□○ ○□ □اين درسى است كه در دانشگاه و حوزه نيست. شما كه نصيب‌تــان شــده اســت آن را بگيريــد. مبــادا خيــال كنــى حــرف كوچكــى است. در دانشگاههاى دنيا نيست، درس طلبگى نيست. درسى است براى نجات انسان. درس انبياء و اولياء اســت كــه نصيــب من و شما شده است. □اين جور نيست كه مثل بچّه بياييم و برويم و تا دو كلمه علم به دست آورديم، ورم كنيم. يا اگر به كسى گفتند تو شاگردى بلد نيستى سرش پايين بيافتد. آن تعليم و تعلّمها خيلى كوچك است، در حالى كه اين با كوچــك بــودن نمى‌ســازد وگرنــه خداوند در قرآن نمى‌فرمود لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى مافاتَكُمْ وَلاتَفْرَحُوا بِما اتاكُمْ* اگر چيزى از شمــا گرفتــه شــد، ناراحــت و مأيــوس نشويد. اگر درى را به رويتان گشوديم خوشحال نشويد. □به نظر مى‌رسد عقلايى نباشد وقتى خداوند درى را به روى انسان محتاج مى‌گشايد، خوشحال نشود و يا اگر درى به روى انسان محتــاج بسته مى‌شود پكر نشود. آيا اين زور نيست؟ خداوند مى‌گويد بنده‌هاى من، اگر از ناحيه‌ى خيرخواهى، خيرى به شما مى‌رسد، آن را من برايتان بريده‌ام و آن خير از طرف خداست. براى همين انسان در پاسخ كسى كه به او خوبى مى‌كند مى‌گويدمتشكرم، چون منطق بلد است. ○*سوره ى حديد، آيه ٢٣○ □○ مجالس حاج محمّد اسماعيل دولابى كتاب دوم، چاپ هشتم، مجلس سوم صفحه ى٤٩-٤٨○□ @mohamad_hosein_tabatabaei