فراهم می‌‌آورد بهتر است فضای بیشتری برای اساتید خواهر در حوزه‌های علمیه فراهم شود و تا جایی که امکان‌پذیر است تدریس حوزه‌های خواهران حتی در سطوح بالا نیز به اساتید خواهر سپرده شود و شاگردان نیز در این زمینه حق انتخاب آزادانه‌ی استاد را داشته باشند. @Manahejj